Group Blog
 
<<
มีนาคม 2552
 
1234567
891011121314
15161718192021
22232425262728
293031 
 
1 มีนาคม 2552
 
All Blogs
 
.. ธี .. (บทที่ ๑๐)




บทที่ ๑๐




ถึงอย่างไรสโตนก็ยังไม่อยากเชื่อในสิ่งที่เห็น สงสัยว่ามาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร เปลี่ยนภพ เปลี่ยนรูปลักษณ์อย่างกะทันหันแทบไม่รู้ตัว.
..ร่างของเขา ของลายลักษณ์และศักดิ์กลายเป็นเถ้าถ่านในกองเพลิงไปแล้ว..หรือนี่เป็นเพียงความคิดเช่นครั้งหนึ่งที่คิดถึงลาย ไปใช้ชีวิตอยู่กับลายที่บ้านอุ้มผางคี...ทั้งหมดที่เกิดขึ้นนี้เพียงอยู่ในใจของเขาใช่ไหม..ไม่ใช่ความจริง!


“โตน..” เสียงเรียกจากหนุ่มสิงคาลทำเอาสโตนสะดุ้ง “โตน” สิงคาลตบต้นแขนสโตน..เขาเห็นสโตนนั่งนิ่ง ตาแข็งผิดสังเกต

“สิงคาล” สโตนได้แค่เพียงเรียกชื่อตอบ มั่นใจแล้วว่าคือความจริง “ผมจะทำอย่างไรกับชีวิตใหม่นี้ ในดินแดนที่ไม่เคยรู้จัก กับคุณ สิงคาล” สโตนพูดเหมือนสิงคาลจะเข้าใจ “ผมคิดว่าคุณคงไม่รู้เรื่องที่ผมพูด แต่จะทำอะไรได้เล่า”

“โตน มาม่า..” สิงคาลรับรู้ความในใจของสโตนได้ลางๆ จากสายตาและน้ำเสียง

“ยังดีที่ผมมีคุณเป็นเพื่อน..มา! เรามาช่วยให้ชีวิตอยู่รอดกันดีกว่า” สโตนเหลียวมองหากิ่งไม้แห้ง หยิบขึ้นชูให้สิงคาลเห็น “ไปหากัน”

“ไปหากัน” สิงคาลพูดตาม ลุกขึ้นออกนำ...เขาไม่เข้าใจว่าทำไมจึงรู้สึกเหมือนเป็นทาสมาณพรูปงามผู้นี้..อาจเป็นเพราะความมีน้ำใจที่หยิบยื่นให้เขาเมื่อแรกรู้สึกตัวก็เป็นได้..แต่มันน่าจะมีอะไรมากกว่านั้น “โตน” สิงคาลหลุดปากออกมา

“อะไรหรือ?” สโตนเร่งฝีเท้าให้ทันสิงคาล

“ตยาฮา!” (๑) สิงคาลหันมา หน้าแดง เสชี้มือไปข้างหน้าที่มีกิ่งไม้แห้งกองสุมอยู่

“เป็นอะไร หน้าแดงเชียว..หน้าแดง” สโตนจิ้มที่หน้าสิงคาล

“หน้าแดง..” สิงคาลรู้สึกเลือดฉีดแรงบนใบหน้า

“ฮะ..ฮะ..ฮะ..” สโตนหัวเราะกับความเขินอายอย่างไร้สาเหตุของสิงคาล “ตยาฮา..” สโตนชี้ไปที่กองกิ่งไม้ เข้าใจผิดว่าตยาฮาคือกิ่งไม้

สโตนและสิงคาลช่วยกันขนกิ่งไม้ไปวางรวมกันใต้ต้นจามานใหญ่ริมสระ ทั้งสองไม่รู้ว่าทำไมจึงตัดสินใจสร้างที่พักที่นี่ อาจเป็นเพราะต่างรู้สึกตัวครั้งแรกที่ตรงนั้น..สโตนหวนคิดไปถึงเมื่อครั้งช่วยลายสร้างเพิงพักที่ป่าอุ้มผางคี ป่านนี้ลายอยู่ที่ไหน ลายผู้ภักดี ลายผู้มอบดวงวิญญาณให้เขา ลายผู้อยู่ในหัวใจของเขานิจนิรันดร์...



