BlogGang.com : : EarkToHo : Patchouli Knowledge [パチュリー・ノーレッジ]

Patchouli Knowledge [パチュリー・ノーレッジ] - สาวน้อยห้องสมุด

ชื่อ(ญี่ปุ่น) : パチュリー・ノーレッジ
ชื่อ(อังกฤษ) : Patchouli Knowledge
ชื่อ(เขียนไทยตามอักขระ) : แพทชูลี่ โนว์เลดจ์
ชื่อ(ที่นิยมอ่านเขียนในไทย) : แพทชูลี่ (พาชูลี่)(พาโชลี่) โนว์เลดจ์
ฉายา : สาวน้อยแห่งความรู้ผู้ปลีกตัว(6) , หอสมุดใหญ่ไม่เคลื่อนที่(7.5) , หอสมุดใหญ่ไม่เคลื่อนที่(สารานุกรม)
ชื่อเล่น : พาเช่ , สาวน้อยหนึ่งสัปดาห์ , จอมเวทหนึ่งสัปดาห์ , พาชู่ , พาชี่ , พัชเช่ , พัชชู่ , พัชชี่ , ผักชี , บร็อคโคลี่ , ชุดนอนม่วง
คำพูดประจำตัว : หนู , แมว , ยาดักหนู ,
มุคิ้ว～(มุกิ๊ว～) (คำที่พูดออกมาโดยไม่รู้ตัว, คำอุทาน, ใช้ครั้งแรกเมื่อเธอร้องออกมาตอนแพ้มาริสะใน 7.5)
เผ่าพันธุ์ : จอมเวท(โยวไค)
งาน : มหาบรรณารักษ์ผู้พิทักษ์หนังสือแห่งมหาหอสมุดเวทมนตร์วอยล์ ,
อาจารย์สอนหนังสือของเรมิเลียและฟลันดอล สคาร์เลท , ผู้รับผิดชอบการแก้และก่อปัญหาแห่งคฤาสน์มารแดง
ความอันตราย : ปานกลาง
ความเป็นมิตรต่อมนุษย์ : ปานกลาง
สถานที่ประกอบกิจวัตร : มหาหอสมุดเวทมนตร์วอยล์ (Volie) แห่งคฤหาสน์มารแดง

เพลงประจำตัว :
ヴワル魔法図書館
　　วอยล์ มาโฮวโทโชคัน
　　ห้องสมุดเวทมนตร์ วอยล์
Volie Library
เพลงประจำด่าน :
ラクトガール　～少女密室
　　ล็อคเกิร์ล　～ โชวโจมิชชิทสึ
　　สาวน้อยปิดตาย　～ ห้องลับของสาวน้อย
Locked Girl

ความสามารถ : ควบคุมเวทมนตร์ โดยเฉพาะเวทธาตุ
แพทชูลี่ชำนาญการใช้เวทมนตร์มากมาย แต่ที่เธอชำนาญที่สุดคือ เวทธาตุ.
เวทธาตุนั้นเป็นเวทที่ขอยืมพลังจากโยวเซย์หรือวิญญาณเพียงเล็กน้อยมาใช้สร้างผลลัพธ์ที่ยิ่งใหญ่.
เวทธาตุที่เธอใช้เป็นหลัก มีทั้งหมดเจ็ดธาตุ ได้แก่
[ไม้]แห่งชีวิตและการตื่น , [ไฟ]แห่งความเปลี่ยนแปลงและการเคลื่อนไหว , [ดิน]แห่งรากฐานและความนิ่งเฉย , [ทอง]แห่งการเก็บเกี่ยวและความอุดมสมบูรณ์ , [น้ำ]แห่งความเงียบสงัดและการชำระล้าง , [ตะวัน]แห่งการให้และการโจมตี , [จันทรา]แห่งการรับและการป้องกัน
นอกจากสามารถใช้เวทได้มากมายหลายธาตุแล้ว ยังน่าทึ่งไปกว่านั้นที่เธอสามารถผสานธาตุมากกว่าสองธาตุเพื่อร่ายเวทที่ทรงพลานุภาพได้.
ผสานไฟและไม้ เพื่อเพิ่มพลังทำลาย, ผสานไฟและดิน เพื่อป้องกันจุดอ่อน เป็นต้น.
รูปแบบการผสมผสานนั้นมีมากมายมหาศาลเลยทีเดียว.

