1 2 3 4 5 6 7
8 9 10 11 12 13 14
15 16 17 18 19 20 21
22 23 24 25 26 27 28
29 30 31
ชีวิตการทำงานในญี่ปุ่นของฉัน ^^
Dear diary, สวัสดีค่ะพ่อแม่พี่น้องทุกท่าน บลอกนี้เขียนตามคำเรียกร้องค่ะ (จากเพื่อน ๆ และ เรียกร้องให้ตัวเองเขียนด้วย 55) จากชีวิตพนักงานต้อนรับที่เมืองไทย สู่.....พนักงานร้านข้าวมันไก่ที่ญี่ปุ่น ขอแบ่งเป็นหัวข้อให้ผู้อ่านอ่านได้เข้าใจมากขึ้นนะคะ 1.จุดเริ่มต้นของการคิดออกไปทำงาน เราคิดไว้แต่ก่อนที่จะมาญี่ปุ่นแล้ว ว่าถ้ามาญี่ปุ่นคงไม่อยู่เป็นแม่บ้านเฉย ๆ เราจะต้องออกไปทำงาน ... เพื่ออะไร? นอกเหนือจากค่าตอบแทน เราคำนึงถึงประสบการณ์ชีวิต ที่ไม่มีขาย เราอยากฝึกภาษาให้เก่ง ๆ ถึงแม้เราไปเรียนภาษาอยู่แล้วอาทิตย์ละ 2 วัน แต่ภาษาในตำรากับชีวิตประจำวันนั้นต่างกัน ที่สำคัญ...ถ้าไปทำงาน คุณจะได้ใช้ทักษะการแก้ปัญหา การใช้ไหวพริบ มีปัญญา ยิ่งลับมันก็ยิ่งคมนะคะขอบอก ... ทางด้านสามีก็สนับสนุน ขอแค่ไม่ทำวันเสาร์-วันอาทิตย์ ไม่เลิกเย็นเกิน 4 โมงเย็น (เพราะต้องเผื่อเวลาเดินทางกลับบ้านอีก) 2. ออกหางาน เราเล็งเข็มไปที่ร้านอาหารไทยอย่างเดียวเลย เพราะโยโกฮามะมีร้านอาหารไทยเยอะค่ะ ไปสำรวจร้านด้วยตัวเองว่าอยู่แถวไหน ถ้าเข้าไปทานร้านนั้นก็ขอนามบัตรเขา กินเสร็จแล้วถามเค้าตรง ๆ เลยก็ได้ว่ารับสมัครพนักงานหรือเปล่า ถ้าไม่รับ เราจะได้ตัดทิ้งไป หรือจะเก็บนามบัตรมาลองโทร.ไปอีกทีหลังก็ได้ค่ะ เมื่อร้านที่ไปสำรวจมาบอกว่าพนักงานเต็ม หรือในกรณีของเราเวลาที่เค้าจะจัดให้เราลงไม่ลงตัว เราก็หางานใหม่ ให้กำลังใจกับตัวเองว่าต้องมีซักที่ที่เค้ารับเรา แผนสอง ... ลองหาในอินเตอร์เน็ต วิธีนี้ก็ง่ายค่ะ ลองคีย์เวิร์ดไปว่า ร้านอาหารไทย ใส่ชื่อเมือง เผลอแป๊บเดียวออกมาเพียบเลย เลือกเอาตามชอบใจ ก่อนหยิบหูโทรศัพท์โทร.ไป ดูเวลานิดนึงค่ะ กะซักช่วง 14.00 น. 15.00 น. จะเป็นเวลาที่ลูกค้าซาแล้ว ขืนโทร.