BlogGang.com : : EarkToHo : Frandle Scarlet [フランドール・スカーレット]

Frandle Scarlet [フランドール・スカーレット] - น้องสาวของปิศาจ

ชื่อ(ญี่ปุ่น) : フランドール・スカーレット
ชื่อ(อังกฤษ) : Frandle Scarlet
ชื่อ(เขียนไทยตามอักขระ) : ฟรันเดิล สคาร์เลท
ชื่อ(ที่นิยมอ่านเขียนในไทย) : ฟรันดอล(ฟรานดอล) สคาร์เลท
ฉายา : น้องสาวของปิศาจ(6) , น้องสาวของปิศาจ(สารานุกรม)
ชื่อเล่น : ฟรัน , ฟราน , คุณหนูเล็ก , ท่านน้องสาว
คำพูดประจำตัว : มุกี๊～ (เสียงร้องตอนไม่พอใจ) , きゅっと(คิวต์โตะ)(ใช้แทนคำว่า ตั้งใจ) ,
ドカーン(โดะคาน)(ตูม～ ใช้แทนคำว่า ระเบิด) , มาเล่นกันเถอะ , ดันมาคุก๊อคโคะ(เล่นห่ากระสุน)
เผ่าพันธุ์ : แวมไพร์
งาน : สาวน้อยผู้โดนกักบริเวณ
ความอันตราย : สูงสุด
ความเป็นมิตรต่อมนุษย์ : ต่ำสุด
สถานที่ประกอบกิจวัตร : คฤหาสน์มารแดง

เพลงประจำตัว :
U.N.オーエンは彼女なのか？
　　ยูเอนโอเวนวะคาโนะโจนาโนคะ ?
　　U.N. Owen คือเธออย่างนั้นรึ ?
U.N. Owen was her ?

เพลงประจำด่าน :
魔法少女達の百年祭
　　มาโฮวโชวโจตะฉิโนะฮาคุเนนไซ
　　งานฉลองครบรอบร้อยปีของเหล่าสาวน้อยจอมเวท
The centennial festival for magical girls .

ความสามารถ : ทำลายล้างสรรพสิ่งทั้งหลายทั้งปวง
สามารถทำลายได้ทุกสิ่งทุกอย่างไม่ว่าจะตั้งใจหรือไม่ตั้งใจจะสัมผัสมันก็ตาม.
เพียงเธอใช้ [ตา] จับจ้องไปที่วัตถุใดๆในสภาพที่ตั้งใจหรือตึงเครียดอย่างที่สุดแล้วใส่พลังเข้าไป วัตถุนั้นก็จะแหลกสลายไปอย่างไม่ทันรู้ตัว.
นอกจากนี้ เธอยังสามารถย้าย [ตา] นั้นมาไว้ที่ฝ่ามือได้ด้วย.
เมื่อเธอใช้ [ตา] ที่ฝ่ามือจับจ้องเป้าหมายแล้วกำหมัดลง วัตถุนั้นก็จะแหลกกระจุยสิ้นไป.
เป็นความสามารถที่ไม่สามารถโต้ตอบได้ซึ่งน่าสะพรึงกลัวยิ่ง.
และเนื่องจากยังมีปริศนามากมายเกี่ยวกับความสามารถของเธอ ไม่ว่าจะเป็น ระดับการทำลาย ระยะหวังผล รัศมีแรงทำลาย เป็นต้น.
จึงไม่ควรเข้าไปเสี่ยงให้มากนัก.