ลักษณะนิสัย :
พาเช่เป็นตัวละครที่ค่อนข้างนิ่งเฉย เงียบขรึม พูดน้อย ไร้การตอบสนองต่อคนรอบข้าง และชอบทำอะไรตามวิธีของตนเอง.
เธอไม่ค่อยกระตือรือร้นเท่าใดนัก หากเรื่องนั้นไม่เกี่ยวกับหนังสือหรือความรู้.
แต่ถ้าเกี่ยวกับหนังสือหรือความรู้ เธอก็จะกระตือรือร้นมากอย่างไม่น่าเชื่อ บางครั้งถึงกับยอมออกมานอกคฤหาสน์เลยทีเดียว.
และหากเธอกำลังง่วนกับหนังสือหรือความรู้ใหม่ๆอยู่ล่ะก็ ต่อให้ถามอะไรไปเธอก็จะตอบว่าไม่รู้อยู่ดี ทั้งๆที่เธอรู้นั่นล่ะ.
การกระทำของเธอคาดเดาได้ง่ายเพราะว่าอ้างอิงมาจากหนังสือที่เธออ่านทั้งสิ้น.
แต่บางครั้งเธอก็จำผิดบ้าง ทำผิดพลาดบ้าง แสดงให้เห็นว่าเธอเองก็ยังต้องเรียนรู้เพิ่มเติมเช่นกัน.
เธอมีความอยากรู้อยากเห็นสูงมาก หากเธอสนใจอะไรขึ้นมาแล้วล่ะก็จะไม่ต่างไปจากเด็กตัวเล็กๆที่ได้ของเล่นใหม่แล้วไม่สนใจอย่างอื่นเลย.
หากพบผู้บุกรุกห้องสมุดหรือทำร้ายหรือขโมยหนังสือของเธอล่ะก็ เธอจะโกรธมากจนน่ากลัวเลยทีเดียว.
ความรู้ของเธอสูงมากและยังชำนาญในหลายๆเรื่องหลายๆด้าน แต่กลับไม่ค่อยเอาใจใส่เรื่องสุขภาพสักเท่าใดนัก.
สายตาของเธอไม่ค่อยดีนัก ทำให้เธอชอบอ่านหนังสือแบบเอาหน้าชิดหนังสือ.
วิธีการพูดของเธอนั้นจะออกแนวทฤษฎีไปหน่อย ทำให้ผู้ฟังเข้าใจได้ยาก.

ไอเทม : ริบบิ้นเวทมนตร์
ริบบิ้นหลากสีที่ติดอยู่ตามชุดของเธอนั้น เป็นเครื่องประดับที่เสริมพลังเวทของเธอให้สูงยิ่งขึ้น.

