เรื่องแห่งจินตนาการ เปิดกว้างทุกอณูความคิด
Group Blog
 
 
สิงหาคม 2550
 
 1234
567891011
12131415161718
19202122232425
262728293031 
 
27 สิงหาคม 2550
 
All Blogs
 

รักสู้ฟัดบรรทัด 5 เส้น บทที่3

ชื่อ อายะ
เชื้อชาติ ญี่ปุ่น
สัญชาติ ไทย
สูง 168 ซม.
หนัก 53 กก.
แม่เสียตอนอายุ 3 ขวบ
พ่อเปิดสถาบัน J.J. สอนภาษาและวัฒนธรรมญี่ปุ่น
รางวัลที่ได้รับคือ แข่งสีไวโอลีนได้ที่ 3 ของโลก
ประวัติการศึกษา ตอนประถมเรียนที่ประเทศไทย พอขึ้นมัธยมก็ได้ทุนเรียนดนตรีต่อที่เมืองปราก ประเทศเวียนนา แล้วเมื่อเดือนที่ก่อนก็กลับมาศึกษาที่โรงเรียนนานาชาติเซนต์จอร์น จูเนียร์ ประเทศไทย
“ชื่ออายะ แข่งสีไวโอลีนได้ที่ 3 ของโลกเชียว เก่งแบบนี้ก็ยิ่งท้าทายเราสิ แต่ชื่ออายะนี่คุ้นๆแฮะ”ผมนั่งคิดอยู่สักพัก
“หวัดดีไอ้โรคจิต”ผมเงยหน้าขึ้นมอง ใครกล้ามาว่าผมว่ะ เฮ้ย นั้นมันผู้หญิงเมื่อวานนี้หว่า พระเจ้าทรงประทาน นี่เขาเรียกว่าพรหมลิขิตใช่ไหม ขอบคุณครับพระเจ้า อาเมน
“โรคจิตขั้นรุนแรงแล้วมั้งเนี่ย ทำไมหน้าฉันมีไรติดหรอจ้องอยู่ได้”
ผมว่าเธอน่ารักนะ ผิวขาวเนียนน่าจับ ตากลมโตสีเขียวน่าค้นหา ผมสีดำประกายม่วงสไลต์ยาวเลยบ่ามานิดหน่อยที่ประดับกับคอขาวระหงส์ ปากแดงอิ่มน่าจูจุ๊บยิ่ง ทำไมผมถึงหลงเธอขนาดนี้ แล้วที่สำคัญเธอเหมาะที่จะเป็นแฟนหัวหน้าแก๊งสิงโตขาวอย่างผม ก็เธอออกจะสู้เก่งขนาดนั้น
รู้ไหมว่าวันนี้เป็นวันแรกที่ผมไม่ได้นอนในชั่วโมงเรียนแม้แต่ครั้งเดียว ก็ผมนั่งมองเธอตลอดเลย อยากหอมแก้มจัง
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
วันนี้ฉันไม่มีกะจิตกะใจจะเรียนเลย ก็นายยารีสคอยจ้องฉันอยู่ตลอด ไม่มีสมาธิเรียนแล้วโว้ย ฉันหันไปจะโวยวายแต่ไม่ทัน
จุ๊บ เสียงนายยารีสฉวยโอกาสหอมแก้มฉันซะนี่
“ไอ้บ้า”ฉันตะโกนสุดเสียงทุกคนในห้องหันมามองเป็นสายตาเดียว แต่ตอนนี้นายยารีสแกล้งทำเป็นนอนหลับ โอ้ยน่าโมโหชะมัด
“อายะ เธอออกไปยืนอาบแดดกลางสนามคงไม่เป็นไรนะ หมดชั่วโมงแล้วค่อยขึ้น ลงไปได้แล้ว”
“ฮะ”
“ฮิๆๆๆ” เสียงหัวเราะของยารีส
โฮ้ แดดแรงเป็นบ้า เหลือเวลาอีกตั้งครึ่งชั่วโมง งานนี้ผิวคงต้องกลายเป็นสีแทนแน่น่าพอใจไหมนี่ ยารีสนายตายแน่ๆ ฉันชักไม่ถูกชะตากับนายซะแล้วสิ
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“เฮ้ยยารีส เกิดเรื่องวุ่นแล้วอะ”
“เรื่องไร อย่างบอกนะว่าแกสอบไม่ได้ที่ 1 ของระดับ เรื่องนั้นแกก็ให้คนอื่นเขาไปบ้างไม่ได้หรือไง”ผมพูดอย่างไม่ได้ใส่ใจอะไร ก็ช่วงนี้ไอ้ชินชอบมาบ่นเรื่องคะแนนสอบเป็นประจำ จะไม่ให้ผมรู้สึกเบื่อปนสงสารความโง่ของตัวเองได้ไง ก็มันพูดแล้วทำให้ย้อนคิดถึงตัวเองที่สอบทีไรก็แค่ผ่าน แต่ผมก็ภูมิใจนะ แบบนี้เขาเรียกว่าอยู่อย่างพอเพียงได้ปะ