ลักษณะนิสัย :
ฟรันเดิลนั้นแม้จะมีอายุถึง 495 ปีแต่ก็ยังเป็นเด็กอยู่ดี.
เธอเอาแต่ใจตัวเองพอสมควร แต่ก็เชื่อฟังเรมิเลียเป็นอย่างดี แม้ว่าบางทีจะไม่ชอบใจคำสั่งนั้นก็ตาม.
ฟรันเดิลสนุกกับการละเล่นทุกชนิด ทั้งการเล่นของเล่น การเล่นเกม การดันมาคุ รวมไปถึงแกล้งคนอื่น.
นอกจากนี้เธอยังชอบโกหก และใช้คำพูดกวนประสาทแหย่คนอื่น แต่ก็ไม่ได้คิดร้ายอะไร แค่นึกสนุกเท่านั้น.
การเล่นซุกซนราวกับโยวเซย์เป็นจุดเด่นของเธอ (แต่พลังของเธอมันต่างจากโยวเซย์มากเลยนี่สิ).
เธอเป็นคนโกรธยากและยิ้มแย้มขี้อ้อนอยู่เสมอ หากลูกอ้อนใช้ไม่ได้ผล เธอก็อาจจะงอแงอาละวาดขึ้นมาก็ได้.
เนื่องจากคาดเดาอารมณ์ของเธอได้ยาก หากขัดใจ เธออาจแค่งอแง แต่ก็อาจถึงขั้นโกรธได้, การตามใจเธอในบางครั้งจึงเป็นสิ่งที่ช่วยไม่ได้.
หากได้ของขวัญหรือขนมก็จะดีใจเป็นอย่างมาก จึงสามารถเอาอกเอาใจได้ง่าย ไม่ต่างจากเด็กๆทั่วไป.
เธอยังคงด้อยความรู้และขี้สงสัย เมื่อเจอคนแปลกหน้าเธอก็จะถามเรื่องต่างๆเกี่ยวกับโลกภายนอกและเรื่องที่คู่สนทนาถนัด.
บางครั้งที่เธออธิบายเรื่องที่ตัวเองเข้าใจนั้นก็เข้าใจได้ยาก เป็นเพราะว่าเธอยังเด็ก.
และไม่ค่อยสันทัดในการอธิบายให้คนอื่นเข้าใจนั่นเอง เธอจึงพูดเท่าที่ตัวเองเข้าใจเท่านั้น คนอื่นก็งงกันไปตามระเบียบ.

ไอเทม : เลวาทีน(Lävatein)(Laevatein)
ไม้เท้าที่ฟรันเดิลถืออยู่ในมือเสมอ เชื่อกันว่ามันคือ เลวาทีน.
อาวุธคู่ใจของเทพมารโลคิแห่งตำนานเทพปกรณัมยุโรปเหนือ ซึ่งเค้าสร้างขึ้นมากับมือ.
โดยชื่อเลวาทีนแปลว่า คฑาโกหก หรือ ไม้เท้าแห่งการทำลายล้าง.
จึงเชื่อกันว่าอาวุธชิ้นนี้มีรูปร่างเป็นไม้เท้า เพราะโลคินั้นโดยพื้นฐานแล้วเป็นจอมเวท.
แต่ตามตำนานนั้น ในช่วงสงครามแร็กน่าร็อค โลคิใช้ดาบเข้าหักหาญกับทีร์ บางทีอาวุธชิ้นนี้อาจเปลี่ยนรูปร่างได้ก็เป็นได้.
หากกล่าวกันตามความหมายแล้ว บางทีอาวุธชิ้นนี้อาจมีความสามารถในการทำลายล้างคล้ายกับตัวฟรันเดิลเอง.
แต่ในความเป็นจริงแล้ว, ไม้เท้าที่ฟรันเดิลถืออยู่นี้อาจไม่ใช่เลวาทีนก็เป็นได้ ซึ่งเรื่องนี้คงมีแต่ท่าน ZUN เท่านั้นที่รู้.
อย่างไรก็ดี แม้ไม่มีไม้เท้าอันนี้ ความสามารถของเธอก็เพียงพอต่อการบดขยี้ศัตรูให้แหลกกระจุยได้.
การที่จับคู่เลวาทีนเข้ากับฟรันเดิลนั้น น่าจะเป็นเพราะความหมาย "โกหก" และ "ทำลายล้าง" นั้นเข้ากับฟรันเดิลเสียมากกว่า.

