ใจแม่จะสลาย เมื่อลิลลี่ตกเตียงง

10 เม.ษ. เหตุการณ์ที่ทั้งพ่อและแม่ คงไม่มีวันลืม
วันที่เหตุการณ์ที่ไม่อยากจะให้เกิด มันก็เกิดขึ้น

ด้วยความประมาทของอิช้านนคนเดียว
ครั้งที่แล้วก็เกือบตกไปครั้งนึงละ ยังไม่ระวังอีก


ปกติเวลาลิลลี่นอน(ตอนเด็กกว่านี้) แม่ก็จะให้นอนบนห้องคนเดียว
มีบ้าง บางครั้ง บางครา ที่แม่ชะแว้ปปไปข้างล่าาง เล่นเนต ดูทีวี
ซึ่งก็โดนพ่อด่าประจำว่าลงมาทำไม ทำไมไม่เฝ้าลูก ... ก็อยู่ข้างบนมันเบื่ออะ


ทีวีก็ไม่มี ( แม่เป็นคนออกกฏเองว่า ห้องนอน คือ ห้องนอน ห้ามมีทีวี !!) ละตอนนี้เป็นไงล่ะ เบื่อออซ้าาา


กลับมาต่อ


ก็เหมือนเดิมแม่ก็ชะแว้ปไปข้างล่าง ... เดี๋ยวลิลลี่ตื่น ก็ร้องไห้ ค่อยวิ่งขึ้นมาให้หนูกินนมแล้วหลับต่อ ก็ได้แหละน้าา

แล้วพอถึงเวลา แม่ก็ได้ยินเสียงร้องไห้ แม่ก็รีบวิ่งขึ้นมาบนห้อง(คิดในใจ ถึงเวลาคุณหนูของเราหิวนมแล้วละสิ)


มาถึง เปิดประตูห้อง มองบนที่นอนประจำตำแหน่งหนู .....ว่างเปล่า

สายตารีบกวาดมองทั่วเตียง ... ไม่มี


แล้วหนูอยู่ไหนกันละ เสียงร้องไห้ดั่งลั้น แม่รีบเข้าไปดู
โอ๊ยยย หัวใจแม่จะสลายย ทำอะไรไม่ถูก
ลิลลี่ตกไปอยู่ซอกเล็กๆระหว่างเตียงกับเสา (เอาเตียงไปติดเสาไม่ได้ เลยมีช่องว่างอยู่)


แม่รีบอุ้มหนูขึ้นมา แต่เอาขึ้นมาไม่ได้ เพราะซอกเล็ก
ตอนนั้นแม่คิดอะไรไม่ออกเลย ร้องไห้ ช่วงเวลาแค่ไม่กี่วินาที แต่สมองคิดไปต่างๆนานา ร้อยแปด
คิดถึงขั้นว่าต้องเรียกคนมางัดเตียง ตัดเตียง เหมือนเด็กที่หัวติดช่องเหล็ก แล้วต้องให้ช่างตัดเหล็ก อะไรแนวๆนั้น

ตอนนั้นตะโกนเรียกพ่อ ในเวลาอันเร็วพรัน สติก็กลับคืนมา
แม่รีบเลื่อนเตียงออกให้มีช่องว่างมากขึ้น ระหว่างนั้นพ่อก็ขึ้นมาถึงแล้ว แม่อุ้มหนูขึ้นมา

สรุป 3 คนพ่อแม่ลูก ร้องไห้กันหมด

ลิลลี่น่าสงสารมาก ร้องไห้อย่างที่ไม่เคยร้องมาก่อน ปกติหนูก็ไม่ร้องไห้อยู่แล้ว
แต่นี่ร้องไห้น้ำตาไหล สะอึก สะอื้น

ตอนนั้นแม่กะว่าจะพาไปโรงบาลอย่างเดียว

พ่อก็ถามว่าเอาส่วนไหนลง ... ตอนนั้นหนูนอนตะแคง แขนขวาอยู่ด้านล่าง หน้าหันเข้าหาเตียง

แม่เลยรีบสำรวจร่างกายหนูทันทีว่ามีอะไรผิดปกติรึป่าว เลือดออกมั๊ย
คิดว่าถ้าหนูเจ็บตัว คงร้องไห้ไม่หยุด ถึงขั้นนั้นคงต้องไปโรงบาลกัน


สักพักลิลลี่ก็เงียบเสียงลง


แล้วพ่อก็ไปดูตรงช่องที่หนูตก จินตนาการว่าตกยังไง

ตรงช่องมีหมอนข้างตกอยู่ด้วย ... หนูตกแล้วนอนบนหมอนข้าง โล่งใจไปหนึ่งขั้น เพราะหัวไม่ได้กระแทกพื้น

แขนขวาก็คงไม่เจ็บเพราะมีหมอนรอง อีกอย่างถ้าเจ็บ คงโดนไม่ได้เลย แต่นี่โดนได้ แถมหยุดร้องไห้ด้วย

แล้วหนูก็คงค่อยๆไถลลงไปตกบนหมอน (คิดเอง) เพราะช่องแคบมาก
ขนาดแม่จะอุ้มหนูขึ้นยังไม่ได้เลย โล่งใจไปอีกขั้น

ณ ตอนนั้น เราจะรอดูท่าทีหนูก่อน ถ้าไม่ร่าเริง หรือซึม
เราจะพาหนูไปหาหมอ เพื่อเชคทันที


แต่หนูก็ร่าเริงปกติเหมือนเดิม ก็ไม่ต้องไปโรงบาลกันแล้ว


หลังจากนั้น แม่ก็ไม่เคยทิ้งให้ลิลลี่นอนข้างบนคนเดียวเลย
ถ้าจำเป็นจริงๆ ก็จะสร้างอาณาจักรไว้ให้หนู มีกำแพงเมืองทั้งสี่ทิศ

แต่ก็จะรีบกลับขึ้นมาเพื่อเฝ้าหนู


ปล. ตอนนี้แม่ไม่เล่นคอมข้างล่างแล้วว ยกโน๊ตบุคขึ้นมาเล่นบนห้อง
แม้จะปวดไหล่หน่อย แต่ก็ยังดีกว่าหนูตกเตียงอีกรอบแหละ



เพราะถ้าเกิดอะไรขึ้นมาอีกที มันอาจจะไม่โชคดีแบบนี้ก็ได้



* พ่อกับแม่ รักหนู มากที่สุดในโลก

Create Date : 27 เมษายน 2554 Last Update : 27 เมษายน 2554 2:08:16 น. Counter : 618 Pageviews.		9 comments
Share Tweet