Je reviens : I shall return

Je reviens : กระทง(ไม่)หลงทาง?

ถ้าใครสักคนพูดว่า I shall return ก่อนจะไปจากที่ไหนสักแห่ง แล้วพูดทิ้งท้ายไว้ว่า แล้วฉันจะกลับมา (แก้แค้น) หรือไม่ก็ฉันขอถอยออกไปก่อนเพื่อตั้งหลัก แล้วจะกลับมาใหม่ ฉันคงเป็นคนหนึ่งที่ไม่ได้พูดเช่นนั้น ทั้งๆที่ทางให้ไปก็มีมากมาย แต่แล้วโชคชะตาก็พาให้ฉันกลับมา... ตั้งใจ หรือไม่ได้ตั้งใจ?

การกลับมาครั้งนี้ ดูเหมือนว่า กลับมายืนที่เดิม ทุกอย่างคุ้นตาจริงๆ แต่ถ้ามองดูอย่างละเอียด จะพบว่า บางอย่างเปลี่ยนไป บ้านเมืองเจริญมากขึ้น ผู้คนเปิดกว้างมากขึ้น แม่น้ำโรนและแม่น้ำโซนที่ครั้งหนึ่งเคยหล่อเลี้ยงชีวิตชาวลียงเนส์ให้ความอบอุ่นกับฉันอย่างไม่เคยเป็น

ฉันอยู่เมืองนี้มาหลายปี และรู้สึกว่าตั้งแต่ได้มาอยู่ที่นี่ ชีวิตขาดความสุข ขาดความรัก ขาดใจและความใส่ใจที่มีให้กัน หรือไม่อย่างนั้นก็คงถึงจุดอิ่มตัว ความเบื่อ ความซ้ำซากจำเจเข้ามาเยือน แต่สิ่งที่สำคัญที่สุด คือ ความทะเยอทะยานที่อยากจะออกไปพบโลกใหม่ ดังนั้น ฉันจึงทำทุกวิถีทางเพื่อที่จะจากไป... เพื่อที่จะได้รู้ว่า โลกใหม่ก็เป็นแค่โลกใบหนึ่ง

มนุษย์มีจิตวิญญาณสถิตอยู่ ณ ที่ใดที่หนึ่ง บางทีอาจะเป็นขอบจักรวาลที่เขาทั้งหลายยังค้นหากันไม่เจอ และโลกมนุษย์ที่เรายืนด้วยขาสองข้าง กินด้วยปากหนึ่งปาก คือ โลกเสมือน เมื่อฉันคนหนึ่งอยู่ที่จุดๆหนึ่ง รักกับคนๆหนึ่ง บนโลกเสมือนใบหนึ่ง ฉันอีกคนก็อาจจะกำลังอยู่อย่างเดียวดาย ตามหาความรักอย่างไม่มีวันสิ้นสุด

หนึ่งปีที่หายไปอยู่บนโลกอีกใบ อยู่กับผู้คนอีกกลุ่มหนึ่ง ใช้ชีวิตในสภาพแวดล้อมที่ต่างออกไปอย่างสิ้นเชิง แม้ว่ามันจะมีสายใยบางอย่างที่ทำให้รู้สึกตัวในบางครั้งว่า ฉันยังมีตัวตนบนโลกอีกใบ แต่มันก็บางเสียจนแทบมองไม่เห็น โดยเฉพาะเมื่อฉันคิดอยู่ตลอดเวลา ว่าจะไม่มีทางกลับมาในทางเก่าอีก ลืมไป... ว่าชิวตเป็นสิ่งไม่แน่นอน คนที่อยู่อาจจะจากไป และคนที่จากไปแสนไกล สักวันอาจจะกลับมา

กลับมายืนที่กลางสะพานข้ามแม่น้ำโรนอีกครั้ง... น่าแปลกที่ฉันสัมผัสกับจิตใจของผู้คนและอารยธรรมที่สั่งสมมานับพันปี มันทำให้ฉันคิดได้ว่า จริงๆแล้ว ทุกอย่างก็เป็นอย่างนี้ตั้งแต่เริ่มต้น และดำเนินตามครรลองของมันอย่างนั้นตลอดมา มีเพียงแต่ฉันเองที่เปลี่ยนไป หรือถ้าไม่... ฉันเองก็เป็นอย่างนี้ ไม่เคยเปลี่ยนไปเช่นกัน

