|
12 พค. 50 (วันเสาร์)
วันนี้ตื่นสาย เพราะเป็นวันหยุด เลยไม่ได้ตั้งมือถือปลุกไว้
อาการแปร๊บ ๆ ที่หัวใจไม่มี ตื่นมาแบบสงบ ๆ จนแปลกใจ
เพราะเมื่อคืนยังจิตตกและแอบร้องไห้เพราะคนนั้นอยู่เลย แต่เช้ามากลับสงบดีจัง
ต้องไปทำงานล่วงเวลา (สามารถไปสายได้ เพราะคิดเป็นชม.ที่ทำงาน)
กินข้าวเช้าก่อนไปทำงานตอนเกือบ 10 โมงเช้า อาหารก็มีรสชาติเพิ่มขึ้น แต่ยังกินได้น้อยกว่าเดิมนิดหน่อย
ก่อนไปทำงานได้เปิดเนต คุยเอ็ม ยังคงได้เห็นตัวอักษรเหมือนเมื่อวาน คือ กินข้าวบ้างนะ สงสารกระเพาะบ้าง
ขอบคุณนะคะ ตอนนี้เริ่มจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้วค่ะ อีกสักพักคงกินอาหารครบ 3 มื้อเหมือนเดิมค่ะ
เพียงแต่ตอนนี้แต่ละมื้อมันคาบเกี่ยวกันอยู่ค่ะ เลยยังเหลือแค่ 2 มื้อ
เรื่องของคนนั้นยังมีเข้ามาวนเวียนในหัวเพราะได้คุยเอ็มกับบางคนในเรื่องของคนนั้นเมื่อคืน
จนมาได้ยินเพลง "ความเดิมตอนที่แล้ว" ที่เค้าคนนั้นใส่ไว้ในบล็อคตอนที่เราได้โพสกระทู้ไว้
มันแปร๊บ ๆ นะ เมื่อคิดถึงข้อความในบล็อคที่คุณเขียนไว้ แล้วเราก็มีคำถามที่ตามมาว่า
คุณต่างหากที่เป็นคนตัดเราก่อน ไม่ใช่เรานะ คุณทั้งบล็อคและดีลีทเอ็มเราก่อน แล้วคุณจะใช้เพลงนี้ได้ยังไงล่ะ 555
และระหว่างเรา ถึงไม่มีกระทู้ที่เราโพสในสวนลุม ก็คงไม่สามารถเหมือนเดิมได้อยู่แล้วหละ
เพราะใจเราคิดเกินเพื่อนไปแล้ว แล้วคุณเองไม่ใช่เหรอที่พยายามเลิกติดต่อไปน่ะ
แล้วทำไมในบล็อคยังเขียนว่าตอนนั้นยังคิดว่าสักวันนึงเราจะกลับมาเหมือนเดิมได้อีก(แต่ปัจจุบันไม่มีทางเหมือนเดิมแล้ว)
ในกระทู้นั้นเราถือว่าเป็นการบอกความรู้สึกของเราหมดทุกเรื่องให้คุณรู้แล้วหละ
ถึงหลาย ๆ เรื่องที่คุณตอบในกระทู้จะไม่ตรงตามความจริงหลาย ๆ อย่าง
แต่เราก็ไม่ไปโพสตอบเพิ่ม เราไม่คิดด้วยซ้ำว่าคุณจะเข้ามาตอบกระทู้ แล้วคุณยังใช้ทั้ง 2 ล็อคอินของคุณเข้าไปตอบ เหอ ๆๆๆๆ
เฮ้อ คิดได้อย่างนี้แล้วแต่มันไม่ค่อยเจ็บปวดแฮะ มันเหมือนวาง ๆ ได้อย่างไรก็ไม่รู้
เลิกงานแล้วได้ไปเดินเที่ยวกับน้องที่ทำงานต่อ ได้ถ่ายรูปอีกหลังจากไม่ได้เป็นมือถ่ายรูปให้ใครมาหลายเดือนแล้ว
ถ่ายไปแล้วรู้สึกดีจังเลย เริ่มอยากกลับไปฝึกถ่ายรูปเหมือนเดิมอีกแล้ว (เมื่อก่อนเคยได้เป็นคนถ่ายรูปประจำกองที่ทำงานอยู่)
