ToGetHer - Superstar Express 3 ต่อจากนี้ไป ก็เข้าสู่โหมด น้ำตาทะลักจอ กันแล้วล่ะค่ะ เอ๊าๆ มาๆ มาเริ่มน้ำตาเล็ด น้ำตาร่วง กันเต๊อะ เหอๆ.. มาส์ ได้กลับเข้าสู่วงการอีกครั้ง โดยได้ร้องเพลงคู่กับซินเจีย แฟนเก่าของเค้า แม้ว่า ซินเจีย อยากจะหวลกลับมาหามาส์ อีกครั้ง แต่ทว่า มาส์ กลับตอบปฏิเสธกลับไป เพราะในเวลานี้ ทั้งหัวใจของเค้ามีเพียง เฉิน มอม่อ หรือ อาไซ้ (ยายเพิ้ง) คนเดียวเท่านั้น มาส์ ตั้งใจทำงานอย่างเต็มที่ พฤติกรรมที่เอาแต่ใจตัวเองของเค้าแบบเมื่อคราก่อน ได้เปลี่ยนไป เค้าเป็นคนที่น่ารักมากขึ้น เข้าอกเข้าใจใครต่อใครมากขึ้น การทำงานของเค้าจึงเป็นไปได้อย่างราบรื่น และแน่นอนว่า เค้าได้รับความนิยมจากแฟนๆ อย่างล้นหลาม ผลงานของเค้ากระโดดขึ้นชาจ์ส ติดอันดับ 1 ได้อย่างรวดเร็ว ... มอม่อ คอยเฝ้าดูมาส์ อยู่ห่างๆ ทำได้เพียงแค่เฝ้ามองเค้าผ่านแผงวางแผ่นเสียงในร้านขาย CD เพลงเพียงเท่านั้น แต่เธอก็พอใจกับการได้เฝ้าดูความสำเร้จของเค้าอยู่แบบนี้ แม้ว่างานจะเยอะแค่ไหน แต่มาส์ ก็ไม่เคยที่จะไม่คิดถึง มอม่อ เลย เค้าเฝ้าเก็บความรู้สึกนั้นไว้เพียงลำพัง ไม่ต่างจากมอม่อ ที่เธอก็เฝ้าคิดถึงมาส์เช่นกัน แล้ว มอม่อ ก็ได้รับข่าวจากมาส์ผ่านจอทีวี มาส์รับเล่นหนังที่นำเนื้อหามาจากการ์ตูนเรื่องโปรดของ มอม่อ นั่นคือ เจ้าชายคาซาปา มาส์ บอกผ่านจอทีวีว่า เค้ารับเล่นเรื่องนี้เพราะคนๆ หนึ่งที่สอนเค้าหลายๆ อย่าง และยังบอกผ่านถึง มอม่อ อีกว่า....อาไซ่ ฉันทำได้แล้ว และมันก็ทำให้ มอม่อ รู้สึกมีความสุขเป็นอย่างมาก แต่นับวัน มอม่อ กลับรู้สึกเหงา และคิดถึง มาส์ มากขึ้นเรื่อยๆ เธอรู้สึกทรมานใจอย่างมาก แต่ก็ต้องจำเก็บเอาไว้ จนกระทั่ง วันที่เธอไปเคารพหลุมฝังศพ พ่อ และ แม่ ของเธอ มันเป็นเรื่องบังเอิญที่ มาส์ ได้ไปถ่ายหนังแถวๆ นั้นพอดี มอม่อ เลยแอบตามไปดูเค้าห่างๆ ขณะที่ มาส์ เดินทางกลับ เค้าได้เห็น มอม่อ โดยบังเอิญ และนั่นทำให้เค้ารีบไปหาเธอ มอม่อ ได้แต่หนีมาส์ เพราะเธอกลัวที่ต้องเจอกับเค้า แต่มาส์ก็กลับวิ่งไล่ตามเธอ จนเจอ... แฟนคลับวิ่งไล่ตามมาส์ มาด้วย ทำให้มาส์ พา มอม่อ ไปล่องเรือ กลางทะเลสาป เพื่อหนีเหล่าบรรดาแฟนคลับของเค้า