|
|
| | 1 | 2 | 3 | 4 |
| 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 |
| 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
| 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
| 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
รักสู้ฟัดบรรทัด 5 เส้น บทที่1
บ้านไม้หลังใหญ่ทรงญี่ปุ่น ที่ตั้งเด่นสง่าอยู่ใจกลางเมืองหลวงกรุงเทพฯ ประเทศไทย
บ้านหลังนี้ที่ฉันไม่ได้กลับมานาน
ครืด เสียงเปิดประตูบานเลื่อนไม้ดังขึ้นพร้อมกับการปรากฎตัวของฉัน
“ไงฮะพ่อ เรียกอายะกลับมาทำไม”ฉันพูดด้วยเสียงอันเกรี้ยวกราด
“ทำไมอยู่ปราก(ปรากเป็นเมืองหลวงและเมืองใหญ่ที่สุดในสาธารณรัฐเช็ก มีชื่อเสียงด้านศิลปะและดนตรีซึ่งมีนักดนตรีชื่อดังเคยมาแสดง ณ เมืองนี้)ดีกว่าอยู่ไทยหรอ แกก็อายุ 17 ถึงเวลารับช่วงต่อแล้ว”
“พ่ออย่าบอกนะว่า จะให้อายะเป็นหัวหน้ายากูซ่าแก๊งแมงป่องแดง”
“ใช่”
ฉันทำหน้าตกใจสุดขีด
ก็ตระกูลยากูซ่าแก๊งแมงป่องแดงเป็นตระกูลที่ถูกสืบทอดมาเป็นเวลานับ 700 กว่าปี แต่ในรุ่นของพ่อ พ่อได้ตกหลุมรักแม่ที่เป็นคนไทยเลยย้ายถิ่นฐานแล้วกำเนิดฉันออกมา พอฉันอายุ 3 ขวบแม่จากไปอย่างไม่มีวันกลับตลอดกาลซึ่งฉันยังจำความไม่ได้เลยสักนิด แต่ที่จำได้ก็คือพ่อเลี้ยงฉันมาแบบลูกชายคนเดียวของตระกูลพร้อมกับรอยสักประจำตระกูลรูปแมงป่องที่ต้นคอ
“ไม่ อายะยังไม่พร้อมรออีก 2-3 ปีแล้วกันนะพ่อ”
“ไม่ได้ ตอนนี้แก๊งสิงโตขาวคู่อริเรากำลังคัดเลือกหัวหน้าคนใหม่ ช่วงนี้แหละเป็นจุดอ่อนที่เราจะล้มล้าง”
ยากูซ่าแก๊งสิงโตขาวเป็นแก๊งคู่อริกับเราแต่ก็ไม่รู้ว่าสาเหตุคืออะไร และที่สำคัญแก๊งสิงโตขาวมีตำนานเล่าขานกันว่า เมื่อมีใครเห็นรอยสักรูปสิงโตที่ต้นแขนขวา มันจะไม่ปล่อยให้มีชีวิต เพราะฉะนั้นเลยไม่มีใครเคยเห็นหน้าที่แท้จริงของหัวหน้าแก๊ง
“อายะไม่เป็น ยังไงก็ไม่เป็น”ฉันพูดเสียงดัง แล้วหันหลังกลับเพื่อจะเดินออกจากห้อง
ตุบ เสียงวัตถุขนาดใหญ่กระทบพื้น
เสียงนั้นทำให้เท้าที่กำลังก้าวเดินของฉันหยุดชะงักลงในทันใด ฉันหันหลังกลับไปช้าๆ ภาพที่ปรากฎอยู่เบื้องหน้าทำให้น้ำตาไหลนองหน้า
“พ่อเป็นไรไปฮะ พ่อ พ่อ”
ตอนนี้พ่อดิ้นทุรนทุรายอยู่บนพื้น
“พ่อ พ่อ”
ชายหนุ่มร่างสูง ผิวขาว ผมยาวซอยสไลต์สีดำสนิท ที่ดูยังไงก็ดูดี ถึงแม้จะไม่ได้เจอกันนาน โซจิผู้เป็นมือขวาของพ่อ เก่งด้านการต่อสู้ แล้วที่สำคัญฉันรักโซจิแบบพี่ชาย แม้บางครั้งจะเผลอตกหลุมรักไปบ้างก็ตาม โซจิทั้งหล่อทั้งเท่ห์หนิ
