Aungpao Family
Group Blog
 
<<
เมษายน 2551
 12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
27282930 
 
19 เมษายน 2551
 
All Blogs
 
คลอดแล้วจ้า...ในที่สุดเราก็ได้เจอกัน

กลับมาแร้วจ้า...หลังจากหายหัวไปคลอดเจ้าแสบอั่งเปามาแบบไม่ได้ร่ำได้ลาใครเล้ยยย แบบว่ามันฉุกละหุกมั่กมากอ่ะ ขออัพบล๊อคแบบย้อนหลังกันสักนิดนุงนะคร้า...จริง ๆ แล้วคลอดอั่งเปาตั้งแต่วันที่ 2 มี.ค. 51 แล้วค่ะ ด้วยความที่เป็นคุณแม่มือใหม่หัวใจเต็มร้อย อิอิ มันก็เลยมีหลายอย่างที่ยังไม่ลงร่องลงรอย กว่าจะปรับตัวได้ทั้งยัยแม่จอมเบ๊อะ กะคุงลูกจอมแสบก็ปาเข้าไปเดือนกว่า ๆ แน่ะ ฮี่ๆ ๆ
และแล้ววันที่พ่อกะแม่รอคอยมาตลอด 38 สัปดาห์ก็มาถึง เอ๊...จะว่าไปแล้วเรียกว่า 38 สัปดาห์ก็ไม่ถูกซะทีเดียวนะ เพราะจริง ๆ แล้วพ่อกะแม่รอนู๋มา 7 ปีแล้วต่ะหากล่ะ
หลังจากที่เราสองคนแม่ลูกต้องเจอกับอุปสรรคต่าง ๆ นา ๆ มาจนถึงวินาทีสุดท้ายที่อั่งเปาจะได้ลืมตาดูโลกก็ยังไม่วายแสบทิ้งทวนเลยนะจ้ะ สมแล้วล่ะที่น้าโอเปิ้ลเรียกนู๋ว่า"เจ้าแสบ"และแม่ก็ถูกใจกับฉายานี้มากจ้ะ เรื่องมันมีอยู่ว่า..........
วันศุกร์ที่ 29 ก.พ. นู๋ดิ้นน้อยมากกกก ทั้งวันนู๋ดิ้นแค่ 5 ครั้งเองและเป็นการดิ้นแบบเบา ๆ แผ่ว ๆ ไม่เตะ ไม่ถีบแม่เหมือนทุกวัน แม่ก็ได้แต่คิดแบบปลอบใจตัวเองว่านู๋คงตัวใหญ่แล้วและคงอึดอัดมากสินะ แม่ก็ได้แต่คอยสังเกตุอาการของนู๋ต่อ คืนวันศุกร์ทั้งคืนจนถึงเช้าวันเสาร์ สรุปนู๋ดิ้นเบา ๆ มาอีก 1 ครั้งซึ่งแม่กะพ่อก็ใจคอไม่ดีแล้วอ่ะ แม่คิดไปต่าง ๆ นา ๆ กลัวลูกของแม่จะเป็นอะไร ในใจได้แต่ภาวนาขอพรกะสิ่งศักดิ์สิทธิ์ขอให้ผลกรรมดีที่พ่อกะแม่ได้ทำมาขอให้ส่งผลถึงลูก คุ้มครองอย่าให้นู๋เป็นอะไรเลย จนเย็นวันเสาร์หลังจากได้โทรหาป้าแก้วแล้วก็รีบบึ่งรถไปรพ.ทันที นางพยาบาลเค้าก็จับเข้าเครื่อง nst (เรียกถูกป่าวหว่า )วัดอัตราการเต้นของหัวใจลูกและการบีบตัวของมดลูก ผลกราฟออกมาคุณหมอบอกว่าไม่โอเค ให้แม่นั่งรออีกสักพักนึงแล้วก็เข้าเครื่องใหม่อีกครั้งซึ่งผลกราฟที่ออกมารอบนี้คุณหมอลงความเห็นว่าหัวใจลูกเต้นปกติดีและให้แม่กลับบ้านได้ ซึ่งในใจแม่กะพ่อตอนนั้นก็ยังกังวลอยู่นะ แต่เอาก็เอาวะ ในเมื่อหมอบอกว่าปกติก็ต้องปกติสิ...ชิมิ