ลายครามอุ้มลายลักษณ์เดินตามคุณหมอวารุณีเข้าห้องทำงานใหญ่

“ทำไมยังอุ้มกันอยู่อีก” วารุณีเหมือนหงุดหงิด

“ก็คุณเดินเร็ว ลูกเดินตามไม่ทัน” ลายครามเข้าใจความรู้สึกของภรรยาดี เขารู้ตัวว่าทำไม่ถูก ทำผิดตั้งแต่วันแรกที่ได้เห็นหนุ่มลูกครึ่งคนนั้น

“ยังไม่วางอีก” วารุณีทำตาดุใส่สามี..บางครั้งเธอรู้สึกเหมือนลายคราม ลายผู้นี้ เป็นน้อง เป็นคนรัก เด็กในอุปการะ ไม่ใช่สามี...เพราะความรักความสงสารทำให้เธอใช้ชีวิตคู่กับลายครามด้วยความซื่อสัตย์ตลอดมา แม้ว่า แม้ว่าลายครามไม่เคยได้ทำหน้าที่ตามธรรมชาติของสามีเลย นอกจากครั้งนั้น ครั้งแรกและครั้งเดียว..คืนที่อยู่รวมกันระหว่างเธอ ลาย และหินล่อ..จนกระทั่งลดาวัลย์ถือกำเนิดมาจากครั้งเดียวนั้น

“เดี๋ยวคุณดุลูกอีก..จุ๊ๆ..ลายกำลังจะหลับ” ลายครามเขย่าตัวเบาๆ กล่อมลูกชายที่ตาปรือหรี่ลง “พี่โตน..” เสียงพึมพำลอดออกมาจากปากของเด็กน้อย


“ฉันเป็นห่วง กลัวลายลักษณ์จะโตพรวดๆ เหมือนก่อน แล้วไปรังแก วอแวกับคุณสโตนอย่างเคยอีก” วารุณีเสียงอ่อนเมื่อเห็นลายครามวางลูกชายลงนอนบนโซฟา “เรื่องอื่นไม่ได้คิดนะ..ลายก็รู้ดีว่าฉันรู้สึกกับลายอย่างไร”

“ผมรู้..ผมเข้าใจ” ลายครามรู้ดีว่าวารุณี..ครูนี ครูอาสาแห่งบ้านอุ้มผางคีระแวงความสัมพันธ์ระหว่างเขากับหินล่อมาตลอด ค่อนข้างจะแน่ใจด้วยว่าเขาและหินล่อรักกัน แต่เพราะการที่เธอเป็นคนชุบชีวิตเขามากับมือทำให้เธอรู้สึกเป็นเจ้าของ รักและสงสารจนไม่อาจตัดใจได้ ทั้งๆ ที่เขาไม่มีสิ่งสำคัญของความเป็นชายเหลืออยู่ก็ตาม..ครูนีรักเขามากเพียงนี้ ทำให้ลายครามต้องฝืนใจลืมหิน...จนกระทั่งสโตนโผล่มา

“คุณสโตนให้ลูกลายลักษณ์กินยาอะไรเข้าไป ระบบโคลนนิ่งจึงตีกลับอย่างนี้” วารุณีวกกลับมาเรื่องลูกชายคนเล็กที่เกิดจากการโคลนนิ่งของเซลล์ลายคราม “ ดูเป็นเด็กเรียบร้อยขึ้น..หวังว่าเขาคงค่อยๆ เติบโตขึ้นตามระบบ”

“ขอพูดอะไรหน่อยได้ไหม?” ลายครามรู้ว่าวารุณีเสพูดเรื่องลายลักษณ์ แต่ในใจกำลังกังวลเกี่ยวกับเขาและสโตน

“รู้นะว่าลายจะพูดเรื่องอะไร..เชิญค่ะ!” วารุณีอดหึงหวงไม่ได้

“อย่าทำเสียงอย่างนั้นสิครับ..คุณก็รู้นี่นาว่าไม่ใช่” ลายครามโกหกดื้อๆ ..ถึงเขาจะสำนึกถึงบุญคุณและความรักที่ครูนีมีให้..แต่หินมาก่อน เอาหัวใจของเขาไปหมดทั้งดวง..ก่อนที่จะได้พบกับครูนี

“เชิญค่ะ ฉันต้องรีบกลับไปทำงานต่อ”

“เกิดไฟไหม้ที่บ้านนครสวรรค์..คุณสโตนและลูกลายอยู่ในกองเพลิง..” สโตนหยุดกลืนน้ำลายเมื่อนึกย้อนเห็นภาพ “ผมไปถึงไฟกำลังลุกท่วม นึกว่าคงตายกันหมดแน่..จู่ๆ มีละอองเย็นพุ่งจากฟ้าลงบนกองเพลิง เปลวไฟหายไปหมดเหมือนไม่เคยเกิดไฟไหม้มาก่อน..ลูกลาย คุณสโตนและพี่ศักดิ์ปลอดภัย..แต่คิดว่าทุกอย่างไม่เหมือนเดิม”

“หมายความว่าอย่างไร?..” วารุณีลูบหัว ก้มลงหอมแก้มลูกชาย “ลูกลายลักษณ์ก็ดูปกติดีนี่คะ”

“เพิ่งผ่านมาวันกว่าๆ เอง..คุณไม่สังเกตหรือว่าลูกลายเรียบร้อยขึ้นมาก..ส่วนคุณสโตน..แกเป็นมาก คล้ายๆ ไม่รู้ตัวว่าตัวเองเป็นใคร ไม่รู้จักอะไรสักอย่างทั้งสถานที่บ้านเรือนสิ่งของหรือวิถีการดำเนินชีวิตประจำวัน”