“ไม่ใช่ เรื่องสำคัญน้อยกว่านั้น”ผมเข้าใจแกดีจะมีเรื่องอะไรสำคัญกว่าคะแนนสอบของแกหล่ะว่ะ
“มีข่าวออกมาว่า ในช่วงหนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมา มีนักเรียนหญิงไปอัดนักเรียนชายโรงเรียนเราจนน่วม หล่อนจะถกแขนเสื้อขวาของนักเรียนชายดูทุกรายเลย แกสนใจหน่อยดิ ท่านประธานนักเรียน”
“ไม่เห็นน่าสนใจเลย ก็แค่ไอ้พวกผู้หญิงโรคจิตหื่นกามเอง”
“แต่นักเรียนหญิงคนนั้นเป็นเด็กโรงเรียนเรานะ แล้วที่สำคัญเธอมีลายสักที่ต้นคอด้วย นายลองคิดดูสิว่ามันแปลกอยู่ไหม”
“ทำไมอย่างบอกนะว่าผู้หญิงคนนั้นมาตามหาฉัน เป็นไปไม่ได้ อย่าคิดมากเดะไอ้ชิน”
“อือ”
“งั้น เดี๋ยวมาไปซื้อของที่ซูปเปอร์ก่อน จะเอาไรไหม”
“ไม่ แต่ถ้าจ่ายให้อะโอเค”
“ไอ้งก”ผมรีบเดินออกจากหออย่างรวดเร็วมุ่งหน้าไปซูปเปอร์ก็หอมันปิดตอน 6 โมงเย็น แล้วนี่ก็ 5 โมง 50 แล้ว ระหว่างทางข้างซูปเปอร์ ผมเห็นนักเรียนหญิงโรงเรียนผมสู้กับนักเรียนชายโรงเรียนผม งงว่ะ ผมเดินเข้าไปใกล้ๆ นั้นคงเป็นคนเดียวกับที่ไอ้ชินพูดไว้มั้ง ผมเดินเข้าไปใกล้อีก ตอนนี้นักเรียนหญิงคนนั้นคงสู้กับนักเรียนชายเสร็จแล้ว เพราะดูจากสภาพของนักเรียนชายทั้ง 5 คนที่นอนจมกองเลือดแล้วบอกได้ว่าเธอเป็นฝ่ายชนะ และเธอกำลังถกแขนเสื้อขวาของนักเรียนชายดูอยู่ คงเป็นพวกโรคจิตหื่นกามจริงๆด้วย แต่ผมไม่เห็นหน้าเธอหรอกเห็นแต่รายสักรูปอะไรซักอย่างตรงคอ แล้วตอนนี้ผมก็อยู่ใกล้เธอมาก
“ไอ้พวกบ้า นายทำให้ฉันเสียเวลา ถ้านายบอกว่าฉันเป็นใครพวกนายตายแน่”
“เฮ้ยหยุดนะ”ผมตะโกนออกไป พร้อมกับที่เธอดึงยางรัดผมออกปกปิดรอยสัก แล้วกระโดดข้ามรั้วหนีไป
ผมรีบกระโดดตามเธอไปแต่เธอกลับหายไปราวกับนินจา ในฐานะที่ผมเป็นประธานนักเรียน ผมขอปฏิญาณว่าผมต้องจับเธอมาลงโทษให้ได้
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
//////////////////////////ประกาศๆนักเรียนหญิงทุกคนมารวมตัวกันที่หอประชุมกลางเดี๋ยวนี้ ใครฝ่าฟืนโดนพักการเรียน//////////////////
“แพรวเกิดเรื่องอะไรขึ้นหรอ ดูเหมือนจะร้ายแรงนะ”วีนัสกล่าวอย่างตื่นกลัว
“ไม่รู้สิ ถ้าเรื่องไม่สำคัญจริงๆหอประชุมกลางก็ไม่เคงเปิดให้ใช้ง่ายๆหรอก ตั้งแต่อยู่แพรวที่นี้มาก็ไม่เห็นจะมีการเปิดใช้หอประชุมใหญ่แบบนี้เลย ”แพรวตอบพลางนึกคิด
ขณะที่เรา 3 คนกำลังเดินไปหอประชุมกลางก็มีเสียงซุบซิบกันตลอดทาง เรื่องนี้คงเป็นเรื่องใหหญ่ที่ร้ายแรงถึงขั้นชื่อเสียงโรงเรียนแน่ๆ ฉันรู้สึกมีลางร้ายเข้าครอบงำยังไงอย่างงั้นเลย ลางฉันยิ่งแม่นๆอยู่ด้วย เฮ้ย เราคงคิดมาไปเองมั้ง
นี่คือการเข้าหอประชุมกลางของโรงเรียนนี้เป็นครั้งแรก อะไรมาจะหรูได้ขนาดนี้ หอประชุมใหญ่ประมาณสนามฟุตบอล 4 สนามรวมกันไว้ที่เดียว พื้นไม้ที่ถูกขัดจนขึ้นเงาเมื่อโดนแสงไฟนีออนสีส้ม หลังคาทรงโดมดูเหมือนว่ามันจะเปิดปิดได้ตามต้องการเพื่อมองท้องฟ้าได้ทุกยาม
