Bloggang.com : It-ta-tee : นายมนตรี ปี 2005

นายมนตรี ปี 2005

นายมนตรี 2005

ที่ผมเงียบๆไป มิใช่ว่าความดื้อของผมจะเพลาลงนะครับ แต่เป็นเพราะแม่ไม่ค่อยมีเวลามาเขียนบันทึกให้ผม
ช่วงปีนี้ ผมเริ่มเบื่อหน่ายชีวิตในคอก เอ๊ยในรั้วอนุบาลเหลือเกิน พี่มณเล่าให้ผมฟังเรื่องน่าสนใจใน โรงเรียนประถมอยู่เรื่อยๆ ผมบอกปู่ว่าผมไม่อยากไปโรงเรียนอนุบาล ทุกวันมีแต่วาดภาพ และร้องเพลง หรือไม่ก็มีการให้ใช้มีดชนิดไม่คมสำหรับปรุกระดาษมาปรุกระดาษแข็งๆให้เป็นรูปสัตว์บ้าง ปู่นี่เป็นสปายสายลับให้แม่อย่างดีเลย มีอะไรก็ชอบมาบอกแม่
แม่บอก ให้ผมทำไปเถอะตามที่ครูให้ทำ เมื่ออยู่บ้าน แม่จะเล่นเกมส์ต่างๆกับผม เกมส์พวกนี้ชาวเยอรมันเรียก เกมส์แห่งการเข้าสังคม เพราะเล่นคนเดียวไม่ได้ และมีการแพ้ การชนะ ทำให้รู้จักวางตัวให้แฟร์เมื่อเป็นผู้แพ้ และ รู้สึกภูมิใจเมื่อเป็นผู้ชนะ
ผมรำคาญมากๆเมื่อแม่อ่านวิธีการเล่นนานมาก บ่นแม่ แม่ตาถมึงเชียว บอกทีหลังหัดเรียน อา บี ซี เด เอ สิ จะได้อ่านเองได้ ผมเลยเงียบ เมื่อแม่ไม่อยู่ ปู่กับย่านั่นแหละจะโดนผมตื้อให้มาเล่นด้วยให้ได้ แม่บอกให้เล่นเกมส์พวกนี้ในโรงเรียนด้วย ผมจะได้มีเพื่อนเยอะๆ ผมเบ้ปาก
และแล้วผมก็ทำตามที่แม่บอก ผมเอาเกมส์ไปเล่นที่ รร.วันละเกมส์ตามใจชอบ
หลังจากที่ไปโรงเรียนได้เจ็ดเดือน ผมจะเล่นกับเพื่อนและจมอยู่ในมุมตัวต่อเลโก้ ย่าจะโมโหมากๆ ที่ผมไม่ไปเล่นกับเด็กอื่นๆบ้าง หรือทำกิจกรรมแบบอื่น ย่าเล่าให้แม่ฟังว่าเพื่อนข้างบ้านลูกสาวอายุเท่าผมเขาอยากเล่นกับผม ผมไม่ยอมเล่นด้วย ผมบอกแม่เขาตรงๆว่าเจ้าหล่อนขี้แย ย่าเลยโมโหผมใหญ่ ผมไม่เข้าใจนะ ผมพูดตรงๆแท้ๆ

เรื่องพูดตรงๆนี้ ย่ากับแม่สอนผมเอง แต่ผมทำตามที่สอนกลับโกรธผมอีก เฮ้อ มีอยู่ครั้งหนึ่งเพื่อนผมชวนไปเล่นที่บ้านครั้งแรก ตกเย็นย่าไปรับกลับบ้าน เพราะแม่ต้องทำงานภาคบ่าย ย่าทักแม่เพื่อน และถามผมเป็นอย่างไรสนุกไหม ผมพยักหน้า และไขว้ขา แน่น ย่ามองออกและรู้ว่าผมปวดฉี่ ย่าถามทำไมไม่เข้าห้องน้ำล่ะ ผมบอกย่า ห้องน้ำเขาไม่สะอาดนะย่า เส้นผมหล่นในโถส้วมเกลื่อนเชียว ผมไปเข้าที่บ้านดีกว่า ย่าบอกแม่ทีหลังว่า วางสีหน้าไม่ถูกพูดไม่ออก เพราะแม่ของเพื่อนผมยืนอยู่ด้วย
คืนนั้น แม่สอนอะไรผมเยอะแยะ เรื่องพูดตรงเป็นสิ่งดี ก็จริง แต่กรณีนี้เงียบดีกว่า ผมเถียง เป็นเพราะย่านั่นแหละ ชอบถามดีนัก ผมเลยต้องตอบสิ แม่หัวเราะเบาๆ แต่ผมรับปากแม่ว่าจะไม่วิจารณ์อะไรอีกในเรื่องบ้านใครสกปรก สุขาใครสกปรก