ไปตอนเที่ยงรับรองเค้าไม่รับเราเข้าทำงานแน่ ขอคุยกับ "เทนโจ" หรือเจ้าของเลย ได้ไม่ได้ยังไงเดี๋ยวเค้าก็บอกเองค่ะ แจ้งจุดประสงค์เลยว่า ฉันอยากทราบว่าตอนนี้ที่ร้านรับพนักงานชั่วคราวมั้ยคะ อะไรก็ว่าไป ถ้าเค้าสนใจเรา เค้าก็จะถามเราต่อเอง ถ้าเค้าไม่สนใจน่ะเหรอ? คำตอบคือพนักงานเต็มค่ะ *สำหรับเพื่อน ๆ ที่อยากหางานแบบอื่น แนะนำให้ไปดูบลอกของคุณเจแปนเบอร์รี่ ค่ะ เค้าบอกไว้เยอะเลย* 3. ไปสัมภาษณ์งาน เลือกชุดก่อนเลย ... อย่าใส่อะไรที่เราใส่แล้วไม่มั่นใจ เซอร์เกินไปก็ไม่ดี หรูเกินไปก็ไม่ได้ เรามักจะเลือกกระโปรงเสมอเลยเวลาไปสัมภาษณ์งาน ไม่ว่าที่เมืองไทยหรือที่ญี่ปุ่น เตรียม resume หรือประวัติส่วนตัวของเราไปให้พร้อม ซื้อแบบฟอร์มได้ที่ร้านสะดวกซื้อทั่วประเทศค่ะ ข้อดีคือ เค้าจะได้เห็นว่าเอ้อ..เรานี่เตรียมตัวมาดีเนาะ อีกอย่าง..เวลาตื่นเต้นเราก็เขียนไม่ออกนะ และการกรอกใบสมัครต้องใช้เวลานาน สู้เราเตรียมของเราไปเองไม่ได้ แต่ถ้าเค้าให้กรอกแบบฟอร์มของทางร้าน ก็จะได้ลอกลงไปเลยไง สบายดีมั้ยล่ะ จากประสบการณ์ของเรา ถูกผู้จัดการร้านถามว่า -งานในครัวแบบนี้ ไม่เคยทำแล้วจะทำได้เหรอ? ตอบ__ไม่เชิงว่าไม่เคยทำค่ะ แต่ก่อนที่บ้านเปิดร้านอาหารตามสั่ง ฉันช่วยพ่อแม่ขายของอยู่หลายปี ตั้งแต่ยังเด็กแล้ว ทำไหวมั้ย ก็ต้องลองดูค่ะ ตอนนี้คงยังตอบไม่ได้ -งานค่อนข้างหนักนะ และต่างจากสิ่งที่คุณเคยทำด้วย ตอบ__ฉันเป็นคนสู้หัวชนฝา ถ้าได้ลองทำอะไรแล้ว ฉันต้องทำให้ดีที่สุด ให้ได้ 100 เปอร์เซ็นต์ แต่แน่นอนว่าฉันไม่สามารถเก่งได้ภายใน 1 วัน ถ้ามีโอกาสฉันก็อยากพิสูจน์ดู -ภาษาล่ะ? พวกขายของหน้าร้านพูดได้มั้ย? ตอบ__ฉันสอบผ่านระดับ 3 แต่ฉันไม่เก่งภาษาที่ไว้ใช้สำหรับพูดกับลูกค้า ถ้าได้ฝึกล่ะก็ ฉันว่าฉันทำได้ -คำถามสุดท้าย ... ทำไมคุณถึงคิดจะมาทำงานร้านอาหาร? ตอบ__ฉันชอบทำกับข้าวส่วนหนึ่งล่ะ ที่จริงแล้วไม่ว่างานอะไรฉันอยากก็ทำ เพื่อจะได้ฝึกภาษา มาพบปะผู้คน อยู่บ้านอย่างเดียวฉันเห็นว่าไม่มีประโยชน์อะไร บางคนกังวลเรื่องภาษามาก จนมากเกินไป เราว่าให้คนสัมภาษณ์เราตัดสินดีกว่า เราใช้ภาษาสุภาพแต่ก็ไม่ได้ใช้ขั้นสุภาพแบบสุดยอด แต่ทุกคำที่เราพูด เราพูด(เหมือน) เรามั่นใจ ว่าเราพูดไม่ผิด 555 4. สุดท้ายก็ได้งาน เป็นเวลา 10 วันในการหางานและได้รับเลือกให้เข้าทำงานค่ะ วันจันทร์ พุธ พฤหัสฯ เวลา 9.00 น. - 15.00 น. ก่อนตกลงรับปากการทำงาน