อรุณสวัสดิ์ครับพี่กลอย

ผมเองก็เพิ่งเสียพี่ชายไปเมื่อมกราคมที่ผ่านมาครับ
มีบางแว๊บทำงานอยู่ก็คิดถึงเขาเหมือนกัน
เพราะจากไปอย่างปุบปับเหลือเกิน

คนที่ทำใจยากที่สุดเห็นจะเป็นพี่สะใภ้กับแม่ครับ

ความเสียใจมันแสดงถึงความอาลัยที่เรามีต่อคนที่เรารัก
ผมคิดอย่างนั้นนะครับ
มันเป็นความเศร้าที่ล้ำลึก

ในขณะเดียวกัน
ความเศร้านี้
ก็อาจเป็นครูที่สอนเราให้เข้าใจในความเป็นจริงของชีวิตได้ดีที่สุด

ด้วยเหตุที่ว่าไม่มีใครเลยที่หนีความตายได้พ้น
ไม่มีเลยสักคน

เพราะฉะนั้นไม่ควรใช้ชีวิตโดยประมาท

ผมได้มุมมองอีกมุมหนึ่งว่า

พี่ชายผมจากไป
แต่ทางหนึ่งเขาก็เป็นครูสอนผมในเรื่องของการใช้ชีวิตโดยไม่ประมาทครับ

  

ขอแสดงความเสียใจด้วยนะคะ
ทุกวันนี้พี่ก็อยู่ได้เพราะหลาน ๆ เป็นความหวังที่มีพลังสู้ชีวิต และรักษาสุขภาพให้แข็งแรงต่อไป หลานยายสองคน พ่อแม่แยกทางกัน ลูกสาวก็ไปแต่งงานใหม่

บางครั้ง ความไม่ดี ก็ เป็นความดีได้นะ

เป็นพลังและกำลังใจ ให้เราได้อยู่ต่อ

  

แผ่นดินไหวแรงเหมือนกันครับพี่
แต่ไม่มีอะไรเสียหายครับ

บล็อกวันนี้ผมเขียนถึงความว่าง
หรืออีกนัยหนึ่ง
ผมเขียนถึง สมมติ น่ะครับ

  

อรุณสวัสดิ์ครับพี่

  

ถ้าพี่กลอยใช้เฟซบุ๊ค
เข้าไปที่ https://www.facebook.com/kawaka.nalanta ได้เลยครับพี่
มีรูปหมิงหมิงให้ดูตลอดครับ

  

อรุณสวัสดิ์ครับพี่กลอย

  

เชียงใหม่ครึ้มฟ้าครึ้มฝนครับพี่
เหมือนฝนกำลังจะตกเลยล่ะครับ