ความเป็นมา :
คฤหาสน์มารแดงนั้นมีแวมไพร์อยู่สองตน คือ เจ้าบ้านมารแดง เรมิเลีย สคาร์เลท, และ ฟรันเดิล สคาร์เลท ผู้เป็นน้องสาว.
ฟรันเดิลมีอายุ 495 ปีในช่วงปี 2003 จึงอาจสรุปได้ว่าเธอถือกำเนิดในปี ค.ศ.1508.
เธอมีผมสีเหลืองอ่อน ส่วนสูงและอายุดูจะไม่ต่างจากพี่สาวของเธอเท่าใดนัก.
หากแต่ปีกที่หลังของเธอนั้นมีรูปร่างประหลาดที่มีแต่โครงและอัญมณีเจ็ดสีส่องแสงอยู่.
แปลกตายากยิ่งนักที่จะพบหรือจินตนาการขึ้นมาว่ามีปีกแบบนี้อยู่ในโยวไค โยวเซย์ ยูวเรย์ หรือสิ่งมีชีวิตชนิดใดๆบนโลกนี้.
เธอเคารพรักเรมิเลียและเชื่อฟังคำสั่งเป็นอย่างดี, แม้บางครั้งจะไม่ชอบใจแต่ก็ยอมทำตาม.
โดยปกติแล้วเธอจะยิ้มแย้มขี้เล่นชอบหยอกคนอื่นอยู่เสมอ ไม่ค่อยพบว่าอารมณ์เสียสักเท่าไรนัก.
พลังทำลายล้างที่เธอมีนั้นเหนือล้ำเกินกว่าเรมิเลียอย่างมาก และตัวฟรันเดิลเองก็ยังควบคุมพลังได้ไม่ดีนัก.
เธอมักจะเผลอทำให้ของเล่นที่สร้างขึ้นมาเพื่อเล่นกับเธอพังพินาศเสียหาย.
อีกทั้งฟรันเดิลยังมีอารมณ์ที่แปรปรวนได้ง่ายราวกับเด็ก, จึงไม่มีใครที่จะกล้าเข้าไปเล่นกับเธอเท่าใดนัก.
แม้แต่ในคฤหาสน์มารแดงก็ยังยากที่จะหาโยวไคที่เข้ากับเธอได้ดี, เธอจึงโดดเดี่ยวอยู่เสมอ.
ฟรันเดิลแทบจะไม่ได้ออกมานอกตัวคฤหาสน์มารแดงเลย, ว่ากันว่าเธอถูกกักขังเอาไว้ บ้างก็ว่าเธอถูกสั่งกักบริเวณโดยเรมิเลีย.
อาจเป็นเพราะเรมิเลียได้ทำสัญญากับเหล่าโยวไคและมังกรเอาไว้ ทำให้เรมิเลียเกรงว่าฟรันเดิลจะละเมิดต่อสัญญาเหล่านั้น.
อันที่จริง แม้แต่ในคฤหาสน์มารแดงก็ยังยากที่จะหาโยวไคที่เข้ากับเธอได้ดี, เธอจึงโดดเดี่ยวอยู่เสมอ.
กระทั่งกับเรมิเลียพี่สาวของเธอ ก็ยังไม่ค่อยได้พบเห็นว่าอยู่พร้อมหน้ากันเท่าใดนัก.
บ่อยครั้งที่เรมิเลียพูดนู่นคุยนี่ โดยไม่ได้นึกถึงน้องสาวของตัวเองเลย.
มนุษย์ที่จะเข้าไปในคฤหาสน์มารแดงเพื่อทำการตรวจสอบก็ไม่ค่อยจะมี.
อาจด้วยเหตุผลดังกล่าวข้างต้นทำให้ตัวเธอยังคงมีปริศนาอยู่มากมาย.
อาหารของแวมไพร์คือมนุษย์ที่ยังมีชีวิตจึงต้องทำร้ายไม่ให้ถึงตาย.
แต่ฟรันเดิลนั้นไม่รู้จักการออมมือ, มนุษย์ที่ถูกเธอทำร้ายคงแหลกเป็นจุลโดยไม่เหลือเลือดแม้สักหยดเดียว.
ด้วยเหตุนี้ทำให้อาหารของเธอนั้นต่างจากมนุษย์ที่ยังเคลื่อนไหวได้อย่างมาก.
ทุกๆวันเธอจะถูกเสิร์ฟด้วย"สิ่งที่มีลักษณะภายนอกเป็นเค้ก" หรือ "ชาแดง" ที่ไม่รู้วัตถุดิบแทน... ...ช่างน่ากลัวจริงๆ.

บทบาท :
東方紅魔郷　～ The Embodiment of Scarlet Devil
....Extra Stage's Back Story...
..東方紅魔狂　～ Sister of Scarlet..
..โทโฮโควมะเคียว -ซิสเตอร์ ออฟ สคาร์เลท-...
...มารแดงคลั่งแห่งตะวันออก -สคาร์เลทผู้น้อง-...

วันนี้เกนโซวเคียวก็อากาศดีตามเคย.
เป็นเกนโซวเคียวที่น่าจะสงบสุข.

วันนี้เกนโซวเคียวก็อากาศดีตามเคย.
เป็นเกนโซวเคียวที่น่าจะสงบสุข.

สาวน้อยสีดำรู้สึกไม่ค่อยสบายใจอย่างไม่รู้สาเหตุ วันนี้ก็เลยมาที่ศาลเจ้าอีกครา.

มาริสะ : ร้อนว้อย ร้อนว้อย ร้อนจะตายแล้วว้อย
เรย์มุ : ถ้าตายล่ะก็ ชั้นจะทำพิธีศพให้ละกันนะ (鳥葬 โฉวโซว พิธีศพแบบเรียบง่ายต้นทุนต่ำ กล่าวคือ ทิ้งศพให้นกจิกกิน)
เรมิเลีย : แหม ให้ชั้นจัดการก็สิ้นเรื่อง
มาริสะ : ให้เธอจัดการน่ะ ไม่มีทางซะล่ะ

ศาลเจ้านี้ไม่รู้มันเป็นยังไง มาทีไรเจอมารแดงทุกที.

