เมื่อคืนวันเสาร์คุยกับปาป้าเจ้าสามเหมียวว่าอยากไปที่แห่งหนึ่ง ฉันจำไม่ได้ว่ามันเรียกว่าอะไร

แต่รู้ว่ามันเป็นที่เหมือนฟาร์มและเลี้ยงม้า แต่ปาป้าเจ้าสามเหมียวก็ยังนึกไม่ออก

จนมานึกออกตรงที่เราบอกว่ามีร้านกาแฟและวันที่เราไปนั้นเป็นวันหยุดเขาปิดไม่ได้ขาย..





ที่นี่เป็นเหมือนฟาร์มผู้คนจะมาเดินเล่น มีทั้งเป็นฟาร์และเป็นป่า

บ้างก็มาขี่จักรยานไปตามทางและเข้าไปในป่า





พวกเราหลังจากจอดรถเสร็จปาป้าเจ้าสามเหมียวถามว่าเราจะเดินตรงไหนก่อน

เราเลยบอกว่าฉันไม่รู้ คุณต้องเป็นคนแนะนำฉัน





เราเลือกเดินไปตามทางเดินด้านที่ตอนนั้นที่เรามา ยังไม่เคยเดินทางนี้มาก่อน

รู้สึกว่ามันจะไม่ได้อยู่ในเขตของที่นี่





เจอคนวิ่งจ๊อกกิ้งบ้าง ขี่จักรยานบ้าง หรือเป็นครอบครัวพากันมาเดินหาเก็บบลูเบอรี่





เดินไปชักจะเริ่มไม่ค่อยเจอใครตามทางแล้ว

พวกเราเดินมาเจอทุ่งเลี้ยงม้า เห็นผู้หญิงยืนอยู่กับรถเข็นเด็ก





เรานั่งพักกัน ถ่ายรูปกันนิดหน่อยก็ออกเดินต่อไปตามทาง

ซึ่งคิดว่ามันคงจะวนมายังที่ๆเราเริ่มออกเดิน




อากาศเย็นสบายดีมากๆ แต่ดูเหมือนฝนจะตก พวกเราเดิน ยิ่งไกลมากขึ้นๆ

และไม่มีทีท่าว่าจะเจอเส้นทางที่วนมายังจุดเริ่มต้น





ปาป้าเจ้าสามเหมียวบอกว่า เราต้องเดินกลับทางเดิมเพราะฉันไม่แน่ใจว่าทางที่เราเดินนี้จะสามารถ

กลับมาที่ๆเราจอดรถกันได้ไหม



เราบอกว่าเราเดินไปเรื่อยๆดีกว่า มันคงเป็นวงกลมแหละ

และเราก็พากันเดินไปเรื่อยๆ จนออกนอกเส้นทาง ทะลุถนนใหญ่





ออกมาเจอถนนใหญ่และเดินมาตามทาง สวยมากๆ

เจอทะเลและบ้านคน อากาศดีมาก ที่นี่ทำให้เรากลับมาคิดอยากอยู่สวีเดนตลอดไป

หลังจากที่ก่อนหน้านี้คิดว่าแสนเบื่อ






เราเดินกันไปตามถนนและไม่รู้ว่าอีกนานไหมเราจะเจอที่ๆเรามากัน






ตามทางเงียบมากและเหมือนฝนกำลังเริ่มจะตก เดินกันตามทาง

เข้าไปในป่าเริ่มชื้นและคันจากยุงกัด





จากที่สนุกถ่ายรูปมาตลอดทาง กลายเป็นเร่งฝีเท้าเดิน

และจากที่คุยกันตลอดทาง กลายเป็นพากันเงียบ






แล้วพวกเราก็เจอสองคนน่าจะสามีภรรยา จูงหมาเดินกันคนละตัว

ปาป้าเจ้าสามเหมียวส่งภาษาสวีดิชถาม จากนั้นก็ได้ความว่า

เราจะต้องเดินลงเขาไปแล้วเจอทางเลี้ยวซ้าย






เดินกันมาไม่นานก็เจอเส้นทางวนซ้าย และเจอครอบครัวมีเด็กเล็กกำลังเดิน

เรารู้สึกโล่งใจทันที





มันแค่การเริ่มรู้ว่าเรามาถูกทางแล้วเท่านั้นแต่ไม่ได้แปลว่าเรามาถึง

เราเดินกันอีกนานราวๆครึ่งชั่วโมงจนมาถึง





ดีใจมากที่ได้กลัมายังจุดที่เรามากัน

เห็นรถจอดเยอะแยะ ผู้คนเริ่มเยอะคึกคักวันนี้





ปาป้าเจ้าสามเหมียวถามว่าจะเดินไปดูร้านกาแฟไหม เราไม่รอช้าบอกว่าไป

เพราะที่เรามากันวันนั้นเขาหยุด






วันนี้เลยได้มากินเค้กและกาแฟที่นี่ คนเยอะนั่งกันภายนอกร้าน

ส่วนใหญ่มาเป็นครอบครัวและเด็กๆหลายคน






พวกผู้ใหญ่ พ่อ-แม่จะนั่งคุยกัน ส่วนเด็กๆเขาก็ปล่อยให้วิ่งเล่น

หรือทำอะไรก็ได้ตามอัธยาศัยและทำให้เรามองเห็นความแตกต่าง

ระหว่างคนไทยเลี้ยงลูกกับฝรั่งเลี้ยงลูก






เรามองเห็นพวกเด็กๆไปเล่นไหนต่อไหน หรืออยากทำอะไร พ่อ-ก็ไม่ไล่ตามเรียก

แต่เคยเห็นครอบครัวไทย จะคอยเรียกหรือวิ่งไล่ตามลูกเล็กๆ

กลัวว่าจะไปเล่นและทำสิ่งของเสียหาย หรือกลัวว่าใครจะมาจับตัวไป






เรานั่งกันไม่นานก็กลับบ้าน มาช่วยกันจัดห้องเก็บของ

ขนของไปเก็บที่สโตร์ ปาป้าเจ้าสามเหมียวทำกุญแจทั้งพวงหาย

เราช่วยกันหาลั่นบ้านเราออกไปหาในรถ จากนั้นฝนก็เทลงมา

เปียกมะล่อกมะแล่กเดินเข้าบ้าน

ปาป้าเจ้าสามเหมียว มายืนไตร่ตรองว่าไปตรงไหนมาบ้างเพื่อที่จะคิดว่ามันน่าจะหายที่ไหน

เรายืนกันหน้าประตูกระจก มองเห็นฝนตกข้างนอก คุยกันไปคุยกันมา

เรานึกถึงคุณพระคุณเจ้าให้ช่วยให้หาเจอด้วยเถิด เพราะกุญแจทุกอย่างมันรวมกันอยู่พวงเดียวนั้น

เราลองเอามือล้วงกระเป๋าปาป้าเจ้าสามเหมียวที่ยืนข้างๆเรา ปรากฎว่าหยิบเอากระเป๋ากุญแจออกมา

พวกเราหัวเราะกันใหญ่ด้วยความดีใจ วันนี้คงนอนหลับสบาย หายกังวล