|
|
| | 1 | 2 | 3 |
| 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
| 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
| 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
| 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
.. ธี .. (บทที่ ๑)
ธี
...ดาเรน...
บทที่ ๑
มาณพหนึ่งเดินอยู่ในราวป่า ไม้ใหญ่ครึ้มทั่วทั้งดงไพร สัตว์น้อยใหญ่ส่งเสียงลอดหมู่ไม้และพงเถาวัลย์..แสงสว่างลอดใบไม้เป็นดวงลงต้องพื้น นานครั้งจึงจะมีลำแสงใหญ่ส่องให้เห็นเป็นวงกว้าง มาณพน้อยอดหยุดยืนให้แสงอาบทั่วร่างไม่ได้ แม้รู้ดีว่าไม่ควรยินดีกับความสุข ความอบอุ่นที่เกิดขึ้นเพียงชั่วครู่นั้น
มาณพร่างงาม สูงสง่าอย่างอารยัน ใต้ความขะมุกขะมอมนั้นคือผิวขาวละเอียด จมูกโด่งเป็นสัน ตาคมคิ้วเข้มรับกับผมดำปรกสลวยกระเซิง ผ้าผืนใหญ่ที่พันกายนั้นดูไม่ออกว่าเป็นสีอะไร มอมแมมพอๆ กับร่างที่ถูกห่อหุ้มอยู่
มาณพน้อยไม่รู้ตัวว่าดั้นด้นมาถึงป่าทึบได้อย่างไร รู้แต่ว่าหนีออกมาจากพรหมจริยอาศรม(๑)เพื่อหาความจริงของชีวิตซึ่งเธอข้องใจและเฉลียวใจถึงบ่อยๆ แต่ไม่ได้รับการบอกเล่าสั่งสอนแม้จะพยายามอ้อนวอนขอความรู้จากสันยาสี(๒) และท่านครูพราหมณ์ก็ตาม..เธอจึงหนีมาเพื่อแสวงหาคำตอบแห่งชีวิตนั้น..แต่จะอย่างไรเล่า จากความไม่รู้อะไรเลย ได้แต่นั่งบำเพ็ญเพียรสงบจิตทั้งวันทั้งคืนเผื่อจะเกิดนิมิตอันใดขึ้นบ้าง
ป่าทึบนี้ห่างไกลจากผู้คน มองไม่เห็นใครนอกจากเวลานั่งหลับตาภาวนา..บางทีหลายๆ วันไม่ได้กินอาหาร มีเพียงน้ำที่ขังอยู่ตามหลุมดินประทังชีวิต บางครั้งเมื่อใกล้จะหมดแรงพยุงร่าง เธอคว้าใบไม้ใกล้ตัวใส่ปากเพื่อความอยู่รอด..กับความมึนเมาไร้สติจากพิษของใบไม้นั้น
โอ้เจ้าต้นจามาน (๓) มาณพอุทานด้วยความยินดี เธอตรงเข้าไปใกล้ในรัศมีพุ่มจามานนั้น..กิ่งกว้างใหญ่ห้อยโค้งลงมา บนใบแห้งใต้ตันมีผลแก่ร่วงอยู่ สีแดงเข้มแกมม่วงปริฉ่ำด้วยน้ำหวาน มาณพก้มลงหยิบผลเท่าปลายนิ้วนั้นขึ้นกินประทังชีวิต รสหวานอมเปรี้ยวเรียกพละกำลังและสติสัมปชัญญะให้หวนคืน
มาณพทรุดลงที่โคนต้นอวบใหญ่ เอนหลังพิงเปลือกไม้สีตาลนวลด้วยความอ่อนหล้า มองไปเบื้องหน้าที่มีแต่หมู่ไม้และแสงวอมแวม
ธี คือชื่อของเธอ ธี คือสติ ปัญญา ความคิด และความมั่นคงยืนนาน
ธี เกิดในวรรณะแพศย์ (๔) บิดามารดามีอาชีพกสิกรรมและทำการค้าขายด้วยผลแห่งกสิกรรมนั้น..เมื่ออายุยังเยาว์ ธี ถูกทดสอบด้วยการสังเกตจากพ่อแม่และสันยาสีโดยการให้อยู่ท่ามกลางของกินของเล่น หนังสือ ปากกา อาวุธ เครื่องใช้ในการแพทย์และเครื่องใช้ในการฝีมือต่างๆ...ครั้งนั้น ธี เห็นเด็กน้อยคนหนึ่งสวยงามชัดเจนอยู่ในแถบเงินวาววามจากคมอาวุธดาบที่วางอยู่ ธี หยิบขึ้นมาจ้องมองเข้าไปในดวงตาสีน้ำเงินของเด็กน้อยนั้นด้วยความฉงนฉงาย...และนั่นเองคือข้อตัดสินว่า ธี สมควรอยู่ในวรรณะกษัตริย์ วรรณะแห่งนักรบ นักปกครองและป้องกันประเทศชาติ
