|
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
.. ธี .. (บทที่ ๑๐)
บทที่ ๑๐
ถึงอย่างไรสโตนก็ยังไม่อยากเชื่อในสิ่งที่เห็น สงสัยว่ามาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร เปลี่ยนภพ เปลี่ยนรูปลักษณ์อย่างกะทันหันแทบไม่รู้ตัว...ร่างของเขา ของลายลักษณ์และศักดิ์กลายเป็นเถ้าถ่านในกองเพลิงไปแล้ว..หรือนี่เป็นเพียงความคิดเช่นครั้งหนึ่งที่คิดถึงลาย ไปใช้ชีวิตอยู่กับลายที่บ้านอุ้มผางคี...ทั้งหมดที่เกิดขึ้นนี้เพียงอยู่ในใจของเขาใช่ไหม..ไม่ใช่ความจริง!
โตน.. เสียงเรียกจากหนุ่มสิงคาลทำเอาสโตนสะดุ้ง โตน สิงคาลตบต้นแขนสโตน..เขาเห็นสโตนนั่งนิ่ง ตาแข็งผิดสังเกต
สิงคาล สโตนได้แค่เพียงเรียกชื่อตอบ มั่นใจแล้วว่าคือความจริง ผมจะทำอย่างไรกับชีวิตใหม่นี้ ในดินแดนที่ไม่เคยรู้จัก กับคุณ สิงคาล สโตนพูดเหมือนสิงคาลจะเข้าใจ ผมคิดว่าคุณคงไม่รู้เรื่องที่ผมพูด แต่จะทำอะไรได้เล่า
โตน มาม่า.. สิงคาลรับรู้ความในใจของสโตนได้ลางๆ จากสายตาและน้ำเสียง
ยังดีที่ผมมีคุณเป็นเพื่อน..มา! เรามาช่วยให้ชีวิตอยู่รอดกันดีกว่า สโตนเหลียวมองหากิ่งไม้แห้ง หยิบขึ้นชูให้สิงคาลเห็น ไปหากัน
ไปหากัน สิงคาลพูดตาม ลุกขึ้นออกนำ...เขาไม่เข้าใจว่าทำไมจึงรู้สึกเหมือนเป็นทาสมาณพรูปงามผู้นี้..อาจเป็นเพราะความมีน้ำใจที่หยิบยื่นให้เขาเมื่อแรกรู้สึกตัวก็เป็นได้..แต่มันน่าจะมีอะไรมากกว่านั้น โตน สิงคาลหลุดปากออกมา
อะไรหรือ? สโตนเร่งฝีเท้าให้ทันสิงคาล
ตยาฮา! (๑) สิงคาลหันมา หน้าแดง เสชี้มือไปข้างหน้าที่มีกิ่งไม้แห้งกองสุมอยู่
เป็นอะไร หน้าแดงเชียว..หน้าแดง สโตนจิ้มที่หน้าสิงคาล
หน้าแดง.. สิงคาลรู้สึกเลือดฉีดแรงบนใบหน้า
ฮะ..ฮะ..ฮะ.. สโตนหัวเราะกับความเขินอายอย่างไร้สาเหตุของสิงคาล ตยาฮา.. สโตนชี้ไปที่กองกิ่งไม้ เข้าใจผิดว่าตยาฮาคือกิ่งไม้
สโตนและสิงคาลช่วยกันขนกิ่งไม้ไปวางรวมกันใต้ต้นจามานใหญ่ริมสระ ทั้งสองไม่รู้ว่าทำไมจึงตัดสินใจสร้างที่พักที่นี่ อาจเป็นเพราะต่างรู้สึกตัวครั้งแรกที่ตรงนั้น..สโตนหวนคิดไปถึงเมื่อครั้งช่วยลายสร้างเพิงพักที่ป่าอุ้มผางคี ป่านนี้ลายอยู่ที่ไหน ลายผู้ภักดี ลายผู้มอบดวงวิญญาณให้เขา ลายผู้อยู่ในหัวใจของเขานิจนิรันดร์...
