ก่อนอื่น ขอขอบคุณทุกคนที่เป็นห่วงหลานและไส้กรอกนะคะ ขอโทษด้วยที่ไม่ได้ตอบข้อความที่ฝากไว้ ช่วงนี้ไม่ค่อยได้เข้าบล็อกเลยค่ะ ไม่ได้ไปแวะเยี่ยมที่บล็อกใครเลยด้วย ขอบอกไว้ตรงนี้เลยว่าซึ้งในน้ำใจของทุกคนมาก คิดถึงทุกคนเลยนะคะ เดี๋ยวถ้ามีเวลามากกว่านี้จะกลับไปเยี่ยมที่บล็อกเพื่อนๆ เหมือนเคยนะคะ

สำหรับอาการของไส้กรอก ตอนนี้ตับเป็นปกติแล้วค่ะ ไม่ต้องทานอาหารสำหรับโรคตับแล้ว เป็นที่โล่งใจของคนทั้งบ้านค่ะ อาหารนี่กลิ่นแรงมากเลยค่ะ แถมกลิ่นซึมออกมาจากลมหายใจ + รูขุมขน ด้วยค่ะ ช่วงที่ต้องทานอาหารโรคตับ ไส้กรอกเหม็นมากเลยค่ะ คนนอนด้วยจะเป็นลมค่ะ พอกินอาหารปกติได้ ซักผ้าปูที่นอน ผ้าห่มหมดเลยค่ะ กลิ่นติดแน่นทนนานมากค่ะ

เส้นเลือดฝอยที่แตกในตาไส้กรอก ก็หยุดแล้วค่ะ คุณหมอแนะนำว่าควรตรวจเลือดปีละครั้งเหมือนคนค่ะ ต้องคอยดูว่าเกล็ดเลือดต่ำมั้ย ตับทำงานปกติมั้ย อะไรประมาณนี้แหละค่ะ แหม ถ้สรู้ว่าหมาก็ต้องคอยตรวจเลือดเหมือนคนนะคะ หลานคงจับตรวจทุกปีแล้วล่ะค่ะ น่าสงสารไส้กรอกจัลเลย ทีนี้ต้องโดนเจาะเลือดทุกปี หลานเป็นคนกลัวเข็มค่ะ เวลาตัวเองโดนเจาะเลือดตรวจสุขภาพก้เจ็บ ไส้กรอกโดนก็คงเจ็บเหมือนกัน เฮ้อ ทำไงได้เนอะ ดีกว่าเป็นอะไรแล้วไม่รู้อีก

ส่วนเรื่องการมองเห็น คุณหมอบอกว่าไส้กรอกคงตาบอดถาวรค่ะ เพราะจอประสาทตาเสื่อมไปแล้ว แถมเลนส์ตาก็เริ่มเสื่อมตามไปด้วย คุณหมอบอกว่า จอประสาทตาเสื่อมสังเกตุอาการยากมาก เพราะมองจากภายนอกไม่เห็น ต้องดูจากการที่ดูเหมือนเค้าจะมองไม่เห็น ซึ่งคนธรรมดาไม่ใช่จะดูเป็น ส่วนมาก กว่าจะรู้ตาก็บอดแล้ว

แต่ตอนนี้ไส้กรอกเริ่มชินแล้วนะคะ จากที่วันแรกดูซึมๆ กลัวไปหมดทุกอย่าง เดี๋ยวนี้ก็เริ่มเดินสำรวจในสนามวันละหลายรอบค่ะ เดินไปเดินมาทั้งวัน พอว่างๆ ก็กลับมาแทะกระดูกอีกครั้ง หลังจากทีไม่ได้แทะมานาน แต่จากหมาที่เคยเห่าทุกอย่าง ตอนนี้ไส้กรอกแทบไม่เห่าเลยค่ะ พ่อหลานเคยบอกว่า ไส้กรอกคิดว่าตัวเองมีหน้าที่เฝ้าทุกอย่างที่มองเห็น ไม่ว่าใครจะมาบ้านไหน ถ้าไส้กรอกเห็นจะเห่าตลอด หลานก้เลยคิดว่า พอตอนนี้มองอะไรไม่เห็น ไส้กรอกก็เลยไม่รู้จะเฝ้าอะไรดี ก็เลยเลิกเห่าค่ะ

จากวันแรกๆ ที่ดูเค้าขาดความมั่นใจในตัวเอง เดินตามเสียงหลานตลอดเวลา เดี๋ยวนี้เริ่มหยิ่งเหมือนเดิมแล้วค่ะ เริ่มดื้อ เรียกเข้าบ้านชักไม่ยอมเข้า เรียกมาหา ก็มาแค่ครึ่งทาง กลับไปเป็นหมาจอมหยิ่งเหมือนเดิมแล้วค่ะ ท่าทางจะปรับตัวได้แล้วแน่นอน

ตอนนี้ที่หลานยังลังเล คือ ไม่แน่ใจว่าควรจะอุ้มเค้าไปไหนมาไหนตลอดเวลา หรือปล่อยให้เค้าเดินเองดี เพราะพอปล่อยให้เดิน ก็ห่วง กลัวจะตกจะชน แต่พออุ้มแล้ววาง เค้าจะงง หลงทิศทาง ก็เลยไม่รู้จะเอายังไงดี เฮ้อ ตัดสินใจไม่ได้

วันนี้ขอรายงานอาการแค่นี้นะคะ แต่คิดว่าอาการคงที่แล้วค่ะ คงไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงอีก ตอนนี้ดึกแล้ว หลานไปนอนดีกว่า

Create Date : 08 สิงหาคม 2550
Last Update : 8 สิงหาคม 2550 0:49:53 น.		78 comments
Counter : 1142 Pageviews.
Share Tweet