เมื่ออายุ ๑๒ ปี ธี ได้เข้าพิธี อปนยนสันสการ (๕) เป็นพรหมจารี (๖) เข้าอยู่ใน พรหมจริยอาศรมเพื่อรับการศึกษาเฉกเช่นกุลบุตรทุกวรรณะจนกว่าจะถึงอายุ ๒๕ ปีจึงออกจากอาศรมเป็นคฤหัสถ์อย่างสมบูรณ์
ก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไรกับความราบรื่นในชีวิต...ตลอด ๘ ปีต่อมาของการศึกษาในพรหมจริยอาศรม ธี ได้รับการอบรมทั้งวิชาการจากคัมภีร์ต่างๆ เกี่ยวกับการปกครองและตำหรับขบวนการสู้รบ เรียนรู้วิธีการป้องกันตนเองและช่วยเหลือผู้อื่นให้พ้นภัย รู้จักอาวุธใหญ่น้อยแทบทุกชนิดและการปฏิบัติสมจริง ฝึกฝนร่างกายให้แข็งแรงสมบูรณ์เยี่ยงชายชาติทหาร ธี เรียนรู้ล่วงหน้าได้มากกว่ามาณพใด
ใครจะรู้บ้างว่าภายใต้โครงร่างและกล้ามเนื้อสวยงามแบบอริยกะชนนี้มีจิตใจที่อ่อนโยนใฝ่รู้ในธรรมและเมตตศิลปะอันเป็นคุณสมบัติของชนอีกสามวรรณะซ่อนอยู่ คือวรรณะพราหมณ์ แพศย์และศูทร
ธี เคยสงสัยว่า ทำไมคนเราจะรู้สึก จะมีความสามารถและทำหลายๆ สิ่งพร้อมกันไม่ได้ ทำไมต้องแบ่งชั้นวรรณะแยกออกจากกันอย่างเด็ดขาด ทุกวันนี้ ธี มีคุณสมบัติของวรรณะกษัตริย์อย่างพร้อมมูล แม้จะต้องศึกษาต่ออยู่ในพรหมจริยอาศรมอีก ๕ ปีก็ตาม ใจ ธี อยากศึกษาคัมภีร์ พระเวท และศิลปเวท อยากเข้าถึงความลึกลับของโลกและวิญญาณ ที่เชื่อกันว่า ชีว คือวิญญาณนั้นไม่มีวันตาย ไม่สูญหาย มีอยู่ตลอดเวลา เพียงแต่หมุนเวียนอยู่โดยกรรมคติที่กระทำ
สิ่งหนึ่งที่ฝังใจ ธี ไม่เคยลืม คือดวงตาสีน้ำเงินบนคมดาบคู่นั้น ถึงแม้เวลาจะผ่านมาเนิ่นนานแล้วก็ตาม..เมื่อยังไม่ถึงวัยหนุ่มเช่นทุกวันนี้ ธี เคยคิดถึงในแง่แห่งความสวยงามไม่เคยพานพบ แต่ต่อมากลับมีจิตประหวัดปฎิพัทธ์ทุกคราเมื่อนึกถึง แม้ไม่รู้ว่าเจ้าของดวงตานั้นคือบุรุษหรืออิสตรี...แต่..อีกใจหนึ่ง ธี อดคิดเคืองดวงตานั้นไม่ได้ ก็เพราะเธอ ธี ถึงได้ตกอยู่ในวรรณะกษัตริย์ ที่ ธีไม่ต้องการ..เมื่อไหร่นะ ธี จะได้พบ ได้สะสางหลายความรู้สึกที่กรุ่นอยู่ให้กระจะแจ้ง
ธี เคยถามบิดามารดา ท่านครูพราหมณ์ แม้กระทั่งสันยาสี ถึงนิมิตแห่งดวงตาสีน้ำเงิน บางความเห็นว่าเพราะแสงสะท้อนจากพื้นดาบ บ้างก็ว่าคือเงาของ ธี มิใช่สิ่งใด แต่ ธี เองรู้อยู่แก่ใจว่าใครคนนั้นจะต้องเข้ามาเกี่ยวข้องในชีวิตเธอไม่วันใดก็วันหนึ่ง...อ้า..มนุษย์ใดหนาจะมีดวงตาสุกใสดั่งประกายแห่งผืนฟ้ายามไร้เมฆาเฉกฉะนั้น
หรือจะเป็นเพียงนิมิตมายาให้ ธี หลงใหล ตกมาอยู่ในวรรณะกษัตริย์ และกลายเป็นนักรบรูปงามเกรียงไกรแห่งชมพูทวีปนี้กระมัง..โอ้เจ้ามายาสีน้ำเงิน...
