และแล้ว...พวกเรา ก็ ได้กลับมา เจอะกันซะที

เมื่อวันศุกร์ที่ 18 ที่ผ่านมา ก็รวมตัวเพื่อนได้กระจุกเล็กๆๆ นี่ขนาดเจอกันแค่ไม่กี่คน มันยังแย่งกันคุย นี่ถ้าเจอแบบครบทุกคน คงหนวกหูกว่านี่

ก็ อ่ะนะ ไม่ได้ เจอกัน รวมๆๆแบบนี้มาตั้งจะ 3 ปีแล้วมั่ง ได้คุยดันนานๆ จับใจความเรื่องที่คุยๆกัน แล้ว ฟังดูเหมือนพวกเราแก่ไปเยอะนะ 555

ก็เพื่อนเล่นคุยแต่ ความหลังครั้งยังเรียนอยู่ ม.ต้นกัน นี่หว่า ม่ะแก่ได้ไงเนี่ย

จริงๆชีวิตตอนเรียนม.ต้น เป็นช่วงเวลาที่มีความสุขมากมาย มีเพื่อนที่น่ารัก รักกันมาก และเป็นเพื่อนที่ยังคบกันมาถึงทุกวันนี้ละนะ คอยช่วยเหลือกัน ด่ากันประจำ

พอคนหนึ่งเริ่มระลึกความหลัง ได้เรื่องหนึ่ง อีกคนหนึ่งก็จะเริ่มเอ๊ะ มีเรื่องนี่ด้วยเหรอ มรึงงง ตรู จำไม่ได้ ยิ่งโดยเฉพาะไอ้คุณเอ๋ อะไรที่เพื่อนๆเค้าจำกันได้ คุณท่านจะจำไม่ได้ แต่เรื่องไหนที่ท่านจำได้ เอามาเล่าเนี่ย เพื่อนๆรอบวง ส่ายหัวบ้างละ ทำหน้าเหวอ บ้างละ และจะลงท้ายพร้อมกันว่า เฮ้ย ฉันจำไม่ได้

นี่ขนาดไอ้คุณอูฐ มาไม่ได้ ดันต้องไปงานศพแบบกระทันหัน ถ้ามา คงนั่งขำกันมากกว่านี้

คิดถึงช่วงเวลาเก่าๆ สมัยเป็นนักเรียน เออ มองกลับไปแล้วรู้สึกมีความสุขจัง พวกเราก็ไม่ได้เกเรอะไรมากมายน๊า ก็แค่ ตื่นแต่เช้ากันแต่กว่าจะไปถึงโรงเรียนเนี่ยต้องเข้าแถวนักเรียนมาสาย บ้านก็ไม่ได้ อยู่ไกลนะ แต่ มันมีภาระกิจอ่ะ

เริ่มจาก คนที่บ้านอยู่ปิ่นเกล้า ต้องแวะมารับนู๋กี้ ก่อน ต่อจากนั้นก็ออกเดินทางไปปลุกเพื่อนอีกคนที่บ้านอยู่ตรงแยกพาณิชย์ธน บางวันอีคุณเพื่อนคนนี้มันไม่ได้รีดเสื้อผ้าไว้ ก็ จะมีเจ๊เสาะละที่ยอมยืนรีดเสื้อผ้าให้มัน ส่วนนู๋กี้ นั่งรอ
ต่อจากนั้นก็เดินเท้า ไปบ้านน้องพรกัน บ้านน้องพร อยู่ซอยข้างๆปั๊มเชลล์ตรงพาณิชย์ธน ไม่ไกลเท่าไร ระหว่างรอน้องพรแต่งตัว ก็นั่งกินกับข้าว ที่ป๊าน้องพร ทำไว้ ไปพรางๆๆ (ข้าวไม่เอา เอาแต่กับ) เมื่อเสร็จครบแล้วก็ออกเดินเท้าอีกป้ายรถเมล์หนึ่ง ก็ ถึงโรงเรียน มันก็ 8โมงติ๊ดๆไปแล้วอ่ ะดังนั้นก็เลยเป็นเด็กมาสายกันทุกคน ก็จะโดนทำโทษให้เก็บขยะ ซึ่ง เรามีขยะอยู่แล้วในกระเป๋าเรากัน ไม่ยากเลย อิๆ

