Bloggang.com : ตามตะวัน <Follow the sun only> : ***...สื่อหัวใจ...ไดอารี่...*** (2)

พฤษภาคม 2548

1	2	3	4	5	6	7
8	9	10	11	12	13	14
15	16	17	18	19	20	21
22	23	24	25	26	27	28
29	30	31

16 พฤษภาคม 2548

***...สื่อหัวใจ...ไดอารี่...*** (2)

สุทรายุนำตุ๊กตาหมีไปวางไว้ที่หัวเตียง ข้าง ๆ หมอนมีตุ๊กตาหมีอีกหลายตัว ทุกตัวถูกส่งมาให้จากพี่เก่งของเธอในโอกาสต่าง ๆ ตุ๊กตาหมีสีขาวซึ่งจะแตกต่างกันตรงที่ขนาดและอิริยาบถของมัน หญิงสาวมองไปที่หัวเตียงเห็นไดอารี่ 3 เล่มที่วางไว้อย่างเป็นระเบียบจึงเลือกหยิบไดอารี่เล่มสีชมพูขึ้นมา เปิดมันออกอ่านทีละหน้า และเริ่มจ่อมจมลงไปกับภาพของความหลังที่ปรากฏขึ้นมาช้า ๆ

1 ม.ค…..
Haloo อืมม ไดอารี่เล่มแรก จะเขียนอะไรดีนะ เอาเป็นว่าเริ่มจากทักทายก่อนละนะ ยินดีที่ได้รู้จักจ้าไดอารี่สีชมพู แซนชื่อแซนนะ ใคร ๆ ก็มักจะเรียกแบบนี้ยกเว้นพี่ชายตัวดีที่มักเรียกแซนว่ายัยตัวแสบ พี่ชายคนนี้แหละที่ให้ไดอารี่ที่รักเล่มนี้ เค้าชื่อพี่เก่งค่ะ ที่จริงเค้าก็ไม่ใช่พี่ชายแซนแท้ ๆ หรอกค่ะ พี่เค้าน่าสงสารมากเลย คุณพ่อคุณแม่เค้าประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์น่ะ แม่แซนท่านเป็นเพื่อนสนิทกับคุณแม่พี่เค้าก็เลยขอพี่เค้ามาอยู่ด้วย เราอยู่ด้วยกันมาปีนี้ก็ 10 ปีแล้วละพี่เก่งน่ะเก่งมาก ๆ สมชื่อเลยค่ะ เป็นนักกีฬายิงปืนของมหาวิทยาลัยพ่วงท้ายด้วยตำแหน่งประธานเชียร์อีก ปีนี้ก็จะจบมหาวิทยาลัยแล้ว (ได้เกียรตินิยมด้วยนะ) พอดีปีนี้แซนก็สอบเข้ามหาวิทยาลัยได้พอดี……

14 ก.พ……
Valentine’s day ของยัยแซน ช่างเงียบเหงาจริง ๆ วันนี้ได้ดอกไม้สองช่อจากรุ่นน้องสาว ๆ แต่แหมแซนไม่ใช่ทอมนะ ถึงจะเฮี้ยวแต่ก็ยังอยากได้ดอกไม้จากหนุ่ม ๆ เหมือนกับยัยแป้งบ้าง ส่วนพี่เก่ง เอาดอกไม้ช่อโตไปให้ใครก็ไม่รู้ เมื่อวานก็อุตส่าห์ไปซื้อดอกไม้มาจัดเอง เชอะ! น้องนุ่งไม่สนใจ…..

30 เม.ย.
ไดอารี่ที่รัก พี่เก่งกำลังจะไปเรียนต่อที่อังกฤษแล้วละ เพิ่งรู้ผลการสอบวันนี้เอง ใจหนึ่งดีใจมาก ๆ เพราะเค้าตั้งใจมามาก แต่อีกใจนึงก็อดใจหายไม่ได้แล้วก็รู้ได้เลยว่าต้องคิดถึงเค้ามาก ๆ แน่ ๆ แต่แซนว่าพี่เก่งคงจะดีใจที่จะได้ไปพ้น ๆ ยัยตัวแสบคนนี้ซะที….

