มาแล้วจร้าหลังจากที่เคยเล่ามาหลายหนถึงการเข้าป่าเก็บบลูเบอรี่ วันนี้ไม่ใช่เข้าป่าธรรมดา แต่เป็นป่าที่อยู่บนเขาสูงซะด้วย นั่งอยู่บ้านมองดูทุกว๊านนน ทุกวัน มองดูเสาไฟฟ้าบนยอดเขา ว่าตอนที่เขาเอาขึ้นไปปักบนยอดเขากันยังไง เพราะมันมีแต่ต้นไม้ใหญ่ๆครึ้มไปหมด

ต้นไม้และสภาพบนยอดเขา





เสาไฟฟ้าที่มองจากบ้านแล้วสงสัยว่าเขาเอาขึ้นไปตั้งยังไง ตอนนี้ได้รู้แล้วว่าข้างบนนั้นมันกว้างมาก ไม่น่ากลัว






ตามทางที่เดินนั้น มันมีรอยเป็นช่องทางเดินไว้แล้ว เราจึงเดินง่าย ไม่ต้องบุกป่าฝ่าดง แต่นี่มันคือด้านนอกป่าที่เป็นยอดเขา แต่ก่อนที่เราจะออกมาข้างนอกป่าทึบนั้น เส้นทางค่อนข้างชื้นแฉะ ต้นไม้เล็กๆเตี้ยๆเยอะ พวกมอส บลูเบอรี่ และที่เยอะคือยุง ตัวใหญ่ยังกะช้างแน่ะ






นายพรานผู้นำทางของเราไปยืนรออยู่ข้างหน้า ท่าทางเหมือนอยากจะบ่นอะไรสักอย่าง แต่ที่รู้ๆนายพรานของเราได้เคยหลงป่าแห่งนี้มาแล้ว ดีนะที่ไม่มีเสือหรือสัตว์ร้าย ไม่งั้นถ้ามันคาบเอาไปกินซะ จะเหลือถึงเราเร๊ออออออ (ต้องขอบใจพวกมันนะที่มันไม่มาอาศัยอยู่ที่นี่)





อากาศดีมาก มองเห็นทะเลสุดลูกหูลูกตา และที่สำคัญมองเห็นบ้านเราจากที่นี่ด้วย





นอกจากจะมีพวกต้นไม้เล็กๆที่เหมือนต้นหญ้า และมอส และต้นไม้แห้งๆแล้ว ยังมีต้นไม้เขียวสดใส ทำให้สดชื่นขึ้นไปอีก





นี่เป็นร่องรอยของการมาก่อกองไฟเอาไว้ (หวังว่าคงไม่ใช่พวกเผ่ากินคนนะ)






เราเดินไปเรื่อยๆ จนได้ที่เป็นลานโล่งและมีต้นบลูเบอรี่ขึ้นเยอะ มีลูกดำไปหมด เลยพักให้นายพรานนั่งสูดอากาศ แต่ไหงดันมาถ่ายรูปประจานเราซะได้





กว่าจะได้บลูเบอรี่มานี่มันช่างหลังขดหลังแข็ง นั่งยองๆ เปลี่ยนท่าแล้วเปลี่ยนท่าอีกเมื่อยขา ที่ถาพมีแต่ข้างหลังเพราะว่านายพรานของเรา นั่งทอดท้ายอยู่ไกลข้างหลังไกลเป็นโยชเลย ท่าทางจะกลัวบลูเบอรี่กัด






นั่งเก็บไปสักพักชักเมื่อยเลยพากันไปหาทางลงเขา ซึ่งพวกเราก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันลงตรงไหน ต้องเสี่ยงเดินกันไป จนเห็นทางที่เหมือนมีรอยคนเดินกันเสียจนเตียน จากนั้นเราก็เจอทางลง ซึ่งเป็นอีกด้านหนึ่งของเขา และเจอบ้านเพิ่งสร้างใหม่หลายหลังแต่ยังไม่เสร็จและไม่มีผู้คนเลย เงียบมาก เจอดอกอะไรไม่รู้หน้าตาพิลึกกึกกือ






นี่คงจะเป็นดอกอ่อนของมัน สวยดีแฮะ






ดอกไม้เหล่านี้ไม่มีใครปลูกเป็นเหมือนต้นหญ้า ขึ้นเป็นดง แต่สวยงามมาก ถ้าเป็นอยู่บ้านเราเมืองไทยคงจะเก็บไปบูชาพระวันเข้าพรรษาซะนี่






ระหว่างเดินทางกลับมาตามถนน ได้ยินเสียงเมอเตอร์ไซค์ดังมาแต่ไกล ถ้าฟังแต่เสียงนึกว่าจอมโจรมหาปะไรที่ไหนหรือ? เราจับภาพตั้งท่าระยะไกลแต่ยังไม่กดชัตเตอร์เพราะว่าจะรอให้เข้ามาใกล้อีกนิด ตามองดูแต่ที่จอในกล้อง พอได้จังหวะก็กดแช๊ะ จากนั้นก็มองไปเห็นคนขับโบกมือให้ ที่แท้เป็นผู้หญิงสวยทั้งสองนาง โดนเฉพาะสาวเสื้อดำ เท่ห์มากๆ นี่ถ้าเรายังไม่ปูนนี้ แหม อยากจะออกซิ่งแบบนี้มั่ง





มองไปเห็นฝั่งบ้าน ผู้คนมากหน้าหลายตาพากันมาเล่นน้ำ ทำยังกะพัทยางั้นแหละ ทุกวันจะมีพ่อ แม่ ลูกเด็กเล็กแดงมาเล่นน้ำ
กลับถึงบ้านจัดการเอาบลูเบอรี่ กับราสเบอรี่มาทำแยมเพื่อเก็บไว้กินในช่วงที่มันหมดฤดูแล้ว





ทำแยมบลูเบอรี่



สีแดงอมม่วงเข้มข้นมาก



น้ำตาลถุงนี้ 2 โล ใส่ไปปนะมาณครึงโลมั้ง เคี่ยวนานเกือบชั่วโมงเพราะกว่าน้ำจะแห้งเหนียว






สำเร็จเรียบร้อย ใสกระปุกไว้กิน บลูเบอรี่ตั้งเยอะ ผลสุดท้ายได้แค่นี้เอง
อันดับต่อไปทำการผลิตราสเบอรี่แยม ได้ราสเบอรี่มาใหม่วันนี้ กระละมังนึง











สำเร็จไปอีกอย่าง หวานฉ่ำอมเปรี้ยว ได้ปริมาณเยอะกว่าบลูเบอรี่ คราวนี้ไม่มีขวดใส่แล้ว เลยต้องเอาทัพเพอแวร์มาใส่ มองดูแล้วไม่เท่ห์เลยแต่มันกินได้นะ อิอิอิ