ToFu -- ลูกหมาจ๋อย เช้าเมื่อวานนี้ ฉันสังเกตุเห็นว่าโทฟูเดินโดยไม่เท้าหลังข้างซ้ายลง ครั้งแรกจับโทฟูมาสำรวจก็ไม่เจอบาดแผลอะไร ใจหายคิดไปต่างๆนาๆ เพราะเมื่อเย็นวันก่อนพาโทฟูไปวิ่งเล่นที่พาร์ค มีหมาตัวโตตัวหนึ่งชอบเล่นในลักษณะงับขาหลังของโทฟู หรือเป็นเพราะวิ่งเล่นมากเกินไป เย็นวันนั้นนอกจากเล่นในพาร์ค เรายังไปเดินกันบนทางป่าเล้กๆข้างพาร์ค และอีกหนึ่งรอบในหมู่บ้าน เมื่อหาบาดแผลไม่เจอก็คิดว่าอาจจะเป็นเรื่องกล้ามเนื้อ เลยให้โทฟูนอนพักแล้วฉ้นไปทำงาน พองานด่วนทั้งหลายเสร็จก็รีบกลับมาดูโทฟู ตลอดทางภาวนาให้โทฟุเดินได้ตามปกติ แต่ก็ต้องผิดหวัง โทฟูยังคงเดินสามขา โทรไปนัดหมอที่โรงพยายาลเสร็จ ก็จับเท้าโทฟูมาดูอีกครั้ง และคราวนี้ก็เจอสาเหตุที่ทำให้โทฟูไม่ยอมวางเท้าข้างซ้ายลงพื้น รอบบาดเล็กๆทีอุ้งเท้า เมื่อเอานิ้วแตะลง โทฟูจะชักเท้าหนีทันที ฉันใจชื้นขึ้นเมื่อพบสาเหตุ เมื่อหมอเห็นแผล ก็บอกวิธีการที่จะตรวจอย่างละเอียดว่า จะขอเปิดแผลให้กว้างขึ้นเพื่อทำความสะอาดให้แน่ใจว่าไม่มีเศษแก้วหรืออะไรอย่างอื่นตกค้างอยู่ในนั้น ถ้าเผลลึกก็ต้องเย็บปิด แต่ถ้าไม่ลึกจะแค่ปิดด้วยกาว แค่ฟังฉันก็หน้าเสียเอ่ยปากถามเสียงอ่อยๆว่า โทฟุจะเจ็บมากไหมระหว่างขั้นตอนนี้ ซึ่งหมอก็ไม่โกหก ทำให้ฉันนึกสงสารลูกหมาอย่างจับใจ เจ็บตัวอีกแล้วลูก ฉันจุ๊บหัวเหม่งโทฟูและบอกว่าอีกสองชั่วโมงแม่มารับนะ พอไปรับกลับ คุณหมอมาอธิบายเรื่องยาแก้ปวดและยาแก้อักเสบที่ต้องให้โทฟุกิน แผลไม่ลึกมากคุณหมอบอก ถ้าไม่ติดเชื้อ ไม่มีอาการอักเสบอีกไม่กี่วันก็หายดี คุณหมอยังบอกอีกว่าโทฟูเจอหนุ่มเวสตี้และไปทำท่าหว่านเสน่ห์กับพ่อหนุ่มนั่นอย่างเต็มที่ เสียดายที่ตอนฉันไปถึงหนุ่มน้อยตัวนั้นโดนรับกลับไปแล้ว ไม่งั้นโทฟูคงได้เพื่อนเวสตี้เพิ่มอีกตัว โทฟูกลับมาบ้านพร้อมผ้าพันแผลสีชมพูแจ้นเข้ากับเด็กผู้หญิง คาดว่าหมอคงให้ยาซึมกับโทฟูตอนทำเปิดและทำความสะอาดแผล เพราะตั้งแต่กลับมาถึงบ้านโทฟุมีอาการซึมและง่วงตลอด ก็เป็นธรรมเนียมที่แม่คิดขึ้นมาเอง เวลาลูกเจ็บก็จะได้ของเล่นมาปลอบใจครั้งนี้โทฟูได้พี่ลิงจ๋อมาเป็นเพื่อนปลอบใจ ดูเธอไม่ค่อยจะชอบสักเท่าไหร่ สนใจรายการในทีวี สนุกมากๆดูจนหลับ วันนี้โทฟูก็ยังไม่ร่าเริงแจ่มใสเหมือนปกติ ยังซึมเซาและใช้เวลาส่วนใหญ่บนเก้าอี้เขียวตัวโปรด แม่ชวนเล่นก็ทำท่าเล่นด้วยแบบเสียไม่ได้ คงกลัวแม่เสียใจเลยยอมเล่นด้วยซะหน่อย ครั้งนี้ไม่มีเรื่องสนุกๆของโทฟูมาเล่าให้ฟัง หวังว่าครั้งต่อไปลูกหมาตัวนี้จะกลับมาซ่าส์ร่าเริงเหมือนเดิม เพี้ยง หายเจ็บหายปวดนะลูกรัก หลับพักให้แผลหายสนิทปิดสมาน วันต่อๆไปเจ้าจะได้จิตเบิกบาน เล่นสำราญเหมือนอย่างที่เคยเป็น แม่จะคอยเฝ้าดูแลอยู่ไม่ห่าง ไม่หนีร้างไปไหนให้คอยเห็น มือจะลูบแขนจะกอดปลอบใจให้ร่มเย็น คอยนวดเฟ้นให้เจ้าสุขสบายทั้งกายใจ   Create Date : 04 กันยายน 2548 13 comments Last Update : 4 กันยายน 2548 4:01:14 น. Counter : 747 Pageviews. Share Tweet

