เพราะมากค่ะ

ฟ้าร้าวเดือนดาวหล่น
แลสายชลก็ซ่านไหล
ผืนหล้าพลอยอาลัย
ประเลงคร่ำและร่ำครวญ

อกเอยหัวอกแม่
สิแปล้ทุกข์ระทมทวน
ดวงใจแม่เจียนจวน
จะขาดแล้วนะพ่อเอย

...

ไปนอนบ้างดีกว่า

รตีสวัสดิ์

เดี๋ยวจะเข้ามาอ่านใหม่นะคะ
ตอนนี้เวลาน้อยขอทักทายเฉยๆก่อน
ขอใหมีความสุขมากๆคะ

๐กำศรวล จากรวดร้าว.........ประกายวาว วับระยับ
หยิบผ้า บรรจงซับ.............หยาดหยดหยับ จับดาวราย
ปี่พาทย์ บรรเลงพริ้ว.........วิญญาลิ่ว ปลิวสลาย
คืนมืด ส่งความตาย........ เสียงสุดท้าย ด้วยเอวัง๐

ใช่ค่ะ เมตตากันเถิดก่อนไม่เหลืออะไร
ไปกว่านี้ กินใจมากค่ะคุณคำ

เขียนกลอนไม่เป็น

แต่ชอบอ่านค่ะ

ไพเราะมากๆค่ะ

ชื่นชม ชื่นชม ชื่นชม

ชีวิตแสนเปราะเปื่อย
จิตมักเลื้อยเลาะสับสน
ทุกวันเวียนแวะค้น
ดั้นด้นไปในโลกา

มีฤาไม่รู้สึก
ไม่บันทึกมอบเมตตา
แค่ใครมีมากกว่า
คนทั้งหล้าใช่เหมือนกัน...


หลับฝันดีค่ะ



สร้าง Comment ง่ายๆ ด้วยตัวคุณเอง..คลิ๊กที่นี่

อ่านแล้วแปลไม่ค่อยออกเท่าไหร่

แหๆๆ

เพราะมากคะ
อยากเเต่งได้เเบบนี้บ้างจัง

ขอบคุณ ที่ แวะเยี่ยม ค่ะ

กินใจจริงๆ....แต่งกลอนโบกรถเที่ยวเชียงรายให้มั่งจิ นะนะนะน๊า......

ไพเราะจังค่ะ
ตามมาขอบคุณที่ไปแลรัฐธรรมนูญนะคะ

ตอนนี้เศร้าอาลัยนักใจเอย
มิอาจเอ่ยคำใดหาไหนเปรียบ
ว่าไปเจอความลับอันแสนเงียบ
แต่ความทรมานนี้สิ มิเงียบดังสิ่งที่เจอ


ขำขำ..สมัครเล่นนะครับผม