เด็กชายที่เจอทางกลับบ้าน และหมาที่กลับมาพร้อมกับบาดแผล พรุ่งนี้มาอัพ..ถ้าไม่ง่วงซะก่อน ---ย้ำว่าเป็นเรื่องของคนอื่น......... อ่า มาอัพแล้วค่ะ 555 ก้อย่างที่เห็นชื่อบล๊อกก็บอกอยู่แล้วว่าเป็นเรื่องของคนอื่น ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับคนเขียนสักเท่าไหร่หรอกค่ะ ที่อยากเขียนเพราะมันเป็นเรื่องที่ไม่เกิดขึ้นบ่อยนัก เด็กชายที่ว่าก็คือพี่ชายของเราเอง เรื่องเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวานเองค่ะ เด็กชายคนนี้อายุปีนี้ก็ 30 แล้ว ไม่ได้พิมพ์ผิดหรอกค่ะ พี่ชายของเราก็เป็นคนปกติเนี่ยแหละค่ะ ไม่ได้พิกลพิการอะไร แต่ที่บอกว่าเขาเป็นเด็กชาย ก็เพราะสาเหตุมาจากเมื่อวานค่ะ เราเพิ่งเห็นเขาเป็นเด็กชายที่น่ารักก็คราวนี้เอง **ในสายตาเราเขาดูเป็นผู้ใหญ่ กำลังไฟแรง เชื่อมั่นในตัวเอง แล้วก็ดูมีความเป็นกบฏทางความคิดนิดหน่อยค่ะ ประสบการณ์แบบลูกผู้ชายก็ผ่านมาเยอะ เรียกว่าเป็น bad boy ก้ว่าได้ เท่ชะมัดเลย **แต่เขาเองก็ดูจะเชื่อมั่นในตัวเองมากเกินไป จนพ่อกับแม่ก็เป็นห่วง เพราะจนป่านนี้เขาก็ยังไม่ได้จับอะไรเป้นชิ้นเป็นอันสักที โดยเฉพาะกับแม่ กับพี่ชายที่มักจะมีเรื่องเล็กๆน้อยๆที่คอยบั่นทอนความสัมพันธ์ของคนทั้งคู่เสมอ แม่เคยเปรยๆให้ฟังว่า แม่ผิดเองที่ไม่ได้เลี้ยงดูใกล้ชิดเขาตั้งแต่เด็กๆ แทบจะไม่มีช่วงเวลาไหนที่เขาได้อยู่ใกล้ชิดกับแม่ ตั้งแต่เข้าเรียนเป็นต้นมา เขาก็เริ่มออกไปไกลขึ้นทุกที จนห่างจากสายตาพ่อแม่ **ซึ่งเราเองตีความได้ว่าพี่ชายคงจะขาดความอบอุ่นนั่นแหละค่ะ เพราะตัวเราเองก้เพิ่งเริ่มมาสนิทกับเขาได้ไม่กี่ปีเอง หลังจากที่เขาเรียนจบถึงได้กลับมาอยู่บ้านแบบถาวร เมื่อมาอยู่บ้านเดียวกัน เพราะไม่ค่อยเข้าใจกันมั้งค่ะ ต่างคนต่างมองกันคนละแง่มุม กลายเป็นต่างคนต่างมีอคติกัน แต่พี่ชายก็จะคอยหาเรื่องให้จิกแม่เสมอ เฮ้อ........... ประมาณว่าจิกๆกัดๆกันพอหอมปากหอมคอ....แต่ก็ไม่ได้รุนแรงเท่าไหร่ แต่ในฐานะที่เป็นคนที่คอยสังเกตอยู่ก็รำคาญเหมือนกันค่ะ บางทีถึงกับโมโหเหมือนกันว่าเป็นอะไรไปนะ คอยจิกว่าแม่อยู่เรื่อย เรื่องไม่เป็นเรื่องแท้ๆ เช่น เรื่องกับข้าว หรือการแสดงความคิดเห็น ก็เข้าใจว่าบางทีก็รำคายที่แม่บ่นเหมือนกัน แต่มันก็เป็นปกติวิสัยของคนเป็นแม่อ่ะนะ ..........