เบา เบา




"ใจหนึ่งใจ จะต้องการอะไร
ให้มันมากมาย ให้มันวุ่นวาย
เพียงเธอนั้น ใส่ใจกันเบาเบา
พอให้สองเรา ได้ทำอะไรมากมายในตอนนี้

บางเวลาไม่เป็นไร ถ้าเธออยู่ไกล
บางเวลาฉันเข้าใจ เธอลืมกันไป
บางเวลาไม่เป็นใจ ก็ไม่ต้องเสียดาย
ปล่อยมันไปก่อนนะ

คิดถึงฉันสักครั้ง เมื่อไม่ได้คิดถึงใคร
ทำตัวตามสบาย แล้วเจอกันในความฝัน
มีเวลาดีๆ ก็บอกให้ฉันได้ฟัง
ไม่มากเกินไป ดังนั้นค่อยๆ รักกันเบาเบา

เธอกับฉัน ยังต้องเดินทางไกล
คงไม่สายไป ให้เวลากับใจได้เรียนรู้

บางเวลาไม่เป็นไร ถ้าเธออยู่ไกล
บางเวลาฉันเข้าใจ เธอลืมกันไป
บางเวลาไม่เป็นใจ ก็ไม่ต้องเสียดาย
ปล่อยมันไปก่อนนะ

คิดถึงฉันสักครั้ง เมื่อไม่ได้คิดถึงใคร
ทำตัวตามสบาย แล้วเจอกันในความฝัน
มีเวลาดีๆ ก็บอกให้ฉันได้ฟัง
ไม่มากเกินไป ดังนั้นค่อยๆ รักกันเบาเบา

บางเวลาไม่เป็นไร ถ้าเธออยู่ไกล
บางเวลาฉันเข้าใจ เธอลืมกันไป
บางเวลาไม่เป็นใจ ก็ไม่ต้องเสียดาย
ปล่อยมันไปก่อนนะ

คิดถึงฉันสักครั้ง เมื่อไม่ได้คิดถึงใคร
ทำตัวตามสบาย แล้วเจอกันในความฝัน
มีเวลาดีๆ ก็บอกให้ฉันได้ฟัง
ไม่มากเกินไป ดังนั้นค่อยๆ รักกันเบาเบา

คิดถึงฉันสักครั้ง เมื่อไม่ได้คิดถึงใคร
ทำตัวตามสบาย แล้วเจอกันในความฝัน
มีเวลาดีๆ ก็บอกให้ฉันได้ฟัง
ขอเธอแค่เพียงเท่านั้น ค่อยๆ รักกันเบาเบา

ค่อยๆ รักกันเบาเบา"




เพลงนี้ทำให้ฉันคิดถึงรัก(รึเปล่า)ของฉัน
(เพราะไม่รู้ว่าเขาคิดไงเนอะ....)
....
......
........



เราไม่ได้เจอกันสี่เดือนแล้วนะ
ตั้งแต่เขาไปเมืองยุ่น เฮ้อ....

ตั้งแต่ฉันรู้ว่าเขาไปสอบ
ฉันก็มีลางสังหรณ์มาตลอดว่า
...เขาได้ไปแน่ๆ...
และมันก็เป็นแบบนั้น ...สามปี...





ก่อนเขาจะไป....มันเหมือนเป็นไฟท์บังคับ
ให้ฉัน "ต้อง" ไปสารภาพกับเขา
(ไม่งั้น..ต้องอกแตกตายแน่ๆ)
และแล้ว...ฉันก็พูดออกไป

ฉันไม่เคยคิดมาก่อนว่าฉันจะบอกชอบผู้ชายก่อน
แต่ก็นะ...ไม่มีอะไรแน่นอน ในตัวฉันเลย
(ฉันก็เป็นแบบนี้แหละ)

เขาเป็นคนแรก และคนสุดท้ายรึเปล่า....ฉันไม่รู้
แต่ฉันรู้ว่า...ฉันต้องบอกเขา

ไม่มีผู้ชายคนไหนที่ทำให้ฉันเป็นแบบนี้ได้เลย
เขาทำให้ฉันมีอาการประหลาด ๆ บ้า ๆ บอ ๆ เสมอ ๆ
อาการมันจะมาเป็นพักๆ
บ้างก็ปกติดีไม่เรียกร้อง... บ้างก็บ้า ฟุ้งซาน
ร้องไห้คนเดียวก็มี...
นึกแล้วก็ขำตัวเอง

บางคนอาจจะต้องสวีท หวานแวว กินข้าว ดูหนัง
แต่ฉันไม่จำเป็น....
หรืออาจจะเพราะเราเป็นเพื่อนกันมาก่อนนะ
ฉันเลยไม่ต้องอะไร(มาก)เลย
แค่ไถ่ถามสารทุกข์ สุขดิบ
แค่นี้ก็พอใจแล้วล่ะ
อย่างน้อยฉันก็รู้ว่ายังมีตัวตนในสายตาเขา...




ด้วยวันเวลา และระยะทาง
ทำให้หลายคน รวมทั้งตัวเขา
บอกกับฉันว่า...ฉันอาจจะเจอคนอื่นที่ดีกว่า...
แต่..สำหรับฉัน
มันเป็นเรื่องของอนาคต ที่ตัวฉันเองก็ไม่รู้
แต่...ตอนนี้
ฉันจะพยายามรักษามันอย่างดีที่สุด
เพราะ...สำหรับฉัน
การที่เจอ "คนที่คุยแล้วเข้าใจ"
มันไม่ใช่เรื่องง่ายๆ

จริงมั้ย?




 

Create Date : 11 กุมภาพันธ์ 2554
1 comments
Last Update : 11 กุมภาพันธ์ 2554 22:59:51 น.
Counter : 315 Pageviews.

 

มายกมือบอกว่า "จริงค่ะ"

 

โดย: แมงโกชิดเด 6 มีนาคม 2554 21:06:17 น.  

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 


Forest-ic
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




Group Blog
 
<<
กุมภาพันธ์ 2554
 12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
2728 
 
11 กุมภาพันธ์ 2554
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add Forest-ic's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.