Bloggang.com : ลูกหมูยอ : หลังจากไม่ได้อัพมาสี่เดือน

หลังจากไม่ได้อัพมาสี่เดือน

อัพบล็อกครั้งสุดท้าย เมื่อปลายเดือน มี.ค. แล้วก็หายไปเลย 555

เนื่องจากความขี้เกียจ เบื่อ เซ็ง ฯลฯ

คุณพี่มาทวงหลายรอบแล้ว คุณน้องก็ยังไม่อัพซะที ขอโทษค้าบบบบบ

และล่าสุด.....

Harddisk เจ๊งแล้วคับผม

รูปใหม่ ๆ ที่ยังไม่ได้ Back up หายหมดเรย

ชีวิตช่วงนี้ เรื่อย ๆ เฉื่อย ๆ แต่ก็ชอบนะ มัน chill ดีเหลือเกิน

งานใหม่ เงินน้อยกว่างานเก่าเท่าตัว อนาคตยังไม่ชัดเจน ไกลบ้านไปนิด เดินทางลำบากไปหน่อย

แต่มันสบายใจจัง....

เข้าแปดโมงครึ่ง... เลิกสี่โมงเย็น ... กลับหลังจากนั้นมีโอที (นิดนึง)

ได้มีเสาร์- อาทิตย์ และวันหยุดราชการ

พรุ่งนี้ได้หยุดสี่วันรวดเรย อิ อิ อิ

ชอบว่ะ ตั้งแต่ทำงานมาเพิ่งเคยมีวันหยุดอย่างนี้มาก่อน

แถมมีตลาดนัดให้เดินช็อปปิ้งเกือบทุกวัน เปลืองตังค์ดีแท้

คนเรา ไม่ใช่ทุกคน ที่รู้จักตัวเอง และมีเป้าหมายชัดเจน ว่าชีวิตต้องการอะไร และโชคดี ได้ทำอย่างที่ตัวเองต้องการ

บางคน หลงทาง แต่ก็สามารถยอมรับกับเส้นทางที่บังเอิญหลงไปได้ ... และมีความสุขกับมัน

บางคน พอรู้ว่าตัวเองหลงทาง ก็สายไปแล้ว ไม่สามารถย้อนกลับไปเลือกทางใหม่ได้

แต่บางคน ทั้ง ๆ ที่รู้ว่า หากย้อนกลับไปเริ่มต้นใหม่ มันจะต้องสูญเสียอะไรหลาย ๆ อย่างที่เคยมี ที่เคยได้ ที่เคยเป็น แต่ก็ยังเลือกที่จะย้อนกลับไป เพื่ออะไรบางอย่าง ที่เรียกว่า "ความสุข" ซึ่งมีจริงรึเปล่าไม่รู้

การเปลี่ยนแปลงครั้งนี้ ก็ได้ลองปรึกษากับหลาย ๆ คนที่คิดว่าจะให้คำแนะนำดี ๆ ได้ แต่ก็มีน้อยคน ที่จะเข้าใจเราจริง ๆ ส่วนใหญ่จะพยายามโน้มน้าว จูงใจ ให้กลับไปเดินทางสายเดิม

สายที่ดูเหมือนจะดี มีเกียรติ มีคุณค่า มีค่าตอบแทนมากพอควร

แต่ไม่มีใครเข้าใจหรอก ว่ามันเหนื่อย ไม่ใช่แค่เหนื่อยกาย แต่มันเหนื่อยที่ใจ มันเหนื่อยเข้าไปในจิตใต้สำนึกที่จะคอยหลอกหลอน คอยให้กังวลโน่นนี่ ทั้งยามหลับยามตื่น ทำไงได้ล่ะ ดันเกิดมาเป็นคนมีความรับผิดชอบสูง

ถ้าถามว่า.. ทำไมคนอื่นเค้าทำได้ เค้า happy ดีล่ะ ...

