อ่ะ และแล้วก็เรื่อยเปื่อย มาถึง ตอนที่ 2 1/2

อือ่มครับ และแล้ว มันก็เรื่อยเปื่อย มาถึง ตอนที่ สองครึ่งจนได้ ความเดิม สองตอนที่แล้วครับ

ตอน ที่ 1

ตอนที่ สองเศษหนึ่ง ส่วนสี่

ต่อจาก "ตอนที่แล้ว"

คาติสั่นพั่บบๆๆๆๆๆๆ
"ข้ามีธุระ ไปก่อนละ อับดุล ลาแล้ว" ร่างเจ้า ของเสียง ล้มลงแน่นิ่ง
"อับดุลเอ้ย รีบไปไหนเล่า มาให้กูเตะก่อน" เสียง เจ้าขอทาน หยอกเย้า
"นี่เจ้า อินเดีย เจ้าทำอย่างี้เท่ากับว่า เจ้า หลอกลวงประชาชนนะ ผิดกฏหมาย นะเว้ย" มือปราบฉีกล่าว
"อีนี่ ฉานไม่ได้หลอกลวง นะนาย นายจ๋า อับดุล มีจริงๆ" การาตี่ แก้ตัว
"แต่ ตอนนี้ อับดุล กุมารา มีธุระนะนายจ๋า มีธุระต้องรีบไปเคลียร์"
"เทพเจ้า ไร มีธุระด้วยเหรอ วะ" เจ้า ขอทาน งึมงำ
"อีนี่ หล่อน เงียบ ปากไปเลยนะยะ เดี๋ยว พ่อเสก หนังควายเข้าตูด" คาติ ฟิ้น คืนสติมาเถียงฉอดๆ
"เปลี่ยนหนังควายเป็นผู้ชายได้ไม๊หล่อน ฮ่าๆๆ" เจ้าขอทาน ล้อ
"อ๊าย อีนี่ อีนี่ รูปชั่ว ตัวสกปรก นอกจากปากเหม็น แล้วยังปากหมาอีกนะยะนาย"
เอาล่ะ ก่อนที่ผู้อ่านจะเข้าใจ Sexaul Behvior ของข้าพเจ้า ผิดไป เรา ยุติการด่าของอีนี่ เอ้ย ไอ้นี่ไว้แค่นี้ก่อนดีกว่า
"ว่าไงล่ะท่าน เห็นแก่การที่ว่า ข้าไม่เคยเห็นเคยพบท่านมีความผิดมาก่อน โทษที่หลอกลวงชาวบ้านแค่นี้ ข้าแค่ไล่เจ้าไปก็พอ"
"อย่ามาให้ข้าเห็นหน้าอีก เข้าใจ๋" ฉี บอกกับ การาตี่
"อีนี่จะมาไล่ฉานได้อย่างไร ในเมื่อฉานไม่มีความผิด ฉานไม่ได้หลอกลวง" การาตี่ไม่ยอมเสียฟอร์ม
"เฮ้ย นี่ มึง เอ้ย เจ้า ... ที่ข้า ให้เจ้าไปซะนี่ก็มีเมตาต่อเจ้ามากแล้ว นะ"
"ก็ อีนี่ฉานไม่ได้หลอกลวง ใครนี่หน่า ฉานเปิดการแสดง ของฉาน คนพวกนี้เข้ามาดูเอง
ฉานก็ไม่ได้เก็บตังซักบาท" การาตี่เถียง เสียงชาวบ้านที่มามุงดู ฮึมฮำ ๆ (หมู่บ้านนี้มันพูดกันไม่ได้รึไง)
"ก็ใช่ แต่ เจ้าก็หลอกลวง.... นี่ มึงจะไปดีๆ หรือไปด้วยน้ำตา" ฉีชักโมโห
"บอกไว้ก่อน!!!!!กระบี่ข้า ชักออกมาแล้ว ถ้าไม่ได้ดื่มเลือด มันจะไม่คืนฝัก" เขาประกาศกร้าว
"อีนี่ ถ้านายท่านมาข่มเหงรังแกกันขนาดนี้ ก็ มาเจอกับฉานกันตัวต่อตัวก็ได้นายจ๋า ชักกระบี่เลย นายจ๋า !!!!."
แช๊งงงงง!! (เสียงกระบี่ ชักออกจากฝัก) (ให้นึกถึงหนังกลางแปลง ชอวบราเดอร์ )
"ไอ้บัง สามหาว เจ้ารู้จักข้าน้อยไป ถ้าข้าชนะเจ้าไม่ได้ เจ้าอย่าเรียกข้าว่าคน!!!"
"เฮ้ ท่าน ไอ้นี่มันเล่นงูด้วยเว้ย" เสียงเจ้าขอทาน .. ไม่พูดเปล่า ดันเตะชะลอมใส่งู มาทางที่ฉี และการาตี่ ยืนอยู่
"เฮ้ย ชิบบ !!!!!!!!!!" " โอ๋ย อีนี่ นายจ๋า!!!!!!!!!!!" จอม ยุทธทั้งคู่ ร้องเสียงหลง
"เฮ้ย แขกอะไรวะกลัวงู !!!" ฉีร้อง
"ก็แขกกลัว ที่กลัว งูไง นายจ๋า" (ดูคนเขียน แม่ง มุกแค่นี้มันก็เอา)
"เดี๋ยวจบเรื่องนี้ ข้าจะเตะเจ้าให้แขกตี้เลย"