ความเป็นมา :
แพทชูลี่ โนว์เลดจ์ จอมเวทสาวน้อย, เพื่อนของเรมิเลีย สคาร์เลท ผู้เป็นเจ้าบ้านคฤหาสน์มารแดง.
รูปลักษณ์ภายนอกไม่อาจแยกแยะจากมนุษย์ธรรมดาได้, ผมยาวสลวยเป็นสีม่วง รวมถึงชุดสีม่วงอ่อนของเธอนั้นโดดเด่นเป็นเอกลักษณ์.
เธอเป็นจอมเวทสายเลือดแท้มาแต่กำเนิด, พลังเวทของเธอจึงมากล้นพ้นประมาณ น่าสะพรึงกลัวยิ่งนัก.
จัดได้ว่าเป็น จอมเวทในหมู่จอมเวท ก็มิปาน.
เธอถือกำเนิดขึ้นเมื่อร้อยกว่าปีก่อน, ในช่วงร้อยปีมานี้ ส่วนใหญ่จะใช้ชีวิตอย่างน่าทึ่งโดยไม่ทำอะไรมากไปกว่าการอ่านหนังสือ.
เธอเชี่ยวชาญเวทมนตร์มากมายหลายชนิด ทั้งยังไม่ค่อยคิดถึงเรื่องอื่นเลยนอกจากเรื่องการสร้างเวทมนตร์ใหม่ๆขึ้น.
เมื่อเธอสร้างเวทมนตร์ใหม่ๆขึ้นมาได้สำเร็จนั้นก็มักจะทดลองใช้กับคนใกล้ตัว เช่น โคอาคุมะ และซาคุยะ เป็นต้น.
เมื่อคิดค้นเวทมนตร์ใหม่ๆได้ก็จะบันทึกลงในหนังสือ ทำให้ปริมาณหนังสือนั้นเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ.
แม้จะไม่ทราบแน่ชัดว่าเธอมาอาศัยในคฤหาสน์นี้ตั้งแต่เมื่อใด แต่ปริมาณหนังสือที่เห็นนั้นแสดงว่าเธออยู่มานานพอสมควรเลยทีเดียว.
สุขภาพของเธออ่อนแอมาแต่เกิด จึงไม่เหมาะต่อการทำศึกห่ากระสุนเท่าใดนัก, แต่การโจมตีด้วยเวทมนตร์อันหลากหลายของเธอก็ช่วยอุดจุดอ่อนนี้ได้.
โรคประจำตัวของเธอคือ โรคหอบ และโลหิตจางเพราะขาดธาตุเหล็ก.
ทั้งยังขาดวิตามิน A จนสายตาไม่ดี สู้แสงแดดไม่ไหวอีกด้วย, จัดว่าเป็นพวกที่แปลกพิลึกในหมู่โยวไคจริงๆ.
ลักษณะเด่นของจอมเวททุกคนก็คือ สามารถร่ายเวทโดยเสียงเบาราวกระซิบด้วยความเร็วสุดยิบได้อย่างน่าทึ่ง.
เห็นเธอร่ายเวทอย่างรวดเร็วทั้งๆที่เป็นโรคหอบแล้วรู้สึกอึดอัดแทนซะเหลือเกิน.
เธอมิได้แพ้แสงอาทิตย์เฉกเช่นแวมไพร์ สหายของเธอ แต่ว่าเธอก็ยังไม่ค่อยออกมาข้างนอกอยู่ดี.
โดยปกติเธอจะใช้ชีวิตอยู่ในห้องสมุดของเธอซึ่งแสงอาทิตย์สาดส่องเข้าไปไม่ถึง.
แม้ว่ามันเป็นการดีที่คำนึงถึงความเสียหายอันจะเกิดกับหนังสือ, แต่กลับไม่เป็นการคำนึงถึงสุขภาพของตนเองเอาซะเลย.
อากาศในนั้นไม่ค่อยดีเท่าไรนัก, เนื่องจากห้องสมุดนี้ไม่มีหน้าต่าง จึงอุดมไปด้วยฝุ่นปริมาณมหาศาล.
จอมเวท แพทชูลี่ โนว์เลดจ์ คนนี้เปรียบได้ดั่งมันสมองของคฤหาสน์มารแดง.
เธอเป็นคนที่คอยดูแลแก้ปัญหาต่างๆที่คฤหาสน์ก่อขึ้น, และเป็นคนคอยสร้างปัญหาด้วยในเวลาเดียวกัน.
เธอไม่ใช่คนที่กระตือรือร้นนัก แถมยังชอบทำอะไรตามวิธีของตนเอง จนมักทำให้คนรอบข้างลำบากไปตามๆกัน.
แต่ตัวเธอนั้นก็มีความอยากรู้อยากเห็นสูงเช่นกัน, หากเป็นอะไรที่เกี่ยวกับความรู้แล้วล่ะก็ เธอจะกระตือรือร้นขึ้นมาทันที.
เธอเป็นคนที่ทำอะไรอ้างอิงตามหนังสือเสมอ, แต่ก็ยังคงทำอะไรผิดพลาดบ่อยๆ.
เธอมีหนังสืออยู่เคียงใกล้จนคิดว่ามันเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตเธอไปซะแล้ว.
แพทชูลี่จึงไม่อาจอยู่ห่างจากหนังสือได้, จำเป็นต้องติดมือไว้อย่างน้อยหนึ่งเล่มตลอดเวลา.
แม้จะมีความเชี่ยวชาญในเรื่องต่างๆมากมาย แต่เฉพาะเรื่องการดูแลสุขภาพเท่านั้นที่เธอไม่มีอยู่หัวเลยอย่างสิ้นเชิง.
ในการต่อสู้นั้น, เธอคิดว่าแทนที่จะเข้าไปชกให้ยุ่งยาก สู้ยิงซัดด้วยเวทมนตร์เลยยังจะสะดวกซะกว่า.
เธอแทบจะไม่โจมตีแบบชกหรือเตะโดยตรงเลย, แต่ชำนาญการใช้เวทมนตร์อันหลากหลายที่มีอานุภาพร้ายแรงโจมตีแทน.
งานอดิเรกที่เป็นความลับของเธอคือ การเอาเวทมนตร์ที่เธอมีมาแบ่งหมวดหมู่ตามวันทั้งเจ็ดในสัปดาห์.
น่าแปลกที่ไม่มีใครในเกนโซวเคียวรู้สึกตัวเลย.
ฉายาเสริมของเธอ(ที่ท่าน ZUN ตั้งให้)คือ สาวน้อยหนึ่งสัปดาห์ หรือ จอมเวทหนึ่งสัปดาห์ จึงไม่ค่อยมีการเรียกขานกัน แม้แต่ในหมู่แฟนโทโฮก็ตาม.
วิธีการพูดของเธอนั้นออกแนวทฤษฎีจนเกินไป ทำให้คนอื่นฟังแล้วเข้าใจได้ยาก.
ในส่วนของตำราเวทนั้น มิได้เป็นเพียงหนังสือธรรมดา หากแต่ได้บรรจุเวทมนตร์ลงไปในนั้นจึงมีค่าในฐานะ แมจิคไอเทม. (ของโปรดของมาริสะ)
เนื้อหาภายในมิได้มีเพียงวิธีใช้เวทมนตร์เขียนเอาไว้เท่านั้น แต่ได้บันทึกเคล็ดลับเพื่อการใช้เวทมนตร์ออกมาโดยตรงเอาไว้ด้วย.
เพียงแค่มีตำราเวทอยู่ในมือ และรู้คีย์เวิร์ดที่เป็นเคล็ดลับนั้น ก็สามารถใช้เวทที่มีอยู่ในหนังสือออกมาได้. (คล้ายกับสเปลการ์ด)
แต่สำหรับผู้ที่ยังไม่พบเคล็ดลับนั้นจะแยกแยะตัวหนังสือที่เขียนอยู่ในตำรานั้นไม่ออกเลย.
การจะค้นพบเคล็ดลับได้นั้นจำเป็นต้องมีพลังและความเชี่ยวชาญทัดเทียมหรือมากกว่าผู้สร้างหนังสือ. (คล้ายเรื่อง กัช เบลล์)
ตัวอักษรที่เขียนลงในตำราเวทนั้น ว่ากันว่าเป็นฮิรากานะยุคเทพเจ้าหรือตัวอักษรต้นกำเนิดญี่ปุ่น, มิใช่อักษรที่มนุษย์ใช้กันในปัจจุบัน.
ณ ชั้นใต้ดินของคฤหาสน์มารแดงนั้นเป็นที่ตั้งของมหาหอสมุดเวทมนตร์วอยล์ ซึ่งมีการสะสมตำราเวทไว้มากมาย.
ที่แห่งนี้เต็มไปด้วยตำราเวทที่แพทชูลี่เขียนขึ้น, และตำราเวทที่ยังไม่มีผู้ใดสามารถอ่านออกได้.
นอกจากตำราเวทแล้ว ยังมีหนังสืออื่นๆอยู่อีกมากมายไม่แพ้กัน, ซึ่งหนังสืออื่นๆที่ว่านี้ส่วนใหญ่ก็คือหนังสือจากโลกภายนอกนั่นเอง.
หนังสือส่วนใหญ่ในเกนโซวเคียวนั้นจะเป็นหนังสือเขียนมือ, มีน้อยนักที่จะพิมพ์ดีดและเข้าเล่มทำปกอย่างสวยงาม.

