Bloggang.com : somland : ชิงช้า

ชิงช้า

ชิงช้า ที่เคยเล่นตอนเด็ก ความรู้สึกเวลาโยนตัวให้ตัวลอยขึ้นไปสูงที่สุด
ทำให้เราหัวเราะออกมาได้โดยไม่มีเหตุผล
เวลาที่ลมตีหน้าเบาๆด้วยความอ่อนโยน มันช่างมีความสุขเหลือเกิน
วันนี้เรากลับไปเป็นเด็กเล่นชิงช้าอีกครั้ง
ความรู้สึกต้องการให้ชิงช้าขึ้นไปสูงที่สุดก็ยังมีอยู่เหมือนเดิม ยังหัวเราะเหมือนเดิม
แต่วันนี้มีความรู้สึกบางอย่างที่เกิดขึ้นอาจมาจากวัยวุฒิที่มากขึ้น เลยคิดให้มันมากขึ้นด้วย
เราได้เห็นชิงช้าขึ้นไปบนจุดที่สูงที่สุด ลงต่ำที่สุด และขึ้นสูงที่สุดอีกครั้ง
คงเหมือนกับชีวิตของเรา บางครั้งขึ้น บางครั้งลง
แต่จะทำยังไงให้เราหัวเราะได้ตลอดเวลาเหมือนการเล่นชิงช้า ไม่ว่าจะขึ้น จะลง เราก็จะยังมีความสุขกับมันได้
เมื่อชิงช้าวิ่งลง เราจะนั่งยิ้ม ห้วเราะ มีกำลังใจเพื่อรอเวลาที่ชิงช้าวิ่งขึ้นไปข้างบนอีกครั้ง
วันนี้เรามีความสุขจัง

font>

Create Date : 08 มิถุนายน 2550

Last Update : 8 มิถุนายน 2550 11:02:25 น.

3 comments

Counter : 500 Pageviews.

ช่วงเวลาตกต่ำของชีวิต
แค่ไม่ซ้ำเติมตัวเอง มีกำลังใจให้ตัวเองสักนิด
ช่วงเวลานั้นก็ไม่รู้สึกแย่นัก ซ้ำเมื่อผ่านเวลานั้นแล้วจะรู้สึกรักตัวเองมากขึ้น

โดย: kaokame

วันที่: 8 มิถุนายน 2550 เวลา:11:08:17 น.

สนามเด็กเล่น.....อนุบาล - ประถม
ห้างสรรพสินค้า.....มัทธยม - มหาลัย
ร้านอาหาร.....ทำงาน
ผับ.....ทำงาน
บาร์.....ทำงาน
รัชดา .....ทำงาน
ห้างสรรพสินค้า.....ทำงาน
อนุบาล - ประถม - มัทธยม - มหาลัย.....ทำงาน ชิงช้าห่างเราไปเรื่อยๆ

โดย: ดากานดา IP: 203.150.141.181 วันที่: 8 มิถุนายน 2550 เวลา:12:56:32 น.

ชอบข้อเขียนนี้มากๆ แล้วก็ชอบ comment คุณดากานดาด้วย เพราะชีวิตจริงก็เป็นแบบนั้น ยิ่งเติบโตขึ้น ชิงช้าห่างเราไปเรื่อยๆ ยิ่งเติบโตขึ้น ยิ่งหัวเราะได้น้อยลงกับขาลงของชีวิต
จะพยายามทำให้ตัวเอง หัวเราะได้ตลอดเวลา ทั้งขาขึ้นและขาลง เหมือนเล่นชิงช้าค่ะ
ขอบคุณจริงๆ สำหรับข้อความดีๆ อย่างนี้ค่ะ

โดย: Mydarin

วันที่: 9 มิถุนายน 2550 เวลา:13:05:10 น.