โดนครูตี ก็ ไม่ใช่เรื่องไปตบตี เต๊ะต่อย ไร กัน นะ ที่โดนตีส่วนมาก คือ เรื่อง เล่นในห้องเรียน ไม่เอาหนังสือเรียนกลับบ้าน บางทีเพื่อนๆกลุ่มไอ้คุณเอ๋ หวังดี จัด เอาไปซ่อน แอบให้เสร็จ เช้าขึ้นมา ครูจับได้ พวกเราก็ โดนตีด้วยกัน ดูเหมือนรักกันดีนะ 55

อย่างเรื่องเรียนว่ายน้ำอีก โฮ้ อยู่ม.3เนี่ยกำลังเป็นสาว แต่ต้องเรียนว่ายน้ำรวมกันอยู่เลย ใครจะไม่อายละ พวกนู๋กี้ก็ ป่วยมันทุกวีคละคะ ลามันเข้าไป เป็นไข้ ปวดหัว ปวดท้อง ปวดเม้นส์ จิปาถะ 55

เรียนลูกเสือ เค้าให้แยก กันอยู่ กระจายๆๆกัน ไม่ให้ อยู่กลุ่มเดียวกัน แต่ ไอ้ 2 กลุ่มนี้ วอนตาย หาทางกลับมาอยู่กลุ่มเดียวกันจนได้ อ่ะนะ นานๆได้ไปเข้าค่ายนอนกับเพื่อน ก็ขอพวกนู๋สุขจายยยหน่อยเถอะคะ

เด็กๆสมัยนี้ หรือโรงเรียนอื่นๆเป็นไงไม่รู้แต่พวกเรา พอกินข้าวกลางวันเสร็จ ต้องรีบไปจองที่ในสนามจอดรถหน้าโรงเรียน ไว้ เล่น มะลูนโป้ง กระต่ายขาเดียว กันไม่งั้น จะโดนแย่งที่ไปเล่นบอลหมด บางวัน ก็ เอาลูกปิงปองมา เล่นกัน ปรากฏว่า ขาเป็นดวงๆ เพราะไอ้พวกผู้ชาย มันปาใส่

ถ้าวันไหนฝนตก ก็ เล่น บนตึกกัน พื้นที่โรงเรียน จะเป็นหินขัด มีเส้นสีทองตัดเป็นบล๊อกๆ นั้นละ เสร็จพวกเรา เอามาเล่น มะลูนได้อีกละ พื้นลื่นดีด้วย บางครั้งก็เล่น จรเข้เหยียบเส้นกัน หลังๆ บล๊อกเหลือบล๊อกเดียว ก็ยังเล่นกันได้นะ เบียดๆกันอยู่ ไอ้คนเป็นจรเข้ที่เหยียบที่เส้นอะ มันสบาย แต่มันก็จะกวนทีน ทำเป็น โอ้ยๆๆ จะจับใครดี ไอ้คนอยู่ในบล๊อคก็โรคจิตพอกัน กรี๊ดๆกัน แล้วก็เริ่มเบียดๆตัวเข้าไปๆๆ ไอ้เพื่อนที่อยู่ในสุดที่คงนึกว่าตัวเองไม่ต้องโดนจรเข้จับแน่ๆ เลย แบนเต๋ดแต๋ คากำแพงไปซะ ฮิๆ

เคยรักเพื่อนกันมากขนาด ไม่มีใครยอมบอกว่าใครทำผิด เลยโดนตียกแกงค์ ตูดเป็นรอยปูดกันเลย คิดดูว่ารักกันทำไมเนี่ย

เวลาสอบก็ รักกัน เอื้อเฟื้อคำตอบให้เพื่อนทั่วครบทั้งแกงค์

ทุกวันนี้ เราเลยเป็นเพื่อนรักกันได้ ก็ แบบนี้นี่เองเนอะ

เฮ้อ ท่าทางจะแก่ ขึ้นแล้วเรา ไว้นัดเจอกันอีกละกัน รู้แต่ว่า นัดกันทีไร นังกี้คนนี่ เหนื่อยมากกว่าพวกมันจะมาเจอกันได้ แต่พอเจอกัน มันเม้าส์ ลืมคิวเพื่อน แย่งกันเม้าส์ ตลอด เออ ฉันเสียสละนั่งฟังก็ได้ยะ

รักพวกแกนะเนี่ย ถึงได้ยอมนั่งฟัง ฮิๆ

Create Date : 21 มกราคม 2551		0 comments
Last Update : 21 มกราคม 2551 16:07:29 น.
Counter : 303 Pageviews.
Share Tweet