|
ล้มร่าง บนทางปืน ...... !!!
จากเฉยเฉยเงียบเงียบแลเรียบง่าย
ท่ามแดดสายสาดส่องงามผ่องแสง
เงาบางสิ่งเร้นรอยคอยสำแดง
ต่อผู้มิทันระแวงในชะตา
ท่ามกลางสรรพสิ่งอันเป็นไป
เดิมเดิมในวิถีและยะถา
แลเขาผู้สืบย่างบนทางมา
ดังมัจจุราชอหังการ์ทมึนเงา
ตาฉายแววจับจ้องปองชีวิต
หนึ่งลิขิตชะตาอันผ่าเหล่า
สายลมล่วงผ่านแล้วอย่างแผ่วเบา
หอบคลึ้มเทาเมฆาบังตาวัน
แล้วร่างหนึ่งก็ปรากฏ
ยามเมฆบดบังแดดที่แผดผัน
ก้าวนิ่มนิ่มอย่างผู้มิรู้ทัน
ว่ามุมหนึ่งเร้นเงางันปองชีวิต
มัจจุราชสีดำกำกระชับ
เล็งประทับหมายหัวไม่กลัวผิด
นิ้วชี้สอดลั่นไกสั่งไปยังทิศ
อีกเสี้ยวห้วงขณะจิตก็สมบูรณ์
พอสิ้นเปรี้ยง ! เสียงขาดก็ฟาดล้ม
ระรินลมสุดท้ายก็หายสูญ
เสียงต่อมาคือเสียงร่ำพร่ำอาดูร
เหล่าประยูรวงษาล้อมมาครวญ
เมื่อร่างหนึ่งร่วงล้มจมเลือดแดง
ร่างหนึ่งแฝงเงาหายยากหมายหวน
อีกกี่ร่างต่อกี่ร่างวางทบทวน
โลกนี้ล้วนขัดแย้งมิแบ่งปัน
..........................
โดยคำ ลานเทวา
Create Date : 15 มิถุนายน 2551 |
|
6 comments |
Last Update : 15 มิถุนายน 2551 14:28:50 น. |
Counter : 402 Pageviews. |
|
|
|
|
โดย: คนสาฯ IP: 124.121.7.218 วันที่: 15 มิถุนายน 2551 เวลา:19:18:06 น. |
|
โดย: พรายทราย วันที่: 15 มิถุนายน 2551 เวลา:20:17:51 น. |
|
โดย: พรายทราย วันที่: 15 มิถุนายน 2551 เวลา:20:19:31 น. |
|
โดย: ยายกุ๊กไก่ วันที่: 15 มิถุนายน 2551 เวลา:23:03:12 น. |
|
โดย: ณ กมล วันที่: 16 มิถุนายน 2551 เวลา:0:43:10 น. |
|
| |
|
larnkawee |
|
|
|
|
หรือโลกนี้จะไร้สันติภาพ
หรือฆ่ากันให้ราบคาบก็ไม่ผิด
หรือควรล่าประเทศลูกแทนผูกมิตร
หรือชีวิตที่ล้มตายไม่สำคัญ
หรือว่าโลกเราจะไร้ความสงบ
หรือสู้รบนำมาซึ่งสุขสันต์
หรือต่างคนต่างยื้อแย่งแข่งขันกัน
หรือเผ่าพันธุ์นั้นควรมีแต่เผ่าตน
หรือสงครามมีคุณค่ากว่าชีวิต
หรือความคิดของผู้คนล้วนสับสน
หรือสมองของมนุษย์พิการพิกล
หรือผู้คนเอาหัวใจไปซ่อนซุก
เหนื่อยแล้ว ยังไม่หายหวัด เดี๋ยวกลับมาคิดต่อ