ค ร า ค ร่ำ ด้ ว ย ผู้ ค น....ท้ อ ง ส น า ม ห ล ว ง
ไ ป ดู ผู้ ค น เ ดิ น ช ม พ ร ะ เ ม รุ ท้ อ ง ส น า ม ห ล ว ง :: คนเยอะดีจัง...ก่อนออกจากบ้านก็มีเพื่อนน่ารัก บอกไว้แล้วว่า อาจจะได้ภาพแถมหัวคนดำ ๆ ติดมาเยอะแยะ...ทราบแล้วเจ้าค่ะ...ใคร ๆ ก็อยากมาชม ความวิจิตรอลังการณ์ของสิ่งก่อสร้างที่แสนสวยงามแห่งนี้ แต่ในความอลังการณ์ ตราตรึงใจนั้น...กับแฝงไว้ด้วยความเศร้าโศรก สูญเสียสิ่งอันเป็นที่รักของปวงชน ไม่แล้ว...ไม่บรรยายความสูญเสีย...ไม่อยากตอกย้ำไปมากกว่านี้ ภาพที่บันทึกไว้ ได้ใช้ความพยายามในการถ่ายอย่างมาก เนื่องจากผู้คนเดินผ่านไปมา ท้ายสุดก็ได้มาแบบนี้...
- ลูกโป่ง...น่าตาน่ารัก อยากได้มาถือสักลูก..อากุ๊ง มองหน้าและแจกค้อนให้หนึ่งที..(แก่แล้วนะยะเธอ) - - ยังไกล ยังเดินไปไม่ถึงองค์พระเมรุ แต่ภาพที่สะท้อนเข้าตา สวยงามมาก - - ดอกไม้สีม่วง ๆ เรียกชื่อไม่เป็น ยังสดอยู่ ด้วยได้รับการดูแลอย่างดี และมือของปวงชนที่เอื้อมไปแตะไม่ถึง ก็เลยยังคงความงามมาจวบจนวันนี้ -
สิ้ น สุ ด...เ ว ล า แ ห่ ง วั น แ ล้ ว ฝูงชนยังคราคร่ำ ภาพที่อยู่ด้านหน้าบ่งบอกถึงความเคารพรักจากใจ หลายแสนดวง ที่มารวมกันอยู่ ณ ที่แห่งนี้ แสงสุดท้ายลาลับขอบฟ้า ลมที่พัดเย็น พัดให้ใจยะเยือก รำลึกถึงคุณงามความดีของท่าน สมเด็จพระพี่นางฯ ขอส่งเสด็จสู่สวรรคาลัย ~*Mee 23 November 2008 [Photos: dd.22 และการเดินด้วยระยะทางจากสนามหลวงถึงแยกภูเขาทองเพื่อเรียกรถกลับบ้าน...รถมากมาย ผู้คนมากมาย...และใจที่สงบ...]
Create Date : 23 พฤศจิกายน 2551 |
Last Update : 23 พฤศจิกายน 2551 8:51:38 น. |
|
0 comments
|
Counter : 424 Pageviews. |
|
|