บทบาท :
東方紅魔郷　～ The Embodiment of Scarlet Devil
เนื่องจากฝ่ายเราได้บุกรุกเข้าไปในห้องใต้ดิน ซึ่งเป็นที่ตั้งของมหาหอสมุดแห่งคฤหาสน์มารแดง และกำลังอาละวาดอย่างสนุกสนาน.
แพทชูลี่จึงปรากฏตัวขึ้นเพื่อรับมือกับแขกแปลกหน้าที่ไม่ได้มีมาเสียนาน.
น่าเสียดายที่โรคประจำตัวของเธอกำเริบ ทำให้ร่ายเวทติดขัด จึงพ่ายแพ้ไป.
ประมาณ 1 เดือนต่อมา เธอได้สร้างฝนกระหน่ำไปทั่วเกนโซวเคียว เพื่อยับยั้งการอาละวาดของฟลันเดิล.
หลังจากนั้นก็ลดขนาดของฝนฟ้าคะนองลงให้กระหน่ำอยู่เพียงที่คฤหาสน์มารแดงเท่านั้น.
เป็นเหตุให้เรย์มุและมาริสะเกิดสงสัย จึงเดินทางไปตรวจสอบดู โดยทิ้งเรมิเลียที่มาเที่ยวไว้ที่ศาลเจ้า.
พาเช่พบกับเราโดยไม่ตั้งใจ, เธอกำลังรีบตามหาตัวฟรันเดิลและวันนี้ก็สุขภาพดีกว่าเมื่อคราวก่อน, จึงงัดเอาเวทใหม่ที่กั๊กเอาไว้มาใช้กับพวกเรา.
แต่ก็ไม่พ้นโดนสอยร่วงอยู่ดี.
東方妖々夢　～ Perfect Cherry Blossom
(ปรากฏตัวเฉพาะในฉากจบของซาคุยะ) ซาคุยะได้รวบรวมวัตถุดิบมาให้พาเช่สร้างสวนจำลองตั้งโต๊ะ ที่มีขนาดเท่าโต๊ะ.
เรมี่ชอบใจมากที่ทำออกมาได้สวยงามสมจริง พาเช่อธิบายอย่างน่าสะพรึงกลัวถึงความสมจริงนี้ ว่าเกิดจากการที่เธอบรรจงใส่วิญญาณจริงๆลงไป.
ไม่ว่าจะเป็น"อะไรเอ่ย"ที่อยู่ใต้ต้นซากุระ, วิญญาณธรณีที่ถูกตรึงไว้ไม่ให้ไปไหน, วิญญาณแค้นย่อส่วนหนึ่งต่อสิบ ฯลฯ
"สมกับเป็นพาเช่จริงเลยนะ ใส่ใจในทุกรายละเอียดของงานศิลปะจริงๆ"
เรมิเลียกล่าวชมอย่างสนุกสนาน โดยไม่สะท้านต่อความน่ากลัวของสิ่งประดิษฐ์ชิ้นนี้เลย.
東方萃夢想　～ Immaterial and Missing Power
แพทชูลี่รู้สึกถึงความผิดปกติเกี่ยวกับหมอกประหลาดนี้ตั้งแต่แรก.
เธอสังเกตจนเข้าใจแล้วว่า หมอกนี่ไม่ใช่สิ่งที่เกิดจากปราณภูตอย่างที่คนอื่นเข้าใจ, แต่เป็นหมอกนี่ต่างหากที่สร้างปราณภูตขึ้นมา.
ด้วยความอยากรู้อยากเห็น และความรำคาญงานเลี้ยงของเธอ, เธอจึงยอมเดินทางออกไปนอกคฤหาสน์ ซึ่งเป็นเรื่องที่พบเห็นได้ยากยิ่งนัก.
เหลือเวลาอีกไม่มากก่อนที่งานเลี้ยงจะเริ่มต้นขึ้น, ซึ่งไม่มากพอที่จะให้เธอศึกษาจากหนังสือได้อีกแล้ว.
สถานที่ที่เธอสงสัยคือ โลกวิญญาณ, เธอจึงบุกเข้าไปหายูยูโกะ.
แต่ไม่ได้ความอะไรเพราะยูยูโกะกลับไปนอนต่อเสียก่อน โดยทิ้งท้ายแค่ว่าเพื่อนของเธอน่าจะรู้เรื่อง.
เธอจึงมาที่ศาลเจ้าและได้ชื่อ ยูคาริ จากเรย์มุ และได้ปะทะกับยูคาริที่นั่น ก่อนที่จะถูกส่งขึ้นไปพบกับซุยกะ.
พาเช่เมื่อได้เห็น"เขา"ของซุยกะก็เข้าใจทันทีว่าทำไมเธอถึงหาข้อมูลในหนังสือไม่เจอเลย. ที่แท้ก็เพราะซุยกะเป็นยักษ์นั่นเอง.
เธอเข้าใจด้วยตัวเองอย่างรวดเร็วว่าความสามารถของซุยกะคืออะไร.
แต่เธอไม่รู้ว่าจุดอ่อนของ"ยักษ์"นั้นคืออะไร ก่อนที่จะนึกออกว่าคือ ถั่วคั่ว นั่นเอง...แต่เธอไม่มีติดตัวมาเลย.
ซุยกะถึงกับทึ่งในความรู้ของพาเช่ เธอยังนึกว่าจะโดนเข้าใจผิดเป็นกวางหรือแพะ และต้องเสียเวลาอธิบายเรื่องราวซะอีก.
เสร็จศึกก็กลับมานั่งบันทึกเรื่องราวต่างๆ และถามหาถั่วคั่วจากซาคุยะ เผื่อเอาไว้ในเวลาจำเป็นและเตรียมไว้ใช้ทำกิจกรรมอะไรบางอย่าง.
(ซึ่งกิจกรรมดังกล่าวเกิดขึ้นในเวลาต่อมา)
東方永夜抄　～ Imperishable Night
(ปรากฏตัวเฉพาะในฉากจบของทีมมารแดงแห่งความเพ้อฝัน) หลังเสร็จศึก เรมิเลียก็ปิ๊งไอเดียกระฉูดขึ้นมา ว่าจะไปล่ากระต่ายจันทรากัน.
เธอสั่งให้ซาคุยะรีบเตรียมของ และหันมาถามพาเช่ว่า ทำยังไงถึงจะเดินทางไปได้ ?