ทุกๆปี ในช่วงฤดูใบไม้สลัดใบ สรรพสัตว์ทั้งหลายบนเส้นเขตอบอุ่น จะพากันสะสมอาหาร และเตรียวตัวเข้าจำศีลเมื่อหน้าหนาวอันโหดร้ายมาเยือน ใครสักคนที่เดินทางข้ามเส้นเขตร้อนมาใช้ชีวิตบนเส้นเขตอบอุ่นก็ต้องทำอย่างเดียวกัน ชีวิตใหม่ของฉันเริ่มต้นที่เดือนพฤศจิกายน คงเป็นเพราะมันเป็นวันเกิดฉันด้วยกระมังฉันเก็บความทรงจำทั้งสิบสองเดือนที่ผ่านมาเข้าตู้นิรภัย และเริ่มออกเดินทางครั้งใหม่

มีคนบางคนบอกกับฉันว่า ช่วงเวลานี้ เป็นช่วงเวลาที่อ่อนไหวที่สุดของปี เขาอาจจะหมายถึงตัวเขาเอง เขาออาจะหมายถึงตัวฉัน หรือเขาอาจจะหมายถึงผู้คนทั่วไปบนท้องถนน

อ่อนไหว?... คงใช่...

ในเมื่อทุกครั้งที่เทพพิจิกมาเยือน ท่านจะประทานพรให้คำร้องของฉันสมหวัง ความสมบูรณ์ทางร่างกาย และความสงบสุขทางจิตใจ หากจิตใจที่ดีงาม แต่ขาดความพร้อมทางร่างกาย หลายๆอย่างก็เหมือนจะติดขัดไปเสียหมด ทั้งยังถูกกระหน่ำซ้ำเติมจากพายุในจิตใจที่ก่อตัวเงียบๆตลอดเวลา และพร้อมที่จะถาโถมทำลายอะไรสักอย่างได้ง่ายๆ เทพพยากรณ์บอกว่า ช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อของชีวิตเจ้าไม่ได้อยู่ที่เบญเพส แต่อยู่ในช่วงเวลาที่สองรอบนักกษัตย์มาบรรจบกัน

มองไปทางขวาเห็นหญิงชายยืนเป็นคู่พลอดรักกัน
มองไปทางซ้ายเห็นหญิงสาวยืนเดียวดายรอใครสักคน
มองไปข้างหน้าเห็นพ่อแม่จูงลูกตัวน้อยๆที่กำลังถือลูกโป่งสีสดใส
มองไปข้างหลังเห็นยายแก่หลังค่อมนั่งยิ้มอยู่ท่ามกลางลูกหลาน
มองกลับมาที่ตัวฉันเอง... เห็นอะไร?

อาจมีใครสักคนที่กำลังตามหาฉัน ใครคนนั้นอาจไม่ใช่คนที่ฉันตามหา
อาจมีใครสักคนที่ฉันมองหา ใครคนนั้นกลับมองผ่านฉันไป
ความรักมักจะสวนทางอย่างนี้ตลอดหรือเปล่า

ณ เดือนสิบสอง น้ำนองเต็มตลิ่ง... กระทงใบตองจับจีบได้รูป พร้อมธูปเทียนและเหรียญบาทถูกแรงน้ำกระเพื่อมออกจากฝั่งไป มันจะหลงทางหรือเปล่า?... คงไม่... เพราะมันติดสัญญาณ GPS ให้ตามหาได้ แม้ว่าจะไกลสุดขอบฟ้า...


ป.ล. สวัสดีค่ะทุกๆคน M&M หายไปนานมาก นานกระทั่งตัวเองยังจำตัวเองไม่ได้ คิดถึงทุกสิ่งทุกอย่างที่ขาดหายไป ตอนนี้กลับมาแล้ว และเริ่มต้นกลุ่ม blog ใหม่ ด้วยชื่อที่เสี่ยวสุดๆจริงๆ (ขนาดตัวเองยังรู้สึก) หวังว่าการเริ่มต้นใหม่ จะมีแต่สิ่งที่ดีๆเข้ามา

จริงเปล่าเจ้าคะ

Create Date : 07 พฤศจิกายน 2550		3 comments
Last Update : 8 พฤศจิกายน 2550 19:20:49 น.
Counter : 981 Pageviews.
Share Tweet