Bloggang.com : ลูกหมูยอ : @-@-@ เรื่องเล่าบนรถตู้ Ep.1@-@-@

@-@-@ เรื่องเล่าบนรถตู้ Ep.1@-@-@

หลังจากย้ายงานมาทำไกลบ้านมากกว่าเดิม จากที่เคยขับรถไปทุกวัน ก็เปลี่ยนมาเป็นสมาชิกวินรถตู้อย่่างถาวร

เนื่องจากขี้เกียจขับรถอย่างแรง (ใครวิ่งเส้นมีนบุรี รามอินทราไปเกษตรจะรู้ดี ระยะทางแค่ไม่เกิน 30 ก.ม. ปริมาณรถช่างหนาแน่น เคลื่อนตัวช้า ทั้งเช้าเย็นเป็นกิจวัตร) รถติดมากกกกกกกก ขี้เกียจเหยียบเบรค

ถ้าจะขับรถไปเองต้องออกจากบ้านก่อน 6 โมง จะถึงที่ทำงานเร็วมาก (ไม่รู้จะไปทำไร เค้าไม่ให้เปิดแอร์ก่อน 9 โมง ร้อนโคด) และกลับบ้านหลังสองทุ่ม เพื่อให้ถนนโล่ง (จะอยู่ให้ผีหลอกเหรอ)

เคยขับไปอยู่เหมือนกัน แต่เพลียกะการขับรถ จะหลับก็หลับไม่ได้ เมื่อยก็เมื่อย เปลืองน้ำมันอีก

สุดท้ายชีวิตก็มาลงตัวกับรถสาธารณะนี่แหละ มีทั้งรถเมล์ รถ บขส. และ รถตู้

ขั้นแรก ลองรถเมล์ก่อน นี่เลย สาย 26 มีนบุรี อนุเสาวรีย์ เป็นอะไรที่หวานเย็นมากมาย

เนื่องจากไม่ขึ้นสะพานข้ามแยก กม. 8 วิ่งข้างล่างติดโคดๆๆๆ ผลคือ ใช้เวลาไม่เคยต่ำกว่า 2 ชม. จากมีนบุรี ถึงเกษตร

ขั้นที่สอง เส้นทางเดินทางในฝัน นั่นคือการกระโดดขึ้นรถบขส. กรุงเทพ-ฉะเชิงเทรา สาย 54 จากหน้าปากซอย เสิร์ฟตรงถึงหน้าที่ทำงานเป๊ะ ๆ ที่นั่งกว้างใหญ่ไพศาล รับประกันมีที่นั่งชัวร์ ๆ ปลื้มมาก แต่ไปยืนโบกปากซอยแล้วมันไม่จอด เพราะมันจอดแต่ป้ายใหญ่ ๆ

สุดท้ายก็ต้องพึ่งพาพี่รถตู้นี่แหละ รวดเร็วทันใจ ให้จอดตรงไหนก็จอด ว่าง่ายดีจริง ๆ บางวันโชคเข้าข้าง เจอรถตู้ หนองจอก - ม.เกษตร เหมือนฟ้ามาโปรด หลับรวดเดียวถึงเลย ไม่ต้องต่อรถ แต่คนเรามันไม่ได้โชคดีทุกวันหรอก สัปดาห์ละครั้งก็หรูแล้ว

จากการนั่งรถตู้มาเดือนนึงเต็ม ๆ ก็ได้เห็นอะไรมากมาย ที่ถ้าขับรถไปทำงาน ก็คงไม่ได้สัมผัสเช่นนี้

เรื่องแรก วินรถตู้ที่ตลาดมีนบุรี

คงจะเห็นกันแล้วว่ารถตู้สมัยนี้มันจะเป็นรถใหญ่ ๆ ขาว ๆ น่านั่ง ใช่ไหมคะท่านผู้ชม แล้วรู้ไหมว่ารถตู้เก่า ๆ สมัยก่อน มันหายไปไหนหมด

คำตอบคือ มันไม่ได้หายไปไหนค่ะ มันกลายเป็นรถตู้ มีนบุรี - บึงบัว -หัวตะเข้ หมดแล้ว