แม่กลับจากรพ.มาถึงบ้านตอน 4 ทุ่มกว่า ๆ คืนนั้นพ่อกะแม่ก็เลยเฝ้าระวังนู๋กันทั้งคืนจนเช้าวันอาทิตญืที่ 2 มี.ค. นู๋ดิ้นมาอีก 1 ครั้ง แม่ก็เอาน่าอย่างน้อย ๆ นู๋ก็ยังดิ้นให้แม่รู้สึกอยู่ถึงแม้มันจะแผ่วและเบามากก็ตามที แม่คอยสังเกตุอาการของนู๋ต่อทั้งวัน จนบ่าย 4 โมงกว่า ๆ แม่ทนไม่ไหวแล้วเพราะนู๋ไม่ดิ้นอีกเลย แม่โทรปรึกษาป้าแก้วอีกครั้งเล่าอาการให้ฟังทุกอย่าง ป้าแก้วรีบไล่ให้ม่ไปรพ.ด่วนที่สุด พ่อก็รีบพาแม่ไปหาหมอทันที โดยไปที่คลีนิคของคุณหมอเพราะดูเวลาแล้วช่วงนี้คุณหมอจะอยู่ที่คลีนิคของเค้าอ่ะจ้ะ คุณหมอคนนี้เป็นหมอสูติที่มีคนไข้เยอะมากกกก คนท้องนั่งรอตรวจกันเยอะมั่กมากประมาณเกือบ ๆ 50 คนได้ พอถึงคิวแม่หมอถามว่าลูกเป็นงัยบ้าง แม่ตอบว่าลูกดิ้นแค่ครั้งเดียวเองค่ะ เบา ๆ แผ่ว ๆ หมอก็เลยขอซาวน์ดู แม่กะพ่อดูที่หน้าจอซาวน์ก็เห็นนู๋นอนนิ่ง ๆ คุณหมอพยายามใช้หัวเครื่องซาวน์กดแรง ๆ เพื่อเป็นการปลุกหรือกระตุ้นให้นู๋ขยับตัวแต่ก็ไรผลหัวใจลูกก็เต้นเบามากและค่อนข้างช้า คุณหมอเริ่มสีหน้าไม่ดีทำหน้านิ่วคิ้วขมวดแล้วก็เอามืออีกข้างนึงตบมาที่ท้องแม่แรง ๆ 2 ครั้ง(แม่เจ็บจนจุกเลยจ้ะ แต่ก็ทนได้เพื่อลูก) ก็ไร้ผลอีก นู๋ยังคงนอนนิ่ง ๆ ไม่ขยับอีกเหมือนเดิม แม่หันไปมองหน้าพ่อซึ่งก็มีสีหน้าที่กังวลอย่างเห็นได้ชัด ตอนนั้นแม่อยากจะร้องไห้มากที่สุด เครียดมาก ในหัวแม่มีแต่คำถามเกิดขึ้นเยอะแยะมากมาย คุณหมอก็หันมาบอกพ่อกะแม่ว่า ไม่ดีแล้วล่ะมันเป็นสัญญาณที่ไม่ดีแร๊ะ งั้นหมอขอผ่าคืนนี้เลยละกัน กินอาหารล่าสุดมาตอนกี่โมง พ่อเค้าตอบแทนแม่ว่าเพิ่งกินไส้กรอก+องุ่นตอนประมาณ 5 โมงกว่า ๆ นี่เองครับ( คือว่าแม่นั่งกินตอนนั่งรอคิวตรวจอ่ะจ้ะ ) หมอก็คิดแป๊ปนึงแล้วพูดว่า เด๋วกลับบ้านไปเตรียมข้าวของให้เรียบร้อยแล้วไปให้ถึงรพ.ไม่เกิน 2 ทุ่มครึ่งนะ หมอจะผ่าคืนนี้ตอน 5 ทุ่ม
