Bloggang.com : ลูกหมูยอ : ~ ความลำบากลำบน ของคนไม่มีรถ ~

~ ความลำบากลำบน ของคนไม่มีรถ ~

ขออนุญาติบ่นหน่อยเหอะ เบื่อเหลือเกิน

แต่ก่อนตอนอยู่บ้านหลังเก่า ไม่เคยคิดซักกะนิดนึง ว่ารถส่วนตัวเป็นสิ่งจำเป็น

เพราะในหมู่บ้าน มีรถโดยสารวิ่งตลอดวัน เดินไปปากซอย ประมาณร้อยเมตรก็ได้นั่งรถแล้ว สบายจะตายไป

ย้ายมาบ้านใหม่ หมู่บ้านไม่ใหญ่มากมาย ไม่มีวินมอไซค์ (มีก็ไม่นั่ง ไม่ชอบอ่ะ) ไม่มีรถประจำทาง

เดินออกจากบ้านทีก็ขาลาก ต้องไปรอรถสองแถว หรือรถตู้ หน้าหมู่บ้าน

รถตู้คนเต็มเค้าก็ไม่จอดรับ สองแถวก็นานๆมาที

อนาถชีวิตตัวเองจริงๆ

เวลาจะไปทำงาน ก็ต้องนั่งรถมาลงปากซอย ข้ามถนน (เคยตกสะพานลอยด้วย) แล้วยืนโบกรถ บขส.

ใช่ ฟังไม่ผิดหรอก ไม่ใช่ ขสมก.แน่นอน บขส.เนี่ยแหละ

นี่บ้านชั้นอยู่ในกรุงเทพนะยะหล่อน จะมีรถเมล์ผ่านซักสายไม่ได้รึไง

โบกมันไปเถอะ รถกรุงเทพ-ฉะเชิงเทรา เนี่ย ดันได้งานที่แปดริ้ว สมน้ำหน้าตัวเอง

คันที่ 1 ไม่จอด .......... ไม่เป็นไร มันอยู่เลนขวา

คันที่สอง ไม่จอด .............. อะไรวะ กรูโบกมือแทบหัก ทำไมไม่จอด

คันที่สาม ไม่จอด ................... ตูยืนมาครึ่งชั่วโมงแล้วนะว้อย สายแล้วด้วย จะไม่รับผู้โดยสารใช่มะ

สุดท้ายก็ต้องเสียตังค์ อีก 10 บาท นั่งรถตู้ไปแยกหนองจอก ซึ่งมันจอดแน่ๆ

แต่ก้ออ่ะนะ บางวันหนองจอกมันก็ไม่จอด

ขากลับบ้านยิ่งไม่ต้องพูดถึง หกโมงเย็นเป๊งเลิกงานต้องขึ้นรถกลับให้ทัน ไม่งั้นรอไปอีกจะมืดมาก

ลงรถหน้าปากซอยบ้าน วันไหนไม่มีใครว่างออกมารับจะหลอนสุดๆ เพราะปากซอยมันมืด ไม่มีไฟ รอโบกสองแถว รถตู้ เหมือนเดิม

แล้วก็เดินแต๊กๆๆๆ จากหน้าหมู่บ้านเข้าไปอีก

ทำไมชีวิตชั้นมันเศร้าอย่างนี้ฟระ โคดลำบากเลย

ทางออกมันมีสองทาง

1. ซื้อรถ
2. หางานใหม่

ข้อหนึ่งก็อยากทำอยู่ แต่ที่บ้านไม่อนุมัติ กะอีแค่ขับรถชนบ้านหนเดียว ทำเป็นไม่ไว้ใจ เชอะ

ข้อสองก็อยากอยู่เหมือนกัน แต่เจ้านายขอให้ทำไปก่อน จนกว่าจะหาคนมาแทนได้ -- ชั้นร่ำๆจะลาออกมาปีกว่าแล้วนะเฟ้ย เมื่อไหร่จะให้ออกฟระ คนไม่อยากอยู่จะยื้อไว้ทำไม

กะว่าปีหน้าจะลาไปเรียนต่อแระ เซ็งชีวิต ทำงานไปก็หดหู่ ไม่มีความสุข