15-16 พค.50 วันทำงานที่เหงา ๆ
2 วันที่ผ่านมาเอาแน่เอานอนไม่ได้เลย เดี๋ยวมีสติ เดี๋ยวก็ไม่มีสติแต่ที่แน่ ๆ คือมันหลง ๆ ลืม ๆ เพิ่มขึ้นคืนวันที่ 15 หาของอยู่เกือบ 2 ชม. ถึงจะหาเจอ(มันก็อยู่ตรงที่หานั่นแหละ แต่ทำมั๊ยมันหาไม่เจอก็ไม่รู้) กว่าจะได้นอนก็ตีหนึ่งกว่า ๆเช้าวันที่ 16 ก็หาแว่นตาอยู่เกือบครึ่งชม. แล้วยังลืมเอากระเป๋าสตางค์ไปทำงานด้วย 5555 ต้องนั่งรถกลับมาเอากระเป๋าสตางค์อีกรอบทำงานก็ลืมโน่น ลืมนี่ เช้ามานี่เลยจิดตกเลยอ่ะ จิกตกไปจนบ่ายเลย เพราะยังมีเรื่องเอ๋อ ๆ เพราะลืมอะไรอีกหลายอย่าง (วันนี้แค่รู้ว่าจิตตกแต่ก็ไม่ทุกข์ไปกับมันค่ะ วันนี้ไม่หาเหตุผลด้วยว่าตกเพราะอะไร )วันที่ 16 เริ่มเข้าเนตให้น้อยลงแล้ว กว่าจะเล่นเอ็มก็ 15.00 น. (เปิดไว้แหละแต่อเวย์เอาไว้) แล้ววันนี้เป็นวันแรกที่จะไม่เล่นพันทิพห้องสุขภาพจิต (คงจะไม่เข้าไปอีกสักพัก ก็เข้าไปแล้วเจอคนนั้นเค้าตอบกระทู้,เมนท์ในบล็อคคนอื่น ก็ทำให้จิตตกได้อีกแล้วค่ะ ตอนแรกว่าจะไม่เข้าบล็อคด้วย แต่เปลี่ยนใจ เข้าบล็อคเหมือนเดิมดีกว่า เพียงแต่ไปเยี่ยมเพื่อน ๆ เป็นบางคนค่ะ จะไม่เยี่ยมเยอะ )กลับมาบ้านจิตก็สงบขึ้นได้มากขึ้นเดี๋ยวนี้วัน ๆ นึงทำไมมันผ่านไปเร็วจังสรุปว่า 2 วันนี้ยังไม่ได้เรียนหนังสือเลยอ่ะ 555
เข้มแข็ง รักและให้กำลังใจตัวเองให้มากๆ
เศร้าได้แต่อย่านาน แล้วกัดฟันลุกขึ้นยืนค่ะ
ไม่มีใครไม่เคยเจ็บเพราะ...รัก
แผลยังสดก็เจ็บมากหน่อย....เวลาจะช่วยคุณได้
เป็นห่วงคุณนะคะ