ตอนเราเรียนอยู่ปี 4 เทอมสุดท้าย เราเคยทำงานกับบริษัทแห่งหนึ่งที่รับพนักงานแปลภาษาพาร์ทไทม์ แต่สวัสดิการเรียกว่าแทบจะไม่ต่างกันเลยกับพนักงานประจำ (รึบางทีอาจดีกว่า) เพราะเราจะหยุดวันไหนอะไรยังไง เค้าก็จะไม่ว่าเหมือนพนักงานประจำค่ะ พอทำที่นี่ได้ 4 เดือน เราก็เรียนจบพอดีเลยค่ะ ก็เลยอยากออกไปหาประสบการณ์ใหม่ๆดู ก็ลองเปลี่ยนงานค่ะ

พอมางานแห่งที่สอง ที่นี่เป็นบริษัทข้ามชาติ ดีหลายอย่างค่ะทำให้เราได้เรียนรู้ทั้งคนทั้งงานแต่เสียอยู่อย่างเดียวคือ... มันไม่ใช่เราค่ะ แรกๆเราโกหกตัวเองว่า เราชอบงานนี้ แต่หลังๆมารู้ตัวอีกทีคือ เหมือนเราหลอกตัวเอง ด้วยการย้ำใส่ในหัวตัวเองว่า 'ฉัน(ต้อง)ชอบงานนี้' แต่สุดท้ายทำไป 4 เดือนอีกเหมือนกัน ก็ขอลาออกค่ะ ออกไปค้นหาสิ่งที่เรา..'ได้เป็นตัวเราเอง' ก็หางานใหม่ไปค่ะ

จนสุดท้าย... ได้มาเจ๊อะกับงานปัจจุบัน บอกได้คำเดียวว่ามัน 'ใช่' มากอ่ะค่ะ >O< ประมาณว่า ฮูเร่!!! ฉันเจอแล้ว!! และฉันเกิดมาเพื่อสิ่งนี้แหละ 55 ตอนนี้ก็เลยมีความสุขกับงานมากค่ะ ก็กะไว้เลยว่าจไม่เปลี่ยนงานอีกแล้ว เพราะขี้เกียจไปปรับตัวเข้ากับสภาพอะไรใหม่ๆ บางทีมันเซงค่ะ คือต้องไปยัดเยียดความเป็นเพื่อนให้เค้า ทั้งที่เค้าอาจจะไม่อยากสนิทกะเรา ประมาณนี้ 5555

แต่ข้อดีของการเป็น newbie  นี่ก็คือ

1. เด็กใหม่ยิ้มแย้มแจ่มใส(เพราะเอ๋อๆยังทำอะไรไม่ถนัด) ยังไง๊ยังไงก็น่าเอ็นดู(กว่าป้าๆที่ชอบทำหน้ามุ่ย) Ex. "หนู.... หน้ายังเด็กอยู่เลย ต๊ายยยย น่ารักจริงๆ"

2. วันแรกได้นั่งสบายๆ (เพราะพี่ๆขี้เกียจสอนงาน)

3. พองานผิดพลาด >>หัวหน้า: 'ไม่เป็นไร ทำครั้งแรกมีผิดพลาดกันได้' (พร้อมกับหันไปดุคนสอนงานแทน)

ที่เราเล่าๆมานี่ก็เรื่องจริงแบบขำนะคะ อย่าคิดมาก 55 แต่มันเกิดขึ้นกับเราจริงๆนะเออ แต่ถ้าพ้นช่วงโปรเด็กใหม่หน้าใสไป ก็จะไม่มีแล้วค่ะแบบนี้ จะมีก็แต่  '$#%TR$#@' >> ผลสุดท้าย = หัวฟูค่ะ 5555