Bloggang.com : MaRiMeKKo : จาก Eminem สู่ England

จาก Eminem สู่ England

ถ้ามีโอกาสผ่านเข้ามาในชีวิต...
คุณเลือกที่จะไขว่คว้ามันหรือปล่อยให้มันผ่านเลยไป?

สำหรับเราเลือกมาแล้วทั้งสองทาง

ครั้งแรกเราเลือกที่จะปล่อยให้มันผ่านเลยไป แต่ก็นะ... อย่างที่เคยเขียนไป "ความบังเอิญ / โอกาส / การตัดสินใจ" คือบังเอิญว่าโอกาสมันไม่ได้ผ่านเข้ามาแค่ครั้งเดียวแล้วก็ผ่านไป แบบไปแล้วไปลับไม่กลับมา ในท้ายที่สุดเราก็เลยตัดสินใจที่จะไขว่คว้าโอกาสที่ผ่านเข้ามาอีกครั้ง ณ จังหวะชีวิตที่ทุกอย่างลงตัว

Q: ที่ผ่านเข้ามาน่ะโอกาสอะไรหรอ?

A: ย้อนไปเมื่อ 2-3 ปีที่แล้ว Ms. N เจ้านายเก่าชาวฟิลิปปินส์ของเรา (ซึ่งตอนนี้เค้าก็ไปทำงานอยู่เมืองมะกันแล้วน่ะนะ) บอกให้เราสมัครไป international assignment ที่อเมริกา ตอนแรกก็ว่าจะลองดูซักหน่อย แหม...ออกจะน่าสนใจ แต่สุดท้ายก็ไม่ได้สมัครหรอก เพราะเห็นสิ่งที่ต้องกรอกในใบสมัครแล้วมันบังเกิดความปอดแหกน่ะ โห...ทำไมถามยากจัง ไม่ไปแล้วดีกว่า

Q: ว่าแต่ international assignment นี่คืออะไร?

A: ก็คือการที่บริษัทส่งคุณไปทำงานที่ office ในประเทศอื่น โดยที่คุณต้องผ่านเกณฑ์ขั้นต้นที่กำหนดไว้ แต่ไม่ใช่ว่าผ่านเกณฑ์พวกนี้แล้วจะได้ไปเลยนะ คุณต้องกรอกใบสมัครส่งไปให้ทางนู้นพิจารณา และสำหรับประเทศยอดฮิตอย่าง US หรือ UK ก็ต้องมีการทดสอบภาษาอังกฤษด้วย ถ้าภาษาอังกฤษคุณผ่านเกณฑ์และทางโน้นสนใจใบสมัครคุณ (ซึ่งแน่นอนว่าต้องแข่งกับผู้สมัครคนอื่นจากอีกหลายประเทศทั่วโลก) เค้าก็จะนัดสัมภาษณ์ทางโทรศัพท์อีกที โอ๊ย...วุ่นวาย

Q: แล้วตอนนั้นวางแผนไว้ยังไง?

A: โฮะๆ ก็คิดจะลาออกไปเรียนต่ออ่ะ อุตส่าห์ไปหาคอร์สมาซะดิบดี Fashion Marketing ที่ Milan (ช่างไม่ได้เกี่ยวกับที่ทำอยู่และที่จบมาเล้ยยย) แต่ก็ไม่ได้ไปหรอก อิอิ สังเกตป่ะว่า... ไอ้คนที่บ่นๆๆๆ อยากจะลาออก บ่นอยู่นั่นแหละ ไม่เห็นมันออกซักกะที ส่วนไอ้คนที่ไม่มีวี่แววนี่สิ ปุ๊บปั๊บก็ยื่นใบลาออกซะงั้น เราก็เข้าข่ายพวกดีแต่บ่นซะหนิ อีกอย่างมันเกิดไม่มั่นใจขึ้นมาน่ะว่าเราตัดสินใจถูกรึป่าว ตอนนั้นสับสนมากตามประสาคนที่ไม่รู้ว่าตัวเองอยากทำอะไรกันแน่ เชื่อว่าทุกคนน่าจะเคยผ่านความรู้สึกแบบนี้กันมาบ้าง

Q: จากนั้นเรื่องราวเป็นยังไงต่อ?