ว๊ากกกกกกก อกอีแป้นแล่นลึก โอว...แม่เจ้าทำไมมันช่างรวดเร็วปานสายฟ้าแล่บเยี่ยงนี้ล่ะ แม่ตั้งตัวไม่ทันเลยลูกรัก พ่อเค้ารีบพาแม่กลับบ้านมาเตรียมข้าวของสำหรับนู๋ซึ่งตะโกนถามแม่ที่กะลังอาบน้ำอยู่เป็นระยะ ๆ ว่าต้องเอาอะไรไปบ้าง คือพ่อของนู๋เค้าตื่นเต้นกว่าแม่อีกง่ะ เพราะข้าวของทุกอย่างแม่เตรียมใส่ตระกร้าไว้เรียบร้อยแล้วเพียงแค่ยกใส่ท้ายรถก็เสร็จแล้วอ่ะ พ่อเค้าตื่นเต้นจนหยิบจับอะไรไม่ถืกเรยลูกเอ้ย
เราไปถึงรพ.ตอน 2 ทุ่มนิด ๆ พ่อเค้าก็ไปจัดการเรื่องเอกสารต่าง ๆ ส่วนแม่นางพยาบาลก็พาไปทำความสะอาดร่างกายเตรียมความพร้อมก่อนเข้าห้องผ่าตัดอ่ะจ้ะ ( โกน สวน ล้างอย่างสะอาด ขั้นตอนนี้แม่อายมั่กมากเลยอ่ะ ) พอเสร็จก็ให้นอนรอสักพักก็จะมีนางพยาบาลอีกคนมาเจาะน้ำเกลือและใส่สายฉี่ให้แม่ตอนที่ใส่สายฉี่ก็อายอีกแระและก็เจ็บด้วยพอแม่ปวดฉี่มันรู้สึกต้องเบ่งอ่ะ น้ำตาไหลเลย ฮือ ๆ เสร็จแล้วก็ให้แม่นอนรอเวลาเข้าห้องผ่าตัดซึ่งก็เหลือเวลาอีก 30 นาทีเองนะ แต่สำหรับแม่ตอนนั้นเวลามันเดินช้ามากกกก
เวลา 23.00 น.มีเจ้าหน้าที่มาเข็นแม่เข้าห้องผ่าตัด พอเข็นออกมาก็เจอพ่อนู๋กะแม่คุณ(ซึ่งก็คือคุณยายนู๋แหละจ้ะ แต่ภาษาท้องถิ่นบ้านแม่เค้าเรียกคุณยายว่า"แม่คุณ"เรียกคุณตาว่า"พ่อคุณ"จ้ะ) พ่อนู๋บอกว่า ไม่มีไรนะ สู้ ๆ นะจ้ะ พ่อยิ้มให้แม่และลูบหัวแม่เบา ๆ ส่วนคุณยายบอกว่าไม่เป็นไรนะ เด๋วแม่จะนั่งรอหน้าห้องผ่าตัดนี่แหละ ในห้องผ่าตัดมีจนท.เยอะมากเกือบ ๆ 10 คนเห็นจะได้ใส่ชุดเขียวและผ้าปิดจมูกกันทุกคน แล้วก็มีนางพยาบาลวิสัญญีเข้ามาคุยกะแม่ว่าวันนี้คงบล็อกหลังให้แม่ไม่ได้ ( อ้าวตายแล้วตรู แล้วทำงัยล่ะทีนี้ )เพราะคุณหมอวิสัญญีเค้าจะอยู่เฉพาะเวลาราชการเท่านั้น ตอนนี้มีแต่นางพยาบาลวิสัญญีซึ่งเค้าจะไม่ฉีดยาบล็อคหลังให้ทำได้แค่ให้แม่ดมยาสลบเท่านั้น แม่ก็โอเคเพราะทำรัยไม่ได้แล้วหนิ เอาฟร๊ะ ดมยาก็ดมยาตอนนี้แม่เป็นห่วงนู๋มากกว่าอ่ะอยากจะผ่าให้เสร็จเร็ว ๆ เค้าก็เอาอ๊อกซิเจนมาครอบจมูกแม่แล้วบอกว่าเด๋วเค้าจะใส่เครื่องช่วยหายใจนะให้แม่หายใจเข้าลึก ๆ 3 ครั้ง แม่ทำได้แค่ 2 ครั้งเองจ้ะลูกรัก มารู้สึกตัวอีกทีตอนมีคนเรียกว่า"คุณแม่คะ คุณแม่ ผ่าตัดเรียบร้อยแล้วค่ะ ได้ลูกผู้ชายสมบูรณ์แข็งแรงดีนะคะ"
