10 พค. 50
วันพืชมงคล ได้หยุดงาน 1 วัน แต่ดิ้นรนไปทำล่วงเวลาซะงั้น เพราะไม่อยากอยู่บ้านกลัวอาการเคว้ง ๆ อกหักและรู้สึกเหมือนอยากฆ่าตัวตายกลับมาอีกไม่น่าเชื่อว่าคน ๆ นึงจะมีผลกระทบกับตัวเราได้มากมายเช่นนี้อาการเราเองเริ่มไม่ดีตั้งแต่ก่อนตั้งกระทู้ในสวนลุมแล้วพอตั้งกระทู้ในสวนลุมแล้ว ทำให้เห็นเค้าในแง่มุมที่กว้างขึ้น ตอนแรกก็เหมือนดีขึ้นเลย แต่พอเค้าตอบกระทู้ ก็เกิดอาการเจ็บปวดที่มากขึ้น เพราะเหมือนกับว่าเราไปทำให้เค้าเจ็บเพิ่มขึ้นแล้วมีเหตุทำให้เราต้องเข้าไปในบล็อคของเค้า, เห็นเค้าเข้าไปคอมเมนท์ในบล็อคของคนอื่น รวมทั้งที่เค้าตอบกระทู้ สิ่งต่าง ๆ เหล่านี้ ยิ่งทำให้เราจิตตกได้มาก ๆ ช่วงที่เกิดเรื่องถึงกับกินข้าวไม่ลง ทำอะไรก็ไม่รู้เรื่อง งานก็ทำผิด ๆ พลาด ๆ (พี่ ๆ ต้องช่วยตรวจงาน และดูแลงานให้) 3-4 วันก่อน นี้ถือเป็นประสบการณ์ที่ดีมาก ๆ เลย เพราะทำให้เรารู้สึกถึงอาการของคนอยากฆ่าตัวตาย อาการเหงา ๆ เศร้า ๆ แปร๊บ ๆ เคว้ง ๆ บอกไม่ถูก ไม่อยากตื่นขึ้นมาพบอะไรเลย เข้าเนตก็เข้าไปงั้น ๆ แต่ไม่รับรู้อะไรเลย แต่ก็ยังผ่านมันไปได้ แบบกลัว ๆ เหมือนกัน ว่าจะฆ่าตัวตายได้จริง ๆ เหรอวันนี้กว่าจะไปถึงที่ทำงานก็ 5 โมงกว่าแล้วเพราะฝนตกหนัก นั่งทำงานไปเรื่อย ๆ ไม่มีเนตให้เล่น เพราะคอมที่เล่นเนตได้เจ๊ง 555จนบ่าย ๆ กว่า น้อง ๆ ที่ทำงานก็ชวนไปดูหนังสไปเดอร์แมนภาค 3เอ้า ไป ก็ไป ดีกว่ากลับบ้านมาอยู่หน้าคอมอีก (คิดในใจค่ะ)สรุปพอเลิกงานก็ไปดูหนัง กินข้าว เดินเล่น กันกว่าจะกลับถึงบ้านก็ทุ่มกว่า ๆ ได้เล่นเนตตอน 2 ทุ่มกว่าวันนี้อาการอกหักดีขึ้นแล้วค่ะ อาจเป็นเพราะไม่ได้เข้าเนต เล่นเอ็ม แล้วก็ไม่รู้ ไม่เห็น ที่คนนั้นตอบกระทู้และแสดงความเห็นในบล็อคคนอื่น ๆวันนี้กินข้าวได้เพิ่มขึ้น ดูหนังรู้เรื่องแล้วก็สนุกดีค่ะยังมีแปร๊บ ๆ บ้าง แต่ไม่มากเท่าเดิม พยายามไม่คิดถึงเรื่องเค้าคนนั้นถ้าเริ่มคิด ก็จะคิดว่า ตอนนี้ชีวิตต่างคนต่างไป จะไปคิดแทนเค้าทำไม (555 ไม่น่าเชื่อว่าจะดีขึ้นได้แฮะ)
สวัสดีวันที่ 11 พฤษภาคม 2550 เวลาก็มองนาฬิกาตอนอ่านเลยค่ะ ยินดีจังที่แวะมาบล๊อคข้าเจ้า
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