A: ก็ทำงานมาเรื่อยๆ ชักเริ่มขี้เกียจเรียนต่อ คิดถึงการต้องมานั่งทำรายงาน อ่านหนังสือสอบ เฮ้อ...จะไหวหรอนั่น ที่สำคัญไม่รู้จะเรียนอะไรนี่อ่ะดิ Mr. M เจ้านายใหม่ชาวเมกันก็ถามเรานะว่า "ตกลงเรื่อง international assignment ที่คุณเคยบอกว่าสนใจ จะเอายังไง แต่ผมสนับสนุนนะ อยากไปที่ไหนล่ะ" ก็เลยตอบไปว่า "อยากไปยุโรป" (นี่ตรูจะฝังใจอะไรกับยุโรปนักนะ) เค้าก็แนะนำว่าให้ไปประเทศที่พูดภาษาอังกฤษน่าจะดีกว่า

Q: ตกลงก็เลยตัดสินใจสมัครไป?

A: ป่าวหรอก ก็ยังเรื่อยเฉื่อยอยู่ ฮ่าฮ่า จนวันนึงช่วงต้นปี 2550 นี้ล่ะมันรู้สึกว่าถึงจุดอิ่มตัวกับสภาพแวดล้อมเดิมๆ แล้วอ่ะ ก็คิดๆๆๆ เอาไงดีว้า ลาออกดีมั้ย แล้วจะออกไปทำอะไร บัญชีหรอ...ไม่ดีกว่า แต่เรียนต่อก็ไม่อยาก เลยตัดสินใจสมัคร international assignment ละกัน แต่ครั้งนี้เราจริงจังกับมันไง คิดดูสิการได้ไปทำงานในต่างแดนมันไม่ใช่ง่ายๆ นะ ในเมื่อเรามีโอกาสแล้วทำไมจะไม่ลองดูซักตั้งล่ะ นั่นล่ะ...จุดเริ่มต้นของ Same Career, New Location แต่ยังเหลืออีกอย่างที่ต้องตัดสินใจนะ ประเทศที่เราจะสมัครไปไง...!!!

กลับมานั่งคิดนอนคิด

ถ้าไปประเทศแถบยุโรป เช่น ฝรั่งเศส เยอรมัน เราจะอ่านเอกสารภาษาพวกนั้นออกได้ยังไง ต้องลำบากคนอื่นมาแปลให้อีก เพราะงั้นไปประเทศที่พูดภาษาอังกฤษก็น่าจะดีที่สุด

Mr. M เค้าเชียร์ให้เราไปนิวซีแลนด์นะ หรือไม่งั้นก็ออสเตรเลีย ส่วนพ่อแม่เราเค้าอยากให้ลองสมัครไปอเมริกา แต่เราเฉยๆ กับอเมริกาอ่ะ เราว่าประเทศมันใหญ่เกินไปสำหรับเรา (ความคิดแปลกๆ มะ) แคนาดาก็ดีนะ เอ...หรือจะอังกฤษดี ถ้าได้ไปอังกฤษก็จะได้ไปเที่ยวยุโรปแน่ๆ แต่อังกฤษได้ยินมาว่ายากมาก อย่าเลย

ตอนแรกว่าจะสมัครไปออสเตรเลียแล้วเชียวนะ อยู่ๆ คืนนึงระหว่างนั่งดู true music ช่อง 56 (โฆษณาให้เค้าอีกแน่ะ) MV ที่บังเอิญได้ดูในคืนนั้นทำให้เราตัดสินใจสมัครไปอังกฤษในวินาทีสุดท้าย

Look, if you had one shot, or one opportunity
To seize everything you ever wanted-One moment
Would you capture it or just let it slip?

.
.
.

[Hook:]
You better lose yourself in the music, the moment
You own it, you better never let it go
You only get one shot, do not miss your chance to blow
This opportunity comes once in a lifetime yo

.
.
.

You can do anything you set your mind to, man

ยังจำได้อยู่เลยว่าวันรุ่งขึ้น คุยกับเพื่อน ก. กับน้อง ท. (ในห้องที่ความทรงจำหลายๆ อย่างเกิดขึ้นที่นั่น) ทำไมเราไม่ลองสมัครไปอังกฤษล่ะ ไม่เห็นจะเสียหายเลย ไม่ลองก็ไม่รู้ และลองดูก็ยังดีกว่าเสียใจที่ไม่ได้แม้แต่จะลอง จริงมั้ย?

