|
| 1 | 2 | 3 |
4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | |
|
|
|
|
|
|
|
ToFu -- ลูกหมาจ๋อย
เช้าเมื่อวานนี้ ฉันสังเกตุเห็นว่าโทฟูเดินโดยไม่เท้าหลังข้างซ้ายลง ครั้งแรกจับโทฟูมาสำรวจก็ไม่เจอบาดแผลอะไร ใจหายคิดไปต่างๆนาๆ เพราะเมื่อเย็นวันก่อนพาโทฟูไปวิ่งเล่นที่พาร์ค มีหมาตัวโตตัวหนึ่งชอบเล่นในลักษณะงับขาหลังของโทฟู หรือเป็นเพราะวิ่งเล่นมากเกินไป เย็นวันนั้นนอกจากเล่นในพาร์ค เรายังไปเดินกันบนทางป่าเล้กๆข้างพาร์ค และอีกหนึ่งรอบในหมู่บ้าน เมื่อหาบาดแผลไม่เจอก็คิดว่าอาจจะเป็นเรื่องกล้ามเนื้อ เลยให้โทฟูนอนพักแล้วฉ้นไปทำงาน พองานด่วนทั้งหลายเสร็จก็รีบกลับมาดูโทฟู ตลอดทางภาวนาให้โทฟุเดินได้ตามปกติ แต่ก็ต้องผิดหวัง โทฟูยังคงเดินสามขา โทรไปนัดหมอที่โรงพยายาลเสร็จ ก็จับเท้าโทฟูมาดูอีกครั้ง และคราวนี้ก็เจอสาเหตุที่ทำให้โทฟูไม่ยอมวางเท้าข้างซ้ายลงพื้น รอบบาดเล็กๆทีอุ้งเท้า เมื่อเอานิ้วแตะลง โทฟูจะชักเท้าหนีทันที ฉันใจชื้นขึ้นเมื่อพบสาเหตุ เมื่อหมอเห็นแผล ก็บอกวิธีการที่จะตรวจอย่างละเอียดว่า จะขอเปิดแผลให้กว้างขึ้นเพื่อทำความสะอาดให้แน่ใจว่าไม่มีเศษแก้วหรืออะไรอย่างอื่นตกค้างอยู่ในนั้น ถ้าเผลลึกก็ต้องเย็บปิด แต่ถ้าไม่ลึกจะแค่ปิดด้วยกาว แค่ฟังฉันก็หน้าเสียเอ่ยปากถามเสียงอ่อยๆว่า โทฟุจะเจ็บมากไหมระหว่างขั้นตอนนี้ ซึ่งหมอก็ไม่โกหก ทำให้ฉันนึกสงสารลูกหมาอย่างจับใจ เจ็บตัวอีกแล้วลูก ฉันจุ๊บหัวเหม่งโทฟูและบอกว่าอีกสองชั่วโมงแม่มารับนะ พอไปรับกลับ คุณหมอมาอธิบายเรื่องยาแก้ปวดและยาแก้อักเสบที่ต้องให้โทฟุกิน แผลไม่ลึกมากคุณหมอบอก ถ้าไม่ติดเชื้อ ไม่มีอาการอักเสบอีกไม่กี่วันก็หายดี คุณหมอยังบอกอีกว่าโทฟูเจอหนุ่มเวสตี้และไปทำท่าหว่านเสน่ห์กับพ่อหนุ่มนั่นอย่างเต็มที่ เสียดายที่ตอนฉันไปถึงหนุ่มน้อยตัวนั้นโดนรับกลับไปแล้ว ไม่งั้นโทฟูคงได้เพื่อนเวสตี้เพิ่มอีกตัว
โทฟูกลับมาบ้านพร้อมผ้าพันแผลสีชมพูแจ้นเข้ากับเด็กผู้หญิง


คาดว่าหมอคงให้ยาซึมกับโทฟูตอนทำเปิดและทำความสะอาดแผล เพราะตั้งแต่กลับมาถึงบ้านโทฟุมีอาการซึมและง่วงตลอด


ก็เป็นธรรมเนียมที่แม่คิดขึ้นมาเอง เวลาลูกเจ็บก็จะได้ของเล่นมาปลอบใจครั้งนี้โทฟูได้พี่ลิงจ๋อมาเป็นเพื่อนปลอบใจ ดูเธอไม่ค่อยจะชอบสักเท่าไหร่

สนใจรายการในทีวี




สนุกมากๆดูจนหลับ

วันนี้โทฟูก็ยังไม่ร่าเริงแจ่มใสเหมือนปกติ ยังซึมเซาและใช้เวลาส่วนใหญ่บนเก้าอี้เขียวตัวโปรด


แม่ชวนเล่นก็ทำท่าเล่นด้วยแบบเสียไม่ได้ คงกลัวแม่เสียใจเลยยอมเล่นด้วยซะหน่อย


ครั้งนี้ไม่มีเรื่องสนุกๆของโทฟูมาเล่าให้ฟัง หวังว่าครั้งต่อไปลูกหมาตัวนี้จะกลับมาซ่าส์ร่าเริงเหมือนเดิม

เพี้ยง หายเจ็บหายปวดนะลูกรัก หลับพักให้แผลหายสนิทปิดสมาน วันต่อๆไปเจ้าจะได้จิตเบิกบาน เล่นสำราญเหมือนอย่างที่เคยเป็น
แม่จะคอยเฝ้าดูแลอยู่ไม่ห่าง ไม่หนีร้างไปไหนให้คอยเห็น มือจะลูบแขนจะกอดปลอบใจให้ร่มเย็น คอยนวดเฟ้นให้เจ้าสุขสบายทั้งกายใจ
Create Date : 04 กันยายน 2548 |
Last Update : 4 กันยายน 2548 4:01:14 น. |
|
13 comments
|
Counter : 865 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: Luk Tan IP: 203.107.197.184 วันที่: 4 กันยายน 2548 เวลา:10:46:38 น. |
|
|
|
โดย: มม IP: 203.118.80.97 วันที่: 4 กันยายน 2548 เวลา:10:56:06 น. |
|
|
|
โดย: sommie IP: 210.246.73.76 วันที่: 4 กันยายน 2548 เวลา:20:16:54 น. |
|
|
|
โดย: T.. IP: 203.118.80.177 วันที่: 4 กันยายน 2548 เวลา:23:28:30 น. |
|
|
|
โดย: Appreciator วันที่: 5 กันยายน 2548 เวลา:6:31:09 น. |
|
|
|
โดย: Appreciator วันที่: 5 กันยายน 2548 เวลา:11:10:02 น. |
|
|
|
โดย: น้าเล็ก (Appreciator ) วันที่: 7 กันยายน 2548 เวลา:7:36:09 น. |
|
|
|
โดย: น้าเล็ก (Appreciator ) วันที่: 8 กันยายน 2548 เวลา:8:23:13 น. |
|
|
|
โดย: แก๊งค์หมาโหล (Kimso ) วันที่: 8 กันยายน 2548 เวลา:13:41:32 น. |
|
|
|
โดย: มม IP: 203.118.83.200 วันที่: 10 กันยายน 2548 เวลา:23:20:46 น. |
|
|
|
|
|
|
|
หนูฟูขนาดดูไม่ชอบน้องจ๋อ ยังเก็บน้องจ๋อไว้ข้างตัวตลอด..สงสัยกลัวคุณแม่น้อยใจหล่ะม๊างเนี่ย