|
| 1 | 2 | 3 | 4 |
5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 |
12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
รักสู้ฟัดบรรทัด 5 เส้น บทที่3
ชื่อ อายะ เชื้อชาติ ญี่ปุ่น สัญชาติ ไทย สูง 168 ซม. หนัก 53 กก. แม่เสียตอนอายุ 3 ขวบ พ่อเปิดสถาบัน J.J. สอนภาษาและวัฒนธรรมญี่ปุ่น รางวัลที่ได้รับคือ แข่งสีไวโอลีนได้ที่ 3 ของโลก ประวัติการศึกษา ตอนประถมเรียนที่ประเทศไทย พอขึ้นมัธยมก็ได้ทุนเรียนดนตรีต่อที่เมืองปราก ประเทศเวียนนา แล้วเมื่อเดือนที่ก่อนก็กลับมาศึกษาที่โรงเรียนนานาชาติเซนต์จอร์น จูเนียร์ ประเทศไทย “ชื่ออายะ แข่งสีไวโอลีนได้ที่ 3 ของโลกเชียว เก่งแบบนี้ก็ยิ่งท้าทายเราสิ แต่ชื่ออายะนี่คุ้นๆแฮะ”ผมนั่งคิดอยู่สักพัก “หวัดดีไอ้โรคจิต”ผมเงยหน้าขึ้นมอง ใครกล้ามาว่าผมว่ะ เฮ้ย นั้นมันผู้หญิงเมื่อวานนี้หว่า พระเจ้าทรงประทาน นี่เขาเรียกว่าพรหมลิขิตใช่ไหม ขอบคุณครับพระเจ้า อาเมน “โรคจิตขั้นรุนแรงแล้วมั้งเนี่ย ทำไมหน้าฉันมีไรติดหรอจ้องอยู่ได้” ผมว่าเธอน่ารักนะ ผิวขาวเนียนน่าจับ ตากลมโตสีเขียวน่าค้นหา ผมสีดำประกายม่วงสไลต์ยาวเลยบ่ามานิดหน่อยที่ประดับกับคอขาวระหงส์ ปากแดงอิ่มน่าจูจุ๊บยิ่ง ทำไมผมถึงหลงเธอขนาดนี้ แล้วที่สำคัญเธอเหมาะที่จะเป็นแฟนหัวหน้าแก๊งสิงโตขาวอย่างผม ก็เธอออกจะสู้เก่งขนาดนั้น รู้ไหมว่าวันนี้เป็นวันแรกที่ผมไม่ได้นอนในชั่วโมงเรียนแม้แต่ครั้งเดียว ก็ผมนั่งมองเธอตลอดเลย อยากหอมแก้มจัง ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ วันนี้ฉันไม่มีกะจิตกะใจจะเรียนเลย ก็นายยารีสคอยจ้องฉันอยู่ตลอด ไม่มีสมาธิเรียนแล้วโว้ย ฉันหันไปจะโวยวายแต่ไม่ทัน จุ๊บ เสียงนายยารีสฉวยโอกาสหอมแก้มฉันซะนี่ “ไอ้บ้า”ฉันตะโกนสุดเสียงทุกคนในห้องหันมามองเป็นสายตาเดียว แต่ตอนนี้นายยารีสแกล้งทำเป็นนอนหลับ โอ้ยน่าโมโหชะมัด “อายะ เธอออกไปยืนอาบแดดกลางสนามคงไม่เป็นไรนะ หมดชั่วโมงแล้วค่อยขึ้น ลงไปได้แล้ว” “ฮะ” “ฮิๆๆๆ” เสียงหัวเราะของยารีส โฮ้ แดดแรงเป็นบ้า เหลือเวลาอีกตั้งครึ่งชั่วโมง งานนี้ผิวคงต้องกลายเป็นสีแทนแน่น่าพอใจไหมนี่ ยารีสนายตายแน่ๆ ฉันชักไม่ถูกชะตากับนายซะแล้วสิ ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ “เฮ้ยยารีส เกิดเรื่องวุ่นแล้วอะ” “เรื่องไร อย่างบอกนะว่าแกสอบไม่ได้ที่ 1 ของระดับ เรื่องนั้นแกก็ให้คนอื่นเขาไปบ้างไม่ได้หรือไง”ผมพูดอย่างไม่ได้ใส่ใจอะไร ก็ช่วงนี้ไอ้ชินชอบมาบ่นเรื่องคะแนนสอบเป็นประจำ จะไม่ให้ผมรู้สึกเบื่อปนสงสารความโง่ของตัวเองได้ไง