///////////////////////////////ประกาศ นักเรียนหญิงที่มาถึงกันครบแล้ว อย่ามั่วแต่อึ้งกับความอลังการโปรดไปเข้ามาแถวที่จะให้เดี๋ยวนี้//////////////////////
ทุกคนจัดระเบียบตัวอย่างเรียบร้อย ใครกันที่มีอิทธิพลแก่โรงเรียนขณะนี้ ฉันจึงหันไปมองที่เวที
“นายยารีส”ฉันตะโกนออกมาเสียงดัง ก็อายอยู่นะ
////////////ใช่ครับ////////////////แต่นายยารีสกับตอบกลับมา นั้นทำให้ฉันอายกว่าอีก ทุกคนหัวเราะกับคนเอ๋อของฉัน
“กระแฮ่ม”เสียงของนายยารีสทำให้ทุกคนกลับสู่ความเงียบสงบอีกครั้ง นายคงมีอำนาจมากสิท่า
//////////////เมื่อทุกคนอยู่ในความสงบกับแล้ว ผมจะบอกสาเหตุที่ทุกคนต้องมารวมกันที่นี้คือ ในขณะนี้นักเรียนชายโรงเรียนเรากำลังถูกพวกโรคจิตทำร้ายเอา พวกคุณคงคิดว่ามันเกี่ยวอะไรกับฉันนี้ แต่นักเรียนหญิงเราหนึ่งในที่นี้คือคือไอโรคจิตคนนั้น//////////
เกิดเสียงซุบซิบขึ้นหนาหูอีกครั้ง
/////////////กระแฮ่ม แต่อย่ากังวลไปเราจะเธอคนนั้นออกมาให้ได้ เธอผู้นั้นมีรอยสักที่ต้นคอ พวกเราคณะกรรมการนักเรียนจะตรวจสอบจนเจอ เราขอห้ามการเข้าออกสถานที่นี่ชั่วคราว/////////////////////
อะไรกันเราถูกกล่าวหาว่าเป็นไอพวกโรคจิตได้ไงกันอะ ไม่ยอมนะ ขณะที่ฉันกังวลเวลาในการเอาตัวรอจากสถานะนี้ก็น้อยลงเรื่อยๆ นายยารีสก็ใกล้เข้ามาแล้วด้วย
“อายะเป็นอะไรหรือเปล่า หน้าซีดเชียว เหงื่อก็ออกท่วมตัวเลย”วีนัสที่อยู่ที่ด้านขวามือฉันพูดเสียงแผ่วเบาพร้อมส่งสีหน้าวิตกมา
“ไม่อะ”
เวลาก็น้อยลงเต็มทีนายยารีสตรวจมาถึงวีนัสแล้ว เหงื่อฉันก็ยิ่งออกมามากขึ้น หัวใจเต้นสูบฉับเลือดอย่างบ้าคลั่ง ลมหายใจฉันมันขาดตอนไปดื่อๆ รู้สึกอึดอัดจัง
จนที่สุดนายยารีสมาถึงฉันจนได้
------------------จบบทที่3แล้วจ้า
หวังว่าจะมีความสุขกับนิยายเรามากๆนะ
เป็นกำลังใจช่วยอายะหน่อย
ว่าเธอจะถูกจับได้ไหม
ชีวิตเธออยู่กับเสี้ยวเวลาน้อยนิดที่ีสมองต้องใช้การอย่างหนัก

ดีไม่ดีก็commentกันเข้ามานะ


Get this widget | Share | Track details




 

Create Date : 27 สิงหาคม 2550
1 comments
Last Update : 27 สิงหาคม 2550 2:17:23 น.
Counter : 2073 Pageviews.

 

ดี

 

โดย: ชีต้าร์ IP: 192.168.212.180, 125.26.244.99 6 พฤศจิกายน 2552 11:16:01 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 


~เต่าแก้มแดง~
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




เด็กตาดำๆใฝ่ฝันอยากเป็นนักเขียน
ด้วยหน้าบล็อกยุคไอที
Friends' blogs
[Add ~เต่าแก้มแดง~'s blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.