โซจิวิ่งเข้ามาอย่างกระหืดกระหอบในมือ 2 ข้างถือน้ำกับยาแล้วนำส่งให้พ่อ
“คุณหนูอายะ อย่าขัดใจคุณพ่อสิครับ คุณท่านเป็นโรคหัวใจนะครับ”
“หา พ่อเป็นโรคหัวใจ”
โซจิพยักหน้าตอบ คุณพ่อก็เป็นแบบนี้ทุกครั้งมีเรื่องไรก็ไม่เคยบอก
พอพ่ออาการดีขึ้น
โซจิคุกเข่าคำนับก้มหัวลงแทบเท้าฉัน นี่คงเป็นครั้งแรกที่โซจิก้มหัว โซจิไม่เคยขอโทษหรือขอร้องใคร โซจิเป็นคนยึดถือศักดิ์ศรีเหนือกว่าอะไร
“คุณหนูอายะ ผมขอร้อง”
ยังไงก็ต้องเป็น ถึงจะเป็นตอนนี้หรือตอนไหนก็ต้องเป็น ถึงแม้จะต้องแลกชีวิตอันแสนอิสระของฉันกับชีวิตของคนที่ฉันรัก มันก็คุ้ม
“ตกลง อายะจะเป็นหัวหน้าแก๊งแมงป่องแดง ฝากตัวด้วยฮะ”
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
เอี้ยด เสียงรถสปอร์ตสีดำคันงามจอดลงตรงรั้วประตูที่กั้นระหว่างฉันกับสิ่งก่อสร้างขนาดใหญ่
“คุณหนูอายะครับ ลงสิครับ”โซจิเดินมาเปิดประตูรถให้ ฉันลงจากรถมองสำรวจสิ่งก่อสร้างนั้นอย่างละเอียด ตัวตึกขนาดใหญ่สีขาวถูกจัดวางลงตัวกับสนามหญ้าอันเขียวขจีซึ่งคงถูกดูแลเป็นอย่างดี พอมองไปรอบๆก็เห็นกล้องวงจรปิดที่ติดอยู่บนเสาข้างประตู แล้วสายตาฉันก็ไปสะดุดกับ
“โรงเรียนนานาชาติเซ็นต์จอร์นจูเนียร์”ฉันพูดด้วยความตกใจ
โรงเรียนนี้เป็นโรงเรียนที่มีชื่อเสียงอันดับต้นๆของประเทศ ก็ในเมื่อนักเรียนที่ได้คะแนนสอบEntสูงสุดของประเทศจบจากที่นี่ทุกปี
“โซจิ นายแน่ใจหรอว่าใช่ที่นี่”
“ครับ ผมสืบมาแล้ว ว่าหัวหน้าแก๊งสิงโตขาวเรียนอยู่ที่นี่ไม่ผิดแน่ แล้วที่สำคัญอยู่รุ่นเดียวกับคุณหนูอายะด้วยครับ”
ดูเหมือนโซจิจะภูมิใจมากเลยนะ แต่ฉันรู้สึกกลัวขึ้นมาแล้วสิ
ฉันเดินตามโซจิเข้าไปในโรงเรียน
โรงเรียนบ้าไรหรูเป็นเลิศ ในนี้คงมีแต่พวกหัวกะทิมหาเศรษฐีแน่ๆเลย แล้วเราจะเรียนไหวไหมเนี่ย
ฉันนั่งรอโซจิอยู่หน้าห้องผู้อำนวยการ
“คุณหนูอายะครับ ผมขอตัวกลับก่อนนะครับ”
ฉันเดินตามอาจารย์ประจำชั้นมา ตอนนี้ฉันอยู่หน้าห้องม.5/2
ครืด เสียงอาจารย์เปิดประตู แล้วเดินนำเข้าห้องไป
“กระแฮ่มๆ วันนี้มีนักเรียนใหม่”สายตาทุกคนภายในห้องจับจ้องมาที่ฉัน
“ฉัน อายะ ฝากตัวด้วยฮะ”
ทุกคนในห้องหันไปพูดกันซุบซิบๆกันเสียงดัง