บนเรือ มาส์ ได้ถามถึงคำตอบที่ มอม่อ ยังไม่ได้ตอบเค้า แต่เธอกลับระเบิดความอัดอั้นตันใจที่มีออกมา มอม่อ : ฉันบอกว่า ฉันอยู่คนเดียว! อยู่คนเดียวมาตลอด กินข้าวคนเดียว อ่านการ์ตูนคนเดียว ไปร้านหนังสือคนเดียว ดูทีวีคนเดียว เดินคนเดียว พูดกับตัวเองคนเดียว....... มาส์ : เธอโกหก เธอไม่ได้อยากอยู่คนเดียว.....ทำไมเธอไม่ตอบฉัน ....เธอรักฉันรึป่าว? มอม่อ : งั้นฉันถามเธอบ้าง....ทำไมฉันต้องอยู่คนเดียวตลอด? ทำไม... มาส์ : เชื่อฉัน .....เธอจะไม่ต้องอยู่คนเดียว แล้วทั้งสองก็เปิดหัวใจให้แก่กัน...มาส์จัดการเซฟเบอร์โทรศัพทฺ์ทุกๆ เบอร์ที่สามารถติืดต่อเค้าได้ให้แก่ มอม่อ เธอถามเค้าว่า ทำไมให้มาหลายเบอร์ เค้าตอบเธอด้วยรอยยิ้มว่า เพื่อเธอจะได้ตามเค้าเจอ...หลังจากที่ทั้งคู่ยอมเปิดใจรับกันและกัน พวกเค้าได้โทรศัพท์ติดต่อกันเสมอๆ และหากมาส์ว่าง เค้าก็จะไปหาเธอ ไปกินข้าวกับเธอ แต่แล้ว มรสุมก้อนใหญ่ก็ดำเนินเดินทางมาถึง....ขณะที่มาส์กับมอม่อ นัดเจอกัน มาส์ได้รับโทรศัพท์ด่วนว่า แม่ของเค้าเข้าโรงพยาบาล...แม่ของมาส์เป็นโรคมะเร็งขั้นสุดท้าย เข้ารักษาตัวที่โรงพยาบาล ทำให้มาส์ รู้สึกกระวนกระวายใจอย่างมาก เค้าห่วงแม่ของเค้าอย่างมาก แต่แม่ของมาส์ กลับสั่งให้มาส์กลับไปทำงาน และทำหน้าที่ของตนให้ดีที่สุด มาส์เทียวไปมาที่โรงพยาบาล กับกองถ่ายหนัง จนแทบไม่มีเวลา แต่เค้าก็พยายามหาเวลาเพียงเล็กน้อย เพื่อโทรหา มอม่อ เช่นกัน...จนกระทั่ง วันหนึ่ง ขณะที่มาส์ ถ่ายหนังจนดึกดื่น ผู้ช่วยของเค้าได้มาแจ้งข่าวพร้อมน้ำตาว่า แม่ของมาส์ ได้เสียชีวิตไปเสียแล้ว มาส์เสียใจมาก เค้ารู้สึกเศร้า สะเทือนใจอย่างที่สุด เค้าหายไปตลอด 2 สัปดาห์ ไม่มีใครรู้ว่า เค้าหายไปไหน แม้แต่ มอม่อ... และแล้ว มาส์ ก็กลับมาอีกครั้ง เค้ามาถึงบ้านเฉิน เพื่อมาหา มอม่อ คนๆ เดียวที่เค้าต้องการพบ..เค้ากลับมาด้วยสภาพอิดโรย เหนื่อยอ่อนล้า มอม่อ : เธอหายไปไหนมา? มาส์ : ฉันไม่รู้ ทุกที่ๆ ฉันไปมีแค่ฉันคนเดียว เมื่อก่อนมีแม่อยู่ ฉันไม่เคยรู้สึกเหงา แต่ตอนนี้ไม่มีเธอ ฉันรู้สึกเหมือนอยู่คนเดียว เหงาเหลือเกิน อาไซ...ฉันควรทำไงดี? มอม่อ : เธอจำได้มั้ยr? ...