สมุดขบ ( ประภาส - คำคม ) คำนำสำนักพิมพ์ “สมุดขบ”ใช่คล้าย”สมุดข่อย” ค่อยค่อยขบคงคบได้นาน ขบ”เผาะ”ขบ”เผาะ”เรืองกบาล สมองหวาน สำราญใจ ขบแล้วได้ครบคิด อย่า”ลิขิต”ไว้ในใจ “จาร”ลงไว้ทันใด เพาะ”ความหมาย”ไว้ใน”คำ” สมุดขบสมุดไม่”กัด” ไม่”วิบัติ”ไม่สูญความ ไม่ใช่แต่คำหวาน คำรำคาญก็”จาร”ได้ คำอื่นจากหมื่นใจเลือกเอาไว้คำดีพอ คำทุกคำมี”ทำเล” และ”กาเล”ที่”กินใจ” เวิร์คพอยท์ พับลิชชิ่ง @ หญ้ารกๆ หลังบ้านอาจจะไร้ประโยชน์เหลือเกิน แต่สำหรับมดแล้วฃหญ้ารกๆกอนั้นสามารถผลิตออกซิเจนไว้ให้มดเป็นพันๆตัวก็ไว้ใช้ดมได้ @ การเหยีบอีกฝ่ายหนึ่งให้จมโดยใช้ชาติพันธุ์มาแบ่งแยก ยอมรับได้แค่เป็นความคิดของเด็กๆเท่านั้น มนุษย์เราน่าจะยอมรับนับถือมนุษย์ด้วยกัน ที่ข้างในหัวใจมากกว่านับถือกันที่ชาติพันธุ์ @ คนเราไม่ได้เรียนเพื่อเอาวิชาไปประกอบอาชีพอย่างเดียว การเรียนรู้ไม่ว่าจะในโรงเรียนหรือที่ไหน นอกจากเอาไว้ประกอบอาชีพแล้ว เราเรียนเพื่อจะเป็นมนุษย์ที่ดีด้วย @ สงครามของมนุษย์ชาติก็เกิดจากไม้บรรทัดคนละอันทั้งนั้น @ ชีวิตของมนุษย์ก็มีฤดูกาล เราไม่สามารถบังคับให้เกิดฤดูกาลได้ตามใจเรา สำหรับคนที่ทุกข์ตรมแสนสาหัส ถ้าคิดได้อย่างนี้ว่า ชีวิตมนุษย์ไม่ได้มีด้านเดียว ไม่ได้มีฤดูเดียว บางทีเราอาจจะทำใจและเตรียมใจสู้กับฤดูกาลของชีวิตแต่ละฤดูได้ @ ผลงานอันยิ่งใหญ่ทางวิทยาศาสตร์ ล้วนเกิดจาก จินตนาการทางศิลปะและผลงานอันเกรียงไกรทางศิลปะ ก็ล้วนเกิดจากแรงส่งทางวิทยาศาสตร์ทั้งสิ้น @ หาศรัทธาของตัวเองให้เจอ และทำงานด้วยศรัทธานั้น @ มนุษย์เราเกิดจากมาจากศูนย์และในที่สุดก็กลับไปหาศูนย์เหมือนเอกภพ @ เงินและอำนาจไม่ได้เปลี่ยนแปลงคน มันเพียงขยายสิ่งที่มีอยู่ให้ใหญ่ขึ้นเท่านั้น @ คนเราสิ่งใดก็ตามที่ทำด้วยความรักมัน มักจะได้ผลดีเสมอ @ เวลาที่เรารักใครมากๆนั้น ตัวเราจะเล็กลงเมื่อเทียบกับคนที่เรารัก และเวลาที่เราถูกใครสักคนรักเรามากๆ ตัวเราก็จะใหญ่ขึ้นเช่นกัน @ การรู้จักตนเองและการยอมรับตัวเองคือยารักษาความเหงาขนานแท้ @ แท่งดินสอทำให้เรามองเห็นว่าถึงแก่นจะสำคัญเพียงไร แต่กระพี้นี่แหล่ะเป็นตัวทำให้แก่นทำหน้าที่สำคัญลุล่วง @ ความฉลาดที่ดีที่สุดของคนเราอยู่ตรงไหน การที่รู้ว่าควรจะแสดงความฉลาดออกมาตอนไหน น่าจะคือความฉลาดที่ฉลาดที่สุด @ เพราะมนุษย์มาจากธรรมชาติยิ่งเรากลับไปหามันมากเท่าไหร่ ก็เท่ากับเรากลับเข้าใกล้ตัวเองมากขึ้นเท่านั้น @ มนุษย์ทุกคนเกิดมามีปัญหาด้วยกันทั้งนั้น แต่ทุกคนก็มีสิทธิที่จะมีชีวิตบนโลกใบนี้ อย่างมีความสุขบนวิถีของตัวเอง จนกว่าจะลาจากโลกใบนี้ไปโดยไม่ทำร้ายคนอื่น @ มนุษย์เราต้องมีความรับผิดชอบ นักเขียนต้องรับผิดชอบต่อคนอ่านที่รออ่านอยู่ นักแต่งเพลงต้องรับผิดชอบต่อคนฟัง คนจับกุ้งต้องรับผิดชอบต่อคนกินกุ้ง เรื่องเงินค่าตอบแทนเป็นอีกเรื่องหนึ่ง @ ความเคารพกับการวิเคราะห์วิจารณ์เป็นคนละเรื่องกัน ถ้ามันจะมาด้วยกันมันก็ไม่น่าทำให้อีกอันหนึ่งด้อยลง บางวันสังคมก็ตบมือให้เรา บางวันสังคมก็ตีก้นเรา แต่แม้ว่าเราจะเจ็บก้นเท่าใดก็ตาม ความคิดที่จะทำอะไรดีๆเพื่อสังคม ก็ไม่ควรระเหยไปจากใจเรา เพราะมันคนละเรื่องกัน @ บางอย่างในชีวิตเราก็ไม่ได้ใช้เหตุผลตัดสินใจ ใช้แต่สัญญาณเท่านั้น @ ความไม่ปล่อยวางนั้นแหล่ะครับคือมูลก้อนใหญ่ที่แมลงชื่อใจร้อนชอบมาตอม @ คนเราถ้ามาซื่อสัตย์ต่อตัวเอง แล้วจะหาความภูมิใจจากที่ไหนได้ @ การยอมรับความคิดเห็นที่แตกต่างกันนั่นแหล่ะ เป็นส่วนประกอบอันสำคัญที่สุดของความรัก @ ปริศนาและปัญหาที่ถูกไขไม่ออกหลายๆปัญหาของเรา อาจจะมาจากกรอบลวงตาที่เราสร้างขึ้นมาเองก็ได้ @ จะว่าไปการแข่งขันก็ไม่ใช่เรื่องเลวร้ายอะไรที่ต้องปฏิเสธ ที่มันวุ่นวายหรือระทมทุกข์กันอยู่ ก็เพราะว่า รู้แพ้รู้ชนะกันไม่เป็นต่างหาก @ ทุกครั้งที่เราวิ่งไล่จับผีเสื้อ มันจะยิ่งบินหนีจากเราไป...แต่เมื่อใดก็ตามที่เรา นั่งลงเงียบๆ นิ่งทั้งกริยา นิ่งทั้งหัวใจ...ผีเสื้อแสนสวยจะโบยบินมาอยู่รอบๆ ตัวเราเสมอ...ความสุขก็เป็นอย่างนั้น @ ทุกคนมีเส้นรอบวง ของตัวเอง มีโลกของตัวเองมีหัวใจของตัวเองที่จะตัดสินใจว่า จะเลี้ยวซ้าย เลี้ยว ขวา เดินหน้าถอยหลัง @ ผู้ชายมักจะเฮงซวยกับเรื่องความละเอียดอ่อนของความรักเสมอ คำว่าเฮงซวยหมายถึง อาการที่ไม่ค่อยจะละเอียดอ่อนของความรู้สึกของผู้หญิง @ ได้ยินดนตรีด้วยหัวใจ ได้ยินความเงียบด้วยสมอง @ บางทีคนเรามองเป้าหมายของชีวิตเป็นรูปธรรมมากไป จนละเลยความสุขและความฝันที่อยู่ระหว่างทาง @ คนเราชอบทำซุ่มซ่ามกับสัมพันธภาพกันได้ง่ายๆ @ หาศรัทธาตัวเองให้เจอและทำงานด้วยศรัทธานั้น @ มนุษย์เรานั้นเกิดมาจากศูนย์และในที่สุดก็กลับไปหาศูนย์เหมือนกับเอกภพ @ เงินและอำนาจไม่ได้เปลี่ยนแปลงคน มันเพียงแต่ขยายสิ่งที่มีอยู่ให้ใหญ่ขึ้นเท่านั้น @ มนุษย์แต่ละคนมีสิ่งพิเศษในตัวเองที่คนอื่นไม่มีอย่างน้อยก็หนึ่งอย่างกันแทบทุกคน @ ความรักน่าจะเป็นคำตอบที่ดีที่สุดสำหรับชีวิต @ คนเรานั้นสิ่งใดก็ตามที่ทำด้วยความรักมันมักจะได้ผลดีเสมอ @ เด็กทุกคนเป็นเหมือนผ้าขาว แต่เป็นผ้าขาวคนละเนื้อ แต่ละคนซึมซับสีสันที่เราแต่งแต้มลงไปได้ไม่เหมือนกัน เรียนรู้ได้ไม่เท่ากัน เก่งได้ไม่เท่ากัน ตามลักษณะของเนื้อผ้าแต่ทุกคนเป็นคนดีได้เท่ากัน ++++++++++++++++++++ ที่มา : ประภาส ชลศรานนท์ / สมุดขบ   Create Date : 06 สิงหาคม 2551 1 comments Last Update : 12 กันยายน 2551 14:03:24 น. Counter : 1237 Pageviews. Share Tweet

"ถ้าอยากทำอะไร อย่าเพียงแต่แค่ชอบ ต้องหลงใหลมันอย่างโงหัวไม่ขึ้นเท่านั้น จึงจะสร้างงานชนิดเปลี่ยนโลกได้" ผมซื้อเล่มนี้ เพราะ ประโยคนี้ ปล.ไว้จะมาเยี่ยมบล็อกอีกครับ   โดย: Guiman 12 สิงหาคม 2552 15:38:56 น.