งงจริงๆคู่นี้ **พอมาคิดดูแล้ว เหมือนเขายังหลงอยู่ในป่าคอนกรีตที่อยู่เดิมของเขา ที่เดินวนหาทางกลับบ้านไม่เจอ พยายามคล้ำหาทางเดินที่เขาเดินจากมาเท่าไหร่ก็หาไม่เจอ ในใจคงอยากกลับบ้าน แต่หลงเข้ามาแล้วก็ต้องใช้ชีวิตอยู่แบบนั้นต่อไป **แต่เด็กชายคนนั้นเพิ่งหาทางกลับบ้านเจอค่ะ แม่เป็นคนพากลับมาเอง เราไม่เคยรู้สึกดีแบบนี้มานานแล้ว เมื่อวานพี่ชายไม่สบายค่ะ รู้สึกว่าโรคกระเพาะจะกำเริบ ท้องเสียแล้วก็อ้วกทั้งวัน ถ้าไม่มีใครอยู่บ้านป่านนี้คงกลิ้งตกคลองไปแล้วค่ะ เพระดูท่าทางจะอาการหนักจริงๆ ตอนท้องเสียก็ไม่เท่าไหร่ค่ะ พอจะช่วยตัวเองไหว แต่ตอนอ้วกเนี่ย ท่าทางไม่ดีเลย ตอนนั้นเรากับแม่นั่งกันอยู่ในครัว แม่กำลังเตรียมทำกับข้าวอยู่ พอได้ยินเสียงอ้วกเท่านั้นก้รีบวิ่งไปหาต้นเสียงทันที (แอบตกใจเหมือนกัน) ลองนึกอยู่ว่าถ้าแม่ไม่อยู่เราจะวิ่งไปหาเขาแล้วก็ช่วยดุแลเขาหรือเปล่า ......... ทีนี้เราก็เลยวิ่งออกไปดูมั่ง แต่พอเห็นว่าแม่กำลังลูบหลังให้ เราก็มองห่างๆดีกว่า นึกถึงอ้วกแล้วไม่อยากเห็น ไม่อยากได้กลิ่นเลย เดียวอ้วกตาม สรุปวันนั้นทั้งวันพี่เข้าๆออกๆห้องน้ำ แล้วก้อ้วกเกือบทั้งวัน โดยมีแม่ที่คอยดูแลอยู่ แถมยังช่วยล้างหน้าปะแป้ง(เหมือนเด็กไม่สบายมากๆ) จัดที่นอน แล้วก็คอยหายาหาน้ำให้ตลอด เห็นแล้วก็นึกอิจฉานิดหน่อย แต่ไม่ได้ริษยาแต่อย่างใด นึกดีใจด้วยซ้ำที่เห็นเขาได้รับการดุแลเหมือนเด็กน้อยที่แม่คอยประคบประหงมตอนไม่สบายไม่ยอมห่าง นึกถึงว่ามาถึงตอนนี้แล้วเขาน่าจะตามแม่กลับบ้านมาได้แล้วหละ แม่อุตส่าห์ตามมาถึงที่แล้ว ก้แค่จับมือแล้วก้เดินตามกลับมาเท่านั้นเอง **ก็รอดุผลแหละค่ะว่า เขาจะถึงบ้านมั้ย เผอิญกับที่หมาที่บ้านหายไปติดสัดไม่ยอมกลับบ้านมาหลายวัน เพิ่งจะกลับมาเมื่อไม่กี่วันมานี้เอง พอเห็นสภาพแล้วก็อดสงสารแกมสมน้ำหน้าไม่ได้ เพราะไปติดหญิงแถวๆบ้านที่มีอยู่ไม่กี่ตัว ทีนี้ก้คงเป็นเหตุการณ์ชู้สาวทั่วไปแหละค่ะ ต้องมีเรื่องวิวาทแย่งกันแน่นอน เจ้านี่ไปตัวเดียวก็คงโดนรุมมาแหละค่ะ เดินขากะเผลกมาเลย แถมมีรอยกัดทั้งตัว ผอมอีกต่างหาก แต่สภาพก็ไม่ได้ยับเยินมากมายนะคะ ก้เป็นแบบนี้ทุกปีแหละค่ะ **พอเจอ 2 กรณีนี้ในเวลาไล่เลี่ยกันก็นึกขึ้นมาได้ว่า ทั้งพี่ชายแล้วก็เจ้าหมาเนี่ย คล้ายๆกันเลยต่างก็มีรอยแผลที่ออกไปเผชิญกันมาทั้งคู่ ต่างกันที่หมามันกลับมาเอง มันรู้ตัวแล้วว่ามีความรักรออยู่ที่บ้านกลับมาตามสัญชาตญาณของมัน แต่เด็กชายหาทางกลับไม่เจอ เหมือนพยายามหาแต่ก็พอใจจะอยู่ในป่านั้นต่อไป ***ในฐานะคนดูก็จะติดตามตัวละครตัวนี้ต่อไปว่า ในเมื่อมีคนจะพากลับบ้านแล้วเขาจะเดินตามกลับมาหรือไม่ ***เรารออยู่นะ   Create Date : 31 พฤษภาคม 2549 16 comments Last Update : 31 พฤษภาคม 2549 14:40:41 น. Counter : 384 Pageviews. Share Tweet