เธอเคยบอกฉัน ฉันจะไม่ต้องอยู่คนเดียว ดังนั้น....เธอก็ไม่ต้องอยู่คนเดียว หลังจากที่มาส์ ได้นอนพักผ่อน ชาร์สพลังกาย จนอิ่ม เมื่อเค้าตื่นมา มอม่อ ก็ได้เตรียม บะหมี่อารมณ์ดี ไว้ให้เค้า มันทำให้เค้าคิดถึงแม่ก็จริง แต่เค้าก็มีความสุขกับสิ่งที่ได้รับ และเมื่อพลังใจของเค้าถูกเติมเต็มเช่นกัน เค้าก็พร้อมจะกลับไปทำงานได้ดั่งเดิม แต่ทว่า ความลับไม่มีในโลก...เมื่อพี่สาวของมอม่อ ได้ปากโป้งไปบอกเพื่อนๆ ของเธอว่า มาส์ มาอยู่ที่บ้านของเธอ นักข่าว ปาปารัสซี่ ได้มาแอบซุ่มถ่ายรูปของมาส์ กับมอม่อ ไปลงหนังสือพิมพ์ ทำให้เหล่าบรรดาแฟนคลับของมาส์ ไม่พอใจเป็นอย่างมาก รวมทั้งครอบครัวของอากัน และ โทนี่ เจ้าของบริษัทฯ ผู้ดูแลมาส์...โทนี่ต้องการปิดข่าวด้วยการให้ ผู้ช่วยของมาส์ ออกมารับแทนว่าเป็นแฟนกับมอม่อ แต่มาส์ ไม่ยอม เค้าคิดว่า มันไม่ถูกต้อง ทั้งสองมีปากเสียงกัน เพราะมาส์ไม่ยอมให้โทนี่ออกข่าวแบบนั้น เค้าพร้อมจะยอมรับกับสื่อว่า เค้ารัก มอม่อ ทางผู้ช่วยของมาส์เอง ก็ต้องการปิดข่าวเช่นกัน แต่มาส์ไม่ยอม ทั้งสองถกเถียงกัน มาส์ผิืดหวังที่คนที่เค้าไว้ใจ และคิดว่าเข้าใจเค้ามากที่สุด กลับคิดว่าหัวใจของเค้าเป็นเพียงธุรกิจ จนผู้ช่วยของมาส์ ยอมสารภาพว่า คราวก่อน ตนก็ได้ไปพูดกับมอม่อ ให้ปล่อยมาส์ ทำให้มาส์ กลับเข้าสู่วงการอีกครั้ง ...มาส์โกรธอย่างมาก นักข่าวหันไปหาข่าวจาก มอม่อ ที่มหาลัยฯ อากันออกมาปกป้องเธอ และรับรู้ได้ว่า มอม่อ รัก มาส์ ไม่ใช่ตน... มาส์มาหามอม่อ ที่บ้านเฉินด้วยความเป็นห่วง และเค้าอยากเจอเธอ มอม่อเองก็ห่วงมาส์เช่นกัน เธอถามเค้าว่า ไม่กลัวนักข่าวจะตามมาเห็นหรือไง แต่คำตอบจาก มาส์ กลับทำให้เธอรู้สึกชื่นเป็นอย่างมาก เค้าตอบว่า "ฉันไม่แคร์ เพราะฉันอยากมาพบเธอ" มาส์ มาเล่าให้มอม่อ ฟังถึงเรื่องที่ โทนี่ ต้องการปิดข่าว และจะให้ผู้ช่วยของเค้าออกรับเป็นแฟนมอม่อ แทนเค้า ..