ปรกติเมื่อย่าพาผมไปส่ง รร.ย่าบอกครูให้ดูด้วยไม่ใช่แต่ว่านั่งเล่นอยู่ในมุมเลโก้ ในห้อง ครูบ่นให้ย่าฟังว่า ผมเงียบเกินไปและไม่ยอมเล่นกับเด็กอื่นนอกจากเด็กสี่คนในก๊กตัวเอง

แม่ถามผมว่า ทำไม ผมถึงไม่ยอมเล่นกับเด็กคนอื่นๆ โดยเฉพาะเด็กผู้หญิง ผมมองหน้าแม่ แล้วส่ายหน้า
แม่ พวกผู้หญิงนะ ไปไหนก็หอบแต่ตุ๊กตาบาร์บี้ โดนชน หรือหกล้มก็ร้องไห้ร้องห่มฟ้องครู บางคนน้ำมูกเกรอะใบหน้า ชวนเล่นเกมส์ก็ไม่เล่น แม่อมยิ้ม ในขณะที่ย่าเริ่มยั๊วะ แม่บอกย่า ธรรมดา เรื่องการเริ่มแบ่งเพศ แบ่งกลุ่ม ย่าอย่ากลุ้มเลย ไว้เด็กๆเริ่มแบ่งผิวแบ่งชาติเมื่อไรค่อยกลุ้มดีกว่า ย่าค้อนทั้งผมและ แม่ แล้วก็ไม่บ่นไปอีกนาน

และแล้ว ผมก็โดนจี้เรื่องการไม่ชอบวาดภาพอีก ครูบอกแม่ว่าผมเป็นโรคไขข้อ ก็ได้เลย สังเกตุจากการจับปากกา
แม่บอกครูว่าหมอตรวจผมแล้ว ผมไม่มีปัญหาอะไร ผมมองหน้าแม่ แม่ขยิบตาให้ผม ซึ่งหากแม่ขยิบตาเมื่อไร ผมรู้ว่าผมต้องเงียบ อิๆ
แม่ไม่ได้พาผมไปหาหมอหรอก แม่บอกไปเอง แม่รู้ว่าผมเบื่อการวาดภาพสุดๆ ผมจะวาดแบบลวกๆทาสีเร็วๆให้เสร็จโดยเร็วที่สุด ที่ รร.อนุบาล วาดทุกวัน ตัดกระดาษทุกวัน ไม่มีอะไรนอกจากร้องเพลง
เกมส์ต่างๆที่ผมเอาไปเล่นใน รร.นั้นดีมาก มีเด็กผู้หญิงสองคนที่ฉลาดมาเล่นกับผมด้วย พวกที่สนใจแต่บาร์บี้ได้แต่อมนิ้วมองดูพวกเราเล่นกัน ผมชนะบ้าง แพ้บ้าง

และแล้วก็มีการประเมินพฤติกรรมและความสนใจ เมื่อผมไป รร.อนุบาลได้ครบปี ครูเอาใบประเมินมาให้แม่ดู ผลไม่ค่อยดีเท่าไรนัก แม่คุยกับครูนานมาก แม่บอกว่าพฤติกรรมของผมเมื่ออยู่บ้านนั้นต่างจากที่ครูประเมินไว้มาก ผมจะสนใจต้นไม้ ใบหญ้า หนอน หอยทาก เข้าป่ากับปู่บ่อยๆ ร้องเพลงดังๆ แม้แต่ เยลโล่ ซับมารีน ของเดอะ บีทเทิ่ล ผมยังร้องได้เลย ครูบอกที่ รร. ผมเงียบมาก แม่เลยบอกครูว่า อาจจะเป็นเพราะว่า ไม่มีใครสอบถามดูแลใกล้ชิดว่าผมชอบเล่นอะไร และ เจ้ากิจกรรมที่ทำบ่อยๆอาจจะน่าเบื่อสำหรับผมก็ได้ ครูเงียบและคงโมโหแม่
อาทิตย์ต่อมา ผมไม่ต้องปรุกระดาษ หรือวาดภาพ อีก ครูอนุญาตให้ผมนำเกมส์ทีชอบ อาทิ เกมส์บวก ลบ เกมส์เมมโมรี่ และอื่นๆไปที่ รร. บางเกมส์ ที่ รร.ก็มี แต่ครูไม่หัดให้เด็กบางคนเริ่มเล่นเกมส์แบบนี้ บอกว่าเด็กไม่ชอบไม่ควรบังคับ แม่ไม่ได้บังคับผมนะ ผมสนใจในรูป ลูกเต๋า และสิ่งของบางอย่างในกล่อง พอแม่ชวนเลยต้องลอง
............