อสรพิษร้ายสีดำมะเมื่อม เลื้อยสามขุม ออกมาจากชะลอม
** อ่อๆ งง อ่ะ ดิ เลื้อย สามขุมก็ เหมือนย่างสามขุมอ่ะแหละ แต่งูมันไม่มีขา (คนเขียน ^^!!)

"ว๊าย อีนี่ ช่วย อีนี่ด้วย" คาติสาวแตก ร้องไม่เป็นภาษาอินเดีย
ตอนนี้ ผู้คนที่ มุงๆ อยู่แตกฮือกันไปคนละทางสองทาง
เจ้า อสรพิษ จับ เสียงผิดปกติได้ มันจึง เปลี่ยนทิศทาง สามขุมเข้าใส่ คาติ
"ว๊าย มาทางนี้แล้ว นายจ๋า "
เจ้า อสรพิษ คงรำคาญมั๊ง พุ่ง ฉกเข้าใส่ อีกระเทยอินเดีย ร่างยักษ์ อย่างรวดเร็ว
เขี้ยว อสรพิษจมลงไปในซอกคอของคาติ พร้อม ทั้ง ต่อมพิษ ได้ขับพิษออกมาฉีดเข้าสู่ร่างเหยื่อของมันผ่านทางรูเล็กๆ ในเขี้ยวแหลมคม
พิษร้ายวิ่งเข้าเส้นเลือด เข้าจู่โจมหัวใจของเหยื่อ ร่างยักษ์ ตายทันที
"คาติ อิ อิ อิ อิ อิ " การาตี่ร้องเสียงหลง (แล้ว ยังสะท้อนอีกด้วยนะ)
"เฮ้ยไอ้ ขอทาน มึงเล่นไรเนี่ยะ !! " ฉีตะโกนด่า
"เฮ้ยเฮีย ไม่ต้องกลัว มันมีพังพอน งูกลัว พังพอน" เจ้าขอทานบอก
"อีนี่พังพอนที่จับไว้ หนีไปตั้งกะเมื่อคืนแล้วนายจ๋า" การาตี่บอกข่าวร้าย น้ำตานองหน้า
" เอ้า ชิบหายยยยย" เจ้าขอทานวิ่งจู๊ด
"อะไร กันเหรอท่านพี่" อ่อ ยังมีแม่นางลิ้มที่ยังไม่รู้เรื่องรู้ราวอีกคน เกือบลืม ^^!!!
" แม่นาง งูมันหลุด น่ะ แม่นาง งูตัวนี้ มันดุร้าย ผิดธรรมชาตินัก เจ้ารีบหนีไปก่อนเถอะ" ฉีบอก
"เฮีย ข้าทำอย่างนั้นไม่ได้หรอก" แม่นางลิ้มบอก
"เจ้า.... นี่ เจ้าช่างกล้าหาญยิ่งนัก"

