Canivore , ตอนที่ 3 - ชันสูตร
ตอนที่ 3 - ชันสูตร
สิบเอ็ดนาฬิกา สามสิบนาที บ้านหลังงามที่ตั้งอยู่ห่างไกลจากชุมชนในชนบทแห่งหนึ่ง ถูกแวดล้อมไปด้วยเหล่าผู้พิทักษ์สันติราษฏ์ ซึ่งพวกเขาได้พากันมาปฎิบัติหน้าที่ไปตามกฎหมาย เพียงเพื่อรักษาให้ความยุติธรรมอันจอมปลอมให้ดำเนินไปได้อย่างราบรื่นและมั่นคง พวกเขาได้รับการแจ้งเหตุมาตั้งแต่เมื่อคืน และทีมชันสูตรได้เดินทางมาถึงได้พักหนึ่งแล้ว… “ผลเป็นอย่างไรบ้างครับ...” ร้อยตำรวจเอก พิทักษ์ หัวหน้ากองปราบ เอ่ยถามขึ้นเมื่อเห็นหัวหน้าทีมชันสูตรเดินออกมาจากที่เกิดเหตุ “ฆาตกรเลือดเย็นอย่างขีดสุด และถ้าเป็นอย่างที่ผมคิด เขาคงมีปัญหาทางจิตด้วย” ชายหัวหน้าทีมชันสูตรตอบ “อย่างไรครับ?” ร้อยเอกพิทักษ์ รู้สึกงุนงงในคำตอบ หัวหน้าทีมชันสูตรขยับแว่น แล้วเริ่มอธิบาย... “ศพผู้หญิงค่อยยังชั่ว ถูกยิงนัดเดียวที่กลางหน้าอก กระสุนตัดหัวหัวใจอย่างแม่นยำ เธอคงตายคาที่ทันทีโดยไม่ทันได้เจ็บ แต่ศพผู้ชายถูกยิงหลายนัด เอ่อ.. ห้านัด” “ห้านัด!!!” ร้อยเอกพิทักษ์อุทาน “ใช่ครับ.. ห้านัด แต่ผมไม่กล้ายืนยันว่ามันบังเอิญหรือเปล่า ที่กระสุนทุกนัดตัดผ่านตำแหน่งเส้นเลือดใหญ่ที่ไม่ใช่จุดตาย แบบ one kill hit” “คุณหมายความว่า......” “ครับ... ผู้ตายเสียชีวิตเพราะอาการช็อกจากการสูญเสียเลือดมากเกินไป ฆาตกรคงเป็นทั้งนักกีฬายิงปืนระดับเหรียญทอง และมีความรู้ในทางการแพทย์ อาจเป็นไปได้ว่าเขาคือผู้เชี่ยวชาญด้านสรีระวิทยา” “ขนาดนั้นเลยหรือครับ?” “จากการสันนิฐานของผม อาจใช่ครับ.. ถ้าทุกอย่างไม่ใช่เรื่องบังเอิญน่ะ เราพบปลอกกระสุนอยู่ห่างออกไปจากศพราว หกเมตร เอ่อ... ไม่สิ! อันที่ใกล้สุด หกเมตร สี่สิบเจ็ดเซนติเมตร มันยิงมาในระยะนั้น และเข้าตรงตำแหน่งเส้นเลือดใหญ่ทุกนัดอย่างพอดิบพอดี ไม่ขาดไม่เกิน นั่นหมายถึงผู้ตายจะยังไม่ตายทันที แต่จะค่อยๆเสียเลือดไปจนตาย เห็นได้ชัดว่ามันจงใจทรมาน....” “ผมพอเข้าใจในความหมายของคุณแล้วครับ และที่สำคัญคนทั่วๆไปถ้าไม่ได้เรียนสายแพทย์มาโดยตรง ก็คงไม่รู้จักตำแหน่งเส้นเลือดใหญ่ในร่างกายได้แม่นยำราวกับท่องจำมาขนาดนั้น กระทั่งตัวผมซึ่งเป็นตำรวจยังไม่รู้เลย” ร้อยเอกพิทักษ์ เริ่มคลี่คลายในคำตอบ “ท่านคิดเหมือนผมเลยครับ ฆาตกรอาจไม่ใช่โจรปลายแถว แต่เป็นคนที่มีการศึกษามาอย่างเยี่ยมยอดเลย” “หากจะตามหาตัวฆาตกรให้พบ ผมคงต้องเริ่มต้นจากโรงพยาบาลแถวๆนี้ก่อน เดี๋ยวพรุ่งนี้บ่ายๆ ผมจะเรียกประชุมเรื่องนี้ ผมอยากให้คุณหมอเข้าร่วมด้วย.. และผมขอรายงานผลการชันสูตรด้วยครับคุณหมอ...” “ได้ครับ... รายงานผมเตรียมไว้ให้แล้วครับ...” หัวหน้าทีมชันสูตรยื่นแฟ้มเอกสารรายงนผลการชันสูตรให้กับร้อยเอกพิทักษ์ แล้วเขาจึงขอตัวลากลับไป “ขอบคุณครับ...” ร้อยเอกพิทักษ์กล่าว เขาหนีบแฟ้มเอกสารไว้ใต้แขน แล้วจึงหยิบบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบพลางครุ่นคิดอะไรไปเรื่อยไป.... (นายเป็นใครกันแน่น่ะ ? ไม่ว่ายังก็ต้องตามตัวให้พบ ฉันจะได้เป็นข้าราชการที่ดี ในแบบที่ต้องการเสียที... ?)
Free TextEditor
Create Date : 25 ธันวาคม 2554 |
Last Update : 2 มกราคม 2555 15:09:41 น. |
|
0 comments
|
Counter : 750 Pageviews. |
|
|