ผมว่าที่พี่เป็นอยู่ความรู้สึกเดียวกันนะครับ


แต่คนที่ผมคิดถึง....เขาอยู่ไกลมากๆ


อืม ..มันทรมานจริงๆแหละ


เป็นกำลังใจให้ครับ

อือ อย่าเอาใจไปผูกกับเค้ามาก เพราะมันทรมาน พยายามมองหาอะไรที่ทำให้เรามีความสุขหรือสนุกดีกว่านะคะ เช่นทำกิจกรรมที่ชอบ หรืออื่นๆ จะได้ไม่รู้สึกกระวนกระวายกับการรอคอยไงคะ

แต่ไม่มีอะไรแย่กว่า รู้ว่าการแสดงความคิดถึงของเรา
เป็นการสร้างความรำคาญให้คนที่เรารักนะคะ


พูดไปงั้นแหละ ทำไม่ได้หรอก T^T

เคยเป็นแบบนี้...ตอนสมัยสาวๆ

เพี้ยนไม่ธรรมดาง่ะ พี่เรา

เป็นคนเหงา ๆ เหมือนกันค่ะ เข้าใจดี

การคิด..อาจต้องใช้เหตุผล

แต่การ..คิดถึงใครสักคน..บางครั้งเหตุผลก็ไม่มี..

ก็คนมันคิดถึงนี่หน่า...

แง แง

ตอนนี้ก็เป็นเหมือนกันค่ะ

อยู่ไกลกัน...

ย่อมคิดถึงเป็นธรรมดา

และไม่รู้ว่าเค้าจะคิดถึงเราไหม

แต่เราคิดว่า

"ขอแค่ได้รัก"

ก็มีความสุขแล้วนี่นา
เรื่องอื่นจะไปสนมันทำไม

ยิ่งคิดมากยิ่งทำให้เราแย่ลง

บางครั้งการหลอกตัวเอง

มันก็มีความสุขดีไม่ใช่เหรอคะ

ตอนนี้ก็คิดถึงใครสักคนอยู่เหมือนกัน แต่เขาอยู่ไกลกับเรามาก แล้วเขาคงไม่รู้ว่าเราคิดถึงเขามากขนาดไหน แต่เราจะทำอะไรก็ไม่ได้ ได้แต่เฝ้ารอจนถึงวันที่เขาจะได้กลับเจอเราอีกครั้ง และอยากจะให้ถึงวันนั้นเร็วๆจัง จะได้เจอคนที่เราเฝ้ารออีกครั้งได้สมกับที่เรารอ
ขอให้ถึงวันนั้นเร็วๆนะ เราจะรอ

เฝ้ารอคนที่รักแต่คงไม่มีวันที่เขาจะกลับมา ก็ได้แต่คิดถึงเขาทุกๆวัน ทุกๆคืนและจะขอเฝ้ารออย่างนี้จนก็ที่เขาจะกับมา และจะไม่สนใจใครไปจนกว่าที่จะได้เจอคนๆนั้น
คนที่คิดถึงและเฝ้ารอคนนี้ยังจะรอเธอตลอดไป
แจงรักอู๊ดแจงรักอู๊ด

จริงๆๆๆๆๆๆ

การคิดถึงมันทรมานที่สุด

ตอนนี้ก้อทำได้แค่ โทรไปฟังเสียงเธอ ทุกๆๆวัน

****วันนั้น เพียงแค่วันนั้น บอกเขาไปเหมือนใจ วันนี้เราคงไม่อยู่เดียวดาย*****


คิดถึงแต่ทำอะไรไม่ได้สักอย่าง
ไม่มีสิทธิ ทำอะไรทั้งนั้น
เพราะคนที่เธอรักมั้น ไม่ใช้ฉันอักแล้ว
ฉันเป็นแค่ คนรู้จัก ที่ได้แค่คิดถึงวันเก่าๆๆ

กว่าจะรู้ว่ารักเธอแคไหนก้อสายไปแล้ว

ทำไงได้



**เมื่อวันนี้มีน้ำตา หัวใจจึงกล้ายอมรับว่ารักเธอ****