|
|
| | 1 | 2 |
| 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
| 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
| 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
| 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
ขอบคุณ
เมื่อวานในห้องสอบ Oral
เราแอบมองลอดช่องกระดาษที่ปิดกระจกไว้
เราเห็นเพื่อนที่มีแววตามุ่งมั่น ทุกคนต่างรู้สึกเหมือนๆกัน
ความตื่นเต้น ความตั้งใจ ความคาดหวัง ทุกพลังในใจกำลังกลั่นออกมา
ในนาทีที่นั่งต่อหน้าอาจารย์ มันเหมือนกับคนกำลังจะวิ่งเข้าเส้นชัย โดยมีคู่แข่งคือตัวเอง
เวลาผ่านไป
ทุกคนผ่านพ้นนาทีนั้น อาจารย์บอกว่า พวกเราคือ "มหาบัณฑิต" แล้วอย่างไม่เป็นทางการ
เวลาสองปีที่ผ่านมา สิ่งที่มีค่าที่สุดสำหรับเราไม่ใช่ความรู้ หรือเกรดที่ออกมาแต่ละเทอม ไม่ใช่ใบปริญญาที่จะได้
สิ่งที่มีค่าที่สุด คือ "มิตรภาพ" (พูดไปก็จะเหมือนเด็กมัธยมกำลังจะจบม.ปลาย)
เราเดินทางมาถึงเส้นชัยก่อนเพื่อนบางคน ทั้งที่จริงๆแล้ว เพื่อนควรจะมารอเราก่อนด้วยซ้ำ
เรามาถึงก่อนใครไม่ใช่ว่าเราเก่ง เราเดินออกจากห้องสอบ เรายกมือไหว้ตั้งแต่พนักงานคุมสอบตั้งแต่การสอบครั้งแรกจนครั้งสุดท้าย เราขอบคุณเพื่อนที่รอเราอยู่หน้าห้อง
มีหลายคนที่เราต้องขอบคุณอย่างเป็นทางการ (ขออนุญาตเขียนเหมือนนักร้องขอบคุณหลังปกซ๊ดีแล้วกันนะ)
คนแรก "เพื่อนเอ้" เราตั้งใจมอบเพลงนี้ให้เอ้ตอนเรียนจบ คิดไว้ตั้งนานแล้ว เอ้ติวให้เราตั้งแต่วิชาแรกยันสอบ compre เอ้ดูแล อดทนกับเรา ไอ้เปิ้ล ไอ้บุ๊ง มาโดยตลอด เราอยากบอกว่า หลักสูตร กศน. ของเราสู่หลักสูตรสามัญของเอ้ไม่ได้หรอก
"เพื่อนเปิ้ล" ถ้าไม่มีมึง กูจะแกล้งใคร กูคงไม่อยากมาเรียนทุกวัน คงไม่มีใครแกล้งแล้วสะใจสุดๆแบบนี้แน่
"ไอ้บุ๊ง" ถ้าไม่มีมึง ใครจะช่วยกูแกล้งไอ้เปิ้ลวะ แล้วใครจะหัวเราะได้เสียงดังเท่ามึงไม่มีแล้ว
"ก้าน" เราคิดถึงส้มเขียวหวานของก้านที่เรากินในห้องเรียนจัง
"แอ๋ม" ขอบคุณ เวลาที่เห็นโอโจ้แล้วนึกถึง ซื้อมาฝากเรา
"อุ๊" อยากกินขาไก่วะ
"แก้ว" ขอบคุณนะที่ปลอบใจตอนที่เราไม่ได้เต้นในงาน fun fair
"อุ" เพื่อนหลายคนฝากขอบใจมึงวะ
"จอย" ขอบคุณที่อดทนฟังเรื่องเรามาตลอด ขอโทษที่คุยในห้องเรียนจนทำให้จอยได้ B วิชา OB และวิชาอื่นๆที่ทำให้จอยเรียนไม่รู้เรื่องตามเราไปด้วย
"จุ๋ม" ถ้าวันนั้นจุ๋มไม่ออกมาติววิชาอ.ญาณให้เรา เราต้องตกแน่เลย ถ้าจุ๋มไม่อดหลับอดนอนทำรายงาน เราจะเอาคะแนนมาจากไหน
"หนุ่ย" เพิ่งได้คุยกันจริงจังก็ตอนทำ IS นี่แหละ เสียดายที่ไม่รู้จักหนุ่ยตั้งแต่แรก ไม่งั้น.....มันส์แน่
"ส้ม" ขอบคุณฟ้าที่ทำให้เราเจอส้มตอนใกล้จะจบ ไม่งั้นเราสองคนไม่จบแน่
ขอบคุณใครอีกหลายคน ที่เราไม่อาจบอกได้หมด ถ้าเราไม่มีเพื่อนเราเรียนไม่จบแน่วะ
| Create Date : 26 มิถุนายน 2550 |
| Last Update : 16 สิงหาคม 2550 16:16:59 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 525 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: ดากานดา IP: 168.120.13.233 วันที่: 1 กรกฎาคม 2550 เวลา:0:34:28 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
ตบมือข้างเดียวคงไม่ได้มาแน่ๆสำหรับสามคำนี้
คนหนึ่ง เริ่มต้น สร้าง และรักษาไว้
ในขณะที่อีกฝ่าย.........................ใครจะรู้???
คำ"ขอบคุณ" คงจะมากเกินไปกับคำว่า "มิตรภาพ"
สำหรับเราขอแค่ "ขอบใจ" ก็พอ
ขอบใจสำหรับเรื่องราวตลอด 72 ปีที่ผ่านมา
ของผู้หญิงตัวเล็กๆอายุ 27 ปีคนนึง
........เมื่อเวลาผ่านไป...................
เชื่อว่าเราไม่ได้ตบมือข้างเดียวอย่างแน่นอน
มิตรภาพ และคำว่าเพื่อน จะทำให้มีปีที่ 73,74,75....ต่อไป