พาเช่ตอบว่ามันไม่ใช่ว่าจะเดินทางไปได้ง่ายๆเลยนะ จะต้องเตรียมของจำเป็นมากมายเหลือเกิน.
แต่การที่พาเช่พูดแบบนี้ก็แสดงว่าเธอตั้งใจจะไปจริงๆนั่นล่ะ.
เรมี่สงสัยว่าข้าวของทั่วไปสั่งเมดแปปเดียวก็หาได้ครบแล้วยังขาดอะไรอีก.
พาเช่บอกว่า มันคือ Rocket Engine แล้วก็อธิบายลักษณะของมันให้ฟัง.
เรมี่คิดว่า สิ่งที่พูดมานี่คล้ายๆมาริสะเลยนะ (แต่คงไม่ได้คิดจะเอามาใช้งานแทนจรวดจริงๆหรอกนะ ?)
ต่อมาก็คือ เสบียงอาหาร ... ... เรมี่:เลือดสินะ , ซาคุยะ:เลือดค่ะ , พาเช่:เลือด ... ... ฟังไปฟังมาซาคุยะชักแปลกใจ ทำไมมันเยอะนัก.
พาเช่บอกว่า ถ้าตามหนังสือเล่มนี้ล่ะก็ ยังมีอีกหลายพันชิ้น เพราะงั้นกลั้นใจฟังไปก่อน ต่อไปคือ อาร์มสตรอง ... ...
(... ...จะได้ไปดวงจันทร์กันมั้ยนี่ ก๊วนนี้... ...)
東方花映塚　～ Phantasmagoria of Flower View
(ปรากฏตัวเฉพาะในฉากจบของซาคุยะ) ซาคุยะนำดอกไม้ที่รวบรวมได้มาส่งให้กับพาเช่ แต่ว่าพาเช่นั้นก็นึกไม่ออกว่าจะเอาไปทำอะไรดี.
พาเช่เตือนให้ระวังเพราะดอกไม้พวกนี้บางอย่างมีพิษ ซึ่งพิษระดับนี้ไม่เป็นอันตรายต่อโยวไค แต่กับซาคุยะนั้นคงได้ผล.
ซาคุยะจึงคิดว่าจะเอามาลองทำน้ำชาดู เพราะว่ามันน่าจะทำให้อร่อยขึ้น และถึงยังไงเธอก็ไม่ได้เป็นคนดื่มเองอยู่แล้ว.
เรมิเลียและพาเช่จึงแซวซาคุยะเล็กน้อย.
東方文花帖　～ Shoot the Bullet
(ประมาณเดือน 8 ปี 2004) คฤหาสน์มารแดง จัดงานเทศกาลเซทสึบุน(ไล่ยักษ์)นอกฤดูขึ้น.
เนื่องจากเกนโซวเคียวไม่มียักษ์อยู่เลยมาช้านาน ทำให้เมดบางคนไม่รู้จักเทศกาลนี้เลย.
เรมิเลียนั้นอนุญาตให้จัดงานขึ้น ทุกคนจึงปาถั่วกันสนุกสนาน แต่เนื่องจากเรมี่เป็นแวมไพร์ ซึ่งก็แพ้ถั่วคั่วเช่นเดียวกับยักษ์นั่นเอง.
เมื่อถูกถั่วคั่ว ผิวหนังก็จะแสบไหม้ ดังนั้นหลังจากนั้นมาเธอก็ห้ามจัดงานนี้อีกเลย.
แพทชูลี่ผู้เป็นต้นคิดนั้นปฏิเสธว่านี่ไม่ใช่งานนอกฤดูกาล เพราะว่าเป็นหนึ่งในมาตรการป้องกันยักษ์ต่างหาก.
เธอมั่นใจแล้วว่ายังมียักษ์อยู่อย่างแน่นอน และหนังสือก็บอกว่าต้องมีงาน
เซทสึบุนเพื่อล้างซวยไล่ทุกข์ปีละครั้ง ซึ่งที่นี่ก็ไม่เคยทำเลย.
เพียงแต่งานนี้ก็โดนสั่งห้ามไปแล้ว เพราะเรมิเลียนั้นเป็นแวมไพร์จึงแพ้ถั่วคั่วเช่นเดียวกัน.
อายะจึงแนะนำว่า ตามปกติแล้วแค่พูดว่า ยักษ์จงออกไป แล้วขว้างถั่ว 2-3 กำมือก็เพียงพอแล้ว.
พาเช่เห็นว่าอายะมีความรู้เรื่องนี้จึงสงสัยว่าทำไม อายะบอกว่าเมื่อสมัยก่อนนั้นยักษ์และเทนกุเคยอยู่ร่วมกันมาก่อน.
แต่พาเช่คิดว่าเทศกาลนี้เป็นเพียงการละเล่นที่พวกยักษ์คิดขึ้นมาแล้วหลอกให้มนุษย์ปาถั่วใส่เท่านั้น.
มนุษย์นั้นหวาดกลัวพวกยักษ์ เมื่อคิดว่าตัวเองรู้จุดอ่อนและวิธีกำราบยักษ์แล้วก็ติดกับดักโกหกของยักษ์เข้าทันที.
เพราะว่ายักษ์นั้นมีพลังมากมายเกินไป มนุษย์จึงไม่เล่นด้วย พวกเค้าจึงคิดจุดอ่อนประหลาดๆขึ้นมาหลอกให้มนุษย์มาเล่นกัน.
อายะแย้งว่า แวมไพร์นั้นแพ้ถั่วคั่วจริงๆ แล้วถ้างั้นเรื่องที่แพ้แสงแดดไม่ยิ่งหนักกว่าถั่วคั่วหรือ ? เพราะต้องเจออยู่ทุกวัน.
พาเช่บอกว่านั่นก็คงเป็นแค่จุดอ่อนลวงเช่นกัน เพราะแค่มีร่มกันแดดอันเดียวก็ออกไปเปรี้ยวเดินเล่นกลางแดดได้แล้ว.
อายะจึงย้อนมาถามพาเช่บ้างว่าพาเช่นั้นแพ้แสงแดดหรือ จึงไม่ค่อยออกมาข้างนอก แถมห้องสมุดยังไม่มีหน้าต่างและมืดขนาดนี้.
พาเช่ตอบว่า : ไม่เอาหรอก แสงแดดมันไม่ดีต่อหนังสือและเส้นผมนี่นา.