“กระแฮ่มๆ อายะเธอไปนั่งข้างๆแพรว”อาจารย์พูดพร้อมกับชี้นิ้วไปยังที่นั่งข้างหน้าต่างซึ่งมีที่นั่งว่างอยู่
หญิงสาวคนนั้นเป็นคนผิวแทน ผมสีโค้กตรงยาวประมาณกลางหลังพร้อมกับผมหน้าม้าที่สไลต์บางๆตัดกับดวงตากลมโตสีน้ำตาล ที่ดูแล้วสื่อถึงความอบอุ่นน่าอยู่ใกล้
เธอคนนั้นคงชื่อแพรว เธอยิ้มแล้วกวักมือเรียกฉัน ฉันเดินไปนั่งข้างๆเธอ
“สวัสดีจ๊ะ อายะ”
“สวัสดี”
“อายะเป็นลูกครึ่งปะ”
“อืม ไทย-ญี่ปุ่นฮะ”
“ถึงว่าหน้าตาน่ารัก”
“อืม ขอบคุณ”ฉันไม่ค่อยชอบคำว่าน่ารักซะเท่าไหร่ ฟังแล้วไม่แข็งแกร่งดูอ่อนแอ
“นั้นๆ ยารีส”แพรวพูดพร้อมกับชี้ไปยังผู้ชายโต๊ะหลังสุดใกล้ประตูทางออก ดูเหมือนว่าชายคนนั้นคงนอนอยู่ ก็เขาก้มหน้าฟุบกับแขน ชายผู้นั้นมีผมสีน้ำตาลอ่อนยาวประบ่าบางๆ ผิวแทนน้ำผึ้งดูสะอาดตา
“นายนั่นชื่อยารีส เป็นประธานนักเรียนและนักรบของโรงเรียน เท่ห์ดีเนาะ”ที่พูดว่าเป็นนักรบ มันหมายความว่าไง นักรบคงหมายถึงนักมวยหรือไม่ก็นักกีฬามั้ง
“แล้วที่สำคัญ พ่อของยารีสเป็นเจ้าของโรงเรียนแห่งนี้ ทางที่ดีอยู่ห่างยารีสไว้ ขอเตือน เมื่อปีที่แล้วมีนักเรียนถูกไล่ออก 9 คน...”แพรวเป็นคนพูดเก่งส่วนใหญ่เป็นรายละเอียด แต่ที่รู้ๆนายยารีสมีอำนาจมาก เพราะพวกที่โดนไล่ออกไป ส่วนใหญ่ไปมีเรื่องขัดใจยารีส แต่ไม่มีใครทราบว่ามันเป็นเรื่องอะไร
---------- จบบทที่1 แล้วจ้า
นางเอกจะออกทอมๆหน่อยเพราะเป็นลูกสาวคนเดียวน่ะ
ส่วนพระเอกรอชมตอนต่อไปนะ
นี่เป็นเรื่องแรกของเราหวังว่าทุกคนจะชอบนะ
ดีไม่ดียังไงก็ comment ด้วนนะจ๊ะ
| Create Date : 07 สิงหาคม 2550 |
| Last Update : 27 สิงหาคม 2550 2:11:04 น. |
|
5 comments
|
| Counter : 636 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: hero_p IP: 124.121.60.202 วันที่: 7 สิงหาคม 2550 เวลา:23:21:18 น. |
|
|
|
| โดย: ฟาง_อี้เฟย IP: 124.120.199.153 วันที่: 7 สิงหาคม 2550 เวลา:23:45:49 น. |
|
|
|
| โดย: une playful pizzicato IP: 82.247.214.230 วันที่: 8 สิงหาคม 2550 เวลา:19:39:32 น. |
|
|
|
โดย: ~เต่าแก้มแดง~ (~เต่าแก้มแดง~  ) วันที่: 12 สิงหาคม 2550 เวลา:16:08:41 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ขอบคุณจริงๆค่ะ
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
อยากเป็นลูกครึ่งไทย-ญี่ปุ่นบ้างจังเลย
พระเอกจะเป็นยังไงน้าอยากรู้จัง
มาต่อเร็วๆนะ
อยากอ่าน