พี่อยากกลับไปอยู่เมืองไทยจะตาย ทำไมไม่ได้กลับหนอ คนเรานี่ก็แปลกเนอะ กลับไม่รักบ้านเกิดของตัวเอง

อย่างงัยก็รักไทยแลนด์มากที่สุดค่ะ

เราซะอีกไม่อยากไปอยู่ไหนเลย รักเมืองไทยเหนียวแน่นมาก

อยู่เมืองไทยบ้านเราสบายที่สุดแล้ว

เข้าใจ เข้าใจ มีคนอย่างงี้เยอะแยะ..
ถ้าคุยกันก็คงคุยได้ไม่นาน หมั่นไส้น่ะ

หลายครั้งที่เอ๋คิดเหมือนฟาจังเลย
ว่าครอบครัวจะเป็นยังไง จะทำอะไรอยู่ตอนนี้
โดยเฉพาะวันหยุดสุดสัปดาห์ ที่ทุกคนจะมาพร้อมหน้า
และไปทานอาหารนอกบ้านด้วยกัน มันเป็นกิจกรรมที่เราทำกันมานาน
ตอนเอ๋อยู่ก็เป็นตัวตั้งตัวตี ตอนนี้มาอยู่ซะไกลเลย พูดแล้วก็เหงา ๆ

ตอนนี้กำลังลุ้น ๆ อยู่ อาจจะได้กลับไทยซักอาทิตย์กว่า ๆ เร็ว ๆ นี้
สาธุ..ขอให้ได้กลับทีเถิ้ดดด...

คุณฟาคะ
บางทีเค้าอาจจะมีสภาพแวดล้อมที่บ้านเกิดเมืองนอนที่ต่างกับเราก็ได้ค่ะ
เลยไม่ได้มองมุมเดียวกับเรา
ทำให้ฉุกคิดได้แค่ด้านนั้น

คนไทยหรือชาติไหนๆมีทั้งดีไม่ดีทั้งนั้น
คบใครดีก็โชคดี คบใครไม่ดีก็ต้องห่าง
ตั้งกำแพงกั้นไว้ล่วงหน้า ขอบเขตขนาดไหน
ก็มีโลกทัศน์และสังคมได้ตามนั้นค่ะ

แมมเองก็ คิดหนักเลยช่วงนี้
อีกเดือนกว่าคงไปญี่ปุ่นแล้ว
คิดถึงบ้านมากมาย นึกทีไรใจหาย
ไหนพ่อแม่ญาติพี่น้องอบอุ่นขนาดนี้
ข้าวปลาอาหารการกิน
กอดอุ่นๆของคนในครอบครัว
เพื่อนอีกมากมาย มีแต่คนบ่นใจหายทั้งนั้น
คิดแล้ว ได้แต่อยากกลับมาไทยบ่อยๆ

เดี๋ยวนี้กลายเป้นมองบ้าน มองถนน มองนู่นนี่แบบพินิจพิเคราะห์
แล้วแอบนึกในใจว่า อีกไม่นานก็ไม่ได้เห็นแบบนี้ แล้วใจหาย

แม้กระทั่งกลิ่นคั่วพริก ฮ่าๆ ยังคิดถึง

ปล.รักเธอประเทศไทย

เคยเจอคล้าย ๆ แบบนี้แต่เป็นคนจีนค่ะ
อายุสี่สิบกว่าแล้ว เขากลับไปเยี่ยมบ้านช่วงตรุษจีน
พอกลับมาเขาบอกว่าเห็นมั้ยว่าเขาผอมลงไป
เพราะอาหารจีนไม่ถูกปากเค้า
เราฟังแล้วอึ้งไปเลย อยู่มาตั้งสามสิบกว่าปีอยู่ได้
พอมาอยู่นี่ไม่กี่ปี อาหารบ้านเกิดไม่ถูกปากซะแล้ว

เป็นเราหน่อยไม่ได้ กลับบ้านทีไร
ฟาดเรียบ ตัวกลมมาทุกเที่ยว (กินไม่พอ แบกกลับมาอีกต่างหาก)