เพื่อน ก. และน้อง ท. เห็นด้วยสุดๆ

และก็จริงอย่างที่ Eminem ว่า "You can do anything you set your mind to" หลังจากผ่านขั้นตอนหลายๆ อย่างที่แสนเหนื่อยในความรู้สึก มันเหมือนฝันที่เป็นจริงเลยนะ ตอนที่เค้าตอบกลับมาว่า "We are pleased to ..." สรุปใจความได้ว่าเราจะได้ไปทำงานที่อังกฤษแล้วนั่นเอง

แต่เราก็ยังไม่อยากจะเชื่อนะ กลัวเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันน่ะ คอยแต่บอกตัวเองว่าต้องได้เซ็นสัญญาก่อน เซ็นแล้วก็บอกตัวเองว่าต้องได้ work permit ก่อน ได้ work permit แล้วก็บอกตัวเองว่าต้องได้วีซ่าก่อน ได้วีซ่าแล้วก็บอกตัวเองว่าต้องได้ตั๋วเครื่องบินก่อน จนตอนนี้ได้ตั๋วเครื่องบินแล้วสงสัยต้องรอให้ขึ้นเครื่องก่อนมั้งถึงจะมั่นใจได้ 55+

เหลืออีกไม่ถึง 30 วันแล้วสินะที่เราจะต้องจากบ้านไปไกลอีกครั้งหนึ่งในชีวิต ผลลัพธ์จากการตัดสินใจในครั้งนี้จะเป็นยังไงคงต้องรอดูกันต่อไป แต่ปัญหาตรงหน้าที่สำคัญคือ... จะขนของไปยังไงให้ไม่เกินน้ำหนักที่สามารถเอาไปได้นี่สิ

เครียดจัง...!!!

Create Date : 04 สิงหาคม 2550

Last Update : 4 มกราคม 2552 18:29:34 น.

22 comments

Counter : 1440 Pageviews.

ดีใจด้วยค่ะ...ที่มีโอกาสอีกครั้งและคว้ามันไว้ได้

ขอให้มีความสุขกับ "Same Career, New Location " และประสบความสำเร็จนะคะ...จะรอฟังความคืบหน้าค่ะ

โดย: annie (annie_martian

) วันที่: 5 สิงหาคม 2550 เวลา:12:20:06 น.

ต่อจากนี้ไป ก็จะต้องถูกจัดเข้ากลุ่มย่อย ชีวิตในต่างแดนแล้วล่ะสิ
อูย ตื่นเต้นแทนอ่ะ
มีโปรแกรมจะไปเที่ยว อังกฤษ เหมือนกัน คงได้ขอคำปรึกษาแน่ ๆ เลย

ป.ล เป็นผู้หญิงเก่งจริง ๆ นะเนี่ย ขอปรบมือให้ แปะ ๆ

โดย: pecochan

วันที่: 5 สิงหาคม 2550 เวลา:12:22:51 น.

เฮ้ย น้องปลาเคยคิดจะไปเรียน fashion marketing ที่มิลานด้วยเหรอ ใช่ FIT หรือเปล่า พี่ก็เคยอยากไป แต่สุดท้ายไม่ได้ไป ไปเอาที่อื่นแทน อิอิ

พี่ยังไม่แน่ใจว่าที่อ่านมาเนี่ยตกลงอันนี้มันมาถึงปัจจุบันแล้วชิมิคะ นี่น้องปลากำลังจะไปอังกฤษในอีกไม่ถึงหนึ่งเดือนจริง ๆ แล้วชิมิคะ

ไม่ต้องขนอะไรไปค่ะ ไปหาเอาดาบหน้า ฮ่า

ยินดีด้วยมาก ๆ เลยนะคะ เราจะได้อยู่ใกล้ ๆ กันไงๆๆๆ

โดย: MoneyPenny

วันที่: 5 สิงหาคม 2550 เวลา:18:35:47 น.

ยินดีด้วยนะคะ น้องปลา

เข้าใจแล้วล่ะค่ะ ว่าทำไมไปอุทานที่ blog myworkplace ของพี่ว่า "ใครๆ ก็ไปอังกิ๊ด" Coincedence จัง จะไปเป็นคู่แข่งเพื่อนพี่พิชิตใจเจ้าชายวิลเลี่ยมหรือคะ ฮิฮิ

Welcome to Buckingham Palace!!

โดย: Dublina

วันที่: 5 สิงหาคม 2550 เวลา:20:09:57 น.

ว๊าววว.....วววว...congratulations ค่ะ

ยินดีด้วยอย่างยิ่งเลยค่ะ.....Marimekko.....อังกฤษนี่เป็นอะไรที่....อยากไปมาก...แห่งนึงเลยค่ะ.....