น้าเล็กจ๋า ไม่ต้องกังวลจ่ะ อีกไม่นานโทฟูก็จะมาซ่าส์เหมือนเดิมแน่ๆจ่ะ น้องอาจจะซึมเพราะยาซึม หรือไม่ก้ไม่ชินกับการที่มีอะไรพันเท้ามังคะ Luk Tan เคยเห็นนะ น้องหมาบางตัวถูกจับใส่รองเท้าแล้วเค้าไม่กล้าเดิน ซึมไปเลยก็มีจ่ะ หนูฟูขนาดดูไม่ชอบน้องจ๋อ ยังเก็บน้องจ๋อไว้ข้างตัวตลอด..สงสัยกลัวคุณแม่น้อยใจหล่ะม๊างเนี่ย   โดย: Luk Tan IP: 203.107.197.184 4 กันยายน 2548 10:46:38 น.

อืม โทฟูคงจะซึมๆง่วงๆมากๆเลยนะเนี่ย ดูจิ แม่ถ่ายรูปหนูแบบตรงๆ เต็มๆ ได้เพียบเลย.... หายไวๆนะจ๊ะ ยัยหมวย   โดย: มม IP: 203.118.80.97 4 กันยายน 2548 10:56:06 น.

โอ๋ๆ ฟู่ฟู๊ หายเร็วๆนะจ๊ะ เพี้ยงๆ ไม่เจ็บน้า มีรูปนึงน้ำตาซึมด้วย สงสัยรองเท้าจะสีเจิดไป โทฟูเลยไม่ค่อยสบายใจมั้งคะ แบบว่าแสบตา...พอพันแบบนี้แล้วดูขาโทฟูเล็กนิดเดียวเอง เวลา roxy กลับจาก รพ.ก็จะจ๋อยๆเหมือนกันค่ะ ทั้งๆที่บางทีไม่ได้เป็นอะไร แต่ไปโรงพะบานมาเธอก็ขอเศร้าซักหน่อย จะได้มีคนโอ๋...เดี๋ยวไม่กี่วันโทฟูก็คงวิ่งปร๋อแล้ว เจ้าจ๋อนี่มาจากกรุสมบัติแม่ข้างบนละป่าวเนี่ย น้าเล็แต่งกลอนซึ้งมากเลยค่ะ   โดย: sommie IP: 210.246.73.76 4 กันยายน 2548 20:16:54 น.

โอมมมม เพี้ยงงงงงงงงงงง หายไวๆ นะลูกฟู๊นะ น้าเล็กไม่ต้องเศร้าไป เดี๋ยวฟู๊ก็หายจ้า สู้ๆ   โดย: T.. IP: 203.118.80.177 4 กันยายน 2548 23:28:30 น.