ลายครามอุ้มลายลักษณ์เดินตามคุณหมอวารุณีเข้าห้องทำงานใหญ่
ทำไมยังอุ้มกันอยู่อีก วารุณีเหมือนหงุดหงิด
ก็คุณเดินเร็ว ลูกเดินตามไม่ทัน ลายครามเข้าใจความรู้สึกของภรรยาดี เขารู้ตัวว่าทำไม่ถูก ทำผิดตั้งแต่วันแรกที่ได้เห็นหนุ่มลูกครึ่งคนนั้น
ยังไม่วางอีก วารุณีทำตาดุใส่สามี..บางครั้งเธอรู้สึกเหมือนลายคราม ลายผู้นี้ เป็นน้อง เป็นคนรัก เด็กในอุปการะ ไม่ใช่สามี...เพราะความรักความสงสารทำให้เธอใช้ชีวิตคู่กับลายครามด้วยความซื่อสัตย์ตลอดมา แม้ว่า แม้ว่าลายครามไม่เคยได้ทำหน้าที่ตามธรรมชาติของสามีเลย นอกจากครั้งนั้น ครั้งแรกและครั้งเดียว..คืนที่อยู่รวมกันระหว่างเธอ ลาย และหินล่อ..จนกระทั่งลดาวัลย์ถือกำเนิดมาจากครั้งเดียวนั้น
เดี๋ยวคุณดุลูกอีก..จุ๊ๆ..ลายกำลังจะหลับ ลายครามเขย่าตัวเบาๆ กล่อมลูกชายที่ตาปรือหรี่ลง พี่โตน.. เสียงพึมพำลอดออกมาจากปากของเด็กน้อย
ฉันเป็นห่วง กลัวลายลักษณ์จะโตพรวดๆ เหมือนก่อน แล้วไปรังแก วอแวกับคุณสโตนอย่างเคยอีก วารุณีเสียงอ่อนเมื่อเห็นลายครามวางลูกชายลงนอนบนโซฟา เรื่องอื่นไม่ได้คิดนะ..ลายก็รู้ดีว่าฉันรู้สึกกับลายอย่างไร
ผมรู้..ผมเข้าใจ ลายครามรู้ดีว่าวารุณี..ครูนี ครูอาสาแห่งบ้านอุ้มผางคีระแวงความสัมพันธ์ระหว่างเขากับหินล่อมาตลอด ค่อนข้างจะแน่ใจด้วยว่าเขาและหินล่อรักกัน แต่เพราะการที่เธอเป็นคนชุบชีวิตเขามากับมือทำให้เธอรู้สึกเป็นเจ้าของ รักและสงสารจนไม่อาจตัดใจได้ ทั้งๆ ที่เขาไม่มีสิ่งสำคัญของความเป็นชายเหลืออยู่ก็ตาม..ครูนีรักเขามากเพียงนี้ ทำให้ลายครามต้องฝืนใจลืมหิน...จนกระทั่งสโตนโผล่มา
คุณสโตนให้ลูกลายลักษณ์กินยาอะไรเข้าไป ระบบโคลนนิ่งจึงตีกลับอย่างนี้ วารุณีวกกลับมาเรื่องลูกชายคนเล็กที่เกิดจากการโคลนนิ่งของเซลล์ลายคราม ดูเป็นเด็กเรียบร้อยขึ้น..หวังว่าเขาคงค่อยๆ เติบโตขึ้นตามระบบ
ขอพูดอะไรหน่อยได้ไหม? ลายครามรู้ว่าวารุณีเสพูดเรื่องลายลักษณ์ แต่ในใจกำลังกังวลเกี่ยวกับเขาและสโตน
รู้นะว่าลายจะพูดเรื่องอะไร..เชิญค่ะ! วารุณีอดหึงหวงไม่ได้
อย่าทำเสียงอย่างนั้นสิครับ..คุณก็รู้นี่นาว่าไม่ใช่ ลายครามโกหกดื้อๆ ..ถึงเขาจะสำนึกถึงบุญคุณและความรักที่ครูนีมีให้..แต่หินมาก่อน เอาหัวใจของเขาไปหมดทั้งดวง..ก่อนที่จะได้พบกับครูนี
เชิญค่ะ ฉันต้องรีบกลับไปทำงานต่อ