อนุญาตให้ไปนะคะ....แต่ต้องยังหาเวลามา up blog ให้ได้อ่านความเป็นไปบ่อยๆนะ......ถึงไม่ได้สนิทสนมเป็นการส่วนตัว.....แต่ให้คุณเป็นเพื่อน blog คนนึง.....ที่เราต้องเข้ามา up date ทุกวันเลยล่ะค่ะ......

มุมมองใหม่ๆ....โลกใบใหม่....อืม...น่าสนุกนะ

ไปตอนใหนต้องบอกกันนะคะ.....ปายเลี๊ยววว

โดย: Nankipooh (My_Sanctuary

) วันที่: 5 สิงหาคม 2550 เวลา:20:43:43 น.

ไปค้นโลกกันครับ

โดย: แอบชอบ คห. ข้างล่าง

วันที่: 6 สิงหาคม 2550 เวลา:1:00:11 น.

ยินดีด้วยจ้า น้องปลา ตื่นเต้นแทน

อีกหน่อยอ่านบล็อกน้องปลาก็ต้องมีเรื่องน่าสนใจเพิ่มมากขึ้นแน่ๆ ช็อปปิ้งเผื่อด้วยนะคะ

โดย: Thai Wahine

วันที่: 6 สิงหาคม 2550 เวลา:4:47:06 น.

หา....ทำไมไม่มาอเมริกา....น้อยใจเหาะ....คุณปลา....กำลังจะถามอยู่เลยว่าตั้งใจจะทำอะไรเหรอคะ เรื่องนี้เอง...ดีใจด้วยนะคะ ดีเลยค่ะจะได้เปลี่ยนบรรยากาศค่ะ ส่วนตัวดิฉันชอบสำเนียงอังกฤษมากๆ ค่ะ....คุณปลาไม่ต้องเครียดนะคะ... ดิฉันว่าตื่นเต้นดีออกค่ะ...ดิฉันชอบบรรยากาศอะไรใหม่ๆ อยู่เสมอค่ะ

เพิ่งไปอ่านผู้จัดการออนไลน์ เพิ่งรู้ว่าชื่อบล็อกคุณปลา เป็นดีไซเนอร์หรืออะไรสักอย่างเกี่ยวกับแฟชั่นค่ะ

โดย: Clip

วันที่: 6 สิงหาคม 2550 เวลา:6:23:58 น.

เก่งจริงๆ นับถือๆ
มีโอกาสไขว่คว้าเอาไว้
เพราะมีอีกหลายๆ คนที่
อยากได้รับโอกาสนั้น ( เช่นเรา อิอิ )

เราว่านะคุณปลา
ไม่ต้องเอาเยอะหร๊อกเสื้อผ้า
เพราะไปโน่นน่าจะช็อปกระจายอยู่น๊า
ไปเพิ่มพูนที่โน่นดีกว่านะเราว่า ฮาฮา

ค่อยมาคิดทีหลังว่า
ตอนกลับจะเอาอะไรไปขนกลับพอ อิอิ

โดย: Nisasa

วันที่: 6 สิงหาคม 2550 เวลา:7:39:21 น.

สวัสดีค่ะ แอบสะกดรอยตาม มาจาก blog คุณ clip แล้วก็พบว่า อือม์ เจอบล๊อก คนเก่ง เข้าให้แล้ว

ชื่นชมจริงๆนะคะ เราเองก็จบ ชี เหมือนกัน
แต่ว่า จบ รามอ่ะค่ะ แล้วจังหวะชีวิตผันผวนให้ได้แต่งงานแล้วก็ได้มาอยู่ที่ อังกิด นี่

ยินดีต้อนรับสู่ U.K. นะคะ

เสื้อผ้าไม่ต้องเอามามากก็ได้ค่ะ ตอนนี้เสื้อผ้า ลดกระหน่ำ 75% ขึ้นไป บางชิ้น ถูกกว่าเมืองไทยอีกแน่ะ

ขอแอดบล๊อกไว้อ่านนะคะ น่าจะได้ความรู้ใหม่ๆ เกี่ยวกับการทำงาน บัญชี ที ยูเค จากบล๊อกคุณ ปลา เนาะ

จะรออ่าน ประสบการณ์ดีดี นะคะ

โดย: AccessError

วันที่: 6 สิงหาคม 2550 เวลา:18:20:36 น.