แม่รู้สึกตัวลืมตาขึ้นมา ความรู้สึกแรกคือเจ็บอ่ะ เจ็บมากกกกกกก หายใจเข้าก็เจ็บแล้วอ่ะ ก็มีจนท.มาเข็นแม่ออกจากห้องผ่าตัดแล้วบอกแม่ว่าเด๋วจะพาคุณแม่ไปพักที่ห้องพิเศษที่ได้จองไว้นะคะ (อ้าวเฮ้ย..แล้วไมรอดูอาการตรู 2 ชม.ก่อนเหร๊อ ฮ่วย..เวนกำแล้วตรู) ตอนนั้นไม่มีแรงจะพูดหรือถามอะไรอีกอย่างคือยังมีเครื่องช่วยหายใจครอบปากครอบจมูกแม่อยู่อ่ะจ้ะ
พอเข็นออกมาก็เจอหน้าพ่อนู๋กะแม่คุณรออยู่หน้าห้องผ่าตัด แม่คุณบอกว่า"ลูกแข็งแรงดีนะ หน้าตาน่าเกลียดน่าชังเลยแหละ" ตอนนั้นพ่อเค้าพูดอะไรไม่รู้แม่จำไม่ได้แล้วอ่ะรู้แต่ว่าพ่อนู๋เค้าหน้าบานมีความสุขมากยิ้มกริ่มอยู่ตลอดเวลา พอมาถึงห้องพักก็มีนางพยาบาลเข้ามาตรวจวัดไข้และความดันทุก ๆ 10 นาทีเลยจ้ะ แม่นอนรอนู๋อยู่กับความเจ็บปวดของแผลผ่าตัดอ่ะ พ่อเค้าอุ้มนู๋มาให้แม่ตอนตี 2 แม่ได้เห็นหน้านู๋แล้วลูกรักของแม่ นู๋น่ารักมาก น่ารักที่สุดในโลกเลย หน้ากลม ๆ แก้มแดง ปากแดง นอนหลับปุ๋ยเชียวพ่อเค้าวางนู๋ข้างตัวแม่นางพยาบาลก็บอกให้แม่ขยับตัวนอนตะแคงเพื่อให้ลูกกินนม พอแม่เอานมไปจ่อที่ปากนู๋ นู๋ก็อ้าปากงับนมแม่และดูดทันที แม่ยิ้มพร้อมกับน้ำตาที่ไหลซึมออกมา แม่หลงรักนู๋ทันที นู๋เป็นสิ่งที่สวยงาม วิเศษ มหัศจรรย์สำหรับแม่มาก ตอนนี้นู๋มานอนอยู่ในอ้อมกอดของแม่แล้ว แม่ก้มลงหอมนู๋ซ้ำแล้วซ้ำเล่า..อืม..ชื่นใจแม่ดีแท้ แม่มีความสุขสุด ๆ เลยจ้ะ แม่ลืมความเจ็บปวดไปชั่วขณะ แม่นอนมองหน้านู๋อย่างไม่รู้สึกเยื่อหน่ายคิดในใจว่า"นี่เหรอลูกชั้น เด็กคนนี้เหรอที่นอนอยู่ในท้องเรา เด็กคนนี้เหรอที่เรากะบอยรอคอยเค้ามาตลอด มันเป็นความรู้สึกพิเศษที่แม่อธิบายไม่ถูกอ่ะ รู้แต่ว่าทุกสิ่งทุกอย่างต่อไปนี้แม่ทำเพื่อนู๋ได้ทุกอย่างจ้ะ..ลูกรักของแม่
อิอิ ด้วยความขี้เห่อของแม่ แม่ก็จัดการถ่ายรุปนู๋ด้วยมือถือและส่งรูปนู๋ผ่าน MMS ไปให้ญาติ ๆ และเพื่อน ๆขอวแม่ชาว LSQ ด้วยจ้ะ โดยลืมดูเวลาว่าตอนนั้นมันยังเช้านัก ทำเอารูปของนู๋ไปปลุกพี่ ป้า น้า อา กันถ้วนหน้าเรยจ้ะ เพื่อน ๆ ชาวเลดี้สแควร์ต่างก็มาแสดงความยินดีกะแม่และพ่อ พร้อมทั้งอ้าแขนกว้าง ๆ ต้อนรับสมาชิกตัวน้อยของเวปเราเพิ่มมาอีกหนึ่งคนด้วยจ้ะ ตามลิงค์นี้เลยจ้ะ
//www.ladysquare.com/forum_posts.asp?TID=22344&PN=3