ผมถามแม่ว่าทำไมเมื่อก่อนครูไม่ให้ผมเล่นเกมส์พวกนี้ เล่นแต่ง่ายๆ แบบตัวต่อ ภาพจิ๊กซอ แม่บอก ครูคงเหนื่อยที่จะต้องมาอ่านคำอธิบายการเล่น เพราะบางเกมส์ อ่านแล้วงง แต่เล่นแล้วง่าย และหากเด็กๆ ไม่เข้าใจการเล่นทะเลาะกัน ไม่ยอมแพ้ ครูก็เหนื่อยอีก เด็กตั้ง ยี่สิบสองคน ให้ตัดกระดาษ ปรุ กระดาษ แปะกระดาษ ตลอดปีนั่นแหละดีที่สุด แม่หัวเราะ แล้วบอกผมว่าอย่าไปเล่าให้ครูฟังนะ

แม่ชม ที่ผมมีผลงานสวยๆจากโรงเรียนมาให้แม่ดู แม้ผมจะบ่นว่าเบื่อ แต่แม่ก็ยังชมอยู่นั่นแหละ เฮ้อ ผู้หญิง

ตอนหลังๆ แม่กับย่าพาผมไปส่งเพียงที่หน้า รร. ไม่แวะเข้าไปใน รร.อีก แม่คงเบื่อที่จะฟังครูบ่น ย่าก็เช่นกัน
ปีนี้ ผมทำอะไรเองได้หลายๆอย่าง เช่น
เล่น Roller Blade ได้
ขี่จักรยานได้คล่อง
นับเลขได้ถึงหนึ่งร้อย ซึ่งผมภูมิใจมาก เพื่อนๆผมนับได้ถึงยี่สิบโดยมาก
เล่นเกมส์ต่างๆได้ มาก เพราะพี่สาวสอนผม เสริม เพิ่มติม
ชีวิตในรั้ว รร.ปีแรกนี่ก็มีอะไรซ้ำๆให้ทำบ่อยๆ ผมไม่บ่นนะ แต่ทำไมครูบ่นผมให้แม่ฟังบ่อยเหลือเกิน ในขณะหมอลินด์โหฟ หมอเด็กชมผมบ่อยๆ และบ่นครู ทำไมผู้ใหญ่ชอบสืบหาปัญหากันจัง .......

รูปวาด และ รูประบายสีของผมแต่ละภาพนั้น งามไหมครับ อิๆ

Create Date : 27 กรกฎาคม 2549

Last Update : 31 กรกฎาคม 2549 3:52:11 น.

0 comments

Counter : 492 Pageviews.

It-ta-tee

Location :
กรุงเทพฯ Germany

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์

Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]

บันทึก และ มุมมองแห่งชีวิต ของ เรา ผู้เป็น แม่และพยาบาล

ในโลกนี้มีอะไรสำคัญกว่าที่ต้องทำมากว่าการนั่งหน้าจอ PC เช่น ขึ้นเวร เวลาขาดคน ถึงได้หยุดก็เถิด หรือ การเล่นและสอนลูกๆ บางครั้งได้มีโอกาสทำประโยชน์ให้คนไทยด้วยกัน
เท่านี้ เราก็มีความสุขมาก
เราเขียนบล๊อกเมื่อมีเวลา หากเพื่อนๆแวะมา comment เราขอบคุณค่ะ
และจะตามไปเยือน เมื่อ โอกาส อำนวยค่ะ
ขอบคุณสำหรับมิตรภาพที่มอบให้

กระทู้ล่าสุด

Thai-deutsches Familienleben

widget

free counter

widget

Friends' blogs

[Add It-ta-tee's blog to your web]

Links

BlogGang.com