มาริสะ : เธอน่ะ ทิ้งบ้านมาอย่างงี้ไม่เป็นไรเรอะ ?
เรมิเลีย : ฝากให้ซาคุยะจัดการแล้ว เพราะงั้นไม่เป็นไรหรอก
เรย์มุ : ไม่เป็นไรแน่นอนซะที่ไหนล่ะ รีบกลับไปเดี๋ยวนี้เลย

เวลานั้นเอง ทั้งสามก็ตกใจด้วยเสียงฟ้าผ่า.

เรย์มุ : ฝนยามเย็นสินะ
มาริสะ : เวลาอย่างนี้เนี่ยนะ ประหลาดชะมัด (ตอนนี้หน้าร้อน)
เรมิเลีย : ชั้นเดินตากฝนไม่ได้ซะด้วยสิ

สักพักฝนก็หยุดลง จนเห็นทิวทัศน์ภายนอกชัดเจน และพบว่าท้องฟ้าผิดปกติไป.
มีเพียงที่เดียวในเกนโซวเคียว ที่ยังคงมีฝนตกฟ้าผ่าอย่างรุนแรง.

เรมิเลีย : เอ๋ ดูเหมือนจะมีแต่รอบบ้านฉันที่ฝนยังตกอยู่นะ
เรย์มุ : จริงด้วยแฮะ โดนอะไรสาปเข้าให้รึเปล่า ?
มาริสะ : ก็โดนสาปมาแต่แรกแล้วไม่ใช่เรอะ

เรมิเลีย : แย่ละ ขืนเป็นงี้ชั้นก็กลับเข้าบ้านไม่ได้น่ะสิ (รอบๆบ้านฝนตกอยู่)
เรย์มุ : ไม่ใช่ว่าตั้งใจทำให้เธอกลับไปไม่ได้หรอกเหรอ ?
มาริสะ : ในที่สุดก็โดนตะเพิดออกจากบ้านจนได้สินะ

เรมิเลีย : เดี๋ยวสิ ไอ้ที่ว่าตั้งใจทำให้ชั้นกลับไปไม่ได้นี่มัน...
มาริสะ : ดูเหมือนว่าจริงๆแล้วฝนมันออกมาจากในบ้านไม่ใช่เหรอนั่น ?
เรย์มุ : ถูกขับไสไล่ส่งแล้วจริงๆสินะ

เรมิเลีย : เอาเถอะ ไหนๆก็กลับไม่ได้แล้ว เรื่องอาหาร(เลือดมนุษย์)จะทำยังดีน้า (เหล่สองสาว)
เรย์มุ : ช่วยไม่ได้น้า ไปดูลาดเลาหน่อยละกัน
มาริสะ : น่าสนุกชะมัดเลยว้อย

ด้วยเหตุนี้ ทั้งสองจึงฝากศาลเจ้าให้มารแดงดูแล แล้วตรงไปยังคฤหาสน์ของเรมิเลีย.

เรมิเลีย : อา จริงสิ ลืมเรื่องของยัยนั่นซะสนิทเลย
เรมิเลีย : คงโดนแพทชูลี่ขัดขวางไม่ให้ออกมาข้างนอกแน่เลย (ด้วยการทำให้ฝนตก)

เจ้าปิศาจเอามือขวามาแตะที่แก้มแล้วโน้มคอลงอย่างกังวล.

เรมิเลีย : แย่จังน้า ทั้งชั้น ทั้งยัยนั่น ทำอะไรกลางสายฝนไม่ได้ด้วยสิ

ฝนนั้นเป็นของแสลงสำหรับปิศาจบางจำพวก แม้แต่จะเดินฝ่าฝนยังทำไม่ได้ด้วยซ้ำ.

......[จบบทเกริ่นมารแดงคลั่งแห่งตะวันออก]....

ณ คฤหาสน์มารแดง .

ฟรันเดิลนั้นต้องการที่จะไปศาลเจ้าพร้อมกับเรมิเลีย แต่ถูกสั่งห้ามตามเคย เธอจึงเริ่มงอแงและอาละวาด.
แพทชูลี่จึงใช้เวทมนตร์อันทรงพลังของเธอ รีบสร้างพายุฝนฟ้าคะนอง จนกระจายไปทั่วเกนโซวเคียว.
เมื่อเหตุการณ์สงบลงแล้ว เธอจึงลดขนาดพายุฝนลง เหลือเพียงแค่พอคลุมคฤหาสน์เอาไว้เท่านั้น.
กระนั้น ฟรันเดิลผู้รวดเร็วสมเป็นแวมไพร์ก็ได้หายไปจากสายตาของเธอ, เธอจึงออกตามหาเพื่อให้วางใจว่าควบคุมได้อยู่หมัดแล้ว.
ทว่า แพทชูลี่ก็ถูกพวกเราสอยจนร่วง, ส่วนเรมิเลียก็ยังกลับเข้าบ้านไม่ได้, ฟรันเดิลจึงได้โอกาสดีที่จะได้เห็นมนุษย์(นอกจากซาคุยะ)แบบตัวเป็นๆ.
การละเล่นของสาวน้อยที่รุนแรงจนสามารถทำลายล้างโลกได้นั้น จะมีจุดจบเช่นไร...