ซึ่งแน่นอนว่าข้าพเจ้าต้องนั่งไอ่รถนี่เข้าบ้านทุกวัน และได้แต่มองรถตู้วินข้าง ๆ ตาปริบ ๆ เนื่องจากวินอื่นแถวนั้นมันมีแต่รถใหม่ ๆ อาทิ มีนบุรี- ร่มเกล้า มีนบุรี-ลำลูกกา อะไรประมาณนี้ จะมีเก่าพอ ๆ กันก็พวกรถหนองจอก คู้ซ้าย คู้ขวา อะไรก็ว่าไป แต่มันก็ยังมีรถที่ดูใหม่ ๆ ให้เห็นบ้างอ่ะนะ ยกเว้นไอ่ มีนบุรี บึงบัว หัวตะเข้ เนี่ย รับประกันว่าเก่าทุกคัน แอร์หนาวบ้าง ร้อนบ้าง คละเคล้ากันไป เบาะเสริมแล้วเสริมอีก เบียดได้อีก แบ่ง ๆ กันไป (แต่มันจะทรมานมากเวลาที่มีคนอ้วน ๆ ซื้อของจากตลาดมาเพียบ ๆ แล้วโดนบังคับให้มานั่งเบียดกัน อยากผอมจริง ๆ )

บ่นไปยังไงก็ต้องพึ่งเค้าอยู่ดีแหละ ไม่งั้นต้องนั่งพี่วินเข้าบ้าน ไม่เอาอ่ะ กลัวตก

แถมท้าย

การที่ต้องเดินไปขึ้นรถในตลาด มันก็มีทั้งข้อดีและข้อเสีย
ข้อดี คือ ได้ออกกำลังกายเล็กน้อย และได้แวะซื้ออะไรกินก่อนกลับบ้าน

ข้อเสีย เปลืองตังค์ และอ้วน

เรื่องที่สอง รถตู้... บางทีก็ดูน่ากลัว...

จากประสบการณ์การนั่งรถโรงเรียนมานับครั้งไม่ถ้วน ซึ่งแต่ก่อนนี้ รถโรงเรียนที่มารับหน้าบ้าน มันจะเป็นรถตู้ (และคาดว่าตอนนี้ รถเหล่านั้นจะกลายเป็นรถตู้วิน มีนบุรี-บึงบัว-หัวตะเข้ ไปแล้ว) พร้อมคนขับที่คุ้นเคยกับเด็ก ๆ เป็นอย่างดีเพราะเห็นหน้ากันทุกวัน

อยู่มาวันหนึ่ง คุณลุงรถตู้ and the gang (คือมันจะมีรถตู้ บ. เดียวกันหลายคันที่เข้าไปรับเด็กในหมู่บ้านอ่ะ เค้าพวกเดียวกันหมด) ไปมีปัญหากับพี่วินหน้าหมู่บ้าน ตอนนั้นเหมือนเค้าถ่ายหนังกันมั่ก ๆ เพียงแต่เราดันอยู่บนรถด้วย

เรื่องมันเกิดขึ้นตอนเย็น หลังเลิกเรียน (ตอนนั้นน่าจะอยู่ ม. ต้น อ่ะ สิบกว่าปีแระ) คุณลุงผู้แสนใจดี ขับรถมาส่งเด็ก ๆ ในหมู่บ้าน ก็เข้ามาในหมู่บ้านแล้วล่ะ อยู่ๆ ลุงก็ดริฟท์รถไปเฉียดแผงขายหนังสือพิมพ์แถว ๆ นั้น ก้มลงคว้าอีดาบ แล้ววิ่งลงจากรถไปฟันกะมอไซค์วิน จำไม่ได้ว่าอะไรเริ่มก่อนหลัง เพราะนั่งข้างหลัง มองไม่ค่อยชัด ซักพักใหญ่ ๆ ลุงก็กลับมาขึ้นรถแล้วขับไปส่งเด็กต่อ

คนนั่งหน้าเล่าว่า เวลาลุงเข้าเกียร์ เลือดจากแผลที่มืองี้พุ่งปรี๊ดๆๆๆ เลย หวาดผวามากมาย เด็กช็อคไปหลายคน น่ากัวโพดๆ

ฉะนั้น ข้าพเจ้าจะหวาดผวาทุกครั้งที่คนขับรถตู้ดูท่าทางหงุดหงิด เนื่องจากเคยเห็นนาทีฉุกเฉินมาแล้ว

เรื่องเกิดสด ๆ ร้อน ๆ เมื่อเช้าวานนี้ วันกรุงเทพฝนตก รถติดอิ๊บเอ๋ง ข้าเจ้าก็ไปต่อแถวขึ้นวินรถตู้แถวมีนบุรี เตรียมตัวไปทำงานตามปกติ หลังจากยืนรอขาแข็ง ได้รับการต้อนขึ้นรถเรียบร้อย รถออกตัวไปได้สองเมตร ยังไม่พ้นซอกตึกที่เป็นที่สิงสถิตย์ของวินรถตู้ พี่คนขับแกก็เปิดกระจก ชะโงกหน้าไปด่ารถตู้อีกคันที่จอด (เกือบ)ขวางทางเข้าซอกตึก มีปะทะคารมกันเล็กน้อย

