สวัสดีนะ

วันนี้เจอความสงสัยของใครคนหนึ่ง ซึ่งว่าด้วยความคิดถึง

คนเราจะส่งความคิดถึง ต้องมีความรุสึกถึงกัน ตรงกันหรือ จะสื่อกันได้

และสงสัยต่ออีกว่า เขาจะรับรุหรือรุสึกเช่นเดวกับเราด้วยไหม


ฉันว่า ใจคนเหมือนบ้านติดจานดาวเทียม

คลื่นสัญญาณมีมากมาย ล่องลอยอยู่ในอากาศ

บางเวลา เราก็อยากดูเคเบิลทีวี มีหลายรายการน่าสนใจดี

แต่บางทีก็ต้องไปทำภารกิจติดพันมากมาย.. ไม่ว่างดู.. ทีวี


และบางทีความคิดถึงก็เหมือนพัสดุชิ้นหนึ่ง

เราส่งจ่าหน้าถึงใคร มันก็ไปบ้านใจคนนั้นแหละ

มันจะลงทะเบียน จะด่วนพิเศษ.. จะถึงช้า ถึงเร็ว ก็ว่าไป

แต่เชื่อว่า ยังไงก็ถึง และคิดถึงไม่เคยส่งผิดที่

เจ้าของบ้านจะเปิดกล่องออกดูไหม ตอนไหน ก็อีกเรื่องหนึ่ง..

...

ด้วยความที่ ตอนนี้ฉันซึ่ง กลายเป็นคนไกล

ดังนั้นจึงส่งความคิดถึง ลอยไปหาใครต่อใคร เป็นประจำ

ตามปกติวิสัย ของใจเหงาๆ ไกลๆ ดวงหนึ่ง

และก็เคยสงสัยแบบนี้ หนักกว่านี้ก็เคยมี

บ่อยครั้งที่ใส่ความคาดหวังหน่วงๆ พ่วงท้ายพัสดุ "คิดถึง" ไว้ด้วย

บางที การกรอบด้วยความคาดหวัง ก็ทำให้เกิดความหม่นเล็กๆ ในใจ..


บางคำถามคิดไป ก็ไม่ได้คลายสงสัยในทันใด

บางคำตอบเข้ามา ก็ไม่ทันตั้งตัวอยู่บ่อยไป

สติสำคัญ จับให้ไว รุให้ทัน คิดให้เห็น ตามเช่นที่เป็นจริง ก็เท่านั้น

...


พระท่านเคยสอนไว้..

อยากทำบุญถึงใคร ให้ส่่งใจระลึกถึง ท่านเหล่านั้น

แม้จะอยู่ต่างภพภูมิ ก็จะรับรุได้ และได้ในผลบุญนั้น

นับประสาอะไรกับ ความคิดถึง คนในภพภูมิเดวกันล่ะ..

ทำไมเขาเหล่านั้นจะไม่ได้ ทำไมจะไปไม่ถึงล่ะ..

แต่จะตอบกลับหรือไม่ อย่างไร ตอนไหน รูปแบบใดก็อีกเรื่อง

และก็คิดย้อนศร ต่างทิศ แต่ทางเดวกัน

เอ บางคนจะเคยคิดถึงฉันไหม แม้ฉันจะไม่ได้คิดถึงเขาก็ตาม

แต่คิดไปไม่เกิดประโยชน์ ต่อยอดอันใดกับใจตัว

จึงเบนเข็มคิดดีกว่า ไม่ว่ายังไง ทำใจให้มีความสุข ทุกๆ วันก็ละกัน

เพราะการที่เรามีความสุข คนที่ใกล้ตัวเรา ก็จะสัมผัสได้ สุขไปด้วย

และคนที่คิดถึงเรา คงมีความสุขไปด้วย ถ้าได้รับรุ ก็เท่านั้น

...

กล้า ก้าวจากกรอบ ก็พบความเย็น เบาสบาย ดั่งสายลม

Courage of the wind _ David Lanz

6 poems.. 1 article.. 1 idea..