ไม่ต้องบ่นกันหรอกครับ...อยู่เมืองไทยนี่แหล่ะ ดีสุดๆแล้ว (1)

เพราะอะไรก็ไม่ทราบเหมือนกันนะครับ
ผมกลายเป็นคนที่ชีวิตค่อนข้างจะไม่อยู่ติดที่ติดทางนานๆได้กับเค้าซักเท่าไร ถึงจะไม่ค่อยชอบไปเที่ยวกับใครที่ไหนไกลๆก็ตาม
คำถามหนึ่งที่ตอบยากสุดๆเวลามีคนคุยด้วยก็คือ บ้านอยู่ไหน??

...เออว่ะ ...อยู่้ไหนดีวะ??....

ผมบวกลบคูณหารดูแล้ว ช่วงชีวิตเบญจเพสของตัวเองนี่เปลี่ยนจังหวัด(คำตอบคร่าวๆที่เข้าใจง่าย)ที่เป็น"บ้าน"ของตัวเองมาแล้วทั้งหมด 5 ครั้ง
ไม่นับรวมช่วงที่ใช้ชีวิตเป็นเวลาสั้นๆ ไม่เกิน 2 -3 ปี อีกสามสี่จังหวัด
+++++++++++++++++++++++++++++++
ด้วยความเป็นคนชอบกิน ผมมักเรียกตัวเองอย่างภาคภูมิใจว่าเป็นพวก "ลิ้นตะเข้" ตอนเป็นวัยรุ่นนี่กินแหลกแดกดะเลย
ถ้าจะพูดถึงความโชคดีสุดๆของผม อย่างหนึ่งก็คือ การเกิดในประเทศนี้แหล่ะครับ ประเทศที่กำลังจะมีนายก 3 คน (ชื่อเล่น ม.ม้าทั้งสามตัว เอ้ยคน) ประเทศที่ราคาน้ำมันขึ้นๆลงๆ ประเทศที่มีคนกราบแผ่นเจลลดไข้ ประเทศที่...บลาๆๆๆ นี่แหล่ะ

ไม่ว่าผมจะผ่านไปที่ไหนก็จะได้กินของอร่อยครับ ไม่ได้ลำบากเลย
ผมจะลองเริ่มจากภาคอิสานดูก่อนนะครับ
ขอบอกว่าอิสานไม่ได้มีดีแค่ส้มตำไก่ปิ้ง ลาบก้อยน้ำตกซกเล็กนะครับ แบบนั้นมันเบสิกมากๆ ผมจะลองพูดถึงของกินแปลกๆให้ฟังครับ

สุรินทร์ ---ภาพความทรงจำอันเลือนลาง กับหมูปิ้ง ข้าวเหนียว ที่ห่อด้วยใบอะไรซักอย่างที่เป็นขนๆ หอมมากๆ แม่ไปตลาดในเมืองก็จะซื้อมาฝาก จำได้ว่ามีวันนึงแกซื้อเป๊บซี่แคนมาด้วย ตอนนั้นเพิ่งเข้ามาในไทย ผมตื่นเต้นมากๆ เลยจับกระป็อง แล้วก็วิ่งๆกระโดดๆ ไปอวดพี่เลี้ยง แล้วก็ลองเปิด...แล้วก็...บรู้ม (แต่ไม่ได้กลายเป็นโกโก้ครันช์) อ้อ จำได้อีกอย่างว่าหมูยอกับ หัวไชโป๊วก็อร่อยนะ

ศรีสเกษ(สะกดถูกมั้ยหว่้า??)---ไก่ย่างห้วยทับทัน เวลาพ่อพากลับไปเยี่ยมเกิด จะแวะซื้อไว้กินบนรถเสมอครับ ใครเคยขับผ่านเส้นนั้นน่าจะได้ยินกิตติศัพท์ ถึงจั่วหัวไว้ว่าไก่ย่างมันเบสิก แต่ก็ขออนุญาตเอาของที่นี่มาลงละกันครับ... ของเค้าดีจริง

อุบล-- กับ จั๊บอุบล ที่เพิ่งเคยกินที่ขอนแก่น -*- ...เส้นเหนียวๆ ขาวๆทำจากข้าวเจ้า diameterใหญ่กว่าเส้นบะหมี่นิดนึง น้ำแกงข้นๆขาวๆ ใส่ซี่โครงหมู ซอยหมูยอใส่ แล้วก็เจียวหอมโปะให้มันลอยๆตรงหน้า กินกับพริกเผา เป็นของเช้าขึ้นชื่อของเด็กมอขอครับ(ตรงตลาดยูเซนเตอร์ตอนนี้ยังขายอยู่ ... แต่บางวันอาจมีขัดใจแฟนเพลง หนีไปเที่ยวสวิส)