ข้อมูลชี้แจง
ศาสนาพราหมณ์ในสมัยโบราณ ถือกันว่าช่วงเวลา ๒๕ ปีแรก มนุษย์มีหน้าที่รับแต่การศึกษาไปตามวรรณะของตนโดยเข้าศึกษาอยู่ใน พรหมจริยอาศรม (๑) ผู้ที่เข้ามาอยู่ในอาศรมนี้เรียกว่า พรหมจารี (๖) เข้ามาอยู่โดยประกอบพิธีที่เรียกว่า อปนยนสันสการ (๕) ซึ่งจัดทำแก่เด็กขณะมีวัยได้ ๘ - ๑๒ ขวบ...บรรดาพรหมจารีจะต้องอยู่ในพรหมจริยอาศรม จนถึงอายุ ๒๕ ปีเต็ม
ระยะสุดท้ายแห่งชีวิตคือ อายุย่างเข้า ๗๕ ปี บรรดาผู้สูงอายุจะพาตนไปบวชเป็น สันยาสี (๒) บำเพ็ญสมาธิ และพยายามแสวงหาโมกข์ธรรม หรือความจริงว่าตนเองเป็นใคร พระพรหมคือใคร ในโลกนี้มีสารวัสดุอะไรบ้าง ฯลฯ เมื่อได้คำตอบสำหรับตนเองแล้ว ก็เผยแพร่คำตอบนั้นให้ได้เป็นที่รู้กันไปทั่ว
(๓) จามาน หรือจามูน คือต้นหว้า
(๔) วรรณะแพศย์ เป็นวรรณะที่สาม หมายถึงผู้ที่ทำหน้าที่กสิกรรม ประกอบการค้า และพาณิชยการต่างๆ
| Create Date : 16 มกราคม 2552 |
| Last Update : 16 มกราคม 2552 11:41:11 น. |
|
13 comments
|
| Counter : 1066 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: ดาเรน (ดาเรน  ) วันที่: 16 มกราคม 2552 เวลา:11:39:55 น. |
|
|
|
| โดย: ดาเรน (ดาเรน ) วันที่: 16 มกราคม 2552 เวลา:11:44:53 น. |
|
|
|
| โดย: ดาเรน (ดาเรน ) วันที่: 16 มกราคม 2552 เวลา:11:53:55 น. |
|
|
|
| โดย: ดาเรน (ดาเรน ) วันที่: 16 มกราคม 2552 เวลา:11:56:59 น. |
|
|
|
| โดย: ดาเรน (ดาเรน ) วันที่: 16 มกราคม 2552 เวลา:11:58:41 น. |
|
|
|
| โดย: sandhurst IP: 58.10.131.193 วันที่: 16 มกราคม 2552 เวลา:16:34:41 น. |
|
|
|
| โดย: sandhurst IP: 58.10.131.193 วันที่: 16 มกราคม 2552 เวลา:16:34:41 น. |
|
|
|
| โดย: น้ำค้าง IP: 124.120.43.133 วันที่: 16 มกราคม 2552 เวลา:18:15:30 น. |
|
|
|
| โดย: 2in1 IP: 124.121.152.5 วันที่: 16 มกราคม 2552 เวลา:22:53:01 น. |
|
|
|
| โดย: ป้าลี IP: 58.147.47.232 วันที่: 19 มกราคม 2552 เวลา:11:21:59 น. |
|
|
|
| โดย: แบๆ! IP: 124.121.205.54 วันที่: 28 มิถุนายน 2552 เวลา:9:52:53 น. |
|
|
|
| โดย: จินตนาการ IP: 221.128.100.58 วันที่: 30 มิถุนายน 2554 เวลา:1:45:22 น. |
|
|
|
โดย: ดาเรน (ดาเรน  ) วันที่: 1 กรกฎาคม 2554 เวลา:9:37:22 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
ผมอยู่เฉยนานไม่ได้ สงสัยเป็นโรคอยากเขียนมากแล้วละครับ
เรื่องใหม่นี้ ต่อเนื่องมาจาก "สโตน เฮนจ์" ครับ
แต่จะต่อติดอย่างไรตอนไหน ผมก็ยังไม่ทราบเหมือนกันครับ
คอยติดตามอ่านไปเรื่อยๆ นะครับ
อย่างไรก็อย่าลืมให้กำลังใจผมด้วยนะครับ...
ดีน ครับ.....