"หามิได้ ท่าน ข้าทิ้งเจ้าไปไม่ได้ เพราะ มึงโดดขึ้นมาขี่หลังกูนี่แหละ"
การาตี่ สบโอกาสวิ่งหนีไปแล้ว ส่วนเจ้าขอทานไม่ต้องพูดถึง สงสัย มันไปตามพังพอนตั้งกะสี่บรรทัดก่อน
เหลือ แค่ จอมยุทธหนุ่มสาว ที่จะต้องเผชิญกับอสรพิษร้าย ตามลำพัง
อสรพิษร้าย เลื้อยคืบคลานเข้ามาหาทั้งสอง อย่างเชื่องช้า
"เฮีย ใช้กระบี่ สิ ปัดโธ่ เร็วๆ"
"ได้ เลย " ฉี ขว้างกระบี่ออกไปสุดแรง ไม่โดน เจ้าอสรพิษอีกตะหาก เสียงกระบี่กระทบพื้น แคร๊งงงงง!!
"ข้า ขว้างไม่โดนอ่ะแม่นาง"
"เฮ้ย ข้าไม่ได้ให้ท่านขว้างโว้ย ค่ะ ข้า ให้ท่านเอากระบี่ไปฟัน มันให้ตาย"
"อ่าวเหรอ"
"โง่ชิบหาย บักห่านี่" แม่นางลิ้ม โวยวาย
เจ้าอสรพิษ เมื่อถูกโจมตี ถึงแม้ จะไม่โดน มันก็โมโห นะ มันชูคอขึ้นสูงและแผ่แม่เบี้ย พร้อมที่จะเข้าจู่โจมเต็มกำลัง
"เฮีย !!! "
"อะไร"
"ลงไปจากตัวกูซะที๊"
เจ้าอสรพิษร้าย เอนตัวไปด้านหลัง เพื่อส่งแรงที่จะพุ่งเข้าหาเป้าหมาย
แม่นางลิ้ม จ้องมองกิริยาของมันด้วยตาข้างขวา
ก่อนที่เจ้าอสรพิษจะทันจู่โจม ร่างของมันก็ลุกเป็นไฟขึ้น
กี๊ซซซซซซซซซ
เสียงกรีดร้องของอสรพิษร้าย ชะตาขาด ตอนนี้เหลือเพียงซากไหม้เกรียม อยู่ตรงหน้าคนทั้งสอง
เหตุการณ์ นี้ ไม่ได้คลาดไปจากสายตาเจ้าขอทานเลย มันไม่ได้ไปตามพังพอนที่ไหนหรอก
มันแอบดูอยู่หลังต้นไม้นี่เอง
"อะ อะไรน่ะ เกิดอะไรขึ้น" ฉีถาม
"ขะ ข้าก็ไม่รุ้เหมือนกันท่านพี่ ข้าตาบอด"
"เออ รู้แล้ว ถามไปงั้นเอง"
ฉียัง งง กับเหตุการ์ที่เกิดขึ้นเมื่อครุ่ เขาไม่ได้ทันเห็นเลยว่า เจ้าอสรพิษ ตายได้อย่างไร
เพราะเขาหลบอยู่ลังแม่นางลิ้ม ช่างห้าวหาญเยี่ยมยุทธ จริงๆ มึง
"โอย นี่จบเรื่องแล้ว รึ ข้าเป็นห่วงแทบแย่" เจ้าขอทานโผล่มาจากที่ซ่อน
"เออ มึงง่ะ วิ่งคนแรกเลย" ฉีประชด
"แหะๆ เฮียก็ ล้อข้าเล่นอยู่เรื่อย" เจ้าขอทานแก้เขิน
"ใครเฮีย มึง" ระหว่างที่ฉีต่อปากต่อคำ เขายายามจะเก็บกระบี่เข้าฝัก
" เฮ้ย แม่ง ไอ้กระบี่บ้า นี่" ชักหงุดหงิด
"ทำไมอ่ะเฮีย " กูบ่อจี๊ถาม
" ข้าเก็บมันเข้าฝักไม่ได้ เจ้ามานี่ดิ๊" ฉีเรียก ขอทานไปใกล้ๆ
"จ้ะๆ"
ฉึกกกกกก
สวบ(เสียงเก็บกระบี่)

"เฮีย แทงข้าทำไม " เจ้าขอทาน งง
"กระบี่ ข้าน่ะ ไม่ดื่มเลือดไม่คืนฝักไง ก็บอกแต่แรกแล้ว"
"แล้วเฮียแทง ข้าทำไม"
"ก็ ไอ้แขกบ้ามันหนีไปแล้ว แม่นางลิ้มก็เป็นผู้หญิง แล้ว เจ้าจะให้ข้าแทงตัวเองเรอะ มึงบ้าอ๊ะป่าว"
"เฮีย นี่ เฮีย จิงๆ " เจ้าขอทาน ด่า
" โหย ไกลหัวใจ สุภาพบุรุษหน่อยดิ๊ แผลแค่นี้ ไม่ตาย หรอก"
"เฮีย นี่ เฮีย จิงๆ"
แช๊งงงงงง ฉึก !! สวบบ
"รู้สึกดีขึ้นมะ เจ้า ชื่อ ไรนะ"
"กะ กะ กูบ่อจี๊ " พูดยากหน่อย หลังจากโดนไปแผลที่สอง
"อื่มมม กูบ่อจี๊ ชื่อก็บอกยี่ห้อ ว่าเป็นขอทาน"
"กะ กูจะฆ่ามึง" แอ่กส์ เขาพูดละก็สลบไป
-------------------------------------------------------------------------------

Create Date : 26 เมษายน 2550 Last Update : 26 เมษายน 2550 11:55:21 น. Counter : 983 Pageviews.		4 comments
Share Tweet