เข้ามาเพราะชื่อเรื่องเลยนะคะนี่ ถ้าอัพใหม่แล้วไปบอกด้วยนะคะ   โดย: สาวไกด์ใจซื่อ 31 พฤษภาคม 2549 9:29:55 น.

เข้ามาเพราะชื่อเรื่องเหมือนกันค่า อัพฯเมื่อไหร่แวะไปสะกิดด้วยนะคะ   โดย: lonely sea (seenil ) 31 พฤษภาคม 2549 11:45:41 น.

ยังกะเรื่องสั้นแหนะค่ะ อ่านแล้วก็คิดไปด้วย คอมเม้นท์ เลื่อนมาที่ตรงล่างสุดของบล็อกอันแรกน่ะนะคะ แล้วมันจะมีตัวเลขอยู่ว่ามีกี่คอมเม้นท์ ก็คลิกไป มันก็จะเข้าคอมเม้นท์ของบล็อกนั้นๆ ให้ค่ะ   โดย: สาวไกด์ใจซื่อ 31 พฤษภาคม 2549 15:34:22 น.

ดีจัง (หมายถึงว่า อ่านรู้เรื่อง ไม่รั่ว ... กร๊ากกกกกก ล้อเล่นน่า) ที่บ้านฉันก็คล้ายๆกันนะ ระหว่างพี่สาวกะตัวเรา ด้วยความที่ห่างกันสิบกว่าปี ตอนเค้าเป็นสาวๆ คงจะรำคาญเราน่าดู ยังไม่ได้ทำอะไรให้เลย ก็มาหงุดหงิดๆๆๆๆๆๆใส่ เนี่ย พอเค้าใกล้จะสามสิบถึงได้สนิทกัน ไปช๊อปปิ้งด้วยกันได้ เฮ้อออออออ .... ไปอัพบล๊อคบ้างดีกว่า   โดย: ถวิลหา IP: 124.120.148.66 31 พฤษภาคม 2549 16:52:40 น.

หุๆๆๆ ดีจังมีคนเข้าใจฉันแล้วว   โดย: kaka IP: 58.9.102.86 31 พฤษภาคม 2549 20:15:24 น.

เข้ามาอ่าน อิอิ   โดย: สวนลอยแห่งบาบิโลน 1 มิถุนายน 2549 1:59:50 น.

โดนเต็มๆเลยว่ะก้า เรื่องของบ้านแกแท้ๆ แต่ทำไม๊ทำไม เหมือนฉันกำลังโดนแกด่า ฉันก็เหมือนหมาน้อยตัวนึงที่หลงทางเสียเวลาอยู่ในป่าคอนกรีต ที่แม่ฉันก็กำลังเรียกร้องให้ฉันกลับบ้าน แม้จะรู้ทางกลับบ้าน แต่ฉันก็ยังดั้นด้นหนีแม่มาอีก ไม่รู้ทำไม   โดย: หมาฮับ (tanlek ) 1 มิถุนายน 2549 14:03:35 น.

เอออออ นะ   โดย: ถวิลหา 1 มิถุนายน 2549 17:27:03 น.

ที่จิงฉันแต่งมาจากเรื่องแกต่างหาก .......ม่ายช่ายยยย แอบกลัวจัง วันนี้พี่ใช้คอมทั้งวันเลย มันจะเห็นที่ฉันเขียนมั้ยเนี่ย เห็นว่าเปิดbloggangด้วย ตายห่า.....   โดย: ก้า IP: 58.9.94.193 1 มิถุนายน 2549 22:13:02 น.

เอาใจช่วยให้เด็กน้อยหลงทางใจอ่อนยอมจับมือแม่กลับมาบ้านนะคะ   โดย: lonely sea (seenil ) 2 มิถุนายน 2549 11:40:22 น.

กร๊ากกกกกกกก เสร็จแน่ๆ ... " ไอ้ปุ้ย แกหาว่าฉันเป็นเด็กหลงทางเหรอ นี่แหนะๆ ๆ ๆ ๆ "   โดย: ถวิลหา 2 มิถุนายน 2549 17:20:39 น.

ฝากด้วยอีกทีนึง   โดย: หมาฮับ IP: 161.200.255.161 2 มิถุนายน 2549 18:18:56 น.

เหอๆๆๆ.......เฉยๆๆๆนิ ***ฮ่วยย วันนี้ดันมีเรื่องกะพ่ออีก ....เวงงกำ พ่อลูกคู่นี้รั้นทั้งคู่ เอ่ออดี บ้านจะได้คึกคัก กร๊ากๆๆๆๆๆๆๆๆๆ   โดย: kaka IP: 58.9.102.170 2 มิถุนายน 2549 20:37:50 น.

นั่นสิ...บางทีก็สงสัย ว่าทำไมคนบางคนถึงไม่รู้สึกตัวเสียที น้องคนเล็กเราก็เริ่มแย่...   โดย: KajuakungGunso (KajuakungWahaha ) 3 มิถุนายน 2549 14:30:48 น.

โธ่เต้....................เต็กับพี่ก็เป็นแบบน้องมั่งดิจะได้ไม่รู้สึกแตกต่างง............อ่า 555555 **เด้กๆก็งี้แหละ ต้องดุแลกันดีๆ   โดย: ก้า (kakaman ) 3 มิถุนายน 2549 20:18:31 น.

วันนี้พี่ชายฉันโทรมา ไล่ฉันกลับบ้านไป๊ ....อยู่ทำไมวะ งานก็ไม่มี   โดย: หมาฮับ IP: 161.200.255.164 4 มิถุนายน 2549 15:21:11 น.