ต้องดูเรื่องค่าแรงให้ดีนะคะ ได้เท่าไหร่ ค่ารถต่างหากหรือเปล่า เพราะส่วนใหญ่ที่นี่จะให้ค่ารถต่างหาก อย่าได้เสียเปรียบเลยเชียว ที่สำคัญ ถ้าคุณไม่มั่นใจว่าคุณจะทำงานนี้ได้นาน ก็อย่าไปตกลงกับเค้าค่ะ มันจะทำให้เสียชื่อ *ยังมีพี่น้องคนไทยคนอื่นอีกมากมายที่อยากได้งานที่คุณทำ อย่าให้เจ้าของร้านพูดได้ว่า นี่หรือคนไทย วันหลังฉันไม่รับแล้ว* 5. ตั้งต้นทำงาน ถึงจะเป็นวันแรก ก็ควรพยายามจำให้ได้มากที่สุด เลิกงานแล้วกลับมาเขียนลงสมุดโน๊ตว่าวันนี้เราทำอะไรไปบ้าง ทบทวนเป็นการบ้านของตัวเอง เพราะงานที่ญี่ปุ่น "ง่าย ๆ อะไรก็ได้" อย่างบ้านเราไม่มีนะคะ ไม่พยายามก็อยู่รอดในสังคมไม่ได้ อย่าให้เกิดการเปรียบเทียบกับพนักงานที่เข้ามาพร้อม ๆ กัน ว่าเค้าทำไปถึงไหนแล้ว แต่เรายังได้แค่นี้ ที่คิดแบบนี้ไม่ได้กดดันตัวเองนะคะ แต่ทุกคนเค้าไม่ได้มองหรอกว่าเรา "เพิ่งมา" แต่เค้าจะมองแค่ว่า เราทำไม่ได้ วันนี้เราทำงานมาเดือนกว่าเอง นับเป็นวันทำงานก็แค่ 15 ครั้ง ยังไม่เก่ง งานก็ยังมีหลุด ยังทำไม่ได้หลายอย่าง ภาษาก็ยังไม่แข็งแรง คงต้องใช้เวลาอีกสักหน่อย (ถ้าไม่โดนไล่ออกก่อน 555) ขอเป็นกำลังใจให้ทุกคนที่กำลังหางาน งานมีเยอะค่ะ อยู่ที่เราเลือกหรือเปล่าเท่านั้น อย่างเราประมาณตนเองแล้ว เราไม่เคยมองย้อนหลังว่าชีวิตที่เมืองไทยเป็นอย่างไร เรายอมรับสภาพความเป็นจริงว่าเราไม่สามารถทำงานนั่งโต๊ะ เป็น profession อย่างตอนอยู่เมืองไทยไม่ได้ มันไม่ใช่บ้านเมืองเรา ทุกคนไม่ได้เป็นมาโดยกำเนิด เกิดมาแล้วค่อยมาเป็นทั้งนั้น แต่...ต้องมีความอดทน มั่นใจ ความพยายามเท่านั้นจะพาคุณประสบความสำเร็จค่ะ ^^ ฟา.. ขอทิ้งท้ายด้วยภาพประกอบเล็ก ๆ น้อย ๆ เจ้าร้านร้อยเย็น (ไดโสะ) เจ้ากรรมมันดันอยู่ใกล้ร้านเรา เสียทรัพย์ประจำเล๊ย ออกมาดูเค้าทำถนน ถ้าเป็นที่อื่นคงจะเป็นที่กั้นธรรมดา แต่ที่นี่เจแปน...ไม่มีอะไรธรรมดาอยู่แล้ว.. ขอบคุณกรอบสวย ๆ เสมอจากคุณ KungGuenter ค่ะ
Create Date : 26 มีนาคม 2552
Last Update : 26 มีนาคม 2552 20:50:43 น.
35 comments
Counter : 10322 Pageviews.
โดย: จิ๊บ (คุณนายเยอรมัน ) วันที่: 26 มีนาคม 2552 เวลา:22:09:32 น.