東方文花帖　～ Shoot the Bullet
(ประมาณเดือน 4 ปี 2006) ดาวตกขนาดใหญ่ระเบิดกลางอากาศจนเกิดแสงสว่างวาบไปทั่วท้องฟ้ายามราตรี(ประมาณ 23 นาฬิกา)
จากการตรวจสอบเบื้องต้นพบว่าการระเบิดนี้เกิดจากความตั้งใจของใครสักคน, และในครานี้ก็ได้มาพูดคุยกับผู้กุมปริศนาการระเบิดดังกล่าวกัน.
ฟรันเดิล สคาร์เลท ผู้ทำให้เกิดการระเบิด ให้สัมภาษณ์ว่า สำหรับเธอนั้นดาวตกก็แค่เรื่องจิ๊บจ๊อย เพราะว่าเธอตั้งใจเต็มที่เลย.
สำหรับเธอนั้น ดาวตกไม่ได้อยู่ในสายตาเลย ห่วงแต่พวกสะเก็ดที่ตกลงมากกว่า ไม่สิ ฝนตกยังจะน่ากลัวซะกว่า แต่ว่ากางเขนน่ะเธอไม่กลัวหรอก.
อายะพยายามเซ้าซี้ถามหาวิธีระเบิดดาวตก แต่ฟรันเดิลตอบเท่าที่ตนเข้าใจ คือ มองด้วยตาหรือเล็งด้วยมือ ตั้งใจ แล้วก็ตูม～ เท่านั้นเอง.
ระหว่างนี้ฟรันเดิลก็ถามเรื่องเกี่ยวกับหนังสือพิมพ์ที่ตนสงสัย จนอายะเผลอโม้เป็นครั้งคราว แต่พอตั้งตัวได้ก็ถามเรื่องระเบิดอีกที.
อายะสงสัยว่า สิ่งที่เรมิเลียพูดนั้นจะกลายเป็นจริงเสมอเลยหรือ อย่างเรื่องที่ว่าดาวตกเป็นแผนการที่ถูกวางเอาไว้ ?
แต่ฟรันเดิลแย้งว่าเป็นคำพูดติดปากของยัยนั่นเท่านั้นเอง.
ยัยนั่นชอบพูดว่ารู้ทุกอย่างมาตั้งแต่แรก เพราะว่ารู้"ชะตา"อะไรทำนองนั้นแหละ. จากนั้นเรมิเลียก็ปรากฏตัวมาดุฟรันเดิลว่าเรียก"ยัยนั่น"ได้ไง.
ฟรันเดิลกลับลำทันทีว่า "ท่านพี่" ซึ่งเธอดูจะสนุกไม่น้อยที่แกล้งพี่ให้เสียอารมณ์ได้. ส่วนอายะก็ดีใจไม่น้อยที่เรมิเลียมา เพราะว่าสัมภาษณ์ไม่รู้เรื่อง.
อายะจะมาขอสัมภาษณ์เรื่องดาวตกต่อจากคราวที่แล้ว เพราะมีเรื่องที่ไม่เข้าใจเยอะแยะ.
เรมิเลียเลยแหย่อายะไปเรื่องการอ่านภาษาญี่ปุ่นไม่เข้าใจ อายะเลยสวนพวกเรมิเลียกลับมาเรื่องการพูดญี่ปุ่นที่คนฟังไม่เข้าใจ.
(หรือบางทีพวกเธออาจคุยกันด้วยภาษาอังกฤษก็เป็นได้)
ส่วนฟรันเดิลก็อวดตัวว่า มาอยู่เกนโซวเคียวได้นี่ก็สอบผ่านมาถึงระดับไหนแล้ว ให้รู้ซะบ้าง.
เรมิเลียยอมอธิบายอีกครั้งว่า ดาวตกนั้นเกิดจากแผนการของใครบางคนที่จงใจเล็งให้มาตกที่คฤหาสน์มารแดงอย่างจัง.
และบนดาวตกนั้นมีอักขระญี่ปุ่นโบราณอยู่ซะด้วย พร้อมกับหยิบเศษหินที่เป็นหลักฐานมาให้ดู.
ฟรันเดิลช่วยเสริมว่า อักขระอาคมนั้นมีแต่ภาษาญี่ปุ่น.
อายะเงียบไป เรมิเลียจึงถามเธอว่า ไม่เข้าใจหรือว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้าสิ่งนี้ไม่ถูกทำลาย.
อายะจึงตอบว่างั้นก็คงเป็นการโจมตีใครสักคน หรือจะเป็นการประกาศศึก...
ฟรันเดิลย้ำอีกรอบว่าอักขระอาคมบนหินนั้นเป็นภาษาญี่ปุ่น.
อายะบอกว่าเธอไม่เห็นภาษาญี่ปุ่นเลย แต่เรมิเลียย้ำว่ามันเป็นภาษาญี่ปุ่นที่โบราณมากมาก.
เรมิเลีย : นี่ไงมันเขียนว่า "ฝนดาวตกหมู่ดาวสิงห์"
อายะ : โอย...ตกลงเป็นเรื่องจริงตรงไหนบ้างกันแน่เนี่ย.