//www.ladysquare.com/forum_posts.asp?TID=22369&PN=1

//www.ladysquare.com/forum_posts.asp?TID=22360&PN=2

//www.ladysquare.com/forum_posts.asp?TID=22345&PN=3

และทู้นี้ที่ป้าต่าย หนมไข่ ตั้งทู้เพื่อรวบรวมรูปของนู๋เก็บไว้จ้ะ
//www.ladysquare.com/forum_posts.asp?TID=24244&PN=1

ขอโพสรูปนู๋ในวันแรกของชีวิตไว้สักหน่อยนะคะ จะได้เห็นพัฒนาการว่าอั่งเปาของแม่เติบโตขึ้นแล้วจะเป็นอย่างไร คริ คริ
หวัดดีกั๊บ ป๋มชื่อ ด.ช.กันต์ธีร์(แปลว่านักปราชญ์ผู้น่ารัก) หรือน้องอั่งเปาก๊าบบบ
น้ำหนักตัวก่อนขึ้นชก 3,830 กรัม ยาว 57.5 ซม. รอบศรีษะ 35 ซม.คร้าบบบ





เพิ่มรูปในช่วง 1 เดือนแรกด้วยนะก๊าบ


















Create Date : 19 เมษายน 2551
Last Update : 20 เมษายน 2551 1:45:28 น. 10 comments
Counter : 781 Pageviews.

 
ยินดีด้วยค่ะ น้องน่ารักน่าชังจริงๆ


โดย: หนีแม่มาอาร์ซีเอ วันที่: 19 เมษายน 2551 เวลา:23:32:29 น.  

 
เข้ามาดูน้องอั่งเปา น่ารักจัง รูปแรกนี่นะ


โดย: dj booboo วันที่: 20 เมษายน 2551 เวลา:0:06:41 น.  

 
ยินดีกะสมาชิกคนใหม่ค่ะ น้องอังเปา ชื่อน่ารักมากค่ะ


โดย: Alisara วันที่: 20 เมษายน 2551 เวลา:17:53:44 น.  