อุดรธานี -- รูปที่แสดงในโปรไฟล์เป็นของกินสุดเจ๋งของอุดรครับ เค้าเรียกว่า ไข่กะทะ ส่วนประกอบน่าจะเดากันได้จากรูปครับ คาดว่าเป็นมรดกที่ไอ้กันมันทิ้งไว้ช่วงสงครามเวียดนามครับเพราะหน้าตามันคล้าย american breakfast มั่กๆ ไม่แน่ใจ ต้องลองไปค้นประวัติอีกทีนึง โดยที่เค้าจะกิิคู่กันเป็นชุดแฮปปี้มีล กับของเช้าอีกอย่างที่ชื่อว่า ข้าวจี่ญวณ (ซึ่งหน้าตาไม่กระเดียดไปทางข้าวจี่เลย) มันเป็นขนมปังฝรั่งเศสรุ่นพกพาครับ เค้าจะผ่ากลางตามยาวขนมปังแล้ว ใส่เครื่องตามอัทธยาศัยของพ่อค้า ซึ่งหลักๆก็มี หมูยอ กับ กุนเชียง ขั้นกว่าก็อาจมีออปชั่นเสริม พวกหมูสับผัดต้นหอม หมูหยอง ..ไข่ปลาคาเวียร์.. ... -*- .......เสร็จแล้วก็ไปปิ้งไฟอ่อนๆ เอามากินเคียงกับไข่กะทะข้างต้น....
อ้า..กำลังนึกภาพว่าชุด Happy meal ที่ผมพูดถึงมันคงจะแฮด* เอ้ย แน่นคอและคงจะเลี่ยนๆใช่มั้ยครับ... คนอุดรเค้ามีออปชั่นเสริมที่เหนือกว่านั้นครับ ด้วยต้มเลือดหมูใบตำลึง ซดร้อนๆ กินเช้าๆ ควันฉุึยๆ บันเทิงปากสุดๆ เสียอย่างเดียวไม่แถมตุ๊กตุ่นเหมือนร้าน Mc
นอกเรื่องของกินนิดนึง
ด้วยความที่อุดร เป็นจังหวัดที่แทบไม่มีทรัพยากรอะไรเลย นอกจาก..เอ่อ..น้ำเกลือใต้ดินที่เอาไปรดผักแล้วตายสถานเดียว แล้วก็ไหโบราณใต้ดินที่โคตรพ่อโคตรแม่ของชาวอุดรปั้นไว้เมื่อซัก 5000 กว่าปีก่อน ไว้เป็นทรัพยากรท่องเทียวให้ลูกหลาน แต่อุดรก็มีความน่าสนใจอยู่ตรงที่ว่า ขับรถแค่ร้อยโล ..ชั่วโมงนิดๆ ก็ถึงเวียงจันทน์แล้ว ผังเมืองก็ดีมาก และก็เป็นทางผ่านเข้าหัวเมืองใหญ่อีกด้านคือขอนแก่น แถมไอ้กันมันยังมาสร้างสนามบินขนาดยักษ์ไว้รับเครื่องบิน F-4 ที่เอาไปรบกับญวณ (ว่ากันว่าใช้จอด B-52 ได้ด้วย) บวกกับถนนมิตรภาพอีกตังหาก(คนแก่แถวบ้านเล่าให้ฟังว่า สมัยก่อนตอนถนนเส้นนี้ตัดใหม่ๆ สามารถตั้งแก้วน้ำที่มีน้ำไว้บนแผงคอนโซลหน้ารถ และขับจากกรุงเทพมาถึงอุดรได้ .. โดยน้ำไม่หก) ทำให้เมืองนี้เป็นทำเลค้าขายที่ดีมากๆครับ ตลาดผ้า ตลาดของเล่น แว่นตา อุปกรณ์ไฟฟ้า ฯลฯหรืออะไรก็ได้ที่มันมาจากจีนแดง... เคยได้ยินเค้าว่ากันว่า ของหนีภาษีมักจะมาปล่อยที่อุดรมากกว่าหนองคายครับ เพราะเค้าว่าที่หนองคายเป็นจังหวัดชายแดน พี่สรรพากรจะเดินอยู่ทั่วเมือง เค้า้เลยไม่สะดวก(ก็หนีภาษีนี่เนอะ) สู้ขับรถต่อมาอีกหน่อยดีกว่า....
+++++++++++++++
ตอนนี้ง่วงโคตรแล้วครับ ฝอยยังได้ไม่ถึง 1 ใน 4 เลยมั้ง เดี๋ยวพรุ่งนี้มาต่อครับ เรื่องจังหวัดอุดรนี่ ผมโม้ได้อีกเยอะเลย ใครผ่านๆมา จะแวะมาเม้นก็ยินดีครับ

*แถมท้าย สำหรับวันนี้ด้วยภาษาอิสานวันละคำ
แฮด : กริยา/วิเศษณ์ อาการที่เกิดจากการรับประทานของกินที่มีความสามารถในการabsorp น้ำสูงๆ ผ่านลำคอเป็นจำนวนมากและอย่างต่อเนื่อง ทำให้เกิดอาการระคายเคืองในลำคอ คอแห้ง และจุกคออย่างรุนแรง / คำนี้ไม่มีความหมายตรงๆในภาษาไทยกลาง คำที่น่าจะใกล้เคียงคือ บาดคอ +คอแห้งสุดๆ
คำนี้สามารถใช้ได้ทั้งแบบกริยา และวิเศษณ์ เช่น บักหล่า อย่าหากินข่าวโป่งหลายเถาะ มันสิแฮดคอ(กริยา)
หรือ กินหวานหลายข่อยละแฮดคอ(วิเศษณ์)

Create Date : 03 มีนาคม 2551		9 comments
Last Update : 3 มีนาคม 2551 3:53:26 น.
Counter : 393 Pageviews.
Share Tweet