กิจวัตร :
วันๆนึงก็จะหมกตัวอยู่แต่ในห้องสมุดของเธอ.
คิดค้นสเปลใหม่ๆ และอ่านหนังสือต่างๆที่รวบรวมมาได้.
เวลาอาหาร และเวลาน้ำชา, มักจะทานในห้องสมุด นานๆครั้งก็จะออกมาทานกับเรมิเลียบ้าง.
บางครั้งก็ต้องสอนหนังสือให้ความรู้แก่ฟลันดอล, และคอยตอบคำถามให้ความรู้แก่คนที่มาถาม.
ห้องสมุดนั้นเป็นอาจกล่าวได้ว่าเป็นห้องส่วนตัวของเธอ ดังนั้นเธอจึงนอนที่นี่ แต่ไม่ทราบเวลานอนที่แน่ชัด.
แม้แต่ในเวลาที่มีงานเลี้ยงและกิจกรรม เธอก็ไม่ค่อยเข้าร่วมนัก เว้นแต่เป็นงานที่เธอคิดขึ้นเอง.

ตัวอย่างรายงานจากผู้พบเจอ :
- เหม็นอับชะมัด. เจ้าห้องสมุดนั่น (คิริซาเมะ มาริสะ)
ญี่ปุ่นเป็นประเทศที่มีความชื้นสูง, จึงมักตั้งคลังหนังสือในที่ที่อากาศถ่ายเทได้สะดวก.
คฤหาสน์มารแดงเป็นอาคารแบบตะวันตก, อาจจะไม่เข้ากับสภาพอากาศของประเทศญี่ปุ่นก็เป็นได้. (อาคิว)
- บางทีหนังสือที่จะอ่านมันก็ปนมั่วกันไปหมดเลยนะ (ฮาคุเรย์ เรย์มุ)
หนังสือจากโลกภายนอกก็สามารถอ่านได้ตามปกตินั่นแล. ชั้นเองก็อยากลองอ่านดูมั่งเหมือนกัน. (อาคิว)

