สวัสดีค่ะ มีความสุขกับทุก ๆ วันนะคะ
ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมที่ blog ค่ะ

กวีบทนี้ดูเศร้าจังนะคะแต่มันคือสัจธรรมของชีวิต
สุขและทุกข์เป็นของคู่กัน

อ่านแล้วคุ้นๆ
สวัสดีครับ

งานเก่าเอามาลงใหม่ นะ ท่านคมเย็น

หวัดดีจ๊ะ แวะเข้ามาเยี่ยจ้า

เสียงระนาด เพราะดีนะ

ได้ยินแว่ว ๆ มาใครจะมายกต้นกระเจียว
555 ไม่ให้หรอก

อ่านเเล้วขนลุกเลยคะบอกไม่ถูก

ไม่รู้เป็นไร

^ยินดีที่ได้รู้จักคะ


หิวหรือยังคะไกล้เทื่องเเล้ว

เดี๋ยวนะคะ...เดี๋ยวไปลับคมอักษรกวีก่อน

แหน่ะ...ไม่ต้องเอาเสียงระนาดมาเร่งเร้าอักษรกวีแห่งเราเลย

ไม่ได้แต่งกลอนมานาน เมื่อก่อนก็ชอบนะ ทั้งกลอนมีสัมผัสและกลอนเปล่า
แต่เดี๋ยวนี้ห่างๆไปแล้ว..

ขอบคุณนะคะที่ทักทายกัน

แอบเเอดไปแล้วนะคะ

ดีคะ แวะมาทักทายค่ะ ขอบคุณสำหรับคอมเม้นค่ะ ไว้แวะไปอีกนะค่ะ

Fantastic!