เล่าเรื่องการบินเก่าๆ ตอนครูการบิน ( ตอนที่ 1 ) การบินเป็นเรื่องที่ต้องศึกษากันร่ำไป ไม่ฝึกเปลี่ยนแบบก็ต้องเรียนรู้ PROCEDURE ใหม่ๆของเครื่องบินแบบเดิมที่ได้พัฒนาขึ้น ตรวจสอบฝีมือบินได้ขั้นหนึ่งแล้ว ก็ต้องเตรียมตัวสำหรับขั้นสูงขึ้นไป หรือว่าว่างเว้นการบินมานาน ถึงขั้นเรื้อการบิน พอมาจับใหม่ก็ต้องเทียมคู่สักพัก รวมความว่า เกือบตลอดชีวิตการบิน คุณจะต้องคลุกคลีอยู่กับ “ ครูการบิน “ เป็นอันมากไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง บินไปบินมาหลายแบบเข้า ครูการบินของเครื่องแบบนี้ อาจจะต้องไปเป็นศิษย์ของครูอีกคนหนึ่งในเครื่องแบบอื่นซึ่งอาจจะเคยเป็นลูกศิษย์เรามาก่อนก็เป็นได้ เมื่ออ่านมาถึงตอนนี้ขอแนะนำว่าปัญหาโลกแตกอย่างนี้อย่าได้ไปคิด –ปวดขมองเปล่าๆ แต่ผมคิดไว้ในใจแล้วว่า วันนี้ขอเขียนเรื่องเกี่ยวกับครูการบินสักครั้ง ขอเข้าเรื่อง ...แม้ว่าครูการบินจะพบปัญหาต่างๆในเรื่องการบิน เหมือนๆกับนักบินทั่วๆไป แต่หน้าที่บังคับให้ต้องเผชิญหน้ากับปัญหาอื่นๆ อีกมากมายจำเจอย่างไม่มีใครเทียบ ศิษย์แต่ละคนย่อมแตกต่างกันไปคนละทาง บทเรียนหนึ่งๆ ศิษย์จะรับได้ไม่เท่ากัน ครูจะต้องพิจารณาวิธีการสอนให้ได้ผล อุปนิสัย หรืออุปสันดาน ของศิษย์ก็เช่นเดียวกัน ทำให้ครูต้องเลือกใช้เทคนิคให้เหมาะสม ศิษย์บางคนชอบฟังชนิด "โธ่..! ไอ้ควาย บินอย่างเมื่อวันก่อนให้ดูหน่อยซี" เพราะถือว่าครูเป็นกันเอง หรือรักอย่างลูกอย่างหลาน แต่กับอีกคนหนึ่งอาจถึงกับน้ำตาร่วง เลิกบินเอาดื้อๆ เหล่านี้ครูจะต้องใช้วิจารณญาณให้รอบคอบ ภารกิจในวันหนึ่งๆของครู ล่อแหลมต่ออุบัติเหตุมากมาย ครูต้องแสดงการบินท่าที่เสี่ยงต่ออันตรายให้ดู และบางครั้งก็ให้ศิษย์ทำเอง โดยที่ครูต้องกำกับการทุกครั้ง การฝึกฉุกเฉินในสถานการณ์สมมุติ เป็นสิ่งจำเป็นใน การรักษาสมรรถภาพการบิน การปฏิบัติใดๆที่นอกเหนือไปจากการบินในท่าทางปกติแล้ว นับว่าเสี่ยงอันตรายทั้งสิ้น ความผิดพลาดของศิษย์ หรือข้อขัดข้องธรรมดาอาจจะแปรสภาพการฝึกเช่นนั้นมาเป็นความวิบัติได้ ตัวอย่างมีมากมาย ว่าถึงเครื่องบินเครื่องใหญ่ๆ เช่น เครื่องบินลำเลียง หรือเครื่องบินโดยสาร ในฐานะครูการบินย่อมไม่อาจเลือกลูกเรือที่ฝึกปรือมาดีแล้ว มาเป็นทีมที่จะคอยช่วยเหลือ แก้ปัญหายุ่งยากให้เบาบางลง ซ้ำร้ายบางทีก็ลูกเรือพวกนี้แหละสร้างปัญหาขึ้นมาเสียเอง มาดูตัวอย่างเก่าๆ ที่ไม่เคยเก่ากันอีกสักครั้ง ( อ่านต่อตอนหน้าคับ )   Create Date : 27 มีนาคม 2550 7 comments Last Update : 27 มีนาคม 2550 0:24:30 น. Counter : 956 Pageviews. Share Tweet

มาอ่านคนแรกเลยค่ะ ชอบจัง เคยอยากเป็นนักบินหญิงมากๆ สายการบินที่ทำอยู่เค้ารับนักบินหญิงด้วยค่ะ เพื่อนแอร์ก็ไปสมัครสอบกันหลายคน แล้วก็มีสาวๆแอร์เปลี่ยนจากอยู่ในเคบินไปอยู่ Cockpit แทน แต่หนูสายตาสั้นอ่า เลยต้องเป็นแอร์กี่ต่อไป แงๆ แล้วจะมาอ่านต่อนะคะ   โดย: เอสเจ~* 27 มีนาคม 2550 1:12:37 น.

ถามรีบน...แล้วถ้าไปทำเลสิก...จะช่วยให้หมดปัญหาเรื่องสายตาป่ะคับ...เพราะเพื่อนผมเค้าไปทำแล้วก็ฉลุย... ปล...มาตามอ่านต่อนะคร้าบบบ   โดย: Kurt Narris 27 มีนาคม 2550 8:48:08 น.

ครูที่พูดกันเองแบบข้างบนนี่ น่ารักจิงๆ   โดย: เป๋อน้อย 27 มีนาคม 2550 13:21:20 น.

มาตามอ่านค่ะ... นึกถึงตอนที่เป็นนักเรียนขับรถ และก็มาเป็นครูสอนคนอื่นขับรถเลย   โดย: น้ำหวานพิษ 27 มีนาคม 2550 15:23:25 น.

แวะมาทักทายค่ะ... วันนี้ร้อนสุดสุดดด   โดย: เพียงแค่เหงา 29 มีนาคม 2550 10:33:35 น.

บังเอิญตรูเป็นครูที่พูดจาประมาณนั้นง่ะ....เรียกว่าเป็นกันเองเหรอ...แฮะๆ...นึกว่าหยาบคายซ่ะอีก...อุอุอุอุ...มาทักง่ะ...ชั้ไม่ได้เข้าบล็อกมาเป็นชาติแล้ว...คิดถึงนะ...แต่ไม่แสดงออก...   โดย: nong_taky 29 มีนาคม 2550 12:21:00 น.

อันนี้มันเรื่องเล่าของ "ครูการบิน" ที่เป็นบุพการีอีชั้นอ่ะ ... แต่ว่าจะว่าไปแล้ว ..ลางเนื้อชอบลางยาอ่ะ เด็กที่รับได้ ก็มี รับไม่ได้ ก็เยอะ .. .. .. อ้าวลืมตัว .. ไม่ใช่บลอกตัวเอง ตามไปบลอกนู้นมั่งดิ คำนึงเช่นกัน .. .. แสดงออกด้วยก้อดีเน้อ   โดย: =*¨^¨*= [ แม่นกฮูก ] -,.-~*´¨¯¨`*·~- IP: 203.158.118.14 30 มีนาคม 2550 10:36:30 น.