กิจวัตร :
โดยปกตินั้นฟรันเดิลจะถูกสั่งกักบริเวณไม่ให้ออกมานอกคฤหาสน์, แต่ระยะหลังนี้เธอได้รับอนุญาตให้ออกมาที่สวนได้.
(อย่างเช่นตอนที่ทำลายดาวตก เป็นต้น)
โดยมากฟรันเดิลจะอาศัยอยู่ในห้องสมุดชั้นใต้ดินตามคำสั่งของเรมิเลีย และเล่นของเล่นอยู่ที่นั่น.
บางครั้งก็ต้องเรียนหนังสือกับแพทชูลี่ ซึ่งเธอมักจะหนีเรียนซะมากกว่า.
อย่างไรก็ดี เมื่อถึงเวลาอาหาร เธอก็จะปรากฏตัวมาหาของชอบของเธอ... ...เค้กและชาแดง
(ที่มีวัตถุดิบเป็นปริศนา ^ ^")
ที่นอนของเธอนั้นไม่อาจระบุได้แน่ชัด อาจอยู่ในชั้นใต้ดินหรือชั้นบนคฤหาสน์ก็เป็นได้ แต่เป็นคนละห้องกับเรมิเลียอย่างแน่นอน.

ตัวอย่างรายงานจากผู้พบเจอ :
- ตอนที่ลอบเข้าไปในคฤหาสน์มารแดงอย่างสง่าผ่าเผยเนี่ย บางครั้งก็จะเจอคุณน้องเข้าน่ะน้า.
- ถึงจะบินผ่านมาได้โดยที่ไม่ทำให้ทางนั้นรู้ตัวก็เถอะ, แต่อุตส่าห์ลอบเข้ามาได้แล้วทั้งที ก็ไม่อยากให้โผล่ออกมาเลยฟ่ะ. (คิริซาเมะ มาริสะ)
ช่างเป็น"การรายงานตามใจตัวเองแบบไม่สนใจคนอ่านเอาซะเลย"ที่น่ากลัวจริงๆ. (อาคิว)
- คงไม่ใช่ว่าบินได้ด้วยเจ้าปีกนั่นหรอกนะ (ฮาคุเรย์ เรย์มุ)
เรื่องนั้นมันแน่นอนที่สุดอยู่แล้ว. ที่สำคัญ ทุกคนก็ไม่มีปีกแต่ก็บินกันได้นี่นา. (อาคิว)
- ตอนที่ไปร่วมงานปาร์ตี้กลางแจ้งของคฤหาสน์มารแดงน่ะ เผลอมองไปทางคฤหาสน์แล้วเห็นเงาของท่านน้องสาวด้อมๆมองๆอยู่ล่ะ.
- น่ากลัวชะมัด. เห็นแต่เงาก็เข้าใจทันทีเลยว่าปกติก็ไม่ค่อยได้มาร่วมงานปาร์ตี้ซักเท่าไหร่. (ผู้ไม่ประสงค์ออกนาม)
เล่าซะอย่างกับหนังสยองขวัญเลยนะ. (อาคิว)