คนเราต่างจิตต่างใจกันเนอะ คุณฟาเขียนโดนใจมากเลย เป็นคนไทยยังไงดันมาลืมบ้านเกิด อยู่มาเป็นชาติๆยังอยู่ได้เนอะ ไหง

จู่ๆดัน กด...กระแดะ เอ้ย แรงไปไหมนะ

ดันดันจริต อยู่ไม่ได้ขึ้นมาหว่า

เราว่าอยู่ไทยถึงจะรถติดเหม็นควัน และรถติดนานๆแต่พอถึงบ้านเจอะหน้าครอบครัว ก็สุขกาย สบายใจ ไม่มีที่ไหนประเสริฐและสุขที่สุดเท่าบ้านแล้วแหละเนอะ

ช่ายๆๆๆๆๆเราว่าที่ไทยก็มีที่เที่ยวเยอะ เพียงแต่อาจไปมาลำบาก เพราะรถไฟไปไม่ถึงทั้งหมด แต่เดี๋ยวนี้เค้ามีการคมนาคมดีขึ้น คิดว่าอะไรๆก็ดีขึ้นไปด้วย แถมที่เที่ยวเมืองไทยได้ลงนิตยสารท่องเที่ยวต่างประเทศติดอันดับโลกอีกต่างหาก ไม่สวยได้ไงเนอะ เรายังเสียดายเลยที่ตอนอยู่ไทยไม่ค่อยได้เที่ยว พอน้องสาวเอาภาพตอนไปเทียวต่างจังหวัดมาให้ดูนะ สวยมากมาย น่าจะเบิกตาดูโลกท่องเที่ยวให้มากกว่านี้เนอะ

ใครๆเค้าก็อยากกลับบ้านไทยกันทั้งน้าน ...คนลืมชาติกำเนิด เมินซะเถิด รกหูรกตาง่ะ
แต่บางคนเค้าอาจมาจากครอบครัวที่ยากจน
พอมาอยู่เมืองศรีวิไลเลยทำให้ไม่อยากไปเป็นข้าวนอกหนาอ่ะป่าวนะ

โทษทีจ้า เราเม้นท์ซะยาวเลย

คนเราไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน หรือคบใคร
เราว่ามันอยู่ที่การปรับตัว และการเลือกคบ
ไม่ใช่ว่าคนไทยไม่ดี หรือคนญป.ดี มันมีปะปนกันอ่ะนะ
อย่างฟาเล่าก็ดูท่าจะปรับตัวไม่ได้ หรือไม่ปรับมากกว่า
คนไทยก็เหมือนกัน เวลากลับบ้านนอก ชอบบอกว่า นอนไม่หลับ ติดนอนแอร์ที่บ้านนอกร้อน
ไม่ได้ดูตัวเอง เลยว่าเติบโตมาได้งัย
ที่ไทยเราก็เจอเยอะ ใช้จ่ายแบบเวอร์ๆ แต่จริงๆ ไม่มีหรอก
เราประหยัดหาว่าเราขี้เหนียวซะงั้น

ชอบมากเลยเพลงที่มอบให้เธอคนนั้น
หุหุ เคยดูมิวสิกแล้วขำๆ

ไม่ได้รู้กับเจ้าของบล๊อก แตอยากเม้นท์ ขออนุญาตเม้นท์หน่อยนะ


เราดิ มีแววว่าจะได้แต่งงานแล้วย้ายไปอยู่ญี่ปุ่น เมื่อ 4 ปี ที่แล้ว แต่เพราะว่าเราไม่อยากย้าย แฟนเก่าบอกว่าแต่งแล้วไม่อยากแยกกันอยู่ ในเมื่อไม่ยอมให้เราอยู่ประเทศไทยต่อ งั้นก็ไม่ต้องต่งไม่ต้องแต่งกันแล้ว

เรานะคิดว่า ยังไง เราก็จะอยู่ที่นี่หล่ะ

แปลกดีที่คนไทยคิดแบบนี้

ผ่านมาโดยบังเอิญเลยเข้ามาอ่านค่ะ เข้าใจนะคะ แต่ก็คิดซะว่าความคิดหรือคำพูดของคนอื่นมันห้ามกันไม่ได้ อย่าไปใส่ใจเลยค่ะ