สุทรายุอ่านไดอารี่อย่างเพลิดเพลิน บางครั้งเธอก็อดยิ้มขำตัวเองในวันวานไม่ได้ มือบอบบางเปิดไดอารี่ไปจนถึงวันที่คทาวุธจะเดินทางไปอเมริกา

28 มิ.ย…..
ไดอารี่ที่รัก วันนี้พี่เก่งไปแล้ว แซนยืนร้องไห้ไม่อายใครอยู่ตรงที่ส่งผู้โดยสาร พี่เก่งมองหน้าพวกเราแล้วยิ้ม เดินมาใกล้ ๆ แซนและก้มลงกระซิบข้าง ๆ หูแซนว่า “เข้มแข็งไว้ ตัวแสบ พี่ไปไม่นานก็กลับ จดหมายก็มี โทรศัพท์ก็มี พี่ไม่ขาดหายไปแน่ ๆ เราอยู่ทางนี้อย่าซน ตั้งใจเรียน อย่าทำให้คุณน้ากับพี่ผิดหวังรู้มั้ย” แซนอยากจะพูดอะไรไปตั้งหลายอย่าง แต่มันพูดไม่ออก ได้แต่มองหน้าและพยักหน้าทั้งน้ำตา ชีวิตที่ไม่มีพี่เก่งมันเงียบ ๆ เหงา ๆ จัง กลับมาถึงบ้านมันว่าง ๆ โหวง ๆ ไงก็ไม่รู้นะ…….

สุทรายุจำบรรยากาศของวันนั้นได้ดี เธอร้องไห้อยู่ทั้งคืน ตื่นขึ้นมาเธอดีใจที่แม่ไม่ทักตาที่บวมแดงของเธอ ท่านคงเข้าใจความผูกพันระหว่างพี่กับน้องต่างสายเลือดดีและกว่าเธอจะปรับตัวให้เคยชินกับบ้านที่ไม่มีคทาวุธได้ก็หลายเดือน หญิงสาวเอื้อมมือไปหยิบไดอารี่เล่มที่สองขึ้นมาอ่าน ไดอารี่เล่มนี้สีฟ้าสดใส ถูกส่งมาจากอเมริกาหน้าปกเขียนด้วยลายมือเป็นระเบียบ เส้นปากกาหนาหนักแน่น ดังจะบอกได้ดีถึงความหนักแน่นมั่นคงของผู้เขียน
“ไดอารี่เล่มที่สองสำหรับน้องสาวตัวแสบ บันทึกเรื่องราวดีดี ความทรงจำดีดี เก็บไว้ไดอารี่เล่มนี้ไว้แทนใจและความคิดถึงนะ…….พี่เก่ง”
สุทรายุเปิดไดอารี่ผ่าน ๆ ไปหยุดอยู่ที่หน้าหนึ่งซึ่งตัวอักษรบางตัวพร่าเลือนไปตามรอยหยดน้ำ เธอหยุดอ่านที่หน้านั้นทีละบรรทัด ทั้ง ๆ ที่ความทรงจำเกี่ยวกับวันนั้นยังไม่เคยลบเลือนไปเลย

19 ต.ค……
พี่เก่งใจร้ายที่สุด รู้มั้ยว่าแซนเกลียด ๆๆๆๆ คนใจร้าย สับปลับ โกหก หลอกลวง ไหนบอกว่าจะกลับมาไง ปล่อยให้เรานับวันรอ ๆๆๆๆๆ ……
ข้อความต่อจากนั้นช่างตัดพ้อและน้อยอกน้อยใจเหลือเกิน เธอจำได้แม่นยำว่าวันนั้นคทาวุธสัญญาว่าจะกลับมาให้ทันวันเกิดของเธอ แล้วก่อนหน้าจะถึงวันเกิด 5 วันก็โทรมาบอกว่า กลับไม่ได้แล้ว แต่ไม่ได้อธิบายอะไร วันนั้นเธอตั้งใจจะโกรธคทาวุธตลอดไป…