มอม่อ เข้าใจ และ เห็นด้วยกับความคิดของโทนี่ แต่มาส์ไม่ยอม เค้ายืนยันว่าจะหาทางออกของเรื่องนี้ให้ได้เอง และมาส์ยังบอกกับมอม่อ อีกว่า อีก 3 วันข้างหน้าจะเป็นวันวาเลนไทน์ เค้าต้องการทำให้เป็น วันวาเลนไทน์ที่พิเศษสุดแด่มอม่อ ทำให้เธอมีความสุขที่สุด ซึ่งมอม่อเองก็บอกว่า เธอไม่เคยมีวาเลนไทน์เลย และนี่จะเป็นวาเลนไทน์แรกของเธอและมาส์ ผู้ช่วยของมาส์ เข้ามาขอโทษมาส์ ซึ่งมาส์ ก็ให้อภัยกับสิ่งที่ได้ทำผิดไป แต่ขอให้เค้าอย่าทำอีก ทั้งสอง คงเป็นเพื่อนรักกันดังเดิม เวลา 3 วันผ่านไปอย่างรวดเร็ว มาส์แม้จะทำงานหนัก แต่เค้าก็ไม่ลืมว่าได้นัดกับมอม่อเอาไว้ ส่วนมอม่อเอง ก็เฝ้ารอวันวาเลนไทน์แรกของเธอ เมื่อเวลานัดมาถึง มอม่อ ไปนั่งรอที่ชิงช้ายักษ์ จุดนัดพบของเธอกับมาส์ ..เวลานั้น มาส์ได้แวะซื้อสร้อยเพรชรูปดาวคาซาปา เพื่อนำมาเป็นของขวัญมอบให้แด่มอม่อ แต่ขณะที่มาส์ กำลังเดินข้ามถนน ก็มีรถวิ่งตรงเข้ามา แล้วชนเค้าอย่างจัง.... มอม่อ รอคอยการมาของมาส์ แต่ก็ไร้ซึ่งเงา จนเธอเริ่มนึกหมดกำลังใจ แต่แล้ว พี่สาวของเธอก็นั่งเท็กซี่มาหา แล้วบอกกับมอม่อว่า มาส์โดนรถชน เข้าโรงพยาบาล มอม่อ รีบเดินทางไปโรงพยาบาล เพื่อดูอาการของมาส์ นักข่าว และเหล่าแฟนคลับต่างรอดูอาการของมาส์เช่นกัน โทนี่พบกับมอม่อ และตั้งป้องไม่ต้อนรัีบเธอ แต่ก็ไม่สามารถขัดขวางได้ มาส์นอนเจ็บอยู่บนเตียง...ในมือของเค้ายังคงกำกล่องของขวัญสำหรับ มอม่อ ไม่ยอมปล่อย และ้้เมื่อเค้าพบเธอ เค้าได้มอบมันให้กับเธอ ผลจากอุบัติเหตุครั้งนี้ ทำให้ขาของมาส์มีปัญหา กระดูกขาของเค้าเคลื่อน โก่งตัวไม่เข้าที่ ทำให้มาส์ไเกิดปัญหาขึ้น คอนเสริต์ที่เตรียมไว้ ท่าทางจะล้ม โทนี่ไม่พอใจอย่างมาก เค้ากำลังจะงดคอนเสริต์ของมาส์ นั่นเท่ากับว่า อนาคตซุปเปอร์สตาร์เอเชียของมาส์ก็จะดับลงไปด้วย มอม่อ ไม่อยากให้เป็นเช่นนั้น ขณะที่โทนี่เข้ามาบอกข่าวร้ายกับมาส์ มอม่อ ก็เข้ามาช่วยมาส์พูดอีกแรง และเธอเชื่อมั่นว่า มาส์ต้องหายทันแสดงคอนเสริตอย่างแน่นอน เธอขอให้ โทนี่เชื่อมั่นในมาส์ ดั่งเช่นที่เธอเชื่อมั่นมาตลอด จนในที่สุด โทนี่ ก็ต้องยอมยกเลิกการประกาศยุบคอนเสริตของมาส์ ด้วยพลังใจที่มีอยู่ล้นเหลือ มาส์พยายามกัดฟันฮึดสู้ เค้าพยายามทำกายภาพบำบัดตลอดเวลา พยายามทำทุกอย่างเพื่อให้ตนเองสามารถยืน เิดิน และเต้นได้อีกครั้ง ...