เรื่องชินไม่ชิน ชอบไม่ชอบก็นานาจิตตังนะ อย่างเราก็อยู่ยุโรปมาไม่ถึงสิบปีเหมือนกัน คิดถึงเมืองไทยทุกวัน แต่พอกลับเมืองไทยสักสองอาทิตย์ก็จะเริ่มคิดถึงบ้านที่ยุโรปแล้ว เพราะมันเป็นบ้านจริงๆของเรา

เราว่าโดยทั่วไปน่าจะเป็นธรรมชาติของคนไกลบ้านค่ะ คือคิดถึงบ้านเกิดเมืองนอนแต่ก็รักบ้านใหม่ต่างแดน แต่อย่างคนที่อยู่ที่ไหนก็ไม่มีความสุขก็ต้องถือว่าเป็นกรรมของเขานะ

อืมจริงๆ โอ๋ว่าเค้าไม่เหมือนเราๆ ที่มีครอบครัวอบอุ่นน่ารักรออยู่ที่ไทยก็ได้ค่ะ แล้วก็อาจจะติดสบายในแบบที่เป็นอยู่ ติดแต่ค่านิยมว่าเมืองนอกดี เมืองไทยแย่ ซึ่งไม่จริงเลยเน๊อะ

เมซาเคยเล่าให้ฟังว่าเคยไปดริงค์กับอาจารย์สอนภาษาไทย เจอสาวไทย(รุ่นประมาณคุณป้า) ล้วนแต่งงานกับคนญี่ปุ่นทุกคน คราวนี้ป้าแกก็เล่าให้เพื่อนๆ ฟัง(เพื่อนที่ว่าก็เป็นป้าๆ คนไทยเนี่ยแหลค่ะ)ว่าเนี่ยนะสมัยต้องตามสามีไปไทยตอนสามีได้ย้ายไปประจำสาขาของบริษัทที่นั่น เวลา่เดินทางไปไหนมาไหนเนี่ยน่ากลัวมากๆ รถเมล์ก็อันตรายม๊ากมาก ต้องเรียก taxi ไม่ก็หาคนขับรถส่วนตัวไปทุกครั้งเลย ที่เหลือก็เห็นด้วยแล้วเม้าส์เรื่องเมืองไทยอันตร๊ายอันตรายกันใหญ่
พอมาซาเล่าให้ฟังนี่ปรี๊ดเลยค่ะ
คิดว่าในช่วงชีวิตนึงคุณป้าพวกนี้ก็ต้องเคยมีชีวิตประจำวันต่างๆ นานาที่ไทยมาก่อนจับพลัดจับผลูไปอยู่ญี่ปุ่น มั่นใจว่าต้องเคยขึ้นรถเมล์มาไม่ต่ำกว่าร้อยครั้ง ที่รอดชีวิตจากรถเมล์พวกนี้ได้เนี่ยแสดงว่ารถเมล์บ้านเรานี่อันตร๊่ายอันตราย??? หมั่นไส้ที่(ขอโทษนะคะ)ลืมกำพืดตัวเอง แล้วยังเม้าส์ว่าเมืองไทยไม่ดีอย่างงั้นอย่างงี้อีกแหนะ เฮ้อ...
คุณป้าพวกนี้ ดูจะเข้ากันได้กับเพื่อนของพี่ฟาคนนี้นะคะ 555 เอ๊ะหรือว่า... คือคนคนเดียวกันก็ไม่รู้เน๊อะ เอิ้กส์ ^^'

ฟาไม่กลับเมืองไทยเลย(1ปี)
ตอนนี้คิดถึงเมืองไทย คุณพ่อแม่มาก ๆ เลย

ต้องคุ้นเคยกับชีวิตที่ญี่ปุ่น...

อืม..
เดี๋ยวนี้นึกขึ้นวิธีดีไม่ได้...

ปล.ทำไมไม่เขียนอีเมล์แอดเดรสครับ?