ก็มันพูดแล้วทำให้ย้อนคิดถึงตัวเองที่สอบทีไรก็แค่ผ่าน แต่ผมก็ภูมิใจนะ แบบนี้เขาเรียกว่าอยู่อย่างพอเพียงได้ปะ “ไม่ใช่ เรื่องสำคัญน้อยกว่านั้น”ผมเข้าใจแกดีจะมีเรื่องอะไรสำคัญกว่าคะแนนสอบของแกหล่ะว่ะ “มีข่าวออกมาว่า ในช่วงหนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมา มีนักเรียนหญิงไปอัดนักเรียนชายโรงเรียนเราจนน่วม หล่อนจะถกแขนเสื้อขวาของนักเรียนชายดูทุกรายเลย แกสนใจหน่อยดิ ท่านประธานนักเรียน” “ไม่เห็นน่าสนใจเลย ก็แค่ไอ้พวกผู้หญิงโรคจิตหื่นกามเอง” “แต่นักเรียนหญิงคนนั้นเป็นเด็กโรงเรียนเรานะ แล้วที่สำคัญเธอมีลายสักที่ต้นคอด้วย นายลองคิดดูสิว่ามันแปลกอยู่ไหม” “ทำไมอย่างบอกนะว่าผู้หญิงคนนั้นมาตามหาฉัน เป็นไปไม่ได้ อย่าคิดมากเดะไอ้ชิน” “อือ” “งั้น เดี๋ยวมาไปซื้อของที่ซูปเปอร์ก่อน จะเอาไรไหม” “ไม่ แต่ถ้าจ่ายให้อะโอเค” “ไอ้งก”ผมรีบเดินออกจากหออย่างรวดเร็วมุ่งหน้าไปซูปเปอร์ก็หอมันปิดตอน 6 โมงเย็น แล้วนี่ก็ 5 โมง 50 แล้ว ระหว่างทางข้างซูปเปอร์ ผมเห็นนักเรียนหญิงโรงเรียนผมสู้กับนักเรียนชายโรงเรียนผม งงว่ะ ผมเดินเข้าไปใกล้ๆ นั้นคงเป็นคนเดียวกับที่ไอ้ชินพูดไว้มั้ง ผมเดินเข้าไปใกล้อีก ตอนนี้นักเรียนหญิงคนนั้นคงสู้กับนักเรียนชายเสร็จแล้ว เพราะดูจากสภาพของนักเรียนชายทั้ง 5 คนที่นอนจมกองเลือดแล้วบอกได้ว่าเธอเป็นฝ่ายชนะ และเธอกำลังถกแขนเสื้อขวาของนักเรียนชายดูอยู่ คงเป็นพวกโรคจิตหื่นกามจริงๆด้วย แต่ผมไม่เห็นหน้าเธอหรอกเห็นแต่รายสักรูปอะไรซักอย่างตรงคอ แล้วตอนนี้ผมก็อยู่ใกล้เธอมาก “ไอ้พวกบ้า นายทำให้ฉันเสียเวลา ถ้านายบอกว่าฉันเป็นใครพวกนายตายแน่” “เฮ้ยหยุดนะ”ผมตะโกนออกไป พร้อมกับที่เธอดึงยางรัดผมออกปกปิดรอยสัก แล้วกระโดดข้ามรั้วหนีไป ผมรีบกระโดดตามเธอไปแต่เธอกลับหายไปราวกับนินจา ในฐานะที่ผมเป็นประธานนักเรียน ผมขอปฏิญาณว่าผมต้องจับเธอมาลงโทษให้ได้ ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ //////////////////////////ประกาศๆนักเรียนหญิงทุกคนมารวมตัวกันที่หอประชุมกลางเดี๋ยวนี้ ใครฝ่าฟืนโดนพักการเรียน////////////////// “แพรวเกิดเรื่องอะไรขึ้นหรอ ดูเหมือนจะร้ายแรงนะ”วีนัสกล่าวอย่างตื่นกลัว “ไม่รู้สิ ถ้าเรื่องไม่สำคัญจริงๆหอประชุมกลางก็ไม่เคงเปิดให้ใช้ง่ายๆหรอก ตั้งแต่อยู่แพรวที่นี้มาก็ไม่เห็นจะมีการเปิดใช้หอประชุมใหญ่แบบนี้เลย ”แพรวตอบพลางนึกคิด ขณะที่เรา 3 คนกำลังเดินไปหอประชุมกลางก็มีเสียงซุบซิบกันตลอดทาง เรื่องนี้คงเป็นเรื่องใหหญ่ที่ร้ายแรงถึงขั้นชื่อเสียงโรงเรียนแน่ๆ ฉันรู้สึกมีลางร้ายเข้าครอบงำยังไงอย่างงั้นเลย