เข้ามาแสดงความยินดีด้วยนะคะ

คุณ จขบ. คิดเหมือนเราเลยอ่ะค่ะ ตอนที่สมัครเรียน เราก็ไม่คิดว่าจะได้ คิดแต่ว่าลองสมัครดู ต่อไปจะได้ไม่เสียดายทีหลัง

จะเดินทางเมื่อไหร่เหรอคะ เราจะไปวันที่ 14 กันยานี้แล้วล่ะ เลยเริ่มเศร้าต่อเนื่องตั้งแต่วันนี้เลย

ต่อไปจะตามมาอ่าน blog ชีวิตใน UK นะคะ

โดย: Conglomerate

วันที่: 6 สิงหาคม 2550 เวลา:21:23:11 น.

สุดยอดดดดดด...เจ๋งมากมาก

ไม่ต้องเครียดแล้ว ผ่านขั้นตอนการคัดเลือกมาได้ก็ไม่ต้องกลัวแล้ว

ถ้าทำไม่ได้เค้าก็ไล่กลับมาเองแหละ

ล้อเล่นนะครับ ก็คิดแบบขำขำไว้แหละ

ผมเชื่อว่าคุณปลาทำได้แน่นอน เจ๋งเจ๋ง

โดย: fzero

วันที่: 6 สิงหาคม 2550 เวลา:22:20:00 น.

อ่า......

มาเจอคนเก่งอยู่นี่เอง

ทำแล้วเสียใจ ดีกว่าเสียใจที่ไม่ได้ทำ...เข้ากันกับบล๊อคผมจริงๆ

สู้ๆ สู้ตาย

โดย: ฤทัยนาวา

วันที่: 6 สิงหาคม 2550 เวลา:22:38:55 น.

เจงเจงครับพ้ม ดีใจด้วย
นิวซีแลนด์ก็ดูแกะเหงา...แคนาดาก็หนาวหัวจิตหัวจาย...อยู่เมืองไทยก็เซ็งกาย....อยู่อังกฤษเป็นไง สบายแฮร์
ดีใจด้วยนะครับ..ว่างๆฝากเรียนทำอาหารแถวนั้นด้วยนะค้าบบบ
ปล.เอาร่มกันฝนไปคันเดียวก็พอแล้วนะครับ..จะได้ไม่เป็นเจ้าสาวที่กลัวฝน...

โดย: ลิงจ๊ากจ๊าก

วันที่: 7 สิงหาคม 2550 เวลา:1:26:52 น.

ยินดีที่ได้รู้จักสาวเก่งค่ะ

โดย: หอมกร

วันที่: 7 สิงหาคม 2550 เวลา:7:19:51 น.

ขอแสดงความยินดีด้วยค่ะ และก็ดีใจมาก ๆ ที่เห็นคนไทยเก่ง ๆ และมีความสามารถอย่างคุณค่ะ ไม่ว่าจะทำงานที่ไหนก็ตามแต่ ขอให้ทำให้เต็มที่เลยค่ะ ความสำเร็จคงอยู่อีกไม่ไกลค่ะ

จะขอเป็นกำลังใจให้อีกแรงค่ะ

ขอบคุณที่แวะไปทักทายที่บล้อกค่ะ

ขอให้มีความสุขกับที่ทำงานใหม่นะค่ะ

โดย: roslita

วันที่: 7 สิงหาคม 2550 เวลา:21:08:43 น.

วู้วๆ ขอแสดงความยินดีด้วยคนค่ะ...
ดีใจและภูมิใจกับ achievement ในครั้งนี้ของคุณปลาด้วยนะคะ...เราว่าเวลาคนเราตั้งใจทำอะไรอย่างนึงจนสำเร็จอย่างที่คุณปลาทำในครั้งนี้แล้วเนี่ยเป็นเรื่องที่น่าชื่นชมจริงๆเลยค่ะ :D
ปล. พอรู้ว่าคุณปลาจะไปทำงานที่อังกฤษแล้วจู่ๆก็นึกภาพ ms. bloomwood (?) จาก shopaholic ขึ้นมาเลย...ขอให้ enjoy every minute of it นะคะ

โดย: Bumu_Chan

วันที่: 8 สิงหาคม 2550 เวลา:2:07:39 น.

annie --- ขอบคุณค่ะ

เป๊กโกะ --- ขอบคุณจ้า แหม เขิน มีไรถามได้เต็มที่เล้ยยย จะพยายามตอบนะ อิอิ

พี่จูน --- ขอบคุณสำหรับคำแนะนำนะคะ ว่าจะไม่ขนไรไปมากแล้วล่ะ ไปสร้างสมเอาดาบหน้าดีกว่า 55+ อ้อ...แล้วก็น่าจะ FIT นั่นล่ะค่ะ (ถ้าจำไม่ผิด)