วิธีรับมือ :
เนื่องจากแทบจะไม่สามารถพบเห็นเจอตัวได้ จึงไม่มีอะไรต้องระวัง.
แต่ขอให้จำใส่กะโหลกเอาไว้ว่า ในคฤหาสน์มารแดงนั้นมีแวมไพร์อยู่สองตน.
ถึงแม้เรมิเลียผู้พี่จะไม่อยู่บ้าน แต่ในบ้านก็ยังคงมีแวมไพร์อยู่อีกตนหนึ่ง.
หากลอบเข้าไปอย่างไม่ระมัดระวังล่ะก็ เจอดีแน่.
ความสามารถของเธอนั้นน่าสะพรึงเป็นอย่างมากถึงมากที่สุด และยังคงมีปริศนามากมาย.
นอกจากนี้ ยังมีพลังกายตามธรรมชาติของแวมไพร์ที่เหนือล้ำราวกับยอดมนุษย์ติดตัวมาแต่เกิดด้วย.
เลิกคิดเรื่องต่อสู้ชิงชัยไปได้เลย.
หากเกิดการปะทะกับเธอหรือไปทำให้โกรธเข้าล่ะก็ แม้แต่สวดมนต์ก็คงไม่ทันจะได้ทำ.

CREDIT :
Sabrekun (sabre.exteen.com)

- - - - - - - - - - - - - - -
Tips By Sabre :