ลางฉันยิ่งแม่นๆอยู่ด้วย เฮ้ย เราคงคิดมาไปเองมั้ง นี่คือการเข้าหอประชุมกลางของโรงเรียนนี้เป็นครั้งแรก อะไรมาจะหรูได้ขนาดนี้ หอประชุมใหญ่ประมาณสนามฟุตบอล 4 สนามรวมกันไว้ที่เดียว พื้นไม้ที่ถูกขัดจนขึ้นเงาเมื่อโดนแสงไฟนีออนสีส้ม หลังคาทรงโดมดูเหมือนว่ามันจะเปิดปิดได้ตามต้องการเพื่อมองท้องฟ้าได้ทุกยาม ///////////////////////////////ประกาศ นักเรียนหญิงที่มาถึงกันครบแล้ว อย่ามั่วแต่อึ้งกับความอลังการโปรดไปเข้ามาแถวที่จะให้เดี๋ยวนี้////////////////////// ทุกคนจัดระเบียบตัวอย่างเรียบร้อย ใครกันที่มีอิทธิพลแก่โรงเรียนขณะนี้ ฉันจึงหันไปมองที่เวที “นายยารีส”ฉันตะโกนออกมาเสียงดัง ก็อายอยู่นะ ////////////ใช่ครับ////////////////แต่นายยารีสกับตอบกลับมา นั้นทำให้ฉันอายกว่าอีก ทุกคนหัวเราะกับคนเอ๋อของฉัน “กระแฮ่ม”เสียงของนายยารีสทำให้ทุกคนกลับสู่ความเงียบสงบอีกครั้ง นายคงมีอำนาจมากสิท่า //////////////เมื่อทุกคนอยู่ในความสงบกับแล้ว ผมจะบอกสาเหตุที่ทุกคนต้องมารวมกันที่นี้คือ ในขณะนี้นักเรียนชายโรงเรียนเรากำลังถูกพวกโรคจิตทำร้ายเอา พวกคุณคงคิดว่ามันเกี่ยวอะไรกับฉันนี้ แต่นักเรียนหญิงเราหนึ่งในที่นี้คือคือไอโรคจิตคนนั้น////////// เกิดเสียงซุบซิบขึ้นหนาหูอีกครั้ง /////////////กระแฮ่ม แต่อย่ากังวลไปเราจะเธอคนนั้นออกมาให้ได้ เธอผู้นั้นมีรอยสักที่ต้นคอ พวกเราคณะกรรมการนักเรียนจะตรวจสอบจนเจอ เราขอห้ามการเข้าออกสถานที่นี่ชั่วคราว///////////////////// อะไรกันเราถูกกล่าวหาว่าเป็นไอพวกโรคจิตได้ไงกันอะ ไม่ยอมนะ ขณะที่ฉันกังวลเวลาในการเอาตัวรอจากสถานะนี้ก็น้อยลงเรื่อยๆ นายยารีสก็ใกล้เข้ามาแล้วด้วย “อายะเป็นอะไรหรือเปล่า หน้าซีดเชียว เหงื่อก็ออกท่วมตัวเลย”วีนัสที่อยู่ที่ด้านขวามือฉันพูดเสียงแผ่วเบาพร้อมส่งสีหน้าวิตกมา “ไม่อะ” เวลาก็น้อยลงเต็มทีนายยารีสตรวจมาถึงวีนัสแล้ว เหงื่อฉันก็ยิ่งออกมามากขึ้น หัวใจเต้นสูบฉับเลือดอย่างบ้าคลั่ง ลมหายใจฉันมันขาดตอนไปดื่อๆ รู้สึกอึดอัดจัง จนที่สุดนายยารีสมาถึงฉันจนได้ ------------------จบบทที่3แล้วจ้า หวังว่าจะมีความสุขกับนิยายเรามากๆนะ เป็นกำลังใจช่วยอายะหน่อย ว่าเธอจะถูกจับได้ไหม ชีวิตเธออยู่กับเสี้ยวเวลาน้อยนิดที่ีสมองต้องใช้การอย่างหนัก
ดีไม่ดีก็commentกันเข้ามานะ
Create Date : 27 สิงหาคม 2550 |
|
1 comments |
Last Update : 27 สิงหาคม 2550 2:17:23 น. |
Counter : 2370 Pageviews. |
|
 |
|
|
| |
โดย: ชีต้าร์ IP: 192.168.212.180, 125.26.244.99 6 พฤศจิกายน 2552 11:16:01 น. |
|
|
|
| |
|
|