ก็ต้องตอบว่า ... เค้า ไม่ใช่เรา คนเรามันมีธรรมชาติต่างกัน ชอบต่างกัน แนวคิดต่างกัน เอามาเทียบกันไม่ได้หรอก

แล้วก็มักจะมีคนถามต่อไปว่า... ไม่เสียดายความรู้ที่เรียนมาเหรอ

ก็จะตอบไปว่า... ไม่ เพราะมันไม่ได้หายไปไหน มันซึมซาบอยู่ในสายเลือด สมอง และจิตใต้สำนึกไปแล้ว ตอนนี้ลองใครถามอะไรมาสิ สามารถขุดมาตอบได้โดยไม่ต้องเสียเวลาคิดเลยด้วยซ้ำ

เวลาคนเราทำงานใน field ไหนมานาน ๆ แล้วจะต้องเปลี่ยนงานนี่มันยากนะ เราจะกลายเป็นคนไม่มีประสบการณ์ใน field อื่นไปเลย เริ่มต้นใหม่ค่อนข้างยากทีเดียว ยิ่งจบมานานยิ่งหางาน field ใหม่ยากโคด ๆ ไปสัมภาษณ์ทีไรมีปัญหาทุกที

แต่มันก็ไม่เกินความสามารถและวาสนาหรอก

ในที่สุด ฟ้าก็ส่งงานที่ใช่มาให้ (ไม่ใช่ฟ้าทีเดียวหรอก ต้องบอกว่า google)

งานที่เป็นส่วนผสม ระหว่าง งานใหม่ ที่ไม่ค่อยอยากจะแตะ กับงานใหม่ ที่คิดว่าตัวเองน่าจะชอบ

สรุปว่าไปๆมาๆ ก็ได้ใช้ความรู้ด้านวิชาการของงานเก่า มารวมกับงาน office แบบไม่ต้องไปบู๊ล้างผลาญกับใคร ไม่มีใครมากดดัน ไม่ต้องกังวลทั้งยามหลับยามตื่น

ค่าตอบแทนทางเศรษฐกิจ อาจจะน้อยไป(ไม่)หน่อย

แต่ก็ได้รับค่าตอบแทนทางจิตใจมากมายกว่าเดิม

คนเรา มันไม่ได้ทุกอย่างที่เราต้องการหรอก

ถ้ายอมรับกับมันได้ มันก็โอเค

แต่ถ้ารู้ตัวว่ายอมรับไม่ได้ ...

ก็ต้องตามหาสิ่งที่ตัวเองต้องการ

มันอาจจะง่าย หรือยาก หรือเป็นไปไม่ได้

ก็แล้วแต่ว่า .... สิ่งที่ต้องการนั้นน่ะ มันคืออะไร.......

ปล. วันนี้ออกแนวเพ้อ ๆ เรื่อยเปื่อย แถมไม่มีรูปอีกต่างหาก ใครหลงเข้ามาก็ขออภัยด้วยหากมันไม่ค่อยสนุก

เด๋วคราวหน้าจะอัพเดตรูปไปเที่ยวบ้างอะไรบ้าง ไฟล์รูปที่ย่อไว้หายหมดเรย เซ็งแม่กๆ

Create Date : 23 กรกฎาคม 2553

Last Update : 23 กรกฎาคม 2553 11:01:47 น.

2 comments

Counter : 443 Pageviews.

สู้เขานะคุณน้อง

อิจฉาได้หยุดรวด 4 วัน ชิๆๆ นี่วันอาทิตย์ต้องขับกลับพะเยาไปสอนแล้วขับกลับ
แม้จะได้เงินแต่อยากหยุดมากกว่าาาาาา

โดย: จริง

วันที่: 23 กรกฎาคม 2553 เวลา:21:14:51 น.

ดีใจกับงานใหม่นะครับ
การเปลี่ยนแปลง ที่ต้องข้ามผ่านนะ

โดย: Thanunchaisa

วันที่: 23 กรกฎาคม 2553 เวลา:21:57:02 น.