Bloggang.com : ดาเรน : .. ธี .. (บทที่ ๔)

.. ธี .. (บทที่ ๔)

บทที่ ๔

ท่ามกลางหมู่เมฆขาวและความเยือกเย็น ร่างขาวโพลนของ ธี ลอยละลิ่ว ร่างนั้นมีมวลเทียมมวลเมฆ เย็นปานยอดหิมพานต์ หากสิงสถิตอยู่ด้วยดวงจิตมั่นแห่งมาณพซึ่งมุ่งใฝ่ถึงกามาสีน้ำเงิน

มวลขาวลอยพุ่งสู่ทิศแห่งตะวันขจรประหนึ่งเทพเจ้าบัญชา พุ่งไป พุ่งไป ทวีความเร็วยิ่งกว่าแรงแห่งลูกศรแหวกนภา เพียงชั่วยามมวลนั้นก็กลับมาเหนือยอดหิมพานต์ แลพุ่งเลยไปอีก พุ่งไป พุ่งไป วนมา พุ่งไป เวียนวนรวดเร็วจนแลไม่เห็นวิถีโคจร ประหนึ่งชั่วกัปชั่วกัลป์...

ดวงจิตชาแข็งแห่งมวลเมฆเริ่มวางเฉยกับกรรมที่เธอกำลังรับอยู่..หรือสีน้ำเงินแห่งห้วงนภาที่เวียนวนอยู่นี้คือประสงค์เห่งเทพยดาและมวลสุคนธชาติที่ปรารถนาให้เธอลิ้มรสกรรมเห่งกามตัณหาแรงกล้าที่เธอไม่ยอมละทิ้ง..ประหนึ่งสอนว่าแท้ที่จริงกามตัณหาไม่ว่าจะสีอะไร ที่สุดก็คือความซ้ำซากเวียนวนจนถึงซึ่งความหน่ายระอา..เช่น ธี กำลังรู้สึกอยู่กระนั้นฤๅ

บทเรียนสูงสุดที่ ธี ได้รับทำให้แรงพุ่งทะยานลดลงจนหยุดนิ่ง แลเริ่มจะหมุ่นเวียนกลับ ณ แหล่งที่มา อีกทบหนึ่งแห่งกัปกัลป์ เพื่อนำส่งซึ่งดวงจิตเข้าร่างมาณพ ธี ณ เทือกเขาหิมพานต์ที่จากมา

“ไม่..ไม่..ไม่..” เสียงดังจากมวลขาวที่ลังเลมิรู้จะเคลื่อนไปทิศใด “ข้าฯ ไม่กลับไปแม้มิได้พบเจ้าดวงตาสีน้ำเงิน” แท้จริงบทเรียนที่ได้รับหากล่อมเกลาจิตใจของ ธี ไม่ เธอยังปรารถนาในบาปสีน้ำเงินนั้นอยู่มิรู้วาย..หารู้ไม่ว่าความทุกข์ที่ยิ่งใหญ่กำลังรอเธออยู่ มิใช่สุขเกษมดั่งใจจินตนา

มวลเย็นนั้นสั้นสะท้านด้วยพลังต่อต้านแห่งดวงจิตที่สิงสถิต เกล็ดขาวร่วงพรูสู่พื้นปฐพีพร้อมอำนาจแห่งหิมพานต์...ละอองกระแสเย็นร่วงลงไปเป็นสายยาว แลจากพื้นโลกประหนึ่งสายใยสวรรค์ประทานพร..แลพร้อมกับสายละอองเย็นนั้นมีสำเนียงหนึ่งพร่ำหาแต่ดวงตาสีน้ำเงิน..ดวงตาสีน้ำเงิน..ตลอดสายใยสวรรค์

ในที่สุดพรแห่งเทพยดาแลสุคนธชาติจำละจากปรารถนาดีต่อมาณพ ธี ด้วยเหตุแห่งความมุ่งมั่นในกามาแห่งเธอ...มวลขาวนั้นปล่อยดวงจิตอันดื้อดึงร่วงลงตามสายใยสวรรค์และสำเนียงเพรียก ดวงตาสีน้ำเงิน..ดวงตาสีน้ำเงิน...

ณ ราวป่าแห่งหนึ่งบนพื้นโลกเขียวขจี จุดระเรื่อแห่งตะวันจุดหนึ่งคือแหล่งที่สายใยสวรรค์พุ่งเข้าหา..มิใช่ระเรื่อแห่งตะวัน หากคือแสงเพลิงที่กำลังลุกโพลง..มิรู้เหตุผลกลใดละอองเย็นแห่งหิมพานต์จึงพุ่งลงตรงจุดนั้นประหนึ่งเจตนา..

แลพร้อมๆ กันนั้นดวงจิตของ ธี ก็พุ่งลงสู่กองเพลิง...กองเพลิงนั้นพลันดับลงชั่วพริบตา...มวลจิตมวลหนึ่งพุ่งสวนขึ้นไปสู่มวลขาวแห่งสุคนธมาลย์ที่ลอยรีรออยู่เบื้องบน ทันทีที่รับมวลจิตดวงใหม่ มวลหิมพานต์นั้นก็พุ่งทะยานวกกลับสู่แดนพุทธกาลในบัดดล...

Create Date : 25 มกราคม 2552

Last Update : 25 มกราคม 2552 14:55:04 น.

5 comments

Counter : 718 Pageviews.

สวัสดีครับเพื่อนๆ พี่ๆ...

บทที่ ๔ นี้สั้นหน่อยนะครับ

เพื่อจะได้เริ่ม บทที่ ๕ ซึ่งต่อจาก "สโตน เฮนจ์"

ทีนี้มาแน่ๆ ละครับ "เจ้าดวงตาสีน้ำเงิน"

คงเดาถูกละนะครับ ว่าเรื่องจะดำเนินต่อไปอย่างไร...

ดีน ครับ.....

โดย: ดาเรน (ดาเรน

) วันที่: 25 มกราคม 2552 เวลา:12:25:49 น.

โดย: ทฤษฎีสีฟ้า

วันที่: 25 มกราคม 2552 เวลา:12:33:08 น.

โดย: ความเจ็บปวด

วันที่: 25 มกราคม 2552 เวลา:23:28:25 น.

เฝ้าติดตาม..ลุ้นต่อ หลังจากไม่เข้ามาอ่านเรยหลายวัน

โดย: 2in1 IP: 124.121.152.221 วันที่: 29 มกราคม 2552 เวลา:8:14:36 น.

ไปสู่ บทที่ ๕ ค่ะ

โดย: sandhurst IP: 58.10.131.49 วันที่: 5 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:14:18:42 น.