Bloggang.com : สหายกุนเชียง : ผีขนมเส้น

ผีขนมเส้น

เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นจริง ที่บอกเล่าสืบต่อกันมาปากต่อปาก
ในจังหวัดหนึ่งทางภาคเหนือ...

ว่ากันว่า เมื่อนานมาแล้ว มีชายคนหนึ่ง...
วันนั้นเป็นวันที่หมู่บ้านของเขามีงานศพ
ของผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งผูกคอตายหนีปัญหาชีวิต

แน่นอนว่า.. เขาก็ถูกเชิญให้ไปเป็นแขกร่วมงานเช่นเดียวคนทั่วไป
วันนั้นที่งานศพมีการเลี้ยงขนมเส้น(ขนมจีน)
เขาจึงเข้าไปช่วยงานในครัว จัดเตรียมอาหาร ต้อนรับแขกคนอื่นๆ
เมื่อช่วยงานทุกอย่างเสร็จแล้ว เขารู้สึกหิวมาก...
เขาจึงหยิบขนมเส้นมาใส่จานแล้วกินอย่างเอร็ดอร่อย
เนื่องจากน้ำยาขนมเส้นร้อนมาก จึงทำให้เหงื่อเขาไหลออก
เขาจึงยกมือขึ้นมาปาดเหงื่อ...

หลังจากนั้นแล้ว เขาเริ่มรู้สึกใจไม่ค่อยดี
เขาคิดว่าคงเพราะว่าทำงานเหนื่อยเกินไป
หลังจากที่อำลาเพื่อนๆที่อยู่ในครัวเสร็จสิ้นแล้ว
เขาจึงเดินกลับบ้านไปคนเดียว เพื่อพักผ่อน

จะเป็นเรื่องบังเอิญ หรือเป็นเพราะอะไรลิขิตไว้ก็ไม่อาจรู้ได้
ที่ทำให้เขาไม่สามารถเดินกลับบ้าน ไปทางเดิมตามปกติได้
เนื่องจากเกิดอุบัตติเหตุรรถชนกันกลางถนน ทำให้เจ้าหน้าที่ตำรวจปิดทางไว้...
เขามองไปยังรถที่เกิดอุบัตติเหตุ แล้วเผลอประสานตากับเจ้าหน้าที่คนหนึ่ง
เจ้าหน้าที่คนนั้นจึงหันหน้ามามองเขาด้วยสีหน้าแปลกๆ
เหมือนกับจะบอกอะไรบางอย่างกับเขา
แต่ยังไม่ทันได้พูดอะไร เขาก็เดินหนีไปเสียก่อน

เขาตัดสินใจจะเดินกลับบ้านไปอีกทาง อย่างเสียไม่ได้...
ซึ่งทางนั้นต้องผ่านสถานที่ซึ่งผู้หญิงคนที่เขาเพิ่งไปงานศพมาผูกคอตายพอดี
เมื่อถึงต้นไม้ที่ผู้หญิงคนนั้นผูกคอตาย เขาก็รู้สึกใจไม่ดีอีกครั้ง
แต่คราวนี้ เขาขนลุกไปทั้งตัว เหงื่อแตกพลั่กๆ อย่างไม่ทราบสาเหตุ
"คงเป็นเพราะเดินมาไกลบวกกับอากาศร้อนเหงื่อเลยออก"
เขาพูดปลอบใจตัวเอง แล้วยกมือขึ้นปาดเหงื่อบนใบหน้าอีกครั้ง

หลังจากนั้นแล้ว เขารู้สึกเหมือนกับว่ามีคนชุดขาว เดินตามเขามาทางด้านหลัง
เมื่อเขาหันหลังกลับไปมองก็ไม่เห็นมีอะไร ทุกอย่างว่างเปล่า...
แรกๆเขานึกว่าตัวเองตาฝาด แต่เมื่อเขาเดินต่อไปอีกสักพัก
จึงมั่นใจแน่ๆ ว่าถูกคนชุดขาวเดินตามอยู่ตลอดเวลา...
เมื่อความกลัวอย่างสุดขีดเข้าครอบงำจิตใจ
เขาจึงวิ่ง วิ่งให้เร็วที่สุด เพื่อไปถึงบ้านให้เร็วที่สุด
แต่อนิจจา... ยิ่งเขาวิ่งเร็วมากเท่าไหร่
คนชุดสีขาวนั้นก็ไล่ตามเขาเร็วขึ้นอย่างเป็นเงาตามตัว

เมื่อเขาวิ่งเข้าไปในหมู่บ้าน ทุกๆบ้านที่มีสุนัข
เจ้าตูบทั้งหลายจะต้องวิ่งออกมาหอนใส่เขา
นั่นยิ่งทำให้เขารู้สึกใจไม่ดีมากขึ้น...
เขาจึงรีบเร่งฝีเท้าวิ่งให้ไวมากขึ้นกว่าเดิมอีก
"เฮี้ยนจริงๆ เราไปทำอะไรให้เขากันหนอ ถึงได้ตามหลอกตามหลอนกันอย่างนี้"
เขาพูดกับตัวเองขณะที่วิ่งมาบ้านอย่างสุดกำลัง...

เมื่อมาถึงบ้าน เขายังรู้สึกว่าคนชุดขาวที่เขาเห็นยังตามมาอีก...
เขาจึงรีบวิ่งขึ้นไปบนบ้าน บังเอิญเขาเดินผ่านกระจกที่แขวนติดไว้บนผนังบ้านของเขา
เมื่อเหลือบไปมองที่กระจก เขารู้สึกแปลกใจกับอะไรบางอย่างที่เห็น
เขาจึงเดินกลับมาส่องกระจกดูอีกที...

และแล้วเขาก็เห็นขนมเส้นติดอยู่ที่หางคิ้วของเขาเส้นหนึ่ง เขาจึงหยิบมันออกทันที
เขายิ้มให้กับตัวเอง... ก่อนที่จะคว้าผ้าเช็ดตัวไปอาบน้ำ
และเข้านอนด้วยความรู้สึกเหนื่อยล้า...