14 April  First day in NZ

ขอเริ่มต้นย้อนเวลากับประสบการณ์ วันแรก ณ ประเทศนิวซีแลนด์ กับการมาครั้งที่สอง ซึ่งครั้งนี้ไม่ได้มีเพลนจะกลับ ถ้าต่อวีซ่าได้ก็อยู่ต่อ ต่อไม่ได้ก็กลับ

ขอเริ่มกับการอยู่บนเครื่อง AirAsia มาถึงสนามบินไคร์เชริต์ประมาณบ่ายสองโมง  พอลงจากเครื่องก็เดินตาม ๆ คนไทยที่ได้เล็งไว้บนเครื่อง 555 ส่วนใหญ่มากันเป็นกลุ่ม น่าจะมีเราคนเดียวมั้งที่มาคนเดียว เลยไม่กล้าคุยกับใคร เพราะลองคุยที่สนามบินมาเล ตอนต่อเครื่องแล้ว เจอหน้าไม่รับแขก ก็เลยเลิกคุย

พอถึงสนามบิน ก็เริ่มตื่นเต้นอีกรอบ เพราะเพิ่งเคยมาสนามบินที่นี่ครั้งแรก ที่ต้องมาเพราะตั๋วถูกแอร์เอเชียนะเนี่ย สนามบินก็ใหญ่กว่าที่ Wellington อีก น้องที่รู้จักบอกให้เข้าช่องที่เจ้าหน้าที่ผู้ชาย แต่จากที่ดู ไม่เจอเจ้าหน้าที่ผู้ชายเลย มีเจ้าหน้าที่ผู้หญิงเต็มไปหมด เลยเลือกเอาหน้าเอเชียที่ยิ้ม ๆ หน่อย รอแถวนั้นอยู่นาน ก็ไม่โดนเรียกสักที ก็เลยโดนเจ้าหน้าที่ที่ตรวจ passport ของคนนิวฯ เรียกไปแทน เพราะแถวนั้นเริ่มว่างกว่า All Passport เลยทำใจดีสู้เสือไป ทั้งที่สั่นกลัวเค้าถามเยอะแล้วจะตอบไม่ได้ แต่ดีที่เค้าพูดช้า และหน้าตายิ้มแย้มคำถามเหมือนที่คิดไว้ เริ่มจาก 

มีครอบครัวที่นี่หรือเปล่า......เปล่า
แล้วคนที่เขียนที่อยู่คือใคร, เป็นอะไรกัน ....แฟน
เจอกันที่ไหน ..... เมืองไทย
เคยมานิวหรือเปล่า ..... เคยมาตอนเดือนพย.

ดูเหมือนเป็นคำถามที่ง่าย แต่ตอนนั้นขอบอกว่า ตื่นเต้นมาก จากนั้นเค้าก็อวยพรให้โชคดี พร้อมกับไปรอรับกระเป๋า คราวนี้กระเป๋ามาครบ แต่ไม่กล้าให้คนช่วย ไปหารถเข็น แล้วก็เลยยกเอง พอได้อยู่ ทุลักทุเลนิดหน่อย ดีว่าก่อนมาลองยกมาบ้างก็เลยไม่ค่อยลำบาก มีกระเป๋าใบใหญ่ 23 โล ใบเล็กถือขึ้นเครื่อง 7 โล กระเป๋าโน้ตบุค  กระเป๋าสะพายใบใหญ่ ยายบ้าหอบฟางตัวจริง

จากนั้นก็เดินมาถึงช่องที่ต้องตรวจกระเป๋า มีช่องต้อง Declare กับไม่มี เลือกช่องไม่มีของต้อง Declare  เพราะไม่ได้เอาอะไรมา กังวลเรื่องยาอย่างเดียว เพราะเอามาเยอะ แต่ก็มีสลากกำกับพร้อม

เจอเจ้าหน้าที่ถามอีกรอบเรื่องอาหาร และก็บอกว่า ถ้าเจอจะโดนปรับเท่าไหร่ เริ่มเครียด แต่ทำไงได้มาแล้วนี่นา ก็เลยตามเลย เดินไปต่อช่อง x-ray ต้องยกขึ้นสายพานเอง เจ้าหน้าผู้หญิง ก็ช่วยนิดหน่อย พอรอดมาได้ มาหนักใจตอนยกจากสายพานลงรถ ดีว่ามีพระเอกผิวเข้มมาช่วยชีวิต น่าจะเป็นหนุ่มฟิลิปปินส์ ช่วยยกให้ รอดตัว

จากนั้นก็ออกมาเจอ B1 รออยู่หน้าประตูเลย ถ้าไม่เห็นก็ไม่รู้ยังไงแล้ว พร้อมพี่สาว  พี่ดูตัวไม่ใหญ่เหมือนในรูปที่ให้ หน้าตาใจดีมาก จากนั้นก็รีบวิ่งไปขึ้นรถเมล์ เพราะพี่ไม่มีรถ และรถเมล์ก็ใกล้เวลาจะออก ไม่งั้นต้องรอกันอีกนาน มาถึงก็ได้ออกกำลังกายกันเลย 

บ้านพี่อยู่ไม่ไกลสนามบิน แต่เราว่าถ้าเดินพร้อมกระเป๋า ตายแน่ ๆ พี่บอกว่า ปกติเค้าจะเดินมา Airport ไม่ค่อยรอรถเมล์ ถ้าเป็นเราเรื่องเดินพร้อมลากกระเป๋านี่ ขอบายจ้า ยอมนั่งรถดีกว่า  มาถึงบ้านพี่ สักพักพอหายเหนื่อย

พี่ก็พานั่งรถเมล์เล่นไปดูวิวในเมืองนิดนึง ส่วนที่อยากไป เค้าไม่ให้เข้าเพราะอันตรายและก็กำลังปรับปรุง ยังเห็นร่องรอยที่เกิดแผ่นดินไหวเหมือนที่เห็นในโทรทัศน์ข่าวต่างประเทศ บ้านพังเยอะ บางบ้านก็พังแค่ด้านหน้า  บ้านที่พังเยอะส่วนใหญ่ จะสร้างมานาน เจอร้านอาหารไทยที่ออกทางโทรทัศน์ตอนมีข่าวแผ่นดินไหวเหมือนกัน พังเยอะจนน่ากลัว ว่าคนในร้านจะเป็นไง บางตึกก็พังราบ

อาหารเย็นมื้อแรกในนิว พี่ B1 เป็นคนทำ เป็นปลาชุบแป้งทอด กับผัดผักรวม อร่อยมาก ของหวานเป็น Apple Crumble หวานมากกกก ซื้อมาแล้วก็มาอุ่น ส่วนอาหารที่ตักมาแต่ละจานขอบอก เยอะสุด ๆ กินไม่หมดต้องแบ่งให้ B1

ระหว่างเข้านอน มีคิดเล่น ๆ ว่า จะมี After shock มั้ยเนี่ย เริ่มกังวล แต่ก็ผ่านไปด้วยดี ไม่มีอะไรเกิดขึ้น

see you later ka thank you for your time

Create Date : 02 กันยายน 2554
Last Update : 2 กันยายน 2554 10:18:58 น.		3 comments
Counter : 368 Pageviews.
Share Tweet