“อย่างนั้นเชียวหรือ..คุณรู้ได้อย่างไร?” วารุณียิ้มนัยๆ

“โธ่! อย่าเข้าใจผมผิดสิ” ลายครามตัดสินใจพูดตรงๆ “ คุณก็รู้ว่าผมรู้จักเขาดีแค่ไหน..ขณะนี้เขาไม่ใช่คนเดิม ไม่ใช่สโตน หินหรือหินล่อ..ผมลองทำ ลองใจเขาหลายอย่าง..เชื่อสิ เขาเหมือนไม่ใช่คนบนโลกนี้ด้วยซ้ำ”

“ฮะ..ฮะ..” วารุณีเห็นเป็นเรื่องขำ “ ลายคิดไปเองหรือเปล่า จ้องมากจนเขาเขิน ทำอะไรผิดๆ ถูกๆ ละมั้ง..ไม่เอาละฉันไปทำงานดีกว่า”

“ผมเกรงว่าจะเกิดอะไรอย่างนี้กับลูกลายลักษณ์จึงเข้าไปคลุกคลีด้วย” ลายครามพูดตามหลัง


“อย่าแก้ตัวเลย..ฮะ..ฮะ..” วารุณีหัวเราะ เดินออกจากห้อง แต่ใจนึกถึงภาพสโตนใช้มือกินอาหารและเปลือยร่างอาบน้ำในลำธาร




ข้อมูลชี้แจง


(๑) ตยาฮา แปลว่า ที่โน่น






Create Date : 01 มีนาคม 2552
Last Update : 1 มีนาคม 2552 18:23:17 น. 7 comments
Counter : 490 Pageviews.

 
คุณน้ำค้างครับ...

ผมก็ว่างั้นอะครับ..เขียนเอง งงเอง...

เด๋วไปช่วยตี๋เล็กก่อนนะครับ...

ดีน ครับ.....



โดย: ดาเรน (ดาเรน ) วันที่: 1 มีนาคม 2552 เวลา:18:36:36 น.  

 
ป้าลีครับ...

ต้องได้พบกันสิครับ...

เมื่อไหร่?..ยังไงดีน้า!!!

ดีน ครับ.....



โดย: ดาเรน (ดาเรน ) วันที่: 1 มีนาคม 2552 เวลา:18:38:46 น.  

 
พี่แซนด์ครับ...

ระวังบวมเพราะเค็มนะครับ..เค็มเม็ดกะจี้อะครับ!!

ดีน ครับ.....

ปล. ผมไม่ได้ไปมี้ทติ้งกับเขาเลย ทั้งๆที่มีส่วนป่วนให้เกิดเรื่อง..ต้องเฝ้าคุณแม่ครับ..ไม่อยากโพสท์แก้ตัว...รู้สึกเขินชอบกล..สองสามวันนี้คงไม่เข้าไปต่อกลอน รอให้เขาหายปิติเรื่องงานก่อนค่อยเข้าไป...

ผมปรับทุกข์กับพี่แซนด์เพื่อระบายความรู้สึกผิดอะครับ...

ค่อยดีขึ้นแล้วครับ.....



โดย: ดาเรน (ดาเรน ) วันที่: 1 มีนาคม 2552 เวลา:18:48:28 น.  

 
สวัสดีครับ คุณ zerxiustor ...

ยินดีที่ได้รู้จักเพื่อนใหม่นะครับ...

ดีน ครับ.....



โดย: ดาเรน (ดาเรน ) วันที่: 1 มีนาคม 2552 เวลา:18:51:55 น.  

 
ไหง๋เป็นงี้อะ... โตนของเรา.. ธี..ก้อของเรา .. อิอิ คุณดีน.. ความสับสนเริ่มเข้าสู่ชีวิต 2in1 อีกแล้ว


โดย: 2in1 IP: 124.121.148.56 วันที่: 3 มีนาคม 2552 เวลา:6:19:45 น.  

 
สับสนไปมาเดี๋ยวก็รู้เรื่องเองแหละนะ
วาแต่น่าสงสารลายครามจังเลยอ้ะ


โดย: น้ำค้าง IP: 124.120.43.198 วันที่: 4 มีนาคม 2552 เวลา:18:52:29 น.  

 
สงสารหมดทุกคนเลย

โดยเฉพาะคุณดีีน - เขียนเอง งง เอง 555 ...

ปล. อย่าไปคิดมากน๊า โตๆกันแล้ว อะไรเป็นอะไร เราย่อมรู้อยู่แล้ว มากคนก็มากความ แคร์ไปหมดทุกคน ทุกเรื่อง ปวดหัวเปล่าๆค่ะ

ดีขึ้นแล้ว ยิ้มได้แล้ว พี่ก็สบายใจด้วย ขอให้คุณแม่ดีขึ้นๆนะคะ



โดย: sandhurst IP: 58.10.131.182 วันที่: 5 มีนาคม 2552 เวลา:11:16:01 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

ดาเรน
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [?]




Friends' blogs
[Add ดาเรน's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.