จากเธอถึงฉัน ๑

เธอ ....

ละลิ่วลิ่วระลอกล้ำคำคิดถึง
ให้อลอึงลมหวนชวนห่วงหา
ฝากลมกอดสอดส่ายใกล้สายตา
ทุกราตรีและทิวาพาอิ่มใจ
เป็นอย่างไรฝีมือน้องผู้ลองหัด
ไม่เจนจัดเก่งกล้าพาสงสัย
ถึงคิวพี่แต่งตอบน้องขอบใจ
จะรออ่านอยู่ไกลไกลใจใกล้กัน ..


ฉัน ....

บนดวงดาวระยิบพริบพราวฟ้า ...
กลางเมฆาดารดาษด้วยแสงส่อง ..
วิบวูบไหวไปด้วยฝันสีทอง ...
หวังใจปองอันใดเล่าเจ้าน้องยา ...
เสียงไก่ขันแต่เช้าตรู่เหงาจับจิต ...
คนึงคิดถึงเรื่องราวบอกผ่านฟ้า ...
เป็นอย่างไงบ้างนะอยากรู้ว่า ...
สุขนักหนาหรืออย่างไรในคืนวัน ...
ครั้นพอสายแดดร้อนใบหน้าหม่น ...
มากผู้คนผันผ่านล้วนเดียจฉันท์...
แย่งขันแข่งเป็นที่หนึ่งเข้าโรมรัน...
อัศจรรย์มนุษย์หนอล้วนพอกัน...
เวลานั้นผ่านไปยังไงเล่า…
ขอให้เจ้าจงตระหนักความแปรผัน...
ขึ้นชื่อว่ามนุษย์คนมากเหมือนกัน...
ในสักวันจะเข้าใจในความจริง..

Create Date : 19 มิถุนายน 2552		1 comments
Last Update : 19 มิถุนายน 2552 10:51:40 น.
Counter : 653 Pageviews.
Share Tweet