ความพยายามไม่สูญเปล่า เพียงเวลาไม่นาน มาส์ก็สามารถกลับมายืนบนเวทีได้อีกครั้ง ภายใต้กำลังใจของ มอม่อ อากัน รับรู้ได้ถึงเรื่องราวระหว่าง มอม่อ กับ มาส์ ในที่สุด มอม่อ ก็ตัดสินใจบอกความจริงกับอากัน และตอบปฏิเสธที่จะไปเมืองนอกกับอากัน แม้ว่าจะเป็นการทำให้อากันเสียใจก็ตาม แต่มอม่อ เลือกที่จะทำทุกอย่างให้ถูกต้อง ตามความจริง อากันเสียใจ และโกรธที่ต้องเสีย มอม่อ ให้กับ มาส์ เค้ามาหามาส์ที่โรงพยาบาล และถามคำถามที่เค้าเคยถามมาส์ แต่มาส์ไม่ยอมตอบกับเค้าว่า เค้าชอบมอม่อใช่หรือไม่....มาส์ตอบอย่างเต็มปากว่า เค้ารักมอม่อ และจะปกป้องเธอตลอดไป อากันเหมือนจะยอมรับกับความจริงที่เจอ แต่เค้าก็บอกกับมาส์ไว้ว่า เค้าจะเกลียดมา เพราะเค้าจะรักมอม่อ ตลอดไป มาส์ กลับไปสู่โลกของเค้าอีกครั้ง เค้าทุ่มเทกับการซ้อมเต้นเพื่อเตรียมตัวสำหรับคอนเสริืตครั้งยิ่งใหญ่ของเค้า โดยมีมอม่อคอยนั่งให้กำลังใจอยู่ห่างๆ.....แม้ว่าเธอจะเห็นเค้าได้จากจุดที่เธอนั่ง แต่ทว่า ในใจลึกๆ ของมอม่อแล้ว เธอรู้สึกว่า เธอกับมาส์ กำลังจะห่างจากกันไปทุกที เธอรู้สึกเหมือนว่าเธอเข้าไปไม่ถึงมาส์ "หรือว่าเวลาแห่งความสุขของเธอกำลังจะหมดลง" นั่นคือคำถามในใจของมอม่อ แล้ววันซ้อมใหญ่ของมาส์ก็มาถึง เค้าเลือกที่จะไปแสดงคอนเสริตที่มหาลัยฯ ความตื่นเต้นย่อมมีกับเค้า เมื่อเค้าห่างจากเวทีไปนาน .. มอม่อ หอบเอาดอกไม้ช่อใหญ่มามอบให้ มาส์ขอให้ มอม่อ ทำให้เค้าหายตื่นเต้นเหมือนครั้งที่เค้าต้องขึ้นไปแสดง การเล่าินิทานภาษาอังกฤษ แต่ทว่า คราวนี้ห้ามตบเค้าเหมือนครั้งนั้น มอม่อ ทำพิธีเหมือนดั่งเคย ตามแบบของ ชาว คาซาปา ...เธอรู้สึกปวดร้าวใจเหลือเกิน กับการที่ต้องถอยห่างออกมาจากคนที่เธอรักมากที่สุด คนที่เธอไม่คิดว่า จะมีใครที่เธอจะรักได้มากเท่านี้อีกแล้ว และเธอเชื่อว่า ต่อจากนี้ไป เค้าคงไม่ต้องเหงาอีกต่อไป ... เธอค่อยๆ สัมผัสใบหน้ามาส์อย่างแผ่วเบา และจูบเค้าอย่างที่เคยไม่เคยทำ หยาดน้ำตาของเธอไหลร่วงลงมา แล้วเวลาของคอนเสริตก็มาถึง มาส์ แสดงคอนเสริตได้เป็นที่ประทับใจของเหล่าบรรดาผู้ที่เข้ามาชม มอม่อ นั่งอยู่ในที่ของเธอ แต่น้ำตาของเธอกลับไหลลงมา มาจากความปลื้มปิติ ยินดีต่อความสำเร็จของมาส์ และเวลาของเธอก็กำลังจะหมดลง เมื่อมาถึงเพลงสุดท้าย มาส์ ได้ออกมาบอกกับทุกคนว่า เพลงต่อไปนี้ เค้าได้แต่งขึ้นให้ใครคนหนึ่ง ที่ให้กำลังใจแก่เค้า และคอยบอก คอยเตือนเค้าตลอดเวลา และหากไม่มีเธอ เค้าก็คงไม่สามารถยืนอยู่บนเวทีในวันนี้ได้ มาส์ : อะไรที่ฉันอยากบอก.....