โดย: โอ๋ (cutie_nitty ) วันที่: 26 มีนาคม 2552 เวลา:22:54:56 น.
โดย: mame (@FirstblusH ) วันที่: 27 มีนาคม 2552 เวลา:0:55:56 น.
โดย: Jujastar วันที่: 27 มีนาคม 2552 เวลา:12:25:28 น.
โดย: พี่ซิน IP: 116.58.231.242 วันที่: 27 มีนาคม 2552 เวลา:15:27:40 น.
โดย: กูจิ IP: 210.230.19.223 วันที่: 27 มีนาคม 2552 เวลา:22:19:40 น.
โดย: เอวาเจลีน วันที่: 27 มีนาคม 2552 เวลา:23:35:58 น.
โดย: thattron วันที่: 28 มีนาคม 2552 เวลา:20:56:22 น.
โดย: auy (jenniauy ) วันที่: 6 เมษายน 2552 เวลา:11:44:52 น.
โดย: Goong IP: 112.142.52.22 วันที่: 2 กันยายน 2552 เวลา:13:11:07 น.
โดย: อิงอิง IP: 61.19.65.135 วันที่: 1 สิงหาคม 2553 เวลา:11:42:18 น.
โดย: aburachan วันที่: 3 กันยายน 2553 เวลา:8:53:46 น.
โดย: เคนโกะ IP: 58.11.22.252 วันที่: 12 ตุลาคม 2553 เวลา:17:00:21 น.
โดย: เล็ก IP: 61.89.64.140 วันที่: 8 พฤษภาคม 2554 เวลา:17:19:16 น.
โดย: 121212 IP: 115.87.78.89 วันที่: 25 พฤษภาคม 2554 เวลา:20:21:55 น.
โดย: นุช IP: 122.145.120.110 วันที่: 24 ตุลาคม 2554 เวลา:11:24:47 น.
โดย: นก IP: 118.104.188.69 วันที่: 15 มกราคม 2555 เวลา:10:23:25 น.
โดย: ann IP: 111.102.230.27 วันที่: 13 กุมภาพันธ์ 2555 เวลา:16:44:24 น.
โดย: Tuch IP: 113.53.196.168 วันที่: 13 มีนาคม 2555 เวลา:20:32:01 น.
โดย: sammy IP: 110.169.254.146 วันที่: 14 กันยายน 2555 เวลา:15:28:23 น.
โดย: กรณี IP: 180.0.48.82 วันที่: 16 พฤศจิกายน 2555 เวลา:20:33:15 น.
โดย: fahtsuki วันที่: 19 พฤศจิกายน 2555 เวลา:7:17:06 น.
โดย: Kammy IP: 171.5.221.10 วันที่: 16 กุมภาพันธ์ 2556 เวลา:21:39:41 น.
โดย: Nipha262@yahoo.com IP: 171.7.138.14 วันที่: 30 มีนาคม 2556 เวลา:10:24:26 น.
โดย: Patt IP: 27.55.29.125 วันที่: 25 กันยายน 2556 เวลา:11:39:11 น.
โดย: Ngam IP: 27.55.232.137 วันที่: 13 พฤศจิกายน 2556 เวลา:12:09:04 น.
โดย: moji IP: 223.204.169.173 วันที่: 25 มกราคม 2557 เวลา:15:57:26 น.
โดย: kitichan IP: 218.251.113.57 วันที่: 28 เมษายน 2557 เวลา:19:12:56 น.
โดย: พง IP: 171.7.45.181 วันที่: 1 ตุลาคม 2558 เวลา:16:51:15 น.
Location :
Yokohama City Japan
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [? ]
Hi, I am Fah ... I write diarys about Thailand, Japan, Yummy Foods, Places to See, Lifestyle, climbing, and etc. Let's join if you are interested in my blog. (●´∀`)ノ*【こ】*【ん】*【に】*【ち】*【ゎ】* 初めまして、ファーです! タイのこととか日本のこととか旅行のこととか 登山とか色々なことの日記を書きますよ。 もし、ファーの日記が気に入ったら 遊びに来てくださいね。