พี่ต้าร์ --- คงไม่ไปแย่งอ่ะค่ะ เพราะชอบเจ้าชายแฮรี่มากก่า หุหุ

Nankipooh --- ขอบคุณนะค้าทั้งที่แสดงความยินดีและที่เข้ามาเยี่ยมบล็อกเราทุกวันด้วย ดีใจจริงๆ ค่ะ สัญญาว่าจะมาอัพบล็อกเรื่อยๆ นะคะ อย่าพึ่งเบื่ออ่านกันไปก่อนละกัน

โดย: MaRiMeKKo

วันที่: 8 สิงหาคม 2550 เวลา:11:19:52 น.

แอบชอบ คห. ข้างล่าง --- ไว้ค้นพบอะไรใหม่ๆ บนโลกจะมาเล่าสู่กันฟังนะคะ

พี่อ้อม --- ขอบคุณค่า

คุณแสงเดือน --- มีแผนจะไปเที่ยวอเมริกาอยู่ค่ะ อิอิ ขอเก็บตังค์ก่อนแป๊บนึงนะคะ อ้อ...เรื่องชื่อก็ตามนั้นเลยค่ะ

Nisasa --- ขอบคุณนะจ๊า ชมซ้าเกินกันเลยเชียว ก็ว่าจะไม่เอาไรไปมากแล้วล่ะ ขนไปพอดีๆ ดีกว่าเนอะ ไปเพิ่มพูนเอาที่โน่นอย่างว่า อิอิ

AccessError --- ขอบคุณนะค้า ว่าแต่อยู่เมืองไหนในอังกฤษหรอคะ ไว้จะเอาเรื่องทำงานมาเล่านะคะ คงเจอสไตล์การทำงานที่ต่างกันแน่นอน เอาเป็นว่าจะเล่าทุกอย่างไว้เป็นความทรงจำและก็แชร์กับเพื่อนบล็อกไปด้วยในตัว โย่ว...!

โดย: MaRiMeKKo

วันที่: 8 สิงหาคม 2550 เวลา:11:29:08 น.

Conglomerate --- ของเราไปวันที่ 2 ก.ย. นี้แล้วล่ะค่ะ ใกล้แล้วล่ะ แต่ยังไม่ได้เตรียมตัวอะไรเป็นเรื่องเป็นราวเลย ไงก็สู้ๆ นะคะ จะตามไปอ่านชีวิตนักศึกษา stanford ใน US เช่นกัน

คุณโจ --- ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะค้า กับมุกขำๆ ด้วย ถ้าโดนส่งกลับคงเป็นคนแรกในประวัติศาสตร์ของบริษัทเลยล่ะ

ฤทัยนาวา --- ขอบคุณค่า

ลิงจ๊ากจ๊าก --- ขอบคุณค่ะ เจ้าสาวน่ะไม่กลัวฝนหรอกนะคะ แต่ฝนมันไม่เห็นสาดมาโดนซักกะทีนี่อ่ะสิ

หอมกร --- ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ

โดย: MaRiMeKKo

วันที่: 8 สิงหาคม 2550 เวลา:11:34:32 น.

roslita --- ขอบคุณค่ะ

บุมุจัง --- ขอบคุณมากนะคะ อันนี้ก็นับว่าเป็นก้าวแรก ก็จะพยายามก้าวต่อไปให้มั่นคง จะได้หอบประสบการณ์ดีๆ กลับมาให้มากที่สุด ส่วนเรื่องช็อปเนี่ยจะพยายามไม่ขาดสติอย่าง rebecca bloomwood นะคะ 55+ ไม่งั้นอาจถึงขั้นหมดตัวกันเลยทีเดียว แต่ถ้าได้แฟนอย่างพระเอกในเรื่อง อันนี้ไม่ปฏิเสธแน่ๆ อิอิ

โดย: MaRiMeKKo

วันที่: 8 สิงหาคม 2550 เวลา:11:38:35 น.

ยินดีต้อนรับสู่อังกฤษด้วยคนค้าบ

ผมอยู่ Lake District นะคับ

ว่างๆ ก้อมาเที่ยวที่นี่ได้ฮะ สวยอยู่เหมือนกัน

โดย: napat IP: 195.188.243.25 วันที่: 15 สิงหาคม 2550 เวลา:6:27:44 น.