วิธีรับมือ :
แม้ว่าเวทธาตุนั้นมีจุดเด่นตรงที่ใช้พลังเพียงน้อยนิดก็สร้างผลลัพธ์ที่ยิ่งใหญ่ได้, แต่ก็ยังมีข้อด้อยอยู่.
นั่นคือ ธาตุแต่ละธาตุนั้นจะต้องมีจุดอ่อนอยู่อย่างเลี่ยงไม่ได้, เวทมนตร์ของเธอนั้นก็ย่อมจะมีจุดอ่อนอยู่เช่นกัน.
หากบังเอิญได้ประลองกับเธอล่ะก็, ระหว่างที่ต่อสู้จำเป็นต้องคอยสังเกตธาตุของเวทมนตร์ที่เธอใช้ให้ดี.
แต่ทว่า, ตัวเธอนั้นแทบจะไม่ออกมานอกตัวคฤหาสน์มารแดงเลย, จึงเกิดการต่อสู้ได้ยากมาก.
เว้นเสียแต่ฝ่ายเราจะบุกเข้าไปเอง จึงจะมีโอกาสได้ปะทะกัน.
อีกเรื่อง, ร่างกายของเธอนั้นอ่อนแอเสียยิ่งกว่ามนุษย์ธรรมดา.
ทั้งยังมีโรคหอบติดตัว แค่เคลื่อนไหวร่างกายก็หายใจติดขัดขึ้นมาได้ ซ้ำยังมีโรคโลหิตจาง และสายตาไม่ดี สู้แสงไม่ได้อีก.
หากได้สู้กับเธอแล้ว อาจจะชนะได้ง่ายๆเพราะโรคประจำตัวของเธอกำเริบก็เป็นได้.

CREDIT :
Sabrekun (sabre.exteen.com)