เกิดไฟไหม้ที่บ้านนครสวรรค์..คุณสโตนและลูกลายอยู่ในกองเพลิง.. สโตนหยุดกลืนน้ำลายเมื่อนึกย้อนเห็นภาพ ผมไปถึงไฟกำลังลุกท่วม นึกว่าคงตายกันหมดแน่..จู่ๆ มีละอองเย็นพุ่งจากฟ้าลงบนกองเพลิง เปลวไฟหายไปหมดเหมือนไม่เคยเกิดไฟไหม้มาก่อน..ลูกลาย คุณสโตนและพี่ศักดิ์ปลอดภัย..แต่คิดว่าทุกอย่างไม่เหมือนเดิม
หมายความว่าอย่างไร?.. วารุณีลูบหัว ก้มลงหอมแก้มลูกชาย ลูกลายลักษณ์ก็ดูปกติดีนี่คะ
เพิ่งผ่านมาวันกว่าๆ เอง..คุณไม่สังเกตหรือว่าลูกลายเรียบร้อยขึ้นมาก..ส่วนคุณสโตน..แกเป็นมาก คล้ายๆ ไม่รู้ตัวว่าตัวเองเป็นใคร ไม่รู้จักอะไรสักอย่างทั้งสถานที่บ้านเรือนสิ่งของหรือวิถีการดำเนินชีวิตประจำวัน
อย่างนั้นเชียวหรือ..คุณรู้ได้อย่างไร? วารุณียิ้มนัยๆ
โธ่! อย่าเข้าใจผมผิดสิ ลายครามตัดสินใจพูดตรงๆ คุณก็รู้ว่าผมรู้จักเขาดีแค่ไหน..ขณะนี้เขาไม่ใช่คนเดิม ไม่ใช่สโตน หินหรือหินล่อ..ผมลองทำ ลองใจเขาหลายอย่าง..เชื่อสิ เขาเหมือนไม่ใช่คนบนโลกนี้ด้วยซ้ำ
ฮะ..ฮะ.. วารุณีเห็นเป็นเรื่องขำ ลายคิดไปเองหรือเปล่า จ้องมากจนเขาเขิน ทำอะไรผิดๆ ถูกๆ ละมั้ง..ไม่เอาละฉันไปทำงานดีกว่า
ผมเกรงว่าจะเกิดอะไรอย่างนี้กับลูกลายลักษณ์จึงเข้าไปคลุกคลีด้วย ลายครามพูดตามหลัง
อย่าแก้ตัวเลย..ฮะ..ฮะ.. วารุณีหัวเราะ เดินออกจากห้อง แต่ใจนึกถึงภาพสโตนใช้มือกินอาหารและเปลือยร่างอาบน้ำในลำธาร
ข้อมูลชี้แจง
(๑) ตยาฮา แปลว่า ที่โน่น
Create Date : 01 มีนาคม 2552 |
Last Update : 1 มีนาคม 2552 18:23:17 น. |
|
7 comments
|
Counter : 490 Pageviews. |
|
|
|
โดย: ดาเรน (ดาเรน ) วันที่: 1 มีนาคม 2552 เวลา:18:36:36 น. |
|
|
|
โดย: ดาเรน (ดาเรน ) วันที่: 1 มีนาคม 2552 เวลา:18:38:46 น. |
|
|
|
โดย: ดาเรน (ดาเรน ) วันที่: 1 มีนาคม 2552 เวลา:18:48:28 น. |
|
|
|
โดย: ดาเรน (ดาเรน ) วันที่: 1 มีนาคม 2552 เวลา:18:51:55 น. |
|
|
|
โดย: 2in1 IP: 124.121.148.56 วันที่: 3 มีนาคม 2552 เวลา:6:19:45 น. |
|
|
|
โดย: น้ำค้าง IP: 124.120.43.198 วันที่: 4 มีนาคม 2552 เวลา:18:52:29 น. |
|
|
|
โดย: sandhurst IP: 58.10.131.182 วันที่: 5 มีนาคม 2552 เวลา:11:16:01 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ผมก็ว่างั้นอะครับ..เขียนเอง งงเอง...
เด๋วไปช่วยตี๋เล็กก่อนนะครับ...
ดีน ครับ.....