- Frandle(ไม่มีความหมาย เป็นชื่อที่พบมีการใช้จริงในอเมริกา) Scarlet(สีแดงเข้ม สีชาด สีแดงดั่งเลือด)
- ในความเป็นจริงแล้ว หากจะเขียนคำว่า Frandle นั้น ภาษาญี่ปุ่น フランドール จะต้องตัดขีดออกให้เหลือเพียง フランドル
- คำว่า Frandle จึงเชื่อว่าเกิดจากการเล่นคำของท่าน ZUN โดยมาจากคำว่า Flandre (ซึ่งมีการลากเสียงยาวในพยางค์ที่สอง)
- ในช่วงแรกนั้นทุกคนเชื่อว่าชื่อเธอเขียนว่า Flandre แน่ แต่สุดท้ายก็ติดกับท่าน ZUN กันหมด
ดังนั้นในแฟนอาร์ทหลายรูป โดยเฉพาะที่เก่าๆ จะพบว่ายังสะกดชื่อฟรันเดิลว่า Flandre อยู่
- คำว่า Flanders นั้นมีประวัติศาสตร์อันยาวนาน หากจะเล่าในที่นี้คงสุดๆไปเลยเป็นแน่ ดังนั้นจะขอย่อเอามาแต่สาระครับ
เพราะนอกจากวิธีนี้แล้ว ผมไม่อาจคาดเดาได้เลยว่า ท่าน ZUN ต้องการใช้คำว่า Flandre จากอะไร.....ของที่กำลังจะเล่าทั้งหมด
อาจมีความหมายเดียวที่กล่าวถึงเธอ (One for All) หรือว่าทั้งหมดนั้นใช้ได้กับเธอ (All for One) ก็เป็นได้
- Flandre (ฟลานเดรอ) เป็นภาษาฝรั่งเศส หมายถึง Flanders ในภาษาดัทช์ แปลว่า Disambiguation หรือ ไขข้อกังขา
- ซึ่ง Disambiguation นั้นมีความหมายเดียวกับ Q.E.D ที่อยู่ในการ์ดของเธอ
- รากศัพท์เดิมตามภาษาดัทช์ เขียนว่า Vlaanderen (วลานเดอร์รึน)
หมายถึงดินแดนที่เป็นส่วนคาบเกี่ยวระหว่างเบลเยียม ฝรั่งเศส และเนเธอร์แลนด์
ซึ่งมักใช้กล่าวรวมถึงทั้ง Flemish Region และ Flemish Community เข้าด้วยกัน
ดังนั้นจึงมีการใช้คำนี้แทนความหมายถึงเหล่าชนกลุ่มน้อย
และรัฐอิสระขนาดเล็กต่างๆ ที่มีอยู่ในโลกโดยไม่ขึ้นกับกฏหมายและธรรมเนียมของประเทศใดๆ
มีวัฒนธรรม ขนบธรรมเนียม ประเพณี สังคม วิทยาศาสตร์ การศึกษา ฯลฯ เป็นตัวของตัวเอง แม้ว่าจะมีประเทศใหญ่อยู่ใกล้เคียงก็ตาม
- ซึ่งตรงจุดนี้ก็คล้ายกับฟรันเดิลที่ถึงแม้จะอาศัยอยู่ในคฤหาสน์มารแดง แต่ก็เป็นเอกเทศและแปลกแยกออกไปจากสังคมภายในบ้านนั่นเอง
- นอกจากนี้ Vlaanderen ยังหมายถึง พื้นที่อุทกภัย
ซึ่งเหล่านักรบชาว Flanders นั้นได้ยึดเอาจุดนี้มาใช้เป็นจุดยุทธศาสตร์จนได้เปรียบในสงครามมาช้านาน
- ทุกคนกลัวน้ำท่วม แต่ชาว Flanders เอามาใช้เป็นประโยชน์
ส่วน Frandle นั้นมีพลังอันท่วมท้นที่ทุกคนหวาดกลัว แต่ก็ยังเอามาใช้เล่นสนุกตามใจ
- ฟรันเดิลเป็นตัวละครหนึ่งในสองตัวในโทโฮที่รู้ปีเกิดแน่นอน
คือ ค.ศ.1508 (อีกคนคือ อาคิว)
- เพลงประจำตัวของเธอ U.N.オーエンは彼女なのか？ (U.N. Owen คือเธออย่างนั้นรึ ?)
มีที่มาจากนิยายดังของคริสตี้ อากาธา เรื่อง And Then There Were None
โดย U.N. Owen นั้นพ้องเสียงกับคำว่า Unknown ซึ่งเป็นฉายาของคนคนหนึ่ง และในนิยายเรื่องนั้น คนคนนี้ไม่ได้ปรากฏตัวเลย
เค้าเชิญคนแปลกหน้า 10 คนไปที่แมนชั่นบนเกาะ หลังจากนั้นพวกเค้าต่างถูกกล่าวหาเป็นฆาตกรและตายในที่สุด
- จากบทพูดของเรย์มุปะทะกับฟรันเดิล... ...
เธออยู่ในบ้านตลอด เพียงแต่พวกเรย์มุไม่เคยสังเกตเท่านั้น
ฟรันเดิลกล่าวว่าเธอไม่เคยเจอมนุษย์(นอกจากซาคุยะ)ที่เคลื่อนไหวได้ เธอเคยเจอแต่เครื่องดื่มที่เรียกว่ามนุษย์... ...(*0* แว้ก)
ฟรันเดิลโกรธที่เรย์มุเรียกชื่อเรมิเลียว่า เรพลิก้า... ...เธอคงรักพี่สาวมากจริงๆนั่นล่ะ
แต่ว่าในบุนคะโฉวก็แอบนินทาเรมิเลียเล็กน้อย แถมจำวิธีเรียกเรมิเลียว่า"ยัยนั่น"มาจากเรย์มุอีกตะหาก ช่างเป็นเด็กที่เข้าใจยากจริงๆ
- มาริสะปะทะฟรันเดิล
เธอรู้ว่าพวกเรามาที่นี่บ่อยครั้ง และครั้งนี้เธออยากเห็นมนุษย์ตัวเป็นๆก็เลยออกมาดู
คำสำคัญในเรื่อง そして誰もいなくなった (And Then There Were None)
ถูกสองคนนี้เอามาคุยเล่นกัน แสดงว่าทั้งคู่เคยอ่านมาแล้ว
มาริสะจำมาว่า เป็นเพราะแขวนคอตายอย่างเดียวดายจึงไม่เหลืออะไร
แต่ฟรันเดิลจำมาว่า เพราะหลบห่ากระสุนไม่ได้จึงตายอย่างโดดเดี่ยวแล้วไม่เหลืออะไร
ฟรันเดิลกล่าวว่าต่อให้แขวนคอเธอก็ไม่ตาย มาริสะจึงแนะนำให้ทำตามเนื้อเพลงที่แท้จริง คือ แต่งงานไปแล้วจึงไม่เหลืออะไร
ฟรันเดิลจึงเริ่มสนใจความรักและการแต่งงานขึ้นมา
- ฝนดาวตกหมู่ดาวสิงห์ หรือก็คือ ฝนดาวตก Leonids
เป็นฝนดาวตกที่มักพบได้ในวันที่ 14-24 พฤศจิกายนของทุกปี โดยจะสามารถเห็นได้ชัดที่สุดในวันที่ 17
บางครั้งสะเก็ดเล็กๆของมันก็หลุดออกนอกเส้นทาง และตกเข้าสู่ชั้นบรรยากาศโลก เกิดการเสียดสีจนกลายเป็นลูกไฟขนาดยักษ์
ถ้าเป็นเช่นนั้นก็น่าแปลกที่มันมาตกใส่คฤหาสน์มารแดงในเดือน 4 ซึ่งห่างกันมาก แต่บางทีมันอาจออกนอกเส้นทางมาไกลก็เป็นได้
ครั้งนี้ดวงดีมาตกใส่บ้าน ครั้งหน้า(ปีหน้า)คงไม่ดวงดีอย่างนี้อีกแล้วกระมัง

- - - - -

Create Date : 18 มกราคม 2552

Last Update : 18 มกราคม 2552 20:37:50 น.

0 comments

Counter : 5565 Pageviews.