แล้วพี่คนขับแกก็เปิดประตูรถลงไปด่าเค้าอีก

ฮือๆๆๆ ขากลับค่อยมาตีกันได้ป่ะคะ เดี๋ยวไปทำงานสาย

แต่ก็โอเค ไม่มีเรื่องอะไรมากไปกว่านี้ ค่อยยังชั่วหน่อย แต่ก็เรียนรู้ว่าจะไปไหนมาไหนต้องดูทางหนีทีไล่อย่างระมัดระวัง คนสมัยนี้ ใจร้อน น่ากัวโคด ๆ

ไม่รู้เหมือนกันว่าเหตุการณ์ต่อไปเป็นยังไง แต่เช้านี้ไม่เห็นรถตู้คันไหนมาจอดใกล้ซอกตึกนั้นอีกแล้ว ไม่รู้เค้าจัดการกันยังไง หุ หุ หุ

เรื่องยังมีอีกเยอะ เอาไว้จะมาเล่าต่อ ถ้ามีคนอยากฟัง

Create Date : 30 กรกฎาคม 2553

Last Update : 30 กรกฎาคม 2553 10:35:08 น.

7 comments

Counter : 1625 Pageviews.

หวัดดีค่ะ..เรื่องราวบนรถตู้ก้อหนุกดีเนอะ..มีสีสรรดีค่ะ...
ตัวเองทุกวันนี้เดินทางโดยจักรยานค่ะ..ที่บ้านถึงที่ทำงานใกล้จิ๊ดเดียว..ชิล ชิล ค่ะ...มีความสุขทุกวันนะคะ...

โดย: neenika

วันที่: 30 กรกฎาคม 2553 เวลา:11:54:10 น.

กิกิ เจอคนรักแมวอีกแว้ว

โดย: Kally_narak

วันที่: 30 กรกฎาคม 2553 เวลา:12:39:18 น.

เคยเจอแบบว่าเป็นรถบัสมากกว่าคะ ตอนนั้นนั่งไปมหาวิทยาลัย แล้วคนขับรถบัสส่งพนักงานเค้าขับมาเบียดแล้วก็บีบแตรใส่ คนขับรถบัสที่นั่งก็โมโหขับเบียดแล้วก็จอดรถลงไป มีแม่กุญแจขนาดใหญ่อยู่ในมือ พร้อมเด็กรถอาวุธครบมือเช่นกัน แต่คนขับรถรับส่งพนักงานเค้าไม่กล้าคะ เลยรอดไปไม่งั้นป่านนี้ไม่รู้ว่าจะเป็นยังไงบ้าง ไอ้เรารึก็ตกอกตกใจหมดเลย ไปเรียนแบบสยองมากกกก

โดย: ฮง นานนี IP: 164.71.1.147 วันที่: 30 กรกฎาคม 2553 เวลา:13:36:20 น.

ไม่ได้นั่งรถตู้ไปทำงาน..แต่นั่งเวลาเข้าเมืองไปลงอนุสาวรีย์

มันก็แสบ ๆ คันดีครับ...

โดย: CEO นิ้วก้อย

วันที่: 30 กรกฎาคม 2553 เวลา:14:32:14 น.

อิอิ คิดถึงนะค้า จุ๊บๆ

โดย: zMee

วันที่: 21 สิงหาคม 2553 เวลา:17:55:31 น.

ตกลงตอนนี้ทำงานไหนน่ะคุณน้อง

คุณพี่อัพเดทรูปที่ทำงาน (มุมเดิมๆ)แล้วนะ

โดย: จริง

วันที่: 9 กันยายน 2553 เวลา:20:20:20 น.

กรุณามาดูปัจจุบันนิดนะคับ ทุกความคิดไม่เหมือนกันนะ ไม่มีใครบังคับให้ยืนหรือนั้งเบียดนะ ถ้ารถเต็มเขาจอดรับก็บอกไปสิว่าไม่ไป ก็หมดเรื่องจะวิพากวิจารก็ให้เป็นความจริงน่อย ไม่ใช่สัจจะพูดเข้าใจนะ

โดย: ตัวเล็กอ่ะ IP: 49.230.85.242 วันที่: 19 กรกฎาคม 2558 เวลา:13:06:32 น.