สึนามิ พลังแห่งธรรมชาติ (ตอนที่ 3)

มองไปมองมารอบๆ เรือ ไม่เหลือใครให้ช่วยอีกแล้ว ครูตุ้ยก็สั่งให้คนเรือหันหัวเรือกลับเข้าฝั่ง อีกครึ่งชั่วโมงต่อมาพวกเราก็มองเห็นฝั่ง ยิ่งเข้าใกล้ฝั่งมากขึ้น ก็ยิ่งเห็นว่าเรือที่มุ่งหน้าเข้าฝั่งมีมากขื้นเรื่อยๆ จากที่เห็นสองลำซ้ายขวา ก็เป็นสามลำ ห้าลำ จะเป็นสิบๆลำ ทุกลำมุ่งหน้าเข้าหาฝั่งให้เร็วที่สุด เร่งเครื่องเร็วขึ้น กลัวว่า “เขา” มาอีก ชายฝั่งดูแคบขึ้น เรือไม่สามารถขึ้นฝั่งได้ที่อ่าวนาง คนเรือจึงมุ่งไปทางหาดนพรัตน์ธาราที่อยู่ถัดไป...แต่แล้วก็ไม่สามารถเข้าฝั่งตรงหาดนั้นได้...คนเรือจึงต้องมุ่งเรือถัดออกไปอีก...เป็นท่าเรือประมงเล็กๆ...แล้วก็มีเรือลำหนึ่งมุ่งหน้ามาทางเรือของเรา...เรือลำนั้นก็ชนเรือของเราอย่างแรง...เรือเราแกว่งไปมา...เกือบพลิกคว่ำ...ในที่สุด...พวกเราก็สามารถเข้าฝั่งได้...อย่างปลอดภัย

หลังจากที่พวกเราขึ้นมาถึงฝั่ง ตรงท่าเรือที่พวกเราขึ้นมา ทุกอย่างสับสนวุ่นวาย ชาวบ้านบางคนร้องไห้ตามหาคนในครอบครัวที่ออกเรือไปตอนเช้า บางคนคร่ำครวญถึงสิ่งที่เกิดขึ้น บางคนวิ่งวุ่นเพื่อช่วยเหลือคนอื่นๆ ทุกอย่างดูโกลาหล

ครูตุ้ยโทรศัพท์ไปยังผู้ช่วยที่อยู่บนฝั่งที่อ่าวนางให้ขับรถมารับ พวกเราขนอุปกรณ์ต่างๆ ขึ้นมาจากเรือ อีกประมาณครึ่งชั่วโมงรถก็มาถึง พวกเรานั่งรถกลับไปยังอ่าวนาง...ที่ที่พวกเราจอดรถยนต์อยู่...เพื่อจะออกไปจากบริเวณนั้น...ตอนนั้นพวกเราไม่ทราบเลยว่า คลื่นสึนามิ ทำอะไรไว้บนแผ่นดิน ...พวกเราไม่ทราบว่าความเสียหายที่เกิดขึ้นมันกว้างใหญ่และยิ่งใหญ่ขนาดไหน...พวกเราไม่ทราบเลยว่า สิ่งที่เราพบเจออยู่นี้ เป็นภัยธรรมชาติที่มีความเสียหายระดับโลก !!! ระหว่างทางที่พวกเราอยู่ในรถ ทุกอย่างวุ่นวายมาก ผู้คนวิ่งไปมาเต็มถนน รถต่างๆ วิ่งไปวิ่งมา ตำรวจจราจรเป่านกหวีดเพื่อระบายรถที่วิ่งกันอย่างจอแจ แล้วพวกเรามาถึงอ่าวนาง รถไม่สามารถไปต่อได้...ลงเดิน

อ่าวนางที่สงบเงียบเมื่อเช้าที่พบเจอเมื่อเช้า บัดนี้ไม่เหลือร่องรอยเดิมอีกเลย มีคนเดินพลุกพล่าน ตำรวจจราจรและเจ้าหน้าที่กู้ภัยกันรถไม่ให้เข้ามาในบริเวณนี้ ไม่มีรถจอดที่บนถนนเลียบหาด พื้นถนนเต็มไปด้วยทรายเปียกจนถึงหน้าร้านขายของอีกฝั่งหนึ่ง หาดทรายที่เคยขาวสะอาดเปลี่ยนสีไปเป็นสีน้ำตาลเข้มของตะกอน ต้นไม้ริมหาดโน้มเอียง พวกเราเร่งเดินไปที่รถที่จอดอยู่อีกฝั่งหนึ่งของถนน หดหู่ใจในภาพที่ได้พบ รถจอดขนานไปกับหาด...เลื่อนไปจากที่เดิมที่จอดเมื่อเช้านี้...จากแรงมหาศาลของคลื่นที่โถมมาสู่ฝั่ง...เศษตะกอนดินทรายอยู่เต็มห้องเครื่อง แต่โชคยังดีหลังจากที่เช็ดทำความสะอาดเล็กน้อย ก็สามารถสตาร์ทรถได้ตามปกติ...มุ่งหน้าสู่โรงแรมที่พัก

เปิดโทรทัศน์ที่โรงแรมเพื่อติดตามข่าวว่าเกิดอะไรขึ้น ทุกสถานีเสนอข่าวเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นที่จังหวัดต่างๆ แต่ทุกอย่างยังคลุมเครือ ในข่าวเสนอว่าเกิดเหตุคลื่นยักษ์เนื่องจากมีแผ่นดินไหวที่อินโดนีเซีย รายงานความเสียหายยังไม่ชัดเจน รู้แต่ว่าภูเก็ต พังงาและระนองได้รับผลกระทบอย่างหนัก ข้างนอกได้ยินเสียงรถกู้ภัย และเสียงรถพยาบาลเปิดหวอดังเป็นระยะๆ มีประกาศเตือนภัยการเกิดแผ่นดินไหวซ้ำ หรือที่เรียกว่า After shock และอาจจะเกิดคลื่นสึนามิได้อีก...ด้วยความหวาดกลัวและตกใจ พวกเราต้องการออกจากที่นี่ให้เร็วที่สุด

เราแยกกับเพื่อนเพื่อมาขึ้นรถทัวร์กลับไปทำธุระที่กรุงเทพฯ ธุระที่ทำให้พวกเราไม่ต้องไปเกาะพีพีในวันอาทิตย์

...ตกใจ...
...สับสน...
...งง...
...หวาดกลัว...
...เรารอดตายมาได้...

(ยังมีต่อตอนจบ คราวหน้าครับ)

Create Date : 16 มีนาคม 2549		3 comments
Last Update : 16 มีนาคม 2549 18:31:42 น.
Counter : 502 Pageviews.
Share Tweet