25 ต.ค…..
ไดอารี่ที่รัก happy birth day to me เย้ ๆ ปีนี้หนู 20 แล้วนะ รู้มั้ยปีนี้แซนตื่นมาแต่เช้า ทำกับข้าวใส่บาตร คุณแม่ให้พรและให้สร้อยข้อมือเส้นนึง สวยมากเลย มันทำให้แซนคิดว่า วันนี้แซนจะมีความสุขมากกว่านี้ ถ้าพี่เก่งอยู่ที่นี่ด้วย แซนเดินไปนั่งอ่านหนังสือที่หลังบ้านจนเย็น ไม่อยากไปไหน แล้วก็ได้ยินเสียงรถมาจอดหน้าบ้าน เลยเดินมาดู รู้มั้ยคะว่าแซนเห็นอะไร มีเค้กก้อนโตอยู่บนโต๊ะ ตุ๊กตาหมีแก้มใสตัวโตและเค้าคนนั้น พี่ชายคนดีของแซน ยืนยิ้มกว้าง ข้าง ๆ เค้ก แซนได้แต่ยืนนิ่ง กระพริบตาถี่ ๆ หลายครั้ง ไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเองเลยค่ะ ตอนแรกก็คิดว่าฝันไปแน่ ๆ แล้วก็หยิกตัวเอง โอ๊ย !! หยิกแล้วเจ็บมาเลย พี่เก่งเห็นอย่างนั้นก็ยิ้มแล้วก็บอกว่า
“happy birth day จ้ายัยแสบ เราไม่ได้ฝันไปหรอก มาเป่าเค้กเร็วคนดี” พี่เก่งจูงมือแซนมาเป่าเค้กวันเกิด เค้กช๊อกกาแล๊ตด้วยนะ
“ขอบคุณค่ะพี่เก่ง” ตอนนั้นไม่รู้ว่าน้ำตามาจากไหน แต่แซนร้องไห้ไม่หยุด พี่เก่งเดินเข้ามากอดแซนไว้ ลูบหัวเบา ๆ “โอ๋ ๆ นิ่งซะนะคนดี” นาทีนั้น หัวใจแซนเต็มตื้นไปด้วยความอบอุ่นจริง ๆ ล่ะ แล้วก็ดีใจอย่างบอกไม่ถูก ทำไมพี่เก่งของแซนถึงได้น่ารักแบบนี้นะ

สุทรายุละจากไดอารี่ มองตุ๊กตาหมีสีขาวตัวโต ๆ ที่ถือเค้กวันเกิดไว้ เธอวางมันไว้ข้าง ๆ หมอนมาตลอด 2 ปีที่ผ่านมา ทุกครั้งที่มองมันก็จะคิดถึงความทรงจำดีดีของวันนั้นเสมอ คทาวุธกลับมาได้ทันวันเกิดเธอพอดีเพราะอาจารย์ที่เคยติดต่องานขอยกเลิกนัดในนาทีสุดท้าย แต่ก็กลับมาอยู่ด้วยเพียง 2 วันก่อนจะเดินทางกลับไปเรียนต่อ หญิงสาววางไดอารี่ไว้และเดินออกไปสูดอากาศบริสุทธิ์ยามค่ำคืนที่ระเบียง

Create Date : 16 พฤษภาคม 2548

Last Update : 16 พฤษภาคม 2548 22:24:10 น.

0 comments

Counter : 154 Pageviews.

ตามตะวัน <Follow the sun only>

Location :
ชลบุรี Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์

Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]

[Add ตามตะวัน <Follow the sun only>'s blog to your web]

Bloggang.com