ฉันรักเธอ อาไซ ฉันรักเธอ ฉันรักเธอมากกว่าที่เธอจะรู้ เธอไม่ต้องอยู่เพียงคนเดียว แต่ขณะที่ มาส์ กำลังบอกรักบนเวทีอยู่นั้น มอม่อ ไม่ได้นั่งอยู่ที่เก้าอี้ของเธอแล้ว เธอค่อยๆ เลี่ยงออกมา เพื่อออกจากห้องประชุม...แต่เมื่อเธอเปิดประตูเพื่อจะออกไปนั้น สิ่งที่เธอพบก็คือ มาส์....เค้ายืนรอเธออยู่ตรงนั้น เค้าบอกกับเธอว่า มาส์ : ฉันชื่อ จ้วงจืนหนาน ปีนี้อายุ 25 และอีก 1 วัน ฉันจะเป็นซุปเปอร์สตาร์ของเอเซีย มาส์ จับมือ มอม่อ เอาไว้ แล้วพาเธอเดินกลับไปยังเวที เค้าร้องเพลง เพลงที่เค้าแต่ง เพลงที่เค้าเขียนไว้ให้เธอ มาส์ : เพลงนี้ชื่อเพลงมอม่อ ทำนอง เนื้อร้องโดย จ้วงจืนหนาน ขับร้องโดย จ้วงจืนหนาน ...มอบให้เธอ เธอจำได้มั้ย? ...เธอเคยบอกฉัน ฉันจะไม่ต้องอยู่คนเดียว ดังนั้น....เธอก็ไม่ต้องอยู่คนเดียว หลังจากนั้น เหล่าบรรดาแฟนคลับมาส์ ที่เคยไม่ชอบมอม่อ ก็หันมาเป็นแฟนคลับมอม่อซะเอง....ทั้งสอง มอม่อ และ มาส์ จึงอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข (หวังว่านะ อิอิ) ก็จบลงแบบ Happy Ending นะคะ สำหรับเรื่องนี้ จะว่าไป ก็น่ารักอีกแบบ ซึ้งด้วยนะ หรือว่าเพื่อนๆ อาจไม่ซึ้ง 555+ เอาเป็นว่า เอาไว้โก้จะนำเรื่องสนุกๆ มาฝากอีกนะคะ คืนนี้ไม่ไหวแระ ง่วงมาก แถมด้วยโรค มาส์มอม่อ ริซึม อีกโรค ง่า...... เป็นเอามากนะเรา *****************************   Create Date : 26 กุมภาพันธ์ 2554 3 comments Last Update : 27 กุมภาพันธ์ 2554 19:50:42 น. Counter : 1482 Pageviews. Share Tweet

บทความที่ว่างเปล่า ไร้การตอบสนอง ฮืออ....ฮืออออ......เศร้า   โดย: kokoo_129 10 มีนาคม 2554 18:22:12 น.

สนุกมากค่ะ น่าลุ้นน่าติดตาม บรรยายได้ดีมาก   โดย: ซัมซี IP: 171.98.99.80 20 กันยายน 2556 16:12:05 น.

เราชอบการสรุปบทความแบบนี้จัง​ เพิ่งหาเจอหลังจากซื้อเรื่องนี้มาดูถึง​ 14​ ปี   โดย: NeeNii IP: 27.55.68.180 7 พฤษภาคม 2565 2:43:17 น.