ระหว่างนั่งรถเดินทางกลับบ้าน เรื่องของคนคนนั้นก็แวบเข้ามาในความคิดเป็นพัก ๆ แต่ใจมันสงบจัง ไม่ร้อนรุ่ม
ยังแอบคิดในใจเลย "หรือว่ากรรมที่เราเคยทำไว้กับเค้าจะหมดแล้วนะ" แต่ยังมีบางสิ่งยังสะกิดใจเราอยู่เหมือนบอกว่าเราทำผิดกับคนคนนั้นไว้
แต่ยังคิดไม่ออกแฮะ (หรือยังไม่ยอมคิดก็ไม่รู้ รอให้ดีกว่านี้ก่อนนะ แล้วจะค่อย ๆ อ่านในกระทู้, คิดและลำดับเหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้นระหว่างเรา 2 คน
เพื่อจะได้เป็นบทเรียนในชีวิตของเรา ถ้าถึงเวลานั้นแล้วเราคงจะขอโทษคุณคนนั้นอีกทีนะ)
กลับมาถึงบ้านเล่นเนตเข้าเอ็ม สักพักเกิดความเหงาขึ้น (แต่ไม่ใช่เพราะเค้าคนนั้น) เป็นความเหงาที่เหงาเพราะตัวเอง
สักพักไปอ่านกระทู้แล้วเจอที่คนคนนั้นตอบ 2 กระทู้ติดกัน รู้สึกเจ็บแปร๊บเหมือนกัน แต่ไม่เท่าไหร่แล้ว (นึกว่าจะดีขึ้นจริง ๆ แล้วนะเนี่ย สุดท้ายก็ยังไม่หมดดีจนได้
แต่ถ้าเราคิดกับเค้าแค่เพื่อนอย่างเดียวจริง ๆ คงจะไม่มีอารมณ์อย่างนี้ก็ได้นะ ราคะและโมหะเข้ามาบังจิตใจจริง ๆ แฮะ)
ได้คุยเอ็มกับหลังไมค์บางคน วันนี้ก็ขำ ๆ ได้เหมือนกันแฮะ
เฮ้อ สรุปว่าวันนี้มีครบทุกอารมณ์จริง ๆ น่ะ 555  สงสัยจะใกล้ ๆ กลับมาเหมือนเดิมแย้ววววววว แน่เลยอ่ะ
| Create Date : 13 พฤษภาคม 2550 |
| Last Update : 13 พฤษภาคม 2550 0:05:06 น. |
|
5 comments
|
| Counter : 583 Pageviews. |
|
 |
|
|
โดย: ST.Exsodus  วันที่: 13 พฤษภาคม 2550 เวลา:0:37:43 น. |
|
| โดย: หน่อยอิง วันที่: 13 พฤษภาคม 2550 เวลา:10:43:03 น. |
|
| โดย: หนูนีล (นางน่อยน้อย ) วันที่: 13 พฤษภาคม 2550 เวลา:12:33:58 น. |
|
|
|
|
| depent |
 |
|
|
 |
|
สงสัยจะใกล้ ๆ กลับมาเหมือนเดิมแย้ววววววว แน่เลยอ่ะ
มาเป็นกำลังใจให้ทุกวันมีรอยยิ้มและเสียงหัวเราะค๊า
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
ตอนที่ผมเลิกกับใครคนนึงใหม่ๆ
ผมก็เลิกจับกล้องถ่ายรูปไปเลยเหมือนกันครับ
เพิ่งกลับมาจับกล้องอีกทีก็ตอนสงกรานต์ที่ผ่านมา
แต่ตอนนี้ก็เอากล้องไปให้เพื่อนยืมแล้วละ
เวลาจะช่วยเราได้เอง ไม่ได้ช่วยให้เราลืม
ไม่ได้ช่วยให้เราทำใจ แต่จะค่อยๆช่วยให้เรา
ย่อยความรู้สึกที่ตกค้าง จนในที่สุด ความรู้สึกเหล่านั้น
จะกลายเป็นแค่ตะกอนในหัวใจ