คุณลูกตาล ขอบคุณสำหรับความห่วงใยที่ส่งเผื่อมาถึงน้าเล็ก ครั้งนี้ไม่รู้สึกใจเสียเท่าครั้งที่โทฟูโดนหมาใหญ่กัด เพราะเป็นเรื่องนอกเหนือความควบคุมจริงๆ ที่พี่จ๋ออยู่ใกล้โทฟูก็แม่เอาไปวางไว้ละค่ะ ฮิๆๆ มม ที่ถ่ายรูปหน้าตรงได้เยอะ เพราะเธอกำลังดูทีวีอยู่อย่างตั้งอกตั้งใจ น้องส้ม จริงๆโทฟุก็ขาเล็กนิดเดียว รูปน้ำตาซึมคงเพราะหาวจนน้ำตาไหล เจ้าจ๋อนี่ซื้อให้ใหม่ สีมันตุ่นๆใช่ม่ะเลยคิดว่ามาจากกรุสมบัติของแม่ ขอบใจสำหรับคำชมเรื่องกลอน ทีแรกจะเอาออกแล้ว แต่อุตส่าห์แต่งแล้วก็เลยแปะไว้ แม่ตู่ โอมเพี้ยงของแม่ตู่มาถึงแล้ว ฟูกลับมาซนและซ่าส์ตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว   โดย: Appreciator 5 กันยายน 2548 6:31:09 น.

เห็นผ้าพันแผลแล้วยิ้มเลย..สีหวานเชียวนะคะ โทฟู พันธุ์เดียวกันกับหนูยูริเลยค่ะ บ้องแบ๊ว น่ารักมากเหมือนกัน ตอนนี้พักผ่อนมากๆนะคะ เดี๋ยวก็กลับมาวิ่งเล่นได้ดังเดิมค่ะ..   โดย: ปูขาเก เซมารู 5 กันยายน 2548 10:34:21 น.

กรี๊ด แม่ปูขาเกฯ มาเยี่ยมบล็อคน้าเล็กแล้ว อย่าลืมเปิดรูปโทฟูให้น้องนิคดูนะค่ะ ถ้าได้เจอกันจะเอาโทฟูไปให้น้องนิควิ่งไล่กวดให้พอใจเลย   โดย: Appreciator 5 กันยายน 2548 11:10:02 น.

หมู่นี้นานๆจะได้ใช้คอมสักทีค่ะ วันนี้เลยรีบตามมาแอดไว้ก่อน น่าสงสารน้องเต้าหู้จัง ขอให้หายเร็วๆนะคะ แต่ตุ๊กตาของน้องเต้าหู้น่ารักดีนะคะ   โดย: Regenbogen ^_^ 6 กันยายน 2548 20:44:33 น.

ดีใจที่คุณเอ๊ดแวะมาเยี่ยมเยียน ไปอ่านกิ่งไผ่ตอน ป่องหยอด มาแล้ว น่ารักมาก ท่าทางร้ายกาจเอาเรื่องจริงๆ คุณแม่กับคุณพ่อก็ต้องรับผลหนักหน่อย แต่เด็กฉลาดก็อย่างนี้ละนะ ความเป็นตัวของต้วเองสูง   โดย: น้าเล็ก (Appreciator ) 7 กันยายน 2548 7:36:09 น.

โทฟู เพี้ยง....หาย บัดดี้ช่วยเป่าให้   โดย: อ้วนดำปื๊ดปื๊อ 7 กันยายน 2548 19:44:00 น.

ขอบคุณบัดดี้จ้า เพี้ยงมา โทฟูหายเจ็บเลย   โดย: น้าเล็ก (Appreciator ) 8 กันยายน 2548 8:23:13 น.

เพิ่งแว้บมาอ่านค่ะน้าเล็ก ก็ว่าน้าเล็กหายไปหนายหนอ แล้วตอนนี้โทฟูหายหรือยังคะ รูปที่คาบพี่จ๋อน่ารักดีค่ะ   โดย: แก๊งค์หมาโหล (Kimso ) 8 กันยายน 2548 13:41:32 น.

ฟุ หายดีเด๋งดึ๋งแล้วนี่น่า งั้นพี่มะม่วงมานอนรออันใหม่เลยละกันนะ อิอิอิ เด๋งดึ๋งๆๆๆๆๆๆ   โดย: มม IP: 203.118.83.200 10 กันยายน 2548 23:20:46 น.