 
ยินดีด้วยเพื่อน กับความสำเร็จครั้งยิ่งใหญ่ มีโอกาสแล้วจะไปเยี่ยมคุณแม่และคุณหลานนะ ดีใจด้วยจริงๆ


โดย: หนุ่ย นศน. IP: 58.181.151.108 วันที่: 21 เมษายน 2551 เวลา:15:03:38 น.  

 
ยิ่งดูก็ยิ่งเหมือนแม่ว่ะ น้องอั่งเปาของพี่มีน


โดย: Meen IP: 202.91.19.206 วันที่: 21 เมษายน 2551 เวลา:21:47:32 น.  

 
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาเยี่ยมนะคร้า...

เพื่อนหนุ่ย ให้ว่องเลยแกร...ชั้นกะอั่งเปารออยู่นะเฟ้ย

นังมีน งั้นก็ซาแดงว่าอั่งเปาหน้าตาดีเหมือนชั้นชิมิ ฮี่ ๆ ๆ


โดย: อิแม่น้องอั่งเปามาแว้ววว (mam_ma'fay ) วันที่: 22 เมษายน 2551 เวลา:13:19:46 น.  

 
มาแล้ว เมื่อวานไปเล่นน้ำสงกรานต์มา
เลยไม่ได้คุยกันทางเมลล์
อั่งเปาน่ารักดีเจี แก้มยุ้ยมากเลย
แถมส้นตี.หลานเต็มจอเลย


โดย: Nadear IP: 125.27.85.22 วันที่: 22 เมษายน 2551 เวลา:20:30:22 น.  

 
นู๋เดียร์ ไรอ่ะ ไปไม่ชวน ชิ ๆ ๆ ๆ หนุกป่าววว คนเล่นเยอะมั้ย คึกคักเหมือนทุกปีป่ะ อยากไปมั่งง่ะ เด๋วเอาไว้ปีหน้าอิแม่มานจะไปซิ่งงงงงงงงงงงง


โดย: อิแม่น้องอั่งเปามาแว้ววว (mam_ma'fay ) วันที่: 22 เมษายน 2551 เวลา:22:08:11 น.  

 
น่ารักจังเร็วๆนี้น่าจะได้ไปเยี่ยมหลานเน้อ/ น้องมู๋และพี่อั้ม


โดย: moomoojung IP: 125.26.67.77 วันที่: 25 เมษายน 2551 เวลา:8:29:03 น.  

 
ลูกมู๋ ว้าววววว จิงป่าว อย่ามาเคาะกะลาให้คนสวยดีใจน๊า..อิอิ มาเรย ๆ ๆ ๆ ๆ ยินดีต้อนรับคร้าบบบบบ


โดย: อิแม่น้องอั่งเปามาแว้ววววว (mam_ma'fay ) วันที่: 29 เมษายน 2551 เวลา:22:48:00 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

mam_ma'fay
Location :
ระยอง Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




หวัดดีค่ะ แหม่มหรือที่เพื่อน ๆ เรียกกันว่า"อิแม่แหม่ม" นั่นแหละค่ะ หุ หุ
ตอนนี้ชีวิตแหม่ม Happy มั่กมาก เพราะแหม่มมีเจ้าตัวเล็กมานอนอุดอู้อยู่ในพุงยุ้ย ๆ ของแหม่มอ่ะจิ อิ อิ
ก็เลยได้ฤกษ์พาน้องอั่งเปามาให้ทุกคนได้รู้จักกันค่ะ ก็คิดไว้ว่าจะพยายามเข้ามาอัพเรื่องราวของน้องอั่งเปาเรื่อยๆ เพื่อเป็นความทรงจำเล็ก ๆ น้อย ๆ ไว้ให้เจ้าตัวเล็กได้อ่านและรับรู้ในยามที่เค้าโตขึ้นมาด้วยอ่ะค่ะ ม่ะ...ตามมากันเลยคร้า...คริ คริ
Friends' blogs
[Add mam_ma'fay's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.