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Tips By Sabre :
- Patchouli (สมุนไพรที่มีกลิ่นหอมหวล) Knowledge (ความรู้)
นามสกุลเข้าท่า บ่งบอกว่าเธอมีความรู้มากมายขนาดไหน แต่ไหงชื่อของเธอกลับไม่เข้ากับห้องสมุดเหม็นอับก็ไม่รู้สินะ
- 日陰 แปลว่า เงา เงาที่เกิดจากแสง แต่ถ้าใช้ร่วมกับ 者 จะหมายถึงคนที่ปลีกตัว ถือสันโดษ ซึ่งในที่นี้มีคำว่า の少女 แทนอักษร 者
เนื่องจากห้องสมุดใต้ดินนั้นไม่ได้มืดมิดเพราะแสงอาทิตย์ ผมจึงคิดว่าไม่น่าจะแปลตรงตัว แต่เป็นการเล่นคำของท่าน ZUN มากกว่า
หากต้องการใช้คำว่าเงาจริงๆ คงใช้คำว่า คาเงะ 影 ไปแล้ว
- สาวน้อยหนึ่งสัปดาห์ เป็นชื่อเล่นที่ท่าน ZUN ตั้งให้พาเช่ แต่ไม่ค่อยมีคนใช้เรียกกัน
- ヴワル ชื่อของมหาหอสมุดซึ่งยังไม่สามารถหาคำใดมาทับศัพท์ได้ดีไปกว่าคำว่า Volie (วอยล์) จำเป็นต้องรอท่าน ZUN ต่อไป
- Volie เป็นภาษาฝรั่งเศส หมายถึง ผ้าเนื้อบางเบา โดยมากหมายถึงผ้าฝ้าย(Cotton) 100%
นิยมใช้ทำม่านเพื่อกันแสงหรือยุง แต่ให้อากาศถ่ายเทได้สะดวก ซึ่งก็เหมือนกับประชดกัน เพราะว่าที่มหาหอสมุดแห่งนี้นั้น ไม่มีหน้าต่างเลย
- Non-Directional Laser นั้นเป็นเวทยิงธรรมดาของพาเช่ในภาค 6 แต่ถูกมาริสะนำไปดัดแปลงจนรุนแรงมากในภาคต่อมา
- จากเนื้อเรื่องก่อนเริ่ม Extra Stage ในภาค 6 ...
พาเช่นั้นมีพลังเวทมากมายขนาดที่ว่าสามารถสร้างพายุฝนกระหน่ำไปทั่วเกนโซวเคียวได้เลยทีเดียว
- พาเช่เป็นคนแรกที่เริ่มเรียกเรย์มุว่า โควฮาคุ (ขาวแดง) แถมยังว่าเรย์มุเป็นพวกตาบอดกลางคืนเสียด้วย (ก็ห้องมันมืดนี่นา)
- พาเช่นิยมเรียกมาริสะว่า หนู (หรือหนูดำ) และเปรียบซาคุยะเป็นแมว เธอให้คะแนนซาคุยะ 24 แต้ม จากเต็ม 96 (แทนที่จะเต็มร้อย)
96 มาจากการที่มันเป็นตัวเลขคูณร่วมระหว่าง 2 และ 3 ที่มากที่สุดที่ยังต่ำกว่า 100 เธอคิดว่ามันสะดวกดี... ...ช่างเป็นคนที่เข้าใจได้ยากจริงๆ
ในภาค 7.5 เธอจะบ่นถึงยาดักหนูบ่อยมาก เพราะว่ามีคนบุกรุกเข้ามาในห้องสมุดของเธอเยอะเหลือเกิน
- พาเช่เป็นตัวละครที่ชอบพูดอะไรเกี่ยวกับเกมออกมาอยู่เสมอ เช่น ต้านทานเวทระดับ O (ระบบของไฟนอลแฟนตาซี)
หรือ ปรากฏการณ์ธรรมชาติ+1 (ระบบอัพเกรดของเกมออนไลน์ทั่วไป) บางทีในห้องสมุดของเธออาจมีหนังสือเกมอยู่เยอะมากก็เป็นได้
- พาเช่บอกว่า หนังสือในห้องสมุดแห่งนี้นั้น ทนไฟ กันน้ำ ต้านมืด ขจัดวิญญาณ ระดับ O ดังนั้นเราจึงสามารถต่อสู้กันได้อย่างสบายหายห่วง
ถ้าหากนำมาใช้เป็นโล่ห์ต้านทานเวท จะเป็นอย่างไรบ้างนะ ? แต่ก็คงถูกพาเช่โกรธแน่ๆ ถ้าทำอย่างนั้น
- จากบทของพาเช่ เธอคิดว่าอันเดดนั้นแพ้ไฟ (จำมาจากคู่มือเกมอีกตามเคย) แต่ว่าโยวมุนั้นไม่ใช่อันเดดซักหน่อย แต่ถึงยังไง เนื้อคนก็แพ้ไฟอยู่ดี
- จากบทของพาเช่ ทำให้ได้ทราบว่า ยูยูโกะนั้นจะเข้านอนตั้งแต่สามทุ่ม ... ช่างเป็นวิญญาณที่เข้านอนแต่หัวค่ำจริงๆ
- เธอกล่าวว่าห้องสมุดนี้เป็น "ห้องของเธอ" ในภาค 7.5
- อะไรเอ่ย ที่อยู่ใต้ต้นซากุระ ก็คือ ศพ นั่นเอง, โดยญี่ปุ่นเชื่อว่าหากซากุระได้ศพ เลือด และวิญญาณเป็นปุ๋ย จะงดงามยิ่งกว่าต้นซากุระอื่นๆ
- จริงๆแล้วมีอีกความเชื่อหนึ่ง ว่ากันว่า ที่ยักษ์แพ้ถั่วนั้นเป็นเพราะว่าถั่วที่ขว้างไปอาจเข้าตายักษ์ได้
ซึ่งนั่นเป็นจุดเดียวของยักษ์ที่ไม่แข็งแกร่งไปกว่าคนธรรมดา
- พาเช่กล่าวว่าแสงแดดไม่ดีต่อเส้นผมนั้นนับว่าผิดคาดอย่างมาก
แสดงว่าเธอเองก็รักสวยรักงามกว่าที่คิดอยู่เหมือนกัน ทั้งๆที่ไม่เคยใส่ใจเรื่องสุขภาพร่างกายของตัวเอง
- หนังสือหลายเล่มเพียงแต่เขียนบอกเล่าเท่านั้น บ่อยครั้งที่พาเช่ต้องตีความเอาเอง และพยายามทำความเข้าใจเอาเอง
และก็มักจะผิดบ้างถูกบ้าง เช่น เรื่องเทศกาลเซทสึบุน หรือเรื่องจรวด เป็นต้น
โดยเฉพาะในภาคมังกะ โทโฮโบวเกทสึโชว Silent Sinner in Blue ..... จรวดของเธอนั้นพิลึกพิลั่นอย่างมาก เพราะการตีความผิดๆของเธอ
แต่ด้วยไอเดียของแต่ละคน(ทั้งทางตรงและทางอ้อม) ทำให้มันเสร็จสมบูรณ์ และก็รับรองโดยเอย์รินแล้วว่าสามารถไปถึงดวงจันทร์ได้แน่ ด้วยพลังเทพ

- - - - - - -
Tips By Eark :
- ยูยูโกะ คือ บอสไฟนอลสเตจของภาค 7
- โยว์มุคือคนสวนของยูยูโกะ เป็นบอสด่านรองสุดท้ายในภาค 7
- โทโฮโบวเกทสึโชว Silent Sinner in Blue หาซื้อได้ง่ายในร้าน
คิโนะคุนิยะ เล่มละประมาณ 500 (ราคาขึ้นต่อเนื่องไม่แน่นอน)
- เอย์ริน คือ บอสด่ารองสุดท้ายในภาค 8 ซึ่งเป็นฑูตจากดวงจันทร์

Create Date : 31 ธันวาคม 2551

Last Update : 31 ธันวาคม 2551 7:55:57 น.

2 comments

Counter : 2888 Pageviews.

[ของตกแต่งโดนๆคลิกเลย]

โดย: beautyswan

วันที่: 31 ธันวาคม 2551 เวลา:9:16:50 น.

สุขสันต์วันปีใหม่ ขอให้มีความสุขกาย สบายใจ ปราศจากทุกข์โศก โรคภัยทั้งหลายทั้งปวง

โดย: ความเจ็บปวด

